Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Το άρθρο 60 του Συντάγματος ορίζει, μέχρι να αναθεωρηθεί από τον κ. Αθανασίου [http://taxalia.blogspot.gr/2012/11/blog-post_12.html]: «1. Οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση».
Με βάση το άρθρο αυτό οι βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου βουλεύονται κατά συνείδηση διαμορφούμενη από τους ακόλουθους παράγοντες:
1. Αν με τις διάφορες νομοθετικές πρωτοβουλίες ευνοείται η εκλογική πελατεία τους αδιαφορώντας για τον υπόλοιπο λαό.
2. Αν με τις διάφορες υπουργοποιήσεις απειλείται η επανεκλογή τους στις επόμενες εκλογές.
3. Αν οι υπουργοί και διοικητές δημόσιων οργανισμών τούς κάνουν τα κέφια σε σχέση με διορισμούς ψηφοφόρων τους ή την επίδειξη εύνοιας προς αυτούς αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους εργαζόμενους.
4. Αν το τάδε ή δείνα δημόσιο ή δημοτικό έργο ανατίθεται στον εργολάβο της αρεσκείας τους, επειδή αυτός θα το φέρει εις πέρας καλλίτερα χωρίς κακοτεχνίες.
5. Αν κινδυνεύει να πέσει η κυβέρνηση σε περίπτωση που δεν υπερψηφίσουν κάποιο νομοσχέδιο αδιαφορώντας για το περιεχόμενο του νομοσχεδίου, το οποίο αγνοούν επιδεικτικά, έστω και αν έχουν την υποψία ότι αυτό είναι καταστροφικό για μεγάλη μερίδα του λαού.
6. Αν η κυβέρνηση διόρισε τα παιδιά τους ή τη γυναίκα τους ή τους συγγενείς τους εν γένει στο Δημόσιο, αδιαφορώντας για τα παιδιά και τους συγγενείς αυτών που γεμίζουν τον δημόσιο κορβανά για να πληρώνονται οι δικοί τους συγγενείς.
7. Σιωπώντας για τα ειδεχθή εγκλήματα που διαπράττονται με την φοροδιαφυγή των μεγάλων επιχειρηματιών που χρηματοδοτούν το κόμμα τους.
8. Αδιαφορώντας για την αξιοκρατία, η οποία αποτελεί το αιώνιο ζητούμενο στον δημόσιο βίο.
9. Χαμογελώντας ηλιθίως καθώς διαβάζουν τί γράφει στο βιβλίο του ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Γκάιτνερ:
«Θυμάμαι να φτάνω στο δείπνο και να κοιτάζω το Blackberry μου. Στην Ευρώπη γινόταν κακός χαμός (fucking disaster). Οι μετοχές των γαλλικών τραπεζών έπεφταν 7% και 8%. Ήταν μεγάλο θέμα. Για εμένα ήταν μια κλασική απόλυτη σφαγή, γιατί άκουγα από παντού: κρίση στην Ελλάδα, ποιος έχει ανοίγματα στην Ελλάδα; Οι Ευρωπαίοι βασικά ήρθαν σε εκείνη τη συνάντηση λέγοντας: «Θα δώσουμε στους Έλληνες ένα μάθημα. Είναι πραγματικά φριχτοί. Μας είπαν ψέματα. Είναι απαίσιοι και άσωτοι και εκμεταλλεύθηκαν βασικά τα πάντα και θα τους συντρίψουμε». Αυτή ήταν η στάση όλων. Θυμάμαι τότε ότι τους είπα: «Μπορείτε να τους βάλετε το μαχαίρι στο λαιμό, αν αυτό θέλετε. Αλλά πρέπει οπωσδήποτε να στείλετε ένα καθησυχαστικό μήνυμα στην Ευρώπη και στον κόσμο ότι θα το κρατήσετε το πράγμα, δεν θα το αφήσετε να πέσει. Πρέπει να προστατεύσετε όλο τον κόσμο». Τους το έκανα πολύ σαφές εκείνη την στιγμή. ΄Ακουγα συνέχεια αυτές τις βρωμοκολλημένες κουβέντες για ηθικό κίνδυνο από αυτούς και τους είπα: «Ωραία λοιπόν, αν θέλετε να είστε σκληροί μαζί τους πάει καλά, αλλά πρέπει να δώσετε κάποια αξιόπιστη διαβεβαίωση ότι δεν θα αφήσετε την κρίση να μεταδοθεί πέρα από την Ελλάδα... Και για να γίνει αυτό πρέπει να φροντίσετε πολύ να είστε αξιόπιστοι, ότι θα υλοποιήσετε τη δέσμευσή σας και θα δώσετε και στην Ελλάδα ένα μάθημα»…..και βέβαια δεν περίμενα ότι θα συνεχίσουν να κωλοβαράνε επί τρία χρόνια. Ήταν ασύλληπτο για εμένα ότι άφησαν τα πράγματα να γίνουν τόσο χάλια όσο τα άφησαν και έγιναν.»
10. Αδιαφορώντας για όσα εγνώριζαν από τον Μάιο του 2010, για να μας λένε σήμερα ότι δεν είναι δυνατόν να κουρευτεί το χρέος εις βάρος των Ευρωπαίων φορολογουμένων που μας δάνεισαν. Ιδού πώς περιγράφει αυτά που γνώριζαν οι βολευτές μας ο πρώην επί κεφαλής πολιτικού σχεδιασμού της Commission Φιλίπ Λεγκρέν [Crash, τ. 35, σ. 87]: «Στις αρχές του 2010 ήταν ξεκάθαρο ότι το χρέος της Ελλάδας ήταν μη βιώσιμο και αντί να το διαγράψουν, αποφάσισαν ότι η Ελλάδα απλώς περνούσε περίοδο παροδικών δυσκολιών χρηματοδότησης. Και αποφάσισαν να σπάσουν τη νομική βάση στην οποία βασίστηκε το ευρώ, τον κανόνα ΄μη διάσωσης΄ και να δανείσουν χρήματα ευρωπαίων φορολογουμένων στην ελληνική κυβέρνηση δήθεν για λόγους αλληλεγγύης, αλλά στην ουσία για να διασώσουν τις γαλλικές και τις γερμανικές τράπεζες που είχαν υπερδανείσει την Ελλάδα. Η απόφαση αυτή ήταν καταστροφική για την Ελλάδα, αλλά και για την ευρωζώνη. Για την Ελλάδα επειδή με το αβάστακτο φορτίο του χρέους κατέστη αδύνατο για την οικονομία της να ανακάμψει και επειδή, προκειμένου να αποπληρωθεί το χρέος, επιβλήθηκε μια εντελώς βάρβαρη λιτότητα που προκάλεσε χειρότερη ύφεση από εκείνη που βίωσε η Γερμανία το 1930. Για την ευρωζώνη, επειδή τη μετέτρεψε από εθελοντική κοινότητα ίσων σε μία ιεραρχική σχέση πιστωτών και οφειλετών, στην οποίαν οι χώρες-πιστωτές, και κυρίως η Γερμανία, χρησιμοποιούν τον έλεγχό τους στους θεσμούς της ΕΕ, για να επιβάλλουν τη θέλησή τους στους οφειλέτες. Και αυτό καταστρέφει την ιδέα της Ευρώπης».
Τελειώνοντας πρέπει να σημειώσω αυτό που λέει τελευταίως ο κ. Φράγκας, το οποίο, επίσης, αποτελεί παράγοντα διαμόρφωσης της συνείδησης του βουλευτή. Ενόψει εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας, πώς μπορεί ένας ανεξάρτητος βουλευτής που έχει κεντροδεξιούς ψηφοφόρους να μην ψηφίσει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας και, έτσι, να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές που θα φέρουν τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, με τον οποίο διαφωνούν οι ψηφοφόροι του; Άλλωστε, οι κεντροδεξιοί ψηφοφόροι δεν είναι αυτοί που θέλουν να συνεχίσει το 0,00005% των πολιτών αυτή της χώρας να κατέχει το 40% του εθνικού πλούτου;
Σωτήριος Καλαμίτσης
Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος σε φυλακές τύπου Γ΄
