Ενώνει το νέο εκδοτικό εγχείρημα των δύο ιστορικών στελεχών του προοδευτικού χώρου, Αντώνη Κοτσακά και Χάρη Τσιόκα, καθώς η αποψινή τους εκδήλωση για την παρουσίασή του στη Θεσσαλονίκη έφερε πιο κοντά τους Προέδρους του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και της Νέας Αριστεράς, Σωκράτη Φάμελλο και Αλέξη Χαρίτση αντίστοιχα, καθώς αμφότεροι χαιρέτησαν γραπτά το νέο βιβλίο.
Πολύ περισσότερο, όταν σε μια κατάμεστη αίθουσα και παρουσία προσωπικοτήτων του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και της Νέας Αριστεράς, οι πολυάριθμες παρουσίες «κατέγραψαν δυναμικά τη διάθεση ενίσχυσης της προσπάθειας στη διαμόρφωση όρων ανασύνθεσης του προοδευτικού και αριστερού χώρου με στόχο την εναλλακτική πρόταση με προγραμματική ενότητα διακυβέρνησης», σύμφωνα με τους διοργανωτές.
Ειδικότερα στον χαιρετισμό του, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, Σωκράτης Φάμελλος ανέφερε για την συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων πως «επιμείνουμε αλλά να πάρουμε και τα μαθήματα από την στάση όλων μας και τα αποτελέσματα της» αναφερόμενος στην απλή αναλογική, ενώ «οι καλύτερες στιγμές της ταυτίζονται με τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Αριστεράς και των προοδευτικών δυνάμεων που με αυτοπεποίθηση δηλώνουν την πρόθεσή τους να αλλάξουν ριζικά τον κόσμο στον οποίο ζούμε. Και εκεί θα κριθούμε όλοι μας το επόμενο διάστημα» υποστήριξε ο επικεφαλής της Νέας Αριστεράς, Αλέξης Χαρίτσης.
Όπως δηλώσαν οι διοργανωτές της εκδήλωσης, «κοινός τόπος των ομιλητών ήταν ότι ο διάλογος πρέπει να δυναμώσει με την κοινωνία ενεργή», ενώ υπογραμμίστηκε η «ανάγκη διαμόρφωσης μιας μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και ότι αυτό είναι ευθύνη και υποχρέωση των προοδευτικών κομμάτων». Κατά τους διοργανωτές, προβληματισμός επίσης αναπτύχθηκε γύρω από το θέμα της μεγάλης αποχής, ενώ κατατέθηκαν και προτάσεις συμβολής» για να φύγει από τον καναπέ ο πολίτης και να συμμετέχει στις επόμενες εκλογές». Στο πλαίσιο αυτό, τονίστηκε η ανάγκη να φανεί στην κοινωνία ότι μπορεί να είναι εφικτή και εφαρμόσιμη η αλλαγή του κοινωνικού και παραγωγικού μοντέλου με επαναφορά της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, όπως επισημαίνουν.
Νοτοπούλου: Ο καθένας μόνος του δεν αρκεί
Από τους ομιλητές, η Βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, Κατερίνα Νοτοπούλου τόνισε, μεταξύ των άλλων, πως «η συγκρότηση μίας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας, βασισμένη στις πάγιες και κοινές, ιδεολογικά, πολιτικές μας αρχές, η μορφοποίηση ενός οραματικού σχεδίου και κοινωνικών στόχων στην δική μας αντίληψη, αφορά στην επαναφορά του «ΕΜΕΙΣ» και του ατομικού συμφέροντος μέσα από την συλλογική πρόοδο. Σήμερα είναι προφανής η κοινή κατεύθυνση και δευτερεύουσες οι όποιες διαφωνίες. Είναι κοινή η αντίληψη και σε μεγάλο ποσοστό οι προτάσεις μας για τις σύγχρονες προκλήσεις. Είναι κοινή η αντίληψη στις προτάσεις για κοινωνικό κράτος», παρατήρησε η κ. Νοτοπούλου, λέγοντας ακόμη πως «είναι ολέθριο λάθος, σήμερα, με την ακροδεξιά να γιγαντώνεται σε όλη την Ευρώπη, εμείς να κοιτάμε το κομματικό δέντρο της αυλής μας. Η συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων ή η έκφραση της αποτελεί, σήμερα, εθνικό και κοινωνικό καθήκον. Οι πρωτοβουλίες και οι αποφάσεις σύγκλισης πρέπει να γίνουν, άμεσα και ελπιδοφόρα». Η ίδια συνεχάρη τους διοργανωτές, καταλήγοντας στην κατεύθυνση της «ενιαίας εξέτασης του προοδευτικού κόσμου, κατεύθυνση Διαλόγου και Συνεργασίας παντού. Έχουμε ήδη μία πολύτιμη γνώση: Ο καθένας μόνος του δεν αρκεί. Μαζί μπορούμε. Το ερώτημα είναι αν θα αναλάβουμε την ευθύνη».
Καστανίδης: Ερώτημα η προοπτική μιας εναλλακτικής προοδευτικής διακυβέρνησης
« Μια συνέπεια των πολλαπλών κρίσεων που αντιμετώπισε η χώρα μας (δημοσιονομική, επιδημιολογική, ενεργειακή, σύγχυση ιδεολογικών ταυτοτήτων) την τελευταία 15ετία ήταν η μετάπτωση του ισχυρού δικομματισμού σε ένα ατελή δικομματισμό, που διακρίνεται από την παρουσία ενός σχετικά ισχυρού συντηρητικού κόμματος εξουσίας και μιας κατακερματισμένης σε πολλούς σχηματισμούς προοδευτικής αντιπολίτευσης. Υπό τις συνθήκες αυτές, το ερώτημα που τίθεται είναι αν υπάρχει προοπτική μιας εναλλακτικής προοδευτικής διακυβέρνησης της χώρας» υποστήριξε ο πρώην Υπουργός του ΠΑΣΟΚ, Χάρης Καστανίδης. Σύμφωνα με τον κ. Καστανίδη, «δύο είναι οι εκδοχές για την υπέρβαση του ατελούς δικομματισμού και, συνεπώς, για τη διαμόρφωση ενός ισχυρού πόλου προοδευτικής διακυβέρνησης. Η πρώτη εκδοχή είναι ένα από τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, στην προκειμένη περίπτωση το ΠΑΣΟΚ, να δείξει σε εύλογο χρονικό διάστημα ότι αποκτά δυναμική εκλογικής αυτοδυναμίας. Αν δεν επιβεβαιωθεί αυτό, η δεύτερη εκδοχή είναι η αναζήτηση πολιτικών συμμαχιών μεταξύ των κομμάτων του προοδευτικού τόξου, προκειμένου να καταστεί δυνατή μια μετεκλογική προοδευτική κυβερνητική σύμπραξη», όπως είπε.
«Στη δεύτερη περίπτωση, η επιτυχία του εγχειρήματος εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από την ικανότητα των προοδευτικών κομμάτων, το καθένα από την πλευρά του, να προτείνει ένα ολοκληρωμένο στρατηγικό σχέδιο για τη χώρα, που θα περιλαμβάνει σαφείς θέσεις για την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων σε ένα ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον, για την εμβάθυνση της Δημοκρατίας, με την σύζευξη του αντιπροσωπευτικού χαρακτήρα της με συμμετοχικούς θεσμούς, για την διαμόρφωση ενός αποτελεσματικού κράτους-στρατηγείου, για την προστασία των δημοσίων αγαθών και την επίτευξη μιας οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας, στη βάση των αρχών της κοινωνικής δικαιοσύνης», κατέληξε ο πρώην Υπουργός.
Αμανατίδης: Θα είμαι παρών
«Εναπόκειται πλέον σε εμάς, την προοδευτική πλειοψηφία και τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ όχι μόνο να διαφυλάξουμε την οικονομία και την κοινωνία από τον καταστροφικό οδοστρωτήρα, αλλά να διαμορφώσουμε και να προτάξουμε συνολική εναλλακτική πρόταση μαζί με τους πολίτες. Γιατί ο πολίτης πλέον δεν αναζητά στα κόμματα την ενημέρωση και την ερμηνεία των γεγονότων. Θέλει να συνδιαμορφώνει το πρόγραμμα και την πολιτική γραμμή με μόνιμη , θεσμοθετημένη και αμφίδρομη διαδικασία» ανέφερε ο πρώην Υφυπουργός του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, Γιάννης Αμανατίδης. «Οι απόψεις, οι ιδέες του βιβλίου, η σημερινή αλλά και οι επόμενες παρουσιάσεις θα είναι ευχής έργο να αποτελέσουν την θρυαλλίδα, ώστε να υπάρξει εναλλακτική διέξοδος διακυβέρνησης. Να συμβάλλει στην αρχή ενός διαλόγου προγραμματικού χαρακτήρα, που μπορεί να διαμορφώσει όρους εκλογικής συμπόρευσης. Σε μια τέτοια πορεία αξίζει να βρεθούμε μαζί και σίγουρα θα είμαι παρών. Γιατί σύμφωνα με τα λόγια του Freire :«Η δημοκρατία, όπως κάθε όραμα, δεν φτιάχνεται με διακηρύξεις, αλλά με περίσκεψη και καλλιέργεια. Δεν είναι ο λόγος μου που δηλώνει ότι είμαι δημοκράτης,… αλλά οι πράξεις μου», κατέληξε ο κ. Αμανατίδης.
Στυλιανού: Προέχει η συννενόηση
Ο καθηγητής πολιτικών επιστημών του ΑΠΘ και μέλος της ΚΕ της Νέας Αριστεράς, Άρης Στυλιανού υπογράμμισε πως « πρόκειται για ένα εξαιρετικά χρήσιμο βιβλίο για τα πολιτικά δρώμενα, αλλά και παρασκήνια, των κομμάτων του προοδευτικού χώρου στη Μεταπολιτευτική περίοδο», για να καταλήξει πως «σήμερα προέχει η συνεννόηση και η συνεργασία των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων, για τη δημιουργία λαϊκού μετώπου με προγραμματική συμφωνία». Τέλος, ο Δήμαρχος Νεάπολης Συκεών, Σίμος Δανιηλίδης στην παρέμβασή του υπογράμμισε ότι «για εμένα φίλες και φίλοι οποιαδήποτε διεργασία ανασύστασης της ευρωπαϊκής σοσιαλιστικής Αριστεράς πρέπει να πατάει στέρεα στις βασικές αρχές της 3ης του Σεπτέμβρη. Για την κοινωνία, την αποκέντρωση, την λαϊκή συμμετοχή, την οικονομία και το περιβάλλον με βαθιά γνώση, ανάλυση και επεξεργασία της σημερινής κοινωνικής σύστασης και των αντιθέσεων που συνυπάρχουν στην κοινωνία μας. Μόνον έτσι θα καταφέρουμε να ξαναμιλήσουμε για εκείνες τις αρχές που συνεπήραν την νεολαία αλλά και το σύνολο της κοινωνίας προσαρμόζοντάς φυσικά τις διεκδικήσεις μας στη σύγχρονη κοινωνία». Από μεριάς των συγγραφέων του βιβλίου ο Αντώνης Κοτσακάς ανέφερε πως « όποτε οι κοινωνικές δυνάμεις βρήκαν πολιτική έκφραση των αιτημάτων τους (1981 ή 2015 ) διαμορφώθηκε και κοινωνικοπολιτική πλειοψηφία. Αυτό πρέπει να αποτελεί στόχο και επιδίωξη για όλους μας σήμερα». Σε αντίστοιχο κλίμα έκλεισε την ομιλία του και ο Χάρης Τσιόκας τονίζοντας την ανάγκη να δυναμώσει ο διάλογος των προοδευτικών κομμάτων με την κοινωνία και «στη βάση αυτή να διαμορφωθεί ένα μεγάλο πλειοψηφικό μέτωπο δημοκρατίας όλων των προοδευτικών δυνάμεων για τη διακυβέρνηση της χώρας χωρίς να καταργηθεί η αυτονομία και η ευγενής άμιλλα των κομμάτων. Χρειάζεται, όμως, να κάνουμε επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε την προτροπή του Ανδρέα Παπανδρέου ότι ο αγώνα θα είναι μονομέτωπος, για να καταστεί αντιπολίτευση η ΝΔ σ αυτές τις εκλογές», κατέληξε ο κ. Τσιόκας.
Ο χαιρετισμός του Σωκράτη Φάμελλου:
ΚλείσιμοΤο βιβλίο “Ιστόρηση 50 χρόνων” των δύο πολύ καλών φίλων και συντρόφων Αντώνη Κοτσακά και Χάρη Τσιόκα με μακρά διαδρομή, αρχικά στο ΠΑΣΟΚ και ακολούθως μέχρι και σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ –Προοδευτική Συμμαχία και στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο, είναι ένα βιβλίο εξαιρετικά χρήσιμο όχι μόνο για το τι συνέβη στο παρελθόν αλλά και για το παρόν και το μέλλον της χώρας. Αφήνει έντονα το αποτύπωμα της ανάγκης για τον προοδευτικό χώρο να διδαχθεί από τις διαιρέσεις του χθες και να ενισχυθούν προοδευτικές συναντήσεις στη βάση των σύγχρονων αναγκών της κοινωνίας και της παραγωγής.
Αναφέρεται χαρακτηριστικά στο βιβλίο: “Η παγκόσμια αριστερή σκέψη και ο προοδευτικός χώρος βρίσκονται σε άμυνα υπερασπιζόμενοι απλά τις κατακτήσεις του προηγούμενου αιώνα. Χρειάζεται διαμόρφωση συνολικής εναλλακτικής πρότασης. Εάν οι λαοί δεν έχουν εναλλακτική συνολική πρόταση με βάση τις νέες αντιθέσεις, η εκλογική τους συμπεριφορά θα προσδιορίζεται πρόσκαιρα και ευκαιριακά” .
Αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο σήμερα και αυτό είναι η πρόκληση για εμάς στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Αλλά και για εμένα προσωπικά, που είχα την τιμή να επιλέγω από τα δεκάδες χιλιάδες μέλη να είμαι πρόεδρος του κόμματος σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία για την χώρα. Να παρουσιάσουμε μία συνολική προοδευτική πρόταση που θα απαντά στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας. Η χώρα χρειάζεται ένα ταυτόχρονα ρηξικέλευθο και ρεαλιστικό εναλλακτικό προοδευτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης. Και αυτό οφείλουμε να διαμορφώσουμε, όχι μόνοι μας αλλά σε μια δημιουργική σχέση και συζήτηση με τους φορείς της κοινωνίας, για να απαντήσουμε στις μεγάλες προκλήσεις της εποχής.
Ο Αντώνης και ο Χάρης έχοντας σημαντική εμπειρία στα κέντρα λήψης αποφάσεων αρχικά στο ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια στον ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν με την πορεία τους ότι ο δρόμος δεν μπορεί παρά να είναι προοδευτικός, σοσιαλιστικός, αριστερός. Δεν μπορεί να είναι συναινετικός απέναντι στη Δεξιά όπως δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ του 81 και ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Όπως αναφέρεται στο βιβλίο στη διάρκεια των τελευταίων 50 ετών δυο φορές οι πολίτες εκφράστηκαν από την πολιτική. Δηλαδή οι πολιτικοί εξέφρασαν τους πολίτες. Ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Αλέξης Τσίπρας. Και εξέφρασαν μία πλειοψηφική κοινωνική απαίτηση αλλαγής.
Οι συγγραφείς αναφέρονται στο βιβλίο τους στην αναγκαιότητα συμπόρευσης των κομμάτων του αριστερού και προοδευτικού χώρου σε προγραμματική βάση διακυβέρνησης και ότι μέσα από ένα διάλογο προγραμματικού χαρακτήρα μπορούν να διαμορφωθούν όροι συμπόρευσης. Με ταυτόχρονη την ανάγκη συμμετοχής στη διαβούλευση των μαζικών και παραγωγικών φορέων της χώρας προκειμένου οι επεξεργασίες να συμπεριλαμβάνουν τις απόψεις του κοινωνικού σώματος.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να συνεισφέρω με ορισμένες επισημάνσεις,.
Πρώτον, στις εκλογές του 23 με επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία ακριβώς αυτή η συμπόρευση επιδιώχθηκε και μέσω τότε της απλής αναλογικής, αλλά μια μεγάλη ευκαιρία χάθηκε για να δημιουργηθούν από την προεκλογική περίοδο οι όροι και η δυναμική μιας τέτοιας προοπτικής προοδευτικής διακυβέρνησης με ευθύνη των άλλων κομμάτων του προοδευτικού χώρου. Αποτέλεσμα η εκ νέου κυριαρχία της ΝΔ και άλλη μια θητεία της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να ενταφιαστεί η προσπάθεια προοδευτικής συμπόρευσης, το αντίθετο να επιμείνουμε αλλά να πάρουμε και τα μαθήματα από την στάση όλων μας και τα αποτελέσματα της.
Δεύτερον, ένας ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. μπορεί να εγγυηθεί την εκπόνηση και την προοπτική προγράμματος εναλλακτικής προοδευτικής διακυβέρνησης. Ένας ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μπορεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο και να εγγυηθεί τη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων, στη βάση ενός προοδευτικού σχεδίου για τη χώρα. Και για το λόγο αυτό κάνουμε γρήγορα βήματα για να έχουμε μία συγκροτημένη και δυναμική παρουσία καταθέτοντας με συνέπεια και δημόσια την επιλογή μας για διάλογο και συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων και για ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου.
Τρίτον, τίποτα δεν γίνεται χωρίς την συμμετοχή της κοινωνίας. Χρειάζονται βεβαίως πρωτοβουλίες και εκ των άνω όμως ταυτόχρονα χρειάζεται κίνηση και από τα κάτω. Χωρίς τη συμμετοχή της κοινωνίας και τους μαζικούς κοινωνικούς και παραγωγικούς φορείς τίποτα δεν μπορεί να επιτευχθεί και αν επιτευχθεί θα είναι θνησιγενές. Και σε αυτή την κατεύθυνση έχουμε ανάγκη και ένα νέο ρεύμα συμμετοχής και έμπνευσης των ενεργών πολιτών
Τέταρτον, οι συγγραφείς του βιβλίου έχουν αποδείξει με την πορεία τους στον προοδευτικό χώρο πώς μπορεί να υπάρξει στην πράξη μία δυνατή αριστερή, σοσιαλιστική και προοδευτική απάντηση στα προβλήματα της κοινωνίας. Και για αυτό τον στόχο θα παλέψουμε από κοινού.
Και όπως σωστά επισημαίνουν τα τελευταία χρόνια “εκείνο που έχει επικρατήσει είναι το «φαίνεσθαι» και όχι το «είναι». Το πολιτικό, το ιδεολογικό έχουν υποχωρήσει”. Και δικό μας και δικό μου χρέος, είναι να φέρουμε ξανά την πολιτική στο προσκήνιο. Αυτό παλεύω να κάνω σε όλη την πορεία μου, αυτό θα παλέψω και τώρα. Το χρωστάμε στην Αριστερά, στον προοδευτικό χώρο, στις νέες γενιές.
Σας ευχαριστώ.
Ο χαιρετισμός του Αλέξη Χαρίτση:
Το βιβλίο του Αντώνη Κοτσακά και του Χάρη Τσιόκα συνιστά μια ιστορία της ελληνικής Μεταπολίτευσης μέσα από ένα κεντρικό ζήτημα: το ρόλο των κομμάτων που εξέφρασαν το κοινωνικό αίτημα του εκδημοκρατισμού στη διαχείριση της εξουσίας.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που συνδυάζει την εμπειρική με την ιστορική ματιά. Και προσφέρει εξαιρετικά χρήσιμες σκέψεις για τη σύζευξη ανάμεσα στο πολιτικό και στο κοινωνικό. Στο πλαίσιο αυτό, ομολογώ ότι διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον τις αναφορές στα πρώτα βήματα του ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του 1970, τα οργανωτικά ερωτήματα που συνδέονταν εντέλει με τα πολιτικά του χαρακτηριστικά και κυρίως τις μεθόδους που το κόμμα αυτό -το οποίο αυτοσυστήνονταν ως κίνημα- ρίζωσε κοινωνικά απαντώντας στο αίτημα για μια ριζική αλλαγή. Θεωρώ επίσης πολύ χρήσιμη την κριτική τους στη σταδιακή μετάλλαξη και διολίσθηση του ΠΑΣΟΚ σε διαχειριστικές λογικές και την ενσωμάτωσή του τη δεκαετία του 1990 στην ιδεολογική κυριαρχία του οικονομικού φιλελευθερισμού. Εδώ, νομίζω υπάρχει πεδίο για περαιτέρω συζήτηση. Όχι με όρους αναδρομικής και εύκολης απαξίωσης, αλλά γιατί ανοίγει τη δυνατότητα σκέψης γύρω από το θέμα που μας απασχολεί και σήμερα: το πώς δηλαδή η ανάγκη ενός ισχυρού πόλου απέναντι στη Δεξιά απαιτεί μια πολιτική -ιδεολογικά και κοινωνικά- αντιπαραθετική στις βασικές αξίες και προτεραιότητες της Νέας Δημοκρατίας.
Ας μη γελιόμαστε. Σήμερα ο χώρος της αριστεράς και της κεντροαριστεράς βρίσκεται σε κρίση. Όχι μόνο στη χώρα μας. Διεθνώς και σίγουρα στην Ευρώπη. Και αυτό δεν σχετίζεται με τα εκλογικά του ποσοστά με τη στενή έννοια, αλλά με την υποχώρηση του αξιακού και ιδεολογικού του φορτίου, την απουσία μιας χειροπιαστής εναλλακτικής πρότασης και τέλος σε πλαδαρές και σίγουρα όχι πειστικές αναλύσεις που βρίσκονται σε αναντιστοιχία με τα ερωτήματα που απασχολούν τις σύγχρονες κοινωνίες. Εμείς στη Νέα Αριστερά έχουμε επίγνωση του προβλήματος. Και οι προσπάθειές μας όλο το προηγούμενο διάστημα, αλλά και από εδώ και πέρα σκοπεύουν στην άρση αυτού του αδιεξόδου μέσα από συγκεκριμένες προτάσεις που ανατρέπουν τους σημερινούς όρους της Δεξιάς κυριαρχίας. Γιατί τελικά, αν κάτι προσφέρει η αποτίμηση της ιστορίας της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας -όπως φαίνεται και από το βιβλίο του Αντώνη και του Χάρη- είναι ότι οι καλύτερες στιγμές της ταυτίζονται με τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Αριστεράς και των προοδευτικών δυνάμεων που με αυτοπεποίθηση δηλώνουν την πρόθεσή τους να αλλάξουν ριζικά τον κόσμο στον οποίο ζούμε. Και εκεί θα κριθούμε όλοι μας το επόμενο διάστημα.
Με αυτές τις σκέψεις, θα ήθελα να εκφράσω τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια στους δύο συγγραφείς. Αγαπητέ Αντώνη, αγαπητέ Χάρη, να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο σας!