Οπότε, ....
δείτε πώς μιλούν οι εργαζόμενοι (;) για τον εργοδότη τους. Και σκεφτείτε την τεράστια διαφορά ύφους. Μήπως πρέπει να τεντώσουν (στη λογική της επιστολής) το σκοινί και οι "δεξιοί"; Γιατί οι "αριστεροί" ξερνάνε "φωτιά και τσεκούρι" σε κάθε γραμμή. Γιατί η φραστική βία να είναι προνόμιο μίας παράταξης μόνο; Γιατί οι άλλοι να μη συνομιλούν στο ίδιο ύφος; Γιατί να μην τα κάνουμε όλα "πουτάνα", όπως λένε οι πιτσιρικάδες; Γιατί η "δεξιά" δεν πιάνει το γάντι που πετάνε συνέχεια οι "αριστεροί"; Γιατί να μην έχουμε έναν ακόμη εμφύλιο; Αφού κάποιοι τον επιδιώκουν με νύχια και με δόντια! Με λύσσα! Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό!
Eίναι δυνατόν να υπάρχει κοινωνική συνοχή, με αυτές τις λογικές; Και γιατί να υπάρχει; Φιλοσοφικά ερωτήματα.....
Υπενθυμίζουμε ότι σε άλλες μεγάλες εφημερίδες ("αριστερές"), ο κόσμος είναι απλήρωτος, περισσότερους μήνες!
Ξέρετε, αυτό που με ενοχλεί σαν άνθρωπο, είναι το παραλήρημα μίσους σε κάθε κείμενο "αριστερών". Πού βρέθηκαν τόσα αποθέματα κακοψυχίας ρε γαμώτο; Γιατί κάθε επιστολή, κάθε σχόλιο,κάθε κουβέντα αυτών των ανθρώπων, ξεχειλίζει από μίσος; Και στο ΑΛΤΕΡ είναι απλήρωτοι και στον ALPHA και στη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ και στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ και σε ένα σωρό κανάλια και εφημερίδες.
Ασχολήθηκαν ποτέ οι εργαζόμενοι στο ύφος που θα δείτε παρακάτω; (αν είναι εργαζόμενοι αυτοί που εμφανίζεται να υποστηρίζουν ότι είναι).
Aπό http://katalipsiesiea.blogspot.com/2011/02/blog-post_6625.html
Πραγματοποιήθηκε στις 24 Φλεβάρη 2010, παρέμβαση στο μαγαζί του Σεραφείμ Κοτρώτσου "Αποκαλύψεις", στο Μαρούσι. Μέλη της συνέλευσής μας βρεθήκαμε στο κτίριο που στεγάζει την επιχείρηση αντιδρώντας στη μη καταβολή δεδουλευμένων εδώ και τουλάχιστον 3 μήνες από την εργοδοσία.
Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε, δυστυχώς, ότι το αφεντικό καθώς και τα τρία στελέχη που συναντήσαμε στο γραφείο του χάρηκαν με την επίσκεψή μας. Ο μεν Κοτρώτσος αρχικά προσπάθησε να μιας πιάσει στο χαλαρό την κουβεντούλα, εξηγώντας μας ότι ήρθαμε σε "ιδανική" συγκυρία αφού σήμερα σκόπευε να πληρώσει στους εργαζομένους μερικά χρωστούμενα. Όταν κατάλαβε ότι δεν ήμασταν εκεί για διάλογο ξεκίνησε τους ψευτοτσαμπουκάδες. Τα πνεύματα οξύνθηκαν λιγάκι όταν κάποιοι από εμάς του υπενθυμίσαμε μερικές από τις παλιές του "επιχειρηματικές δραστηριότητες". Ως γνήσιο αφεντικό που σέβεται τον εαυτό του αντέδρασε ενστικτωδώς, απειλώντας με μήνυση και αποκαλώντας μας ημιμαθείς, ανόητους και χαζοχαρούμενους. Η παρέμβαση μας ολοκληρώθηκε μετά τη δέσμευση του ότι μέχρι τέλος Μάρτη όλα τα δεδουλευμένα θα έχουν καταβληθεί και η εφημερίδα δεν πρόκειται να κλείσει. Τα δε στελέχη-τσιράκια, παρουσία των οποίων εκτυλίχθηκε ο "διάλογος", παρακολούθησαν την αντιπαράθεση μας με το αφεντικό τους, γουρλώνοντας τα μάτια και βγάζοντας το σκασμό.
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε στους εργαζομένους που βρίσκονταν στο κτίριο εκείνη τη στιγμή:
Ο Κοτρώτσος ένθερμος υποστηρικτής του κινήματος "Δεν Πληρώνω"...
Πριν από ένα περίπου μήνα η φυλλάδα «Αποκαλύψεις» κυκλοφόρησε με ένθετο το φυλλάδιο των επιτροπών ενάντια στα διόδια και πρόταγμα «δεν πληρώνω». Κάποιος κακοπροαίρετος θα ισχυριζόταν ότι ο εκδότης της εν λόγω εφημερίδας Σεραφείμ Κοτρώτσος αποφάσισε να αρχίσει να γλύφει εκεί που μέχρι πρωτίστως έφτυνε μπας και πουλήσει κανένα φύλλο παραπάνω. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Σεραφείμ θυμήθηκε το «αριστερό» του παρελθόν και προσχώρησε τόσο θεωρητικώς όσο και εμπράκτως στο κίνημα «Δεν πληρώνω».
Οι πρώτοι βέβαια που συνειδητοποίησαν αυτή του την επιλογή ήταν οι εργαζόμενοι της εφημερίδας του. Η μεγάλη πλειοψηφία αυτών έχει να πληρωθεί από τον Νοέμβριο του περασμένου έτους μετρώντας ήδη οφειλόμενα 4 μηνών, κάποιοι λιγότεροι (οι τυχεροί) έχουν 3 μήνες απλήρωτοι ενώ υπάρχουν και ελάχιστοι στους οποίους χρωστάει μισθούς 6 και 7 μηνών.
Η κοροϊδία και ο εμπαιγμός όμως έχουν και τα όριά τους και ο Κοτρώτσος τα έχει ξεπεράσει προ πολλού. Αρθράκια που κατακεραυνώνουν τους κλέφτες, μύδροι ενάντια στη λογική του «μαζί τα φάγαμε», «αποκαλύψεις» για τα εξοπλιστικά που βύθισαν τη χώρα στην ύφεση, κραυγές για να μπούνε φυλακή οι ένοχοι του σκανδάλου Siemens, οργή για τα «παπαγαλάκια» του ΔΝΤ.
Για δες ποιός μιλάει.
Ο αχυράνθρωπος της ντόπιας ολιγαρχίας
Δύο είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του Κοτρώτσου που παραμένουν αναλλοίωτα στο χρόνο, ο ιδεολογικοπολιτικός χαμαιλεοντισμός και η αριβίστικη αισχρότητα με την οποία αντιμετωπίζει τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν. Σε αυτά τα δύο αλλά και στην ευτελή του προσωπικότητα οφείλει την κοινωνική ανέλιξη που είχε μέσα στο χρόνο μιας και τα αφεντικά τις περισσότερες φορές προτιμούν για αρλεκίνους τους, τενεκέδες ξεγάνωτους.
Αν και εργάστηκε ως δημοσιογράφος στα ανταποκριτικά γραφεία διαφόρων εφημερίδων στη Θεσσαλονίκη, ήταν παντελώς άγνωστος. Για αυτό και πολλοί εξεπλάγησαν όταν ξαφνικά ανέλαβε τον Οκτώβριο του 1996 τη διεύθυνση της εφημερίδας «Εξουσία» η οποία μετά από 4 χρόνια στα χέρια του, έκλεισε. Ήταν το βάπτισμα του πυρός στη «μαεστρική» διαχείριση εφημερίδων και πολύτιμο σχολείο επιχειρηματικής αλητείας από τον μετρ του είδους Μ. Ανδρουλιδάκη (Εξουσία, Planet).
Εκείνη την περίοδο αξιοποίησε και τη σχέση του με τον επικοινωνιολόγο-παρλαπιπολόγο του εκσυγχρονισμού Γιώργο Πανταγιά και βρέθηκε στα πολιτικά σαλόνια ως μυστικοσύμβουλος του Θ. Τσουκάτου. Ναι, ήταν την περίοδο που έρεαν άφθονες οι μίζες της Siemens και ο Τσουκάτος έδινε το λογαριασμό του για να γίνει η μεταφορά…
Οι πολιτικές του αυτές σχέσεις του απέφεραν ακόμη μια επικερδέστατη δουλειά. Ανέλαβε την επικοινωνιακή διαχείριση του «θαύματος» των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Αυτή η θέση ήταν που τον έκανε ευρύτερα γνωστό και φέρεται να φούσκωσε αρκετά τους τραπεζικούς του λογαριασμούς. Με απλά λόγια, ο Κοτρώτσος ανέλαβε να κρύψει κάτω απ’ το χαλί των εγχώριων και διεθνών ΜΜΕ τα όργια και τις φαραωνικού τύπου σπατάλες που συνέβησαν και εκτόξευσαν δημόσιο χρέος και ελλείμματα στο ζενίθ. Για την επικοινωνιακή διαχείριση αυτή ξοδεύτηκαν ανυπολόγιστα μέχρι σήμερα κονδύλια προκειμένου να επιβληθεί η συνωμοσία της σιωπής τόσο στα ντόπια όσο και στα διεθνή μέσα. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και σήμερα και παρά τον πέρα από κάθε λογιστικό πρότυπο, οικονομικό έλεγχο του «2004» κανείς από τους δημοσιογράφους που κόπτονται για τα «περιττά» προνόμια των εργαζομένων δεν αναρωτιέται πόσα δισεκατομμύρια πραγματικά κόστισε η σύγχρονη «μεγάλη ιδέα». Στο Σεραφείμ πάντως όχι μόνο δεν κόστισε αλλά λέγεται ότι του απέφερε, τουλάχιστον, μια υπερπολυτελή βίλα στην Τήνο.
Το τέλος του 2004 τον βρήκε στο Πρώτο Θέμα. Είχε ανοίξει για τα καλά τα φτερά του για πολύ ψηλά και αυτό παραλίγο να το πληρώσει όταν σε ένα εσωτερικό έγγραφο της EADS (η εταιρεία που κατασκευάζει τα eurofighters) ένας εκπρόσωπος της εταιρείας έδινε ραπόρτο για την εξέλιξη της καμπάνιας προώθησης των πολεμικών αεροπλάνων στην Ελλάδα και ανέφερε ότι συναντήθηκε με τον Σεραφείμ Κοτρώτσο στο JK του Κολωνακίου. Ο Κοτρώτσος του ζήτησε να μεσολαβήσει για να πάρει συνέντευξη από την Άνκελα Μέρκελ και εκείνος σε αντάλλαγμα θα χρησιμοποιούσε την αδιάφθορη πένα του αναδεικνύοντας τα πλεονεκτήματα των eurofighters στην εφημερίδα που δούλευε. Το έγγραφο έφτασε στη δημοσιότητα και ο Κοτρώτσος απλά υποστήριξε ότι είδε φως και μπήκε και η συνάντηση ήταν τυχαία και κανείς δεν ασχολήθηκε περαιτέρω. Βλέπετε ήταν ακόμα νωπά τα λεφτά που είχαν πάρει οι συνάδελφοί του από το 2004 και δεν τους πήγαινε η καρδιά να κανιβαλίσουν τον άσωτο συνάδελφο.
Ο αρλεκίνος της Γιάννας
Μέσα από τη στενή και μακροχρόνια συνεργασία του με την Γιάννα Αγγελοπούλου το 2004 κατάφερε να γίνει ο προσωπικός της αυλοκόλακας. Αυτό του απέφερε και την επόμενη δουλειά του όταν η Γιάννα αποφάσισε πως θέλει να γίνει ο Μπερλουσκόνι της Ελλάδας και αγόρασε τον Ελεύθερο Τύπο. Αφού πριόνισε τις καρέκλες δύο διευθυντών του ΕΤ, κατάφερε και πήρε τη θέση τους. Ωστόσο η κυβέρνηση είχε αλλάξει και μαζί άλλαξε και ο Σεραφείμ δέρμα, από πράσινο σε μπλε.
Ο Ρουσόπουλος τον διόρισε στην ΕΡΤ (όπου κανείς ποτέ δεν τον είδε) με καθαρό μισθό 6.000, ενώ η πολύτιμη εμπειρία του στους Ολυμπιακούς του έδωσε μια θέση υπευθύνου επικοινωνίας στην επιτροπή για τη διοργάνωση των Μεσογειακών αγώνων στο πλευρό του Ισίδωρου Κούβελου. Χρυσές εποχές για τον Σεραφείμ. Όχι όμως και για τους εργαζόμενους του Ελεύθερου Τύπου καθώς οι παραγοντισμοί, οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες και η απαξίωση της δουλειάς τους έγιναν οι βασικοί κανόνες επί διεύθυνσής του. Από την άλλη μεριά οι παχυλές αμοιβές 20 golden boys προσπάθησαν να εξισορροπηθούν με απολύσεις εργαζομένων που αμείβονταν με το βασικό μισθό.
Ο κολαούζος της εξουσίας στις δύσκολες ώρες
Το Δεκέμβρη του 2008, ήταν η ώρα ο Κοτρώτσος να ανταποδώσει στους πολιτικούς και οικονομικούς του προϊσταμένους τις εξυπηρετήσεις, τους διορισμούς, την ίδια του τη θέση στην ιεραρχία του ντόπιου κατεστημένου, να δικαιολογήσει με λίγα λόγια τον παχυλό μισθό που έπαιρνε από τις τρείς ίσως και τέσσερεις δουλειές του. Η κατάσταση στους δρόμους της Αθήνας είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο, η κυβέρνηση παρέπαιε και οι διαστάσεις της εξέγερσης ξεπερνούσαν τα σύνορα της χώρας και προκαλούσαν ανησυχία σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Ο Σεραφείμ έπρεπε λοιπόν να βάλει τα δυνατά του για να συμβάλει και εκείνος από το πόστο του να βγει από τη δύσκολη θέση η κυβέρνηση Ρουσόπουλου- Καραμανλή. Έτσι επιστράτευσε όλη του τη μαεστρία και γίναμε όλοι μάρτυρες της πιο γελοίας μορφής αγοραίας δημοσιογραφίας. Της δημοσιογραφίας της ημιμάθειας, του λαϊκισμού, της αλλαξοκωλιάς με την εξουσία και τις δυνάμεις καταστολής.
Το αποκορύφωμα της δημοσιογραφικής αλητείας ήταν η απόλυση του φωτογράφου Τσιρώνη μετά την προσπάθειά του Κοτρώτσου να μη δημοσιεύσει και να υποβαθμίσει τη φωτογραφία που τράβηξε ο φωτογράφος με τον οπλοφόρο μπάτσο να σημαδεύει τον κόσμο της διαδήλωσης μια μέρα μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου. Κάτι που θα προκαλούσε πολλαπλές εκρήξεις με ανυπολόγιστα αποτελέσματα για τους πάτρωνες του Κοτρώτσου. Ενώ το επιστέγασμα ήταν το πρωτοσέλιδο της επόμενης μέρας με το παραφρασμένο ρητό του Ισοκράτη περί δημοκρατίας που αυτοκαταστρέφεται, το οποίο φυσικά ουδέποτε είχε αναφέρει ο Ισοκράτης παρά μόνο διακινούσαν κάποιοι θλιβεροί αρχαιολάγνοι φασίστες στο διαδίκτυο. (δίκιο έχουν, αλλά όποιος κάνει μια ατυχή μετάφραση είναι φασίστας;) Το δημοσιογραφικό δαιμόνιο του Σεραφείμ βέβαια ούτε ένα απλό ψάξιμο στο ίντερνετ δεν τον οδήγησε να κάνει.
Ο Ελεύθερος Τύπος έκλεισε τον Ιούνιο του 2009 και ήταν η πρώτη μεγάλη δημοσιογραφική επιτυχία του Κοτρώτσου. Οι εργαζόμενοι ακόμη θυμούνται πως του αρπάξαν απ’ το χέρι το υμνητικό πρωτοσέλιδο για τον Θεόδωρο και τη Γιάννα Αγγελοπούλου που ετοίμαζε στο τελευταίο απεργοσπαστικό φύλλο της εφημερίδας.
Το δεύτερο εκδοτικό τερατούργημα του Σεραφείμ σε συνεργασία με έναν ακόμη φελλό της δημοσιογραφίας, τον Λουκά Κατσώνη, έγινε περίπου ένα χρόνο μετά και ονομάζεται «Αποκαλύψεις». Το βασικό συστατικό της επιτυχίας του είναι το γεγονός πως αρνείται να πληρώσει τους εργαζόμενους δύο, τρεις ακόμη και πάνω από πέντε μήνες με βασική δικαιολογία την έλλειψη ρευστότητας της επιχείρησης ενώ παράλληλα δαπανά τεράστια ποσά σε τηλεοπτικές διαφημίσεις. Εκμεταλλευόμενος δε την οικονομική συγκυρία εκβιάζει θέτοντας το ψευτοδίλημμα ή εδώ και απλήρωτοι ή άνεργοι.
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ
