Τα πρώτα 40 χρόνια ΠΑΣΟΚ είναι δύσκολα

[από το ζιβάγκο στο χαρμάνι (μίζας και ζεμπεκιάς) μέσω Αρμάνι]

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

Μοιραία τούτες τις μέρες γυρίζει ο νους πίσω και το μάτι ανάποδα. Πετάει στο βράδυ της 18.10.1981, τότε που το 48% του λαού έκανε παντοδύναμο τον Αντρέα με την προσμονή του διαφορετικού. Τότε που παραδοσιακοί δεξιοί διατείνονταν ότι δεν θα ξαναγίνουν εκλογές με το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Τους κοίταζα με απορία και μου θύμιζαν τη ρήση του Αντρέα: «Η δεξιά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας». «45 χρόνια κυβερνά η δεξιά και η καραδεξιά» τους έλεγα. «Ας δοκιμάσουμε και κάτι άλλο».

Θυμάμαι τον Μένιο που ούρλιαζε από τα έδρανα της αντιπολίτευσης στη Βουλή ότι η ΝΔ παραβιάζει το Σύνταγμα βάζοντας άσχετες διατάξεις σε νομοσχέδια με άλλο κύριο αντικείμενο. Δεν πέρασαν δυο μήνες και το ΠΑΣΟΚ συνέχισε την ίδια τακτική που έχει αποκτήσει πλέον δύναμη συνταγματικού εθίμου, αν μου επιτρέπεται αυτός ο νομικός σολοικισμός. Αργότερα ο Μένιος θα πουλούσε ένα νόμο αντί $ 2.000.000. Όμορφα, αγνά, σοσιαλιστικά, δημοκρατικά κ.λπ.

Ήταν το 1982 που το ΠΑΣΟΚ εφάρμοσε την 35ετία σε όλον τον Δημόσιο Τομέα, ώστε να κενωθούν θέσεις για τους δικούς του αφισοκολλητές. Τότε που απέλυε όσους είχαν διορισθεί επί της επαράτου δεξιάς. Τότε που ακύρωνε όλες τις παραγγελίες εφοδίων του Δημόσιου Τομέα και συμβάσεις μεγάλων έργων, για να τις επανεξετάσει, ήτοι για να τις αναθέσει στους δικούς του προμηθευτές με το αζημίωτο. Τότε που καθηγητές περιωπής εφάρμοζαν τις καταστροφικές πολιτικές του ΠΑΣΟΚ, ενώ τώρα το παίζουν αντιμνημονιακοί και αναθεματίζουν τις πρακτικές, τις οποίες οι ίδιοι είχαν υπηρετήσει δουλικά [Κώστας Μπέης, Γιώργος Κασιμάτης]. Όπως και οι εκδότες που γκρέμισαν τον Καραμανλισμό και τώρα υμνούν τον Καραμανλή [Κουρής].

Ήταν τότε που καταργήθηκαν οι Γενικοί Διευθυντές στα υπουργεία και αντικαταστάθηκαν από χιλιάδες ειδικούς συμβούλους που ψάρευαν σε θολά νερά μη έχοντας ιδέα ούτε για τα γενικά. Τότε που μεσουρανούσαν οι κλαδικές. Τότε που συναντούσα ανθρώπους, φυσιολογικούς κατά τα λοιπά, οι οποίοι δήλωναν ότι αρνούνται ακόμη και το χέρι να δώσουν σε δεξιό. Είναι οι ίδιοι που σήμερα ψηφίζουν Σαμαρά. Τότε που κατελάμβαναν διευθυντικές θέσεις απόφοιτοι Γυμνασίου υποσκελίζοντας δεξιόφρονες πτυχιούχους ΑΕΙ.

Ήταν τότε που ο μισθός τής κ. Σκόνδρα διπλασιάσθηκε εν μια νυκτί. Το αποκαλύπτει η ίδια τώρα κάνοντας τάχα αυτοκριτική. Τότε ενθυλάκωνε τον διπλάσιο μισθό αδιαμαρτύρητα ως υπάλληλος και συνδικαλιστικό στέλεχος στον Οργανισμού Βάμβακος. Τότε που δεν είχε πάρει χαμπάρι ότι ένας αγρότης είχε 100 στρέμματα, αλλά έπαιρνε επιδότηση για 1000. Όλα ήταν όμορφα και ωραία τότε. Τώρα, αρκεί μια δήθεν αυτοκριτική της ως βουλευτού της ΝΔ για να ρίξει όλο το ανάθεμα για το μακελειό του λαού στο πανθομολογουμένως αμαρτωλό ΠΑΣΟΚ.

Ήταν τότε που το δημοκρατικό [καγχάζομεν τετράκις] κόμμα άλλαξε τον εκλογικό νόμο, ώστε να μη χάσει ποτέ την εξουσία. Και μετά έγινε ένα διάλειμμα 3 ετών με τη ΝΔ. Το ΠΑΣΟΚ, όμως, ήταν εφτάψυχο. Είχε καρδαμώσει, αφού είχε λαδώσει το αντεράκι του [Μιλτιάδης Παπαϊωάννου έφα] και επανήλθε κραταιό το 1993. Έκτοτε ξεσάλωσε. Ο ΠΟΛΑΝ απέτρεψε τις εκλογές το 1995 προτείνοντας Στεφανόπουλο για Πρόεδρο, ώστε να πάρει μια ανάσα και να συνεχίσει την παρουσία του στη Βουλή μαζί με το ΠΑΣΟΚ. Η ΝΔ παρακολουθούσε άναυδη και ανήμπορη. Τα δικά της αμαρτήματα που αναπαρήγε το ΠΑΣΟΚ δεν της επέτρεπαν «δια να ομιλεί». Είχαμε μπει στην εποχή που οι δεξιοί ψήφιζαν πλέον Σημίτη, αλλ’ όχι ΠΑΣΟΚ. Έτσι, το σύστημα Σημίτη εδραιώθηκε και τα λαμόγια θησαύριζαν εξαγοράζοντας τη σιωπή των αγνών [;] ψηφοφόρων με μια θεσούλα ως αντάλλαγμα. Άκης, Μαντέλης, Γιάννος, Τσουκάτος εκ των γνωστών. Χιλιάδες οι άγνωστοι. Τότε εφευρέθηκαν και τα stage ως προθάλαμος του πολυπόθητου διορισμού και της μονιμοποίησης. Αλλά και τα Greek statistics του Λουκά, του Γκίκα και του Στουρνάρα. Τότε μπήκαμε στην ΟΝΕ με ένα χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά, το οποίο σύντομα θα μετατρεπόταν σε κλαυθμό. Και κάναμε και Ολυμπιακούς Αγώνες κιμπάρικους, επειδή είμαστε και πολύ large.

Και μετά από όλα αυτά ήλθε «ο κακός Καραμανλής που κατέστρεψε τη χώρα και την κοπάνησε ως λαγός», για να πέσει στο αθώο ΠΑΣΟΚ η καυτή πατάτα. Τα υπόλοιπα τα βιώνουμε. Ευτυχώς που έχουμε πολιτική σταθερότητα χάρις στο ΠΑΣΟΚ που για άλλη μία φορά θυσιάσθηκε για την πατρίδα και το λαό αίροντας τις αμαρτίες της δεξιάς που τόλμησε να βγει από το χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Πώς να μην είμαι ευτυχής που ελέω σταθερότητας είναι μονίμως φιμωμένη η Δικαιοσύνη, ώστε να μην τιμωρηθεί ποτέ και κανείς;

Τα σαράντα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα. Τώρα πια έχω συνηθίσει. Χωρίς το ηρωικό ΠΑΣΟΚ θα ήμουν χαμένος. Ευχαριστώ Don Bobola, Don Psichari, Don Alafouso, Don Vardinogianni, Don Latsi, αλλά και το American Jewish Committee and the other boys. Ευχαριστώ και τους υποτακτικούς σας, τους Ταμήλους όλης της επικράτειας.

Μια ζωή είναι. Θα περάσει. Το παράπονό μου είναι ότι θα φύγω από τον μάταιο τούτο κόσμο, χωρίς να έχω νοιώσει τη χαρά να σπάσω τα μούτρα όλων αυτών των δοχείων νυκτός που με εκμαύλισαν, με λήστεψαν, με ταπείνωσαν και με εξευτέλισαν στο όνομα είτε του σοσιαλιστικού οράματος είτε της αντικομμουνιστικής υστερίας για να σώσω το σπίτι μου και να το παραδώσω ακέραιο στη φουκαριάρα την τράπεζα!! Δυστυχώς, το υπερόπλο που ονομάζεται «ψήφος» δεν σπάει μύτες, ζυγωματικά και προ πάντων μασέλες.

Σωτήριος Καλαμίτσης – νομικώς απολίτιστος

Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος σε φυλακές τύπου Γ΄