- Ένα μικρό ρεπορτάζ για την παρέλαση (λόγω των ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ)
- Το μνημείο λαϊκισμού του Τάσου Κουράκη
- Ένα υστερόγραφο για τον Βαξεβάνη...
Γράφει για TA XALIA ο Δημοσιογράφος Χρήστος Νικολαίδης...
Οι εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια ελεύθερης Θεσσαλονίκης, που διοργάνωσε το Υπουργείο Μακεδονίας- Θράκης, εάν το καλοσκεφτεί κανείς ουσιαστικά υλοποιούν τη Δεξιά άποψη για τα πράγματα!
Γιατί υπάρχει. Σε κάθε πολιτικό ζήτημα υπάρχει η Δεξιά και η...
Αριστερή αντίληψη, πολύ δε περισσότερο στον τρόπο που επιλέγει κανείς να τιμήσει μία ιστορική επαίτειο αλλά και δι' αυτού του τρόπου να τιμήσει ήρωες, να διδάξει τους σημερινούς πολίτες και να τους εμπνεύσει για να αντιμετωπίσουν το σήμερα και τις δυσκολίες του.
Η Δεξιά αντίληψη λοιπόν θέλει τιμή στους στρατιώτες και τους ηγέτες, σεβασμό στα εθνικά σύμβολα, την παράδοση και την ιστορική μνήμη και ανάδειξη των ιστορικών στιγμών μέσα από αναπαραστάσεις, εκδηλώσεις, δρώμενα.
Η Δεξιά αντίληψη έχει όμως και κάτι πολύ βαθύτερο: το παράδειγμα. Όλα τα παραπάνω δε θα είχαν απολύτως καμία σημασία εάν δεν ενυπήρχε η διάσταση του θαυμαστού, που όλοι εμείς που το παρακολουθούμε μέσα από τέτοιες εκδηλώσεις μπορούμε και θα πρέπει να το επαναλάβουμε, όπως οι πρόγονοί μας. Αυτό μας κάνει και εμάς θαυμάσιους, όπως τους προγόνους μας. Ακόμη κι αν δεν είμαστε. Τουλάχιστον δυνητικά θαυμάσιους. Ταυτόχρονα μας δίνει το παράδειγμα ώστε να βιώσουμε και εμείς την εθνική υποχρέωση να δράσουμε όπως εκείνοι.
Πρόκειται για μία διεργασία με νόημα. Γιατί με τέτοια ζητήματα εμπνέονται οι Λαοί. Γιατί έτσι τονίζουν την εθνική τους συνείδηση και αυτογνωσία. Γιατί έτσι ατσαλώνουν την αίσθηση της συλλογικότητας πάνω στην εθνική βάση. Για έναν Δεξιό ηγέτη αυτό αποτελεί πρώτη προτεραιότητα. Ο Ηγέτης έχει την υποχρέωση να διαμορφώνει θεσμούς μέσα από τους οποίους θα ενισχύεται το πατριωτικό συναίσθημα. Γιατί, αδέλφια, χωρίς πατριωτισμό, δεν την παλεύουμε. Η κρίση θα μας διαλύσει.
Όσοι παρακολουθούν την πολιτική δε θα περίμεναν τίποτε το διαφορετικό από τον Θόδωρο Καράογλου, ένα πολιτικό με ξεκάθαρο πολιτικό στίγμα, έναν καθαρόαιμο δεξιό αγωνιστή, από τα φοιτητικά του χρόνια. Τα κατάφερε και παρουσίασε στο πανελλήνιο μία σειρά άψογων εκδηλώσεων και ταυτόχρνα αυτή τη "Δεξιά αντίληψη" για τα πράγματα.
Υπάρχει φυσικά και η Αριστερή. Που δίνει βαρύτητα σε άλλα στοιχεία, που αποτελούν κομβικά σημεία της δικής της ιδεολογίας. Δεν θέλω να ισχυριστώ ότι η Δεξιά είναι πολύ καλύτερη από την Αριστερή αντίληψη. Θέλω απλώς να τονίσω ότι είναι πολύ διαφορετική...
Ωστόσο, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι στη μνημονιακή πολιτική που ζούμε, δηλαδή στη συγκεκριμένη ασθένεια που έχουμε, η Δεξιά προσφέρει το φάρμακο. Πατριωτισμός, συλλογική συνείδηση, έμπνευση από το παρελθόν για να παλέψουμε με τα ίδια ιδανικά τις σημερινές προκλήσεις.
Ενότητα, πάλη, πίστη. Γιατί αυτή η κρίση δεν πρέπει να μας διαλύσει...
Ρεπορτάζ από την παρέλαση
Για τις παρελάσεις, την αναγκαιότητα και τη χρησιμότητα τους δεν αισθάνομαι την ανάγκη να παραθέσω απολύτως κανένα επιχείρημα. Μου φτάνει αυτό που νιώθω! Η συγκίνηση μπροστά στη γαλανόλευκη, ο κόμπος στο λαιμό όταν ένα άψογο άγημα καταδρομέων σύει με το βήμα του την άσφαλτο μπροστά σου, ο τρόπος που ανατριχιάζουν τα χέρια σου όταν περνούν οι ανάπηροι πολέμου, η ανάσα που κομπιάζει μπροστά από το άγημα των σημαιοφόρων των σχολείων είναι στοιχεία γνήσια, ακατέργαστα και ανεπιτήδευτα και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε...
Στη φετεινή λοιπόν παρέλαση το κλίμα ήταν πολύ διαφορετικό από ότι πέρυσι (κλίμα που είχα περιγράψει και τότε με αναλυτικό ρεπορτάζ μου). Τα μέτρα ασφαλείας ήταν υπερβολικά. Ωστόσο, το γεγονός ότι απέτρεψαν τα παρατράγουδα δικαιώνει δυστυχώς τους εμπνευστές τους. Ας μην υπήρχε η απειλή των μπαχαλάκηδων για να μην είχαμε τους περιορισμούς. Αυτή είναι η πραγματικότητα...
Το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ ήταν απρόσμενα μικρό, ούτε 100 άνθρωποι. Που μάλιστα τα... άκουσαν από πολλούς πολίτες, όπως και στην μαθητική παρέλαση...
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αντιληφθεί ότι η κάθε κινητοποίηση έχει επιτυχία μόνο εάν συμβαδίζει με το κλίμα που επικρατεί στην κοινωνία. Πέρυσι όντως υπήρχε οργή στα λαϊκά στρώματα, που έκαναν τους μπαχαλάκηδες του ΣΥΡΙΖΑ να μοιάζουν με εκφραστές της κοινωνίας. Φέτος όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα και όσο δεν το καταλαβαίνει ο κ. Τσίπρας τόσο θα μας δίνει το δικαίωμα να μιλούμε βάσιμα για ανώριμη τακτική και πολιτική συγκρότηση δίχως βάθος...
Τώρα, η εικόνα του βουλευτή Τάσου Κουράκη να κρατά διαρκώς το κόκκινο πανό τόσο στην παρέλαση και μετά στην πορεία είναι (κατά την ταπεινή άποψη μου), μνημείο λαϊκισμού! Ένας βουλευτής δεν αγωνίζεται στο πεζοδρόμιο. Για τις πορείες είναι οι πολίτες και οι συνδικαλιστές. Η δουλειά του βουλευτή είναι να ματώνει στο Κοινοβούλιο για τα συμφέροντα του λαού. Εκεί να προασπίζει το δίκαιο και να μελετά λύσεις που θα προωθεί ως νομοθετική εξουσία. Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επενδύει σε αυτόν τον χοντροκομμένο λαϊκισμό, θέλοντας να δείξει ότι οι βουλευτές του είναι πραγματικοί "αγωνιστές" αποδεικνύει (πάλι κατά την ταπεινή μου άποψη) ότι υπολείπεται στους όρους της πραγματικής πολιτικής.
Είναι το κόμμα που φέρνει τους διαδηλωτές στη Βουλή και τους βουλευτές στις διαδηλώσεις. Είναι το κόμμα που θέλει να βγάλει κομματικά οφέλη μέχρι και από μία παρέλαση. Έλεος πια...
Για τον Μπουτάρη τι να πω; Κάπνιζε στην εξέδρα, έπινε καφέ, δεν σηκώθηκε όταν περνούσαν οι ανάπηροι και οι σημαιοφόροι. Πραγματική κατάντια. Δε θέλω να με εκπροσωπεί αυτό το κομπλεξικό ανθρωπάκι, που χρησιμοποιεί μέχρι και την παρέλαση για να διαδηλώσει την ηλίθια διαφορετικότητά του.
ΥΓ1:
Για τον Μπουτάρη τι να πω; Κάπνιζε στην εξέδρα, έπινε καφέ, δεν σηκώθηκε όταν περνούσαν οι ανάπηροι και οι σημαιοφόροι. Πραγματική κατάντια. Δε θέλω να με εκπροσωπεί αυτό το κομπλεξικό ανθρωπάκι, που χρησιμοποιεί μέχρι και την παρέλαση για να διαδηλώσει την ηλίθια διαφορετικότητά του.
ΥΓ1:
Θεωρώ ότι η κίνηση σύλληψης του Βαξεβάνη είναι μνημειώδης ηλιθιότητα. Γιατί, ο κάθε λειτουργός της Δικαιοσύνης θα πρέπει να μετρά για την κάθε κίνησή του όχι μόνο την εφαρμογή των νόμων αλλά (κυρίως) την επίπτωση που θα έχει αυτή στην κοινωνία! Και στη φάση αυτή, η σύλληψη ήταν βέβαιο πως θα έδινε την εντύπωση πως ο Βαξεβάνης φιμώνεται! Ενώ φυσικά και δεν υπάρχει τέτοια μεθόδευση. Εφόσον ο δημοσιογράφος προχώρησε στη δημοσίευση της επίμαχης "λίστας" θα πρέπει να διωχθεί μόνο εάν και εφόσον αποδειχθεί (μέσα σε Δικαστήριο) ότι η λίστα είναι ψεύτικη. Δε θα αντιδρούσα καθόλου σε μία φυλάκιση του Βαξεβάνη μετά από καταδίκη λόγω μήνυσης από άτομο που εθίγη από το δημοσίευμα. Όχι έτσι. Η κατάσταση στην κοινωνία μας σε σχέση με θέματα διαφάνειας και χειρισμών από μέρους λειτουργών της Εξουσίας, όπως η "Λίστα Λαγκάρντ" δεν επιτρέπει τέτοια λάθη...
ΥΓ2:
Θα ήταν αδικία να μην αναφερθούμε στον Βασίλη Γάκη. Τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από κάθε εκδήλωση του ΥΜΑΘ. Ο άνθρωπος αυτός απέδειξε στην πράξη ότι όταν ένας φορέας θέλει, μπορεί να πετυχαίνει και αγνοεί κατεστημένες δομές, δημοσιοϋπαλληλικές νοοτροπίες και άλλα στεγανά.
