Μπα...εγώ θα έλεγα ότι έκλεισε ο κύκλος της πολιτικής αυτονομίας.(...) Η ανάγκη είναι το ισχυρότερο κίνητρο. Αν η κοινωνία, οι πολίτες πειστούν ότι το κράτος, ο μέχρι τώρα μεγαλύτερος παραβάτης, εφαρμόζει πρώτα το ίδιο τους νόμους, ότι η ισονομία ισχύει για όλους, χωρίς εξαιρέσεις για τους ισχυρούς, ότι οι προβλέψεις του Συντάγματος δεν είναι κενό γράμμα, ότι τα οικονομικά βάρη κατανέμονται δίκαια, ότι η παιδεία και η υγεία δεν προσφέρονται μόνο στους προνομιούχους, τότε, παρά την κρίση, παρά τη φτώχεια, που αναπόφευκτα πλήττει μεγαλύτερα στρώματα του πληθυσμού, μπορούμε να περιμένουμε διέξοδο."
Δεν υπάρχει καμιά κρίση, κύριε Πρόεδρε, τουλάχιστον καμιά κρίση πραγματική.
Όλοι όσοι δεν έχουν αποκοιμηθεί από την προπαγάνδα των αργυρώνητων ΜΜΕ, αντιλαμβάνονται πλέον ότι η "κρίση" είναι τεχνητή και δόλια, ένα κάλπικο κατασκεύασμα των ίδιων τοτέμ της "ελεύθερης αγοράς", που η κυβέρνηση Παπανδρέου προσπαθεί να "εξευμενίσει". Το κράτος, κύριε Πρόεδρε, αυτό δηλαδή το κράτος που τα τελευταία χρόνια έχουν εγκαθιδρύσει οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν έχει άλλο σκοπό πλέον, παρά να διασφαλίσει πολύ συγκεκριμένα, κι εν πολλοίς αλλότρια, συμφέροντα σαν ένας μηχανισμός πολλαπλής ταξικής επιβολής. Εκείνο που χάνουμε σήμερα δεν είναι απλώς κάθε έννοια κοινωνικής δικαιοσύνης και κοινωνικού κράτους, όπως είπατε στο διάγγελμά σας, αλλά κάθε έννοια πολιτικής αυτοτέλειας κι εθνικής κυριαρχίας.
180 χρόνια μετά την επίσημη ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του ελληνικού κράτους, ξαναγίναμε βιλαέτι. Αυτή είναι η απτή, σκληρή πραγματικότητα κ. Πρόεδρε.
Εγώ, ωστόσο, θυμάμαι κάποιες άλλες εποχές, που το κόμμα, απ' το οποίο προέρχεστε και υπηρετήσατε επί δεκαετίες κι εσείς ο ίδιος, διακήρυσσε άλλα προτάγματα:
"(...)Μεταβλήθηκε η πατρίδα μας σε ξέφραγο αμπέλι, για να διαβρωθεί η οικονομία μας από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις των Η.Π.Α. και της Δύσης, με τη συνεργασία πάντα του ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου. Για να μαραθεί η ελληνική ύπαιθρος, για να μην αποδίδει ο ιδρώτας του αγρότη, για να συνεχιστεί η μετανάστευση, η προσφορά φτηνής εργασίας στην πρωτεύουσα, μα και στην ξενιτιά, την Ευρώπη, την Αυστραλία, τον Καναδά.
Η πορεία προς την υποτέλεια, την υπονόμευση των εθνικών μας συμφερόντων, τη διάβρωση της λαϊκής κυριαρχίας, τον οικονομικό μαρασμό και την εκμετάλλευση του Έλληνα εργαζόμενου πρέπει να ανακοπεί. Αντίθετα πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος και αποφασιστικότητα στη θεμελίωση μιας νέας Ελλάδας."
Από το pasok.gr
Η αλήθεια, η πιο πικρή αλήθεια απ' όλες κ. Πρόεδρε, είναι πως σε τούτη τη χώρα η διαφθορά είναι ο μόνος "θεσμός", που λειτούργησε ανελλιπώς, απρόσκοπτα, διακομματικά και διαχρονικά.
Οι (ούτως ειπείν) πολίτες -που δεν είναι καθόλου άμοιροι ευθυνών- διέφθειραν τους (ούτως ειπείν) πολιτικούς, οι πολιτικοί διέφθειραν τους πολίτες κι όλοι μαζί διέφθειραν εκείνο που είχαμε μάθει να ονομάζουμε ως (ούτως ειπείν) ελληνικό κράτος.
Αν η Ελλάδα χρειάζεται όντως ένα "restart", αυτό δεν είναι κυρίως οικονομικό. Άλλωστε, πώς θα συμβεί ένα οικονομικό "restart" με τα ίδια υλικά και τις ίδιες συνταγές -έστω στο πιο...καυτερή και πικάντικη νεοφιλελεύθερη παραλλαγή του, δηλαδή με τους ίδιους όρους και τις ίδιες συνθήκες -για να μην πω και με το ίδιο πολιτικό προσωπικό- που μας οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο;
Κάτι δεν πάει καλά στο πεδίο ορισμού αυτής της εκσυγχρονιστικής εξίσωσης, δεν βρίσκετε;
Αν χρειαζόμαστε, λοιπόν, κάποιου είδους "restart", αυτό είναι κατ' αρχήν πολιτικό και κοινωνικό, μια εκ θεμελίων νέα κοινωνική εταιρική σύμβαση, που ουδέποτε συνήψε η ελληνική κοινωνία. Ασφαλώς με διαρθρωτικές και θεσμικές αλλαγές, ασφαλώς με εξορθολογισμό του κρατικού, οικονομικού και κοινωνικού πρακτέου, μα κυρίως με μια εταιρική κοινωνική σύμβαση κρηπιδωμένη πάνω στην αξιοπρέπεια των Ελλήνων, κύριε Πρόεδρε.
Γιατί, αν "κερδίσετε" τους αριθμούς -που δεν πρόκειται να τους κερδίσετε ποτέ, γιατί είναι έτσι φτιαγμένοι ώστε να μην κερδίζονται- και χάσετε τους ανθρώπους, τότε εκείνο που θα σας απομείνει στο τέλος θα είναι ένα μπακαλοτέφτερο, κι αυτό φίσκα στα φέσια.
Για την αντιγραφή,
Albatros
/
