Περί Κιμούλη ο λόγος

Γράφει ο Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης

Αν δεν είχε πάει να τον συγχαρεί ο υπουργός Πολιτσμού, ο όποιος υπουργός Πολιτισμού και εν προκειμένω ο νυν υπουργός Πάνος Παναγιωτόπουλος, τον ηθοποιό Γιώργο Κιμούλη γιά τη «Μήδεια» ...
που ανέβασε εις το κρατικής ιδιοκτησίας αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, υπό την ιδιότητα του τυπικού «ιδιοκτήτη» του εξαιρετικού αυτού χώρου, θα είχε κατηγορηθεί δικαίως, ως ανύπαρκτος «οικοδεσπότης».

Δεν το έπραξε ο Πάνος Παναγιωτόπουλος και πήγε να συγχαρεί το θιασάρχη, ευγενής «οικοδεσπότης» ων, πλην όμως ο τελευταίος...απαγόρευσε στους φωτογράφους να αποθανατίσουν την σκηνή, διότι δεν ήθελε να υπάρχει σχετική φωτογραφία του με υπουργό της κυβέρνησης αυτής, τον αρμόδιο επί του Πολιτισμού Υπουργό. Αντιθέτως εκάλεσε τους φωτογράφους να αποθανατίσουν την σκηνή με τον πρόεδρο Αλέξη να τον συγχαίρει γιά την ίδια παράσταση...

Αν αυτό δεν λέγεται προληπτική λογοκρισία και επέμβαση εις το έργο των δημοσιογράφων-φωτογράφων κατά την εργασία τους σε ένα δημόσιο γεγονός, τότε πώς λέγεται, εκ παραλλήλου με σαφώς άκρατο κομματισμό; Αυτή είναι η ελευθερία του Τύπου, εις το όνομα της οποίας ομνύουν πίστιν οι ΣΥΡΙΖΑίοι, εις την οικογένεια των οποίων έχει εντάξει εαυτόν ο κ. θιασάρχης; Και ο πρόεδρος της ΕΦΕ πώς και δεν αντέδρασε σχετικώς; Λόγοι υποδείξεων άνωθεν του το επέβαλαν;

Γράφω τα προηγούμενα, με αφορμή την επιστολή Κιμούλη εις την «Εφ.Συν», με την οποία στοχοποιεί τη συνάδελφο Βένα Γεωργακοπούλου, κατά της οποίας γνωστοποιεί ότι προτίθεται να στραφεί δικαστικώς.

Ψυχανεμίζομαι, πάντως, ότι η διεύθυνση της ΣΥΡΙΖΟκρατούμενης εφημερίδας δεν είδε και με ιδιαίτερη ενόχληση (γιά να μην υποστηρίξω το αντίθετο...) την επιστολή Κιμούλη, ως στρεφόμενη ευθέως κατά της συναδέλφου, η οποία έχει στοχοποιηθεί συχνά από τους μηχανισμούς προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ, μέχρις σημείου να ζητηθεί η απόλυσή της, θεωρούμενης ως «ξένο σώμα» εις την «ανεξάρτητη συνεταιριστική απογευματινή εφημερίδα»...

Η ελευθερία του Τύπου σταματά γιά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης όταν τους ασκείται κριτική, αντί να θεοποιούνται και μόνον ο πρόεδρος Αλέξης και το περιβάλλον του, να μην τους γίνεται ο πιό αυστηρός έλεγχος γιά τις πολιτικές θέσεις τις οποίες εκφράζουν, όπως π.χ. οι τελευταίες προσυνεδριακές θέσεις της «Κομμουνιστικής Τάσης» γιά οριζόντια οργάνωση του Στρατού με ...ανακλητούς αξιωματικούς και Πολιτοφυλακή αντί γιά Αστυνομία, υπό τον έλεγχο των συνδικάτων.

Μου έκανε εντύπωση, σχετικώς, και ο μακάριος ύπνος της ΠΟΕΣΥ και της ΕΣΗΕΑ, επί του θέματος.

Αν το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ δεν έχει συγκροτηθεί ακόμη σε σώμα, συνεπώς υπάρχει κάποια δυστοκία, εν αναμονή και των βουλών του «γκουρού» Τρίμη, η ΠΟΕΣΥ υπό το ΣΥΡΙΖΑίο πρόεδρο της Γιώργο Σαββίδη λειτουργεί και υποτίθεται ότι εκφράζει και τους μη ΣΥΡΙΖΑίους δημοσιογράφους, σε όλη τη χώρα.

Από πλευράς του συνδικαλιστικού εκπροσώπου των δημοσιογράφων της «Εφ.Συν» εις το Μεικτό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ ομοίως καμία αντίδραση, καθ’ α είναι γνωστά.

Αιδήμων σιωπή, εκκωφαντική σιωπή...Δεν τους αφήνει το «Κόμμα» ή-έτι χείρω- θεωρούν αληθές ό,τι συμφέρει το λαό του ΣΥΡΙΖΑ και τους ηγέτες του, πνευματικούς ανθρώπους του «χώρου», όπως ο σύντροφος θιασάρχης Κιμούλης; Και ό,τι αντίθετο αντιδραστικό και εξοβελιστέο, συνεπώς και τους φορείς σχετικών ιών, εξαιρουμένου βεβαίως του «Ιού» της «Εφ.Συν»;

Λυπηρά φαινόμενα και ανησυχητικές καταστάσεις από κάθε άποψη...

Αναζητείται, πλέον, ο υγιής και ο ελεύθερος εξαρτήσεων παντός είδους δημοσιογραφικός συνδικαλισμός, ως αντίπαλον δέος του συνδικαλισμού «τύπου ΠΟΣΠΕΡΤ- Καλφαγιάννη», παρά τις δημόσιες προτροπές και επαίνους Τσίπρα προς τπν τελευταίο να «προχωρήσει». Κάποια θεσούλα σε κομματικό ψηφοδέλτιο μελλοντικώς, ενδεχομένως;