Σωστά γίνεται κριτική και διατυπώνεται λόγος για μέτρα σχετικά με τους ηλικιωμένους οδηγούς. Αλλά δεν βρίσκεται εκεί το ουσιαστικό πρόβλημα της οδικής μας δυστυχίας. Ατυχήματα και δυστυχήματα προκαλούνται από όλες τις ηλικίες και, ατυχώς, τα μεγαλύτερα και τα πολύ τραγικά συμβαίνουν με νεαρούς και νεαρές οδηγούς.Νεαρής ηλικίας ήταν εκείνος που πριν από λίγο καιρό έπεσε με σφοδρότητα πάνω σε σταματημένο αυτοκίνητο σε φανάρι της Βουλιαγμένης και σκότωσε μια γυναίκα. Νέος άνδρας ήταν και ο οδηγός του δρεπανοφόρου στην Αρτέμιδα που σκότωσε τον 25χρονο και έστειλε στην εντατική τη σύντροφό του. Νέος και καθ' έξιν παραβάτης, αφού πριν από χρόνια, πολύ νεότερος ακόμα, είχε επίσης στείλει στο νοσοκομείο, πολύ σοβαρά τραυματισμένο, τον συνεπιβάτη τού αυτοκινήτου του. Αλλά συνέχισε να οδηγεί, μεθυσμένος μάλιστα, να αποτελεί δημόσιο κίνδυνο, να απειλεί ζωές και τελικά να παίρνει ζωές.
Αλλά ένα μέρος της κοινωνίας εξακολουθεί να λέει, μέσα από τις απόψεις του κυρίαρχου ηλικιακού ρατσισμού, ότι «μετά τα 65 δεν πρέπει κανείς να οδηγεί». Ενώ αν γινόταν μια στατιστική απεικόνιση για τις ηλικίες των οδηγών που προκαλούν την τύχη τους και ορίζουν την -συχνά μοιραία- τύχη άλλων, μπορεί και να εξέταζαν πάλι τις απόψεις τους. Και θα επανεστίαζαν για να βρουν τις πραγματικές αιτίες της ελληνικής δυστυχίας που έχει μια ηλικία: τα χρόνια που οι αριθμοί των δυστυχημάτων κινούνται σε πολύ υψηλούς δείκτες. Και είναι πάρα πολλά.
- από το Harddog
