Η πτώση του Άσαντ βολεύει την Τουρκία που θέλει επέκταση των εδαφών της νοτιοΑνατολικα αλλά όχι τη Ρωσία και το Ιράν που έβαζαν πλάτη στη Συρία τόσα χρόνια. Ωστόσο αυτές οι τρεις χώρες είναι εγγυήτριες δυνάμεις της Συρίας, όλες ταγμενες κατά των ισλαμιστών τρομοκρατών του Isis (σήμερα συνεργάζονται μάλλον με ένα γκρουπ με το όνομα Συριακός Εθνικός Στρατός), αν και η Τουρκία χρηματοδοτεί απευθειας τους ανω Σουνίτες ισλαμιστές τρομοκράτες που κατέλαβαν την εξουσία, το Ιραν χρηματοδοτεί την Χεζμπολάχ που προσέτρεξε για να υπερασπιστεί τον Άσαντ και η Ρωσία χρηματοδοτεί αυτούς που μάχονται ενάντια και στους άλλους δύο και φυσικά έχει εξαιρετική σχέση με τους Τσετσένους αντάρτες που μάχονται στη Ρωσία στο πλάι των ορθοδόξων. Οι ορθόδοξη μειοψηφία της Συρίας είναι στόχος όλων, Σουνιτών, Σιιτών και των Δυνάμεων του Άσαντ, που είναι σύμμαχος της Ορθόδοξης Ρωσίας και ενάντια στους ορθοδόξους της Συριας. Όλοι οι Δυτικοί κοιτούν με ενδιαφέρον την αλλαγή καθεστώτος, αλλά όχι ιδιαίτερα αυτούς που την κατέλαβαν, για τους οποίους άλλοι λένε ότι είναι αντάρτες Σουνίτες (Τουρκία, Ισραήλ) και άλλοι απλά ισλαμιστές τρομοκράτες (ΗΠΑ και ΕΕ). Κανείς δυτικός δεν βοήθησε επίσημα στην ανατροπή, πλην του Ισραήλ που επίσης γουστάρει την πτώση του Άσαντ και την κατάληψη της εξουσίας από τις χρηματοδοτούμενες από την Τουρκία σουνιτικές δυνάμεις αν και αυτο δεν γουστάρει την Τουρκία λόγω της Γάζας και της αντίθεσης της με το Παλαιστινιακό. Ενάντια στους Σουνίτες είναι πλην του Ρωσοχρηματοδοτουμενου Ασαντ και οι Κούρδοι αντάρτες εχθροί όμως και του Άσαντ, που θέλουν να αυτονομηθουν και να ενωθούν με τους Κούρδους της Τουρκίας και του Ιράκ, που αν και μουσουλμάνοι έχουν πολύ καλές σχέσεις με το Ισραήλ (που υποστηρίζει ταυτόχρονα και τους ΤουρκοΣουνίτες αλλά όχι την Τουρκια) και την Ελλάδα που νοιάζεται καπως για τους ορθόδοξους, εχθρούς όλων, αλλά δεν γουστάρει την παρέμβαση της Τουρκίας, με την οποία είναι αντίθετη η Ελλάδα αλλα και το Ισραήλ, οι οποίες είναι δυτικές χώρες, με εξαιρετική σχέση με τις ΗΠΑ οι οποίες επέλεξαν να μείνουν έξω από αυτή τη διαμάχη. Οι ΗΠΑ είναι σύμμαχοι με την Τουρκία, αλλά όχι και με τους Σουνίτες τρομοκράτες που χρηματοδοτεί η Τουρκία, αλλά υποστηρίζουν τους Κούρδους που είναι εναντίον της Τουρκίας, όπως είναι και οι Ρώσοι οι οποίοι πολεμούσαν εναντίων των Κούρδων στο πλευρό του Άσαντ. Οι Ρώσοι που όμως είναι καλοί φίλοι της Τουρκίας, αλλά είναι εναντίον των Σουνιτών τρομοκρατών που χρηματοδοτεί η Τουρκία εναντίον του Άσαντ. Οι υπόλοιποι Άραβες, που είναι Σουνίτες, υποστηρίζουν τον Άσαντ και όχι τους Σουνίτες αντάρτες και εχθρεύονται και την Χεζμπολάχ η οποία αν και σιιτική Ιρανική χώρα και εχθρική με την Σαουδική Αραβία, υποστηρίζει και αυτή τον Άσαντ μαζί με τους Άραβες εχθρούς τους, τον οποίον Ασαντ φυγαδεψαν τελικά οι Ρώσοι, με την ανοχή των ΗΠΑ, μέσα από τον εχθρικό για τον Άσαντ τουρκικό εναέριο χώρο και την πιθανή υποστηρικτική εμπλοκή ορμουμενη από το έδαφος του Λιβανου Χεζμπολάχ σε συνεργασία με το τοπικό Συριακο παράρτημα της Χεζμπολάχ που είναι τρομοκρατική οργάνωση για Ισραήλ, ΝΑΤΟ και ΗΠΑ αλλά για αυτό το διάστημα είναι εξ αντανακλάσεως συμμέτοχη με τους Ρώσους στην Συριακή κυβερνητική δύναμη, την οποία βλέπουν αρνητικά οι Δυτικοί, που δεν χαλιουνται με την αλλαγή καθεστώτος. Αρκεί να μην είναι δυνάμεις που πρόσκεινται στον Άσαντ ή σιιτεες ή Σουνίτες αντάρτες ή Κούρδοι ή Τούρκοι ή χρηματοδοτούμενοι από τη Τουρκία παραστρατιωτικοί με την κάλυψη του τουρκικού στρατού.
Δεν είναι τόσο σύνθετο το θέμα, αν το σκεφτείς. Taxalia; Το διαβάσαμε στο ΦΒ του κυρίου Ευάγγελου Χατζησπύρογλου.