Εμείς οι αστυνομικοί πάλι έχουμε μια απορία:

Τι σκατά αστυνομία θέλετε;

Είναι εύκολο, εύπεπτο, πιασάρικο, το να μιλάς για δολοφόνους μπάτσους. Αρέσει, γιατί ξυπνά ένα υποσυνείδητο "αντιστασιακού" στον τηλεθεατή.

Ανεβάζει θεαματικότητες, η θεατρική παρουσίαση της είδησης, με μουσικά χαλιά, εικόνες εμπρησμών, σειρήνες που αναβοσβήνουν και ο his master's voice τηλεαστέρας, να ωρύεται οδυρόμενος για το "θάνατο ενός παιδιού", γνωρίζοντας ότι ο ίδιος (ο τηλεαστέρας) είναι δημιουργός της κατάστασης.

ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΚΘΡΕΦΟΥΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ.

ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ.

ΠΟΙΟΣ ΟΜΩΣ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΣΤΟ ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ, ΠΟΥ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΙΘΕΤΑΙ;

Έχει ο αστυνομικός δικαίωμα στην αυτοάμυνα;

Σε ποιά χώρα του κόσμου, ένα μπουλούκι επιτίθεται σε αστυνομικούς κι αυτοί τους μοιράζουν ρεβανί κι όχι σφαίρες;

Τελικά, τι ΑΚΡΙΒΩΣ πρέπει να κάνει ένας αστυνομικός, όταν βλέπει να κινείται ένα μπουλούκι με εχθρικές διαθέσεις απέναντί του;

Να κάθεται να τον ξυλοφορτώνουν όπως το διευθυντή των φυλακών Διαβατών;

Να κάθεται να του σπάνε το κεφάλι, όπως το νεαρό σεκιουριτά στην πύλη του Α.Π.Θ.;

Να κάθεται να του σπάνε το κεφάλι, όπως τον πρύτανη του ΑΠΘ Αν.Μάνθο;

ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΘΕΛΕΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ;

ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ (ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ), ΑΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ.