Η καταγραφή ιστορικά χαμηλών ποσοστών και η επιλογή πρόωρων παροχών ως εργαλείο ανακοπής της πτωτικής πορείας, αναδεικνύουν μια κυβέρνηση σε εμφανή αμηχανία μπροστά στη μεταβαλλόμενη πολιτική πραγματικότητα
Periodista
Η πρόσφατη εικόνα που συνοδεύει τον πρωθυπουργό, την ώρα που ανακοινώνει ένα πρόγραμμα παροχών που παραπέμπει σε πρόωρο προεκλογικό μοίρασμα «δώρων», λειτουργεί ως ακούσια επιβεβαίωση της κρίσιμης καμπής στην οποία βρίσκεται η κυβερνητική παράταξη. Η καταγραφή του χαμηλότερου ποσοστού για τη Νέα Δημοκρατία από την εποχή της ίδρυσής της δεν αποτελεί απλώς συγκυριακό εύρημα των μετρήσεων· αποτυπώνει μια βαθύτερη μετατόπιση του πολιτικού κλίματος, η οποία φαίνεται να έχει παγιωμένα χαρακτηριστικά.
Η πτώση αυτή δεν εμφανίζει σημάδια επιβράδυνσης, γεγονός που επιτείνει την ανησυχία στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Η εικόνα μιας παράταξης που έως πρόσφατα κατείχε την πολιτική ηγεμονία, αλλά σήμερα βλέπει το εκλογικό της ακροατήριο να συρρικνώνεται, δημιουργεί συνθήκες αβεβαιότητας όχι μόνο για την επόμενη κάλπη, αλλά και για την ίδια τη σταθερότητα της ηγεσίας. Η φθορά δεν είναι απλώς ποσοτική· είναι και ποιοτική, καθώς η μείωση της εμπιστοσύνης φαίνεται να αγγίζει θεμελιώδεις επιλογές της κυβερνητικής πρακτικής.
Σε αυτό το περιβάλλον, η προσπάθεια αντιστροφής της τάσης μέσω οικονομικών παροχών δείχνει περισσότερο ως κίνηση ανάγκης παρά ως στρατηγική πρωτοβουλία. Οι πολίτες αντιμετωπίζουν ολοένα και πιο επιφυλακτικά τέτοιες κινήσεις, ιδίως όταν συμβαδίζουν με παρατεταμένη πολιτική κόπωση και συσσωρευμένη κοινωνική δυσαρέσκεια. Η εικόνα ενός πρωθυπουργού που επιχειρεί να επανασυνδεθεί με το εκλογικό σώμα μέσα από παρεμβάσεις βραχυπρόθεσμου ορίζοντα, αποκαλύπτει το βάθος της αμηχανίας που έχει προκαλέσει η δημοσκοπική καθίζηση.
Το ερώτημα που ανακύπτει είναι τι μπορεί να ακολουθήσει μετά τις εκλογές, ειδικά εάν η πτωτική πορεία επιβεβαιωθεί και στην κάλπη. Η προοπτική ακόμη χαμηλότερων επιδόσεων σε μελλοντικούς κύκλους μέτρησης ή σε ενδεχόμενη νέα αναμέτρηση ανοίγει τη συζήτηση για την επόμενη ημέρα στη Νέα Δημοκρατία και για το κατά πόσον η σημερινή ηγεσία μπορεί να διατηρήσει τον έλεγχο της παράταξης.
Σε κάθε περίπτωση, η παρούσα συγκυρία συνιστά ορόσημο: ένα σημείο όπου η κυβέρνηση καλείται να αναμετρηθεί όχι μόνο με τις επιλογές της, αλλά και με τις συνεπαγωγές μιας βαθιάς, ιστορικής φθοράς, για την οποία οι παροχές δεν φαίνεται να αποτελούν επαρκές αντίβαρο.
