Η Ν.Δ. είναι κυβέρνηση εν μέσω λιτότητας και μνημονίων άρα χάνει έδαφος.
Το ΠΑΣΟΚ έφερε στη χώρα τα μνημόνια, άρα συμπιέζεται αφάνταστα από τα αριστερά του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανεβαίνει και υπάρχει ο ...κίνδυνος να ...
κυβερνήσει, άρα πρέπει να γίνει ρεαλιστής, δηλαδή "δεξιό" στην πρακτική κόμμα. Επειδή η λέξη "δεξιό" ενοχλεί τα αυτιά των wannabbe αριστερών, τη βαφτίζουν "σοσιαλδημοκρατία".
Το ΚΚΕ παραμένει ατάραχο και ...μικρό στις ίδιες θέσεις.
Η ΔΗΜ.ΑΡ. χάθηκε ανάμεσα στην "αριστερά" και την σκληρή πραγματικότητα.
Οι ΑΝΕΞ.ΕΛΛΗΝΕΣ μετατοπίζονται προς τα αριστερά, για να μπουν σε κυβερνητικές θέσεις σε μια πιθανή συγκυβέρνηση με ΣΥΡΙΖΑ, για να γίνουν αποδεκτοί από τους "σσιαλδημοκράτες".
Ο κόσμος φραστικά είναι "επαναστατημένος", αλλά στην πράξη δεν θέλει να το ρισκάρει με μια πραγματικά αριστερή κυβέρνηση, που θα τον βγάλει από μνημόνια και συνεπώς από ΝΑΤΟ, Ε.Ε., Δυτικούς θεσμούς κ.λ.π.
Έτσι, υπάρχει μπόλικη δεξαμενή ψήφων σε δύο χώρους:
-στη λαϊκή δεξιά, στην οποία μετατοπίζεται η Χρυσή Αυγή, από τα άκρα, ώστε να γίνει πιό αποδεκτή από τους "νοικοκυραίους" και να "κλέψει" ψήφους από Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ.
-στη σοσιαλδημοκρατία, τον σοσιαλισμό δηλαδή στα λόγια και την κάργα δεξιά, νεοφιλελεύθερη πολιτική στην πράξη (βλέπε κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου που ήταν σοσιαλιστική στα λόγια και κάργα δεξιά στην πράξη).
Με δυό λόγια, ισχύει αυτό που είπε ο Ανδρέας Παπανδρέου, όταν τον ρώτησε κάποιος "μα σοβαρά θα βγάλουμε τη χώρα από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. και θα διώξουμε τις βάσεις των Αμερικανών;" κι ο μακαρίτης του απάντησε "όχι βέβαια, θα τα λέμε, αλλά δεν θα τα κάνουμε, γιατί αυτά θέλει να ακούει ο κόσμος".
Πράγματι ο κόσμος θέλει να ακούει ηρωικές ατάκες για "ακύρωση των μνημονίων" "θάνατο στους τοκογλύφους" "μονομερή διαγραφή του χρέους" και τέτοια, αλλά το ΚΚΕ που τα εγγυάται αυτά, κόλλησε στο 4%-5%.
Έτσι, θα ζήσουμε άλλη μια προεκλογική εκστρατεία παπατζήδων, που θα κυνηγάνε με τα λόγια, τους κακούς τροϊκανούς, τοκογλύφους κ.λ.π. , αλλά όταν εκλεγούν θα ανακαλύψουν ότι θα κάνουν σιγά-σιγά, τις "απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές" κι άλλες τέτοιες τρίχες, εφαρμόζοντας στην πράξη το ρηθέν "ανάβω φλας αριστερά, για να στρίψω δεξιά"....
Η πολιτική είναι μία: ή είσαι εντός του καπιταλιστικού συστήματος, οπότε απλά προσπαθείς να δείξεις ότι εσύ διαχειρίζεσαι διαφορετικά τον πόνο από τις θεραπείες που σου επιβάλλουν οι διεθνείς δυνάμεις, ή βγαίνεις εκτός με θάρρος και τσαμπουκά και όπου βγεί.
