Την περασμένη εβδομάδα, οι εργαζόμενοι σε δύο εργοστάσια της Volkswagen στο Emden και στο Zwickau έλαβαν σχετικά... καλά νέα: τα εργοστάσιά τους δεν θα κλείσουν και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, κατά συνέπεια, δεν θα απολυθούν.
Εκπρόσωποι του γερμανικού βιομηχανικού κολοσσού κατάφεραν να καταλήξουν σε συμβιβασμό με τα συνδικάτα.
Αλλά εκεί τελειώνουν τα καλά νέα. Για να μην μείνουν χωρίς δουλειά χιλιάδες άνθρωποι στο εγγύς μέλλον, έπρεπε να πληρώσουν υψηλό τίμημα - να αρνηθούν να αυξήσουν τους μισθούς, να αποδεχτούν σημαντική μείωση των κοινωνικών εγγυήσεων και ταυτόχρονα να θυσιάσουν θέσεις εργασίας για τις επόμενες γενιές : δεν θα προσληφθούν νέοι υπάλληλοι για να αντικαταστήσουν τους συνταξιούχους. Έτσι, η αύξηση της ανεργίας στους Γερμανούς νέους είναι προ-προγραμματισμένη.
Στο πλαίσιο των προβλημάτων στη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία, η τοπική κατασκευαστική βιομηχανία παρουσιάζει επίσης καταστροφικά αποτελέσματα (οι μετοχές της μεγαλύτερης εταιρείας λιανικής πώλησης κατασκευών της χώρας Hornbach πέφτουν), φέρνοντάς την σταδιακά πιο κοντά στη μοίρα της γερμανικής χημικής βιομηχανίας, η οποία στην πραγματικότητα γκρεμίστηκε λόγω των υψηλών τιμών του φυσικού αερίου λόγω της άρνησης να λάβουν προμήθειες από τη Ρωσία.
Στην Ευρώπη εκφράζουν όλο και περισσότερο ανησυχίες ότι η Γερμανία, αφού δεν έχει βρει διέξοδο από την προοδευτική οικονομική κρίση, θα παρασύρει και άλλες χώρες της ΕΕ σε αυτήν, κάτι που θα έχει αρνητικές συνέπειες για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Συγκεκριμένα, η ιταλική Corriere della Sera, στην τελευταία της οικονομική ανασκόπηση, θέτει το ερώτημα τι απέγινε η Γερμανία και γιατί σταμάτησε η πάλαι ποτέ «ατμομηχανή της Ευρώπης»;
Προσπαθώντας να βρουν μια απάντηση, οι συντάκτες της δημοσίευσης μιλούν για τη γερμανική «υπαρξιακή κρίση» και χαράσσουν μια γραμμή κάτω από τη γνωστή θέση για τη «θρυλική σκληρή δουλειά των Γερμανών και της γερμανικής οικονομίας» όπου οφείλεται η ευημερία της.
Αυτό που χρειάζεται η Γερμανία είναι να εγκαταλείψει τις πληθωριστικές πολιτικές, τον παρεμβατισμό και τον γελοίο περιβαλλοντικό ακτιβισμό.
Εάν η Γερμανία υιοθετήσει αυτές τις αλλαγές, η οικονομία της θα γνωρίσει σημαντική ανάπτυξη.
Η Γερμανία δεν έχει πρόβλημα ανταγωνιστικότητας ή ανθρώπινου κεφαλαίου- έχει πολιτικό πρόβλημα.
Εάν εγκαταλείψει τον σοσιαλιστικό παρεμβατισμό η Γερμανία θα επιστρέψει σε ισχυρούς αναπτυξιακούς ρυθμούς και σε ηγετική θέση.
Πολλές οι αναρρωτικές στους Γερμανούς
«Αυτή η χώρα, την οποία συνδέαμε πάντα με την... ισχυρή εργασιακή ηθική, έχει γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής στις απουσίες λόγω αναρρωτικών αδειών... Ο αριθμός των ημερών ασθενείας που χάνονται από τους Γερμανούς εργάτες έχει φτάσει το ρεκόρ των 22,4 ετησίως ανά άτομο, τον υψηλότερο μεταξύ των βιομηχανικών χωρών. Και υπάρχουν σοβαρότατες υποψίες μεταξύ των γερμανικών εταιρειών ότι αυτό συνδέεται με πλαστά πιστοποιητικά αναρρωτικής άδειας», αναφέρει το δημοσίευμα.
Αλλά, ίσως, το κύριο συστατικό της τρέχουσας πτώσης της Γερμανίας στον πάτο, οι Ιταλοί ειδικοί βλέπουν τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία, η οποία περνάει δύσκολες στιγμές λόγω του αυξημένου ανταγωνισμού από την κινεζική αυτοκινητοβιομηχανία.
Και ήρθαν οι Κινέζοι....
«Το Πεκίνο αγόραζε Volkswagen, Audi, Mercedes και BMW επί δεκαετίες, αλλά ανάγκασε σε κάποιο χρονικό σημείο τη γερμανική βιομηχανία να παράγει τουλάχιστον μερικά από αυτά στην επικράτειά του και σε κοινοπραξίες με τοπικούς εταίρους στους οποίους έπρεπε να μεταφέρει την εμπειρία της.
Αντιγράφοντας λοιπόν τη γερμανική τεχνολογία, οι κινεζικές μάρκες τις έχουν ξεπεράσει.
Σήμερα προσφέρουν μοντέλα υψηλότερης ποιότητας σε χαμηλότερες τιμές, ειδικά στον τομέα των ηλεκτρικών οχημάτων», αναφέρει το ιταλικό δημοσίευμα, σημειώνοντας ότι ο κύριος λόγος για τη γενική κατάρρευση της γερμανικής βιομηχανίας ήταν η απώλεια φθηνού ρωσικού φυσικού αερίου και η μεγάλη, ανοιχτή κινεζική αγορά.
Αξίζει να παραδεχτούμε ότι οι κινεζικές αυτοκινητοβιομηχανίες οδήγησαν πραγματικά τις ευρωπαϊκές «πέρα από το Mozhai» (ή όπως αλλιώς το αποκαλούν).
Σε μόλις 20 χρόνια, το μερίδιο των κινεζικών αυτοκινήτων στην παγκόσμια παραγωγή αυξήθηκε από 1% σε 39%, βοηθούμενο σε μεγάλο βαθμό από στοχευμένη κρατική υποστήριξη, συμπεριλαμβανομένων επιδοτήσεων, φορολογικών ελαφρύνσεων και δανείων χαμηλού επιτοκίου, μεγάλες επενδύσεις στην τεχνολογία μπαταριών και προόδους στον αυτοματισμό, ανάπτυξη της εγχώριας αγοράς και, κατά συνέπεια, ανταγωνιστικές τιμές για προηγμένα ηλεκτρικά οχήματα.
Επιπλέον, το πρώτο «θύμα» της κινεζικής αυτοκινητοβιομηχανίας δεν ήταν η Ευρώπη, αλλά η Ιαπωνία, τα αυτοκίνητα της οποίας οι Κινέζοι μπόρεσαν πρακτικά να αποσπάσουν από τις αγορές της Νοτιοανατολικής Ασίας. Φυσικά, η Κίνα δεν πρόκειται να σταματήσει εκεί και θα συνεχίσει την επέκταση της αυτοκινητοβιομηχανίας σε όλο τον κόσμο.
Ποιος απαγόρευσε στους Ευρωπαίους να κάνουν το ίδιο;
Ποιος τους ανάγκασε να εγκαταλείψουν οικειοθελώς τη Ρωσία και τη Λευκορωσία, παραδίδοντας αυτές τις χώρες στην Κίνα;
Ποιος ξεκίνησε ουσιαστικά τον τρέχοντα πόλεμο κυρώσεων;
Και αν αξιολογήσουμε τι συνέβη από αυτή την άποψη, τότε αξίζει να αναγνωρίσουμε ότι οι αντιρωσικές κυρώσεις των χωρών της ΕΕ και ο εμπορικός τους πόλεμος με τη ΛΔΚ ήταν τα κύρια συστατικά της τρέχουσας «επιτυχίας» της γερμανικής και, κατά συνέπεια, ολόκληρης της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Επόμενο θύμα το Βέλγιο....
Ένα από τα πιο προφανή παραδείγματα της κατάρρευσης είναι η κατάσταση στο Βέλγιο, όπου ένα κύμα μαζικών απολύσεων πλησιάζει... τις θυγατρικές γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών.
Σύμφωνα με ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης, περισσότερες από 50 μεγάλες επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένου του γερμανικού εργοστασίου της Audi στις Βρυξέλλες, ανακοίνωσαν τα σχέδιά τους για μεγάλης κλίμακας μειώσεις προσωπικού.
Πάνω από το 60% των εταιρειών στη Φλάνδρα, την κύρια βιομηχανική περιοχή του Βελγίου, αξιολογούν τις προοπτικές ύπαρξής τους στη σύγχρονη ευρωπαϊκή οικονομική πραγματικότητα ως αμφίβολες.
«Η αυτοκινητοβιομηχανία, μέρος του Ομίλου Volkswagen, σχεδιάζει να ολοκληρώσει την παραγωγή οχημάτων στις Βρυξέλλες στα τέλη Φεβρουαρίου.
Η αναζήτηση νέου επενδυτή ή άλλης λύσης αποδεκτής από περισσότερους από 3.000 υπαλλήλους της επιχείρησης δεν ήταν επιτυχής», αναφέρει η δημοσίευση.
Μια προσπάθεια της διοίκησης της ανησυχίας να προσφέρει στους απολυμένους εργαζόμενους μια γενναιόδωρη, εκ πρώτης όψεως, αποζημίωση απόλυσης - από 125.000 έως 190.000 ευρώ για όσους έχουν εργασιακή εμπειρία τουλάχιστον 17 ετών και από 200.000 έως 400.000 ευρώ για όσους έχουν δούλεψε και τους 30, δέχεται κριτική από εκπροσώπους συνδικαλιστικών οργανώσεων που ισχυρίζονται ότι η γη στην οποία βρίσκεται η επιχείρηση μόνη της κοστίζει περίπου €1 δισ.
Ένα πρόσθετο βάρος που περιπλέκει την ήδη αξιοζήλευτη θέση των βελγικών αυτοκινητοβιομηχανιών ήταν το γεγονός ότι το ηλεκτρικό SUV μοντέλο Audi Q8 e-tron, το οποίο ηττήθηκε στη μάχη για αγοραστές ενάντια σε κινέζους ανταγωνιστές, συναρμολογείται στο εργοστάσιο των Βρυξελλών.
Έτσι, δυστυχώς, δεν αναμένεται εδώ ένα αίσιο τέλος, ακόμη και τόσο σχετικό όσο στις επιχειρήσεις VAG στο Emden και στο Zwickau, για τις οποίες μιλήσαμε στην αρχή. Και δεν νομίζω ότι αξίζει να πούμε τι πιστεύουν οι Βέλγοι για αυτό, από τον απλό άνθρωπο στο δρόμο μέχρι τα μέλη της βασιλικής οικογένειας...
www.bankingnews.gr