ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΓΟΡΑ: Αντιμέτωποι με έναν τεράστιο κίνδυνο και με μία απίστευτα μεγάλη ευκαιρία

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΓΟΡΑ: Αντιμέτωποι με έναν τεράστιο κίνδυνο και με μία απίστευτα μεγάλη ευκαιρία, η οποία μας προσφέρει μία μοναδική δυνατότητα να διορθώσουμε λάθη δεκαετιών

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος του καπιταλισμού, ενός συστήματος που ουσιαστικά χαρακτηρίζεται από μία εξελικτική διαδικασία, δεν είναι οι μεγάλες κρίσεις που συνήθως τον εκτρέφουν, αλλά η στασιμότητα, η οποία τον καθιστά αργά ή γρήγορα «ατροφικό». Μία τέτοια στασιμότητα είναι δυνατόν να προκληθεί από διάφορους παράγοντες, με κυριότερο όλων την... εξάντληση των επενδυτικών ευκαιριών.

Με δεδομένο τώρα ότι η Πολιτική εκφράζει ουσιαστικά το οικονομικό «σύστημα» που επιλέγεται από τις κοινωνίες, μία ενδεχόμενη κατάρρευση του καπιταλισμού θα σήμαινε την ολοκληρωτική «ακύρωση» της υφιστάμενης «τάξης πραγμάτων». Κατά την άποψη μας, ευρισκόμαστε μεσοπρόθεσμα αντιμέτωποι ακριβώς με αυτόν τον τεράστιο κίνδυνο, έχοντας δυστυχώς μία πολύ περιορισμένη αντίληψη του. Ευτυχώς όμως, η χρηματοπιστωτική κρίση αντέδρασε βίαια στη θέση μας, φέρνοντας στην επιφάνεια την «ασθένεια» και προσφέροντας μας μία μοναδική ευκαιρία για να διορθώσουμε τα λάθη του παρελθόντος.

Για να τεκμηριώσουμε την άποψη μας, θα ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι, η εξάντληση των επιχειρηματικών ευκαιριών, σε σχετικά μεγάλο βαθμό σήμερα, δεν έχει προέλθει από την πλήρη ικανοποίηση των αναγκών μας, η οποία δεν θα επέτρεπε παρά ελάχιστα κίνητρα για την περαιτέρω προώθηση της παραγωγικής προσπάθειας - όπως είχε υποτεθεί με επιφύλαξη από κάποιους οικονομολόγους στο απώτερο παρελθόν. Η εξάντληση αυτή δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα της μετατόπισης μεγάλου μέρους της παραγωγικής διαδικασίας στην Ασία, αλλά και της συνεχούς μεγέθυνσης των «δυτικών» επιχειρήσεων, μέσω εξαγορών και συγχωνεύσεων, η οποία τα τελευταία χρόνια εντάθηκε από τις συνεχείς αποκρατικοποιήσεις που επιλέχθηκαν από την πολιτική ηγεσία (Θάτσερ, Ρέιγκαν κλπ), με στόχο τη συρρίκνωση του κράτους.

Οι υπερμεγέθεις πολυεθνικές προέκυψαν στην ουσία από τη συνεχή συγκέντρωση των δραστηριοτήτων πολλών μικρών ή μεγάλων επιχειρηματικών μονάδων, με αρχικό στόχο τον ορθολογισμό της παραγωγικής διαδικασίας - ενδυναμωμένο από τις αυξημένες απαιτήσεις της παγκοσμιοποίησης. Στη συνέχεια, εξελίχθηκαν σε αυτονομημένους διαχειριστικούς οργανισμούς, με τις σχέσεις υπαλληλίας εντός τους να αποκτούν χρόνο με το χρόνο τα χαρακτηριστικά μίας γραφειοκρατικής οργάνωσης, αντίστοιχης με αυτής των εθνικών κρατών. Η πρόοδος, ιδιαίτερα η τεχνολογική, έγινε το αντικείμενο εξαρτημένων παραγωγικών ομάδων, αποτελουμένων από επαγγελματίες ειδικούς, οι οποίοι φρόντιζαν και φροντίζουν να λειτουργεί με προβλέψιμο τρόπο ότι τους ζητηθεί – νέα προϊόντα, καινούργιοι μέθοδοι παραγωγής κλπ.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ http://www.x-hellenica.gr/PressCenter/Articles/1536.aspx