Σημαντικό άρθρο του
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ
Καθηγητή Πανεπιστημίου Μακεδονίας
που ξεκαθαρίζει πολλά στο θολό τοπίο των "ιδιωτικών Α.Ε.Ι."
Τα πρόσφατα επεισόδια και οι εκρήξεις θυμού με στόχο τον Υπουργό Παιδείας έφεραν, για μια ακόμη φορά στο προσκήνιο, το ήδη πολυσυζητημένο και πολλαπλά παρεξηγημένο θέμα (σκοπίμως φοβάμαι η παρεξήγηση) των αποκαλούμενων «Ιδιωτικών» Πανεπιστημίων και των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων τους.
Τόσο στις αναπτυγμένες όσο και στις αναπτυσσόμενες κοινωνίες, η κατοχή πτυχίου ΑΕΙ μεταφράζεται στο «κλειδί» που ανοίγει την μαγική πόρτα της επαγγελματικής , οικονομικής και κοινωνικής αποκατάστασης του ατόμου. Η Ελλάδα αποτελεί ενδιαφέρον παράδειγμα λαθεμένου προσανατολισμού που λειτουργεί ως υπόβαθρο για την ανάπτυξη της Ανώτατης Παιδείας και αντιπαραγωγικού αυτό-εγκλωβισμού γονέων και παιδιών στη χίμαιρα της απόκτησης ενός Πανεπιστημιακού πτυχίου!
Οι στρεβλώσεις του Συστήματος των Πανελληνίων εξετάσεων και η τρομερή ζήτηση μιας θέσης σε ΑΕΙ οδήγησε κάποιους έξυπνους και όχι υποχρεωτικά ανήθικους ή ανυπόληπτους επιχειρηματίες εδώ και τρεις δεκαετίες να προσφέρουν «τριτοβάθμιου επιπέδου επιμόρφωση» μέσα από το θεσμό των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών σε επιστήμες και γνωστικά αντικείμενα των θεωρητικών και κοινωνικών - ανθρωπιστικών επιστημών καθώς αυτού του είδους η «παιδεία» απαιτεί ένα δάσκαλο, μια αίθουσα διδασκαλίας και κάποια κομπιούτερ!
Την στιγμή που οι «μικρομεσαίοι» επιχειρηματίες που στην ολότητά τους αποτελούν την σπονδυλική στήλη της
ελληνικής, όπως και κάθε άλλης οικονομίας, είναι άνθρωποι που στερούνται πανεπιστημιακών πτυχίου ή εάν το κατέχουν σε ελάχιστο ποσοστό το αξιοποίησαν για να κερδίσουν τον.. επιούσιο τους, αυτήν την ίδια στιγμή γονείς και ελληνόπουλα αποδύονται ένα τιτάνιο και πολυέξοδο αγώνα απόκτησης Πανεπιστημιακού πτυχίου σε ΑΕΙ της ημεδαπής και της αλλοδαπής διογκώνοντας έτσι το έλλειμμα του οικογενειακού και του Κρατικού προϋπολογισμού και προσθέτοντας ορδές πτυχιούχων που παραμένουν άεργοι περιμένοντας για χρόνια την πρόσληψή τους στο Δημόσιο με τη βοήθεια κάποιου βουλευτού, ή με την θέση κατάταξή τους στον «πίνακα επιτυχόντων» του...ΑΣΕΠ.
ΙΔΙΩΤΙΚΑ Πανεπιστήμια υπάρχουν στις ΗΠΑ και εγώ, όπως και πολλοί άλλοι συνάδελφοί μου, έχουμε σπουδάσει και έχουμε διδάξει σε τέτοια Πανεπιστημιακά Ιδρύματα...Αυτό όμως που ΔΕΝ υπάρχει στις ΗΠΑ είναι ΙΔΙΟΚΤΗΤΑ Πανεπιστήμια τα οποία να ανήκουν ως περιουσιακά στοιχεία σε συγκεκριμένα φυσικά πρόσωπα ( ή σε ιδιοκτήτες κρυμμένους πίσω από “off shore” νομικά πρόσωπα). Αναμφίβολα σε μια ελεύθερη οικονομία αγοράς ο καθένας και η καθεμιά μπορούν να εμπορευθούν ΟΤΙ θέλουν εφόσον δεν παραβαίνουν κάποιους κανόνες ηθικής ή άλλης δεοντολογικής δέσμευσης.
Πώς, όμως, τόσο ΕΠΙΠΟΛΑΙΑ μπορεί να συγχέονται δυο θεμελιακά διαφορετικές έννοιες όπως της ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ και της ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ εκπαίδευσης; Τόσο το ΧΑΡΒΑΡΝΤ π.χ. όσο και το ΚΟΛΟΥΜΠΙΑ είναι..."Ιδιωτικά" Πανεπιστήμια [ δηλ. Ιδιωτικοί, όχι Κρατικοί φορείς, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, αναγνωρισμένοι από την Πολιτεία της Μασαχουσέτης το πρώτο και την Πολιτεία της Νέας Υόρκης το δεύτερο ως ΑΕΙ ...] Το Χάρβαρντ, το Κολούμπια και εκατοντάδες παρόμοια ιδρύματα αποτελούν ιστορικά υποδείγματα του τι έχει επιτελέσει για το κοινό όφελος η ανιδιοτελής ΙΔΙΩΤΙΚΗ πρωτοβουλία!
Στις ΗΠΑ λειτουργούν πολλά άλλα Ινστιτούτα και Ιδρύματα που παρέχουν ειδικές γνώσεις μετα-λυκειακού επιπέδου που ως κερδοσκοπικές επιχειρήσεις ούτε διανοήθηκαν, αλλά και εάν το διανοήθηκαν δεν τόλμησαν, και εάν τόλμησαν δεν κατόρθωσαν οι ιδιοκτήτες τους να αποκτήσουν τίτλο ΑΕΙ όπως αμέτρητα άλλα «ιδιωτικά και όχι ιδιόκτητα» Αμερικανικά ΑΕΙ. Στα Ιδιωτικά, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα Πανεπιστήμια υπάρχουν επιτροπές Διοίκησης από άμισθους «trustees» που εκπροσωπούν όλα τα στρώματα του κοινωνικού και οικονομικού γίγνεσθαι οι οποίοι αλλάζουν κάθε 3-5 χρόνια ώστε να μην προκύπτουν προβλήματα πιθανής κατάχρησης εξουσίας.
Πόσα από τα φερόμενα ως «Κολλέγια ή Πανεπιστήμια» ΙΔΙΟΚΤΗΤΑ ΚΕΣ της Ελλάδας είναι «ΙΔΙΩΤΙΚΑ» με την παραπάνω έννοια του Νόμου, της ηθικής, της επιστημονικής δεοντολογίας αλλά και της κοινής λογικής; Τα Ελληνικά ΚΕΣ αποτελούν ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ επιχειρήσεις, κερδοσκοπικού χαρακτήρα που, εάν κρίνει κανείς από τα πάγια περιουσιακά στοιχεία που δημιούργησαν οι ιδιοκτήτες τους μέσα σε λίγα χρόνια ήταν τελικά πολύ.. .ΚΕΡΔΟΦΟΡΕΣ .
Στην πατρίδα μας η Ανώτατη Παιδεία ήταν πάντα «πεδίο ανταγωνισμών και διαμάχης ανάμεσα σε Κόμματα και παρατάξεις...» Η αποκαλούμενη ΙΔΙΩΤΙΚΗ Ανώτατη Παιδεία ήταν και θα είναι και πεδίο άντλησης εντυπωσιακών κερδών για κάποιους καινοτόμους και «έξυπνους» επιχειρηματίες...
Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα σαφώς θέλουμε ανάπτυξη στον τομέα των υπηρεσιών...Χρειαζόμαστε βελτίωση των Δημοσίων Πανεπιστημίων και θέσεις απορρόφησης πτυχιούχων ΑΕΙ. Δεν χρειαζόμαστε βιομηχανίες παροχής ακριβοπληρωμένων «χαρτιών» που οι Αγγλοσάξωνες αποκαλούν «diploma – mills» [μύλους παραγωγής διπλωμάτων], που ΔΕΝ θα βελτιώσουν τα Δημόσια ΑΕΙ, ΔΕΝ θα εξασφαλίσουν θέσεις απασχόλησης αλλά αφού κάνουν πλουσιότερους τους ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ των «ιδιωτικών» ΑΕΙ θα ΦΟΥΣΚΩΣΟΥΝ τις ήδη υπερφορτωμένες λίστες συμμετοχής σε κάθε διαγωνισμό πρόσληψης κατόχων πτυχίων ΑΕΙ μέσω…ΑΣΕΠ!...
Τι κρίμα!...
Καθηγητή Πανεπιστημίου Μακεδονίας
που ξεκαθαρίζει πολλά στο θολό τοπίο των "ιδιωτικών Α.Ε.Ι."
Τα πρόσφατα επεισόδια και οι εκρήξεις θυμού με στόχο τον Υπουργό Παιδείας έφεραν, για μια ακόμη φορά στο προσκήνιο, το ήδη πολυσυζητημένο και πολλαπλά παρεξηγημένο θέμα (σκοπίμως φοβάμαι η παρεξήγηση) των αποκαλούμενων «Ιδιωτικών» Πανεπιστημίων και των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων τους.
Τόσο στις αναπτυγμένες όσο και στις αναπτυσσόμενες κοινωνίες, η κατοχή πτυχίου ΑΕΙ μεταφράζεται στο «κλειδί» που ανοίγει την μαγική πόρτα της επαγγελματικής , οικονομικής και κοινωνικής αποκατάστασης του ατόμου. Η Ελλάδα αποτελεί ενδιαφέρον παράδειγμα λαθεμένου προσανατολισμού που λειτουργεί ως υπόβαθρο για την ανάπτυξη της Ανώτατης Παιδείας και αντιπαραγωγικού αυτό-εγκλωβισμού γονέων και παιδιών στη χίμαιρα της απόκτησης ενός Πανεπιστημιακού πτυχίου!
Οι στρεβλώσεις του Συστήματος των Πανελληνίων εξετάσεων και η τρομερή ζήτηση μιας θέσης σε ΑΕΙ οδήγησε κάποιους έξυπνους και όχι υποχρεωτικά ανήθικους ή ανυπόληπτους επιχειρηματίες εδώ και τρεις δεκαετίες να προσφέρουν «τριτοβάθμιου επιπέδου επιμόρφωση» μέσα από το θεσμό των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών σε επιστήμες και γνωστικά αντικείμενα των θεωρητικών και κοινωνικών - ανθρωπιστικών επιστημών καθώς αυτού του είδους η «παιδεία» απαιτεί ένα δάσκαλο, μια αίθουσα διδασκαλίας και κάποια κομπιούτερ!
Την στιγμή που οι «μικρομεσαίοι» επιχειρηματίες που στην ολότητά τους αποτελούν την σπονδυλική στήλη της
ελληνικής, όπως και κάθε άλλης οικονομίας, είναι άνθρωποι που στερούνται πανεπιστημιακών πτυχίου ή εάν το κατέχουν σε ελάχιστο ποσοστό το αξιοποίησαν για να κερδίσουν τον.. επιούσιο τους, αυτήν την ίδια στιγμή γονείς και ελληνόπουλα αποδύονται ένα τιτάνιο και πολυέξοδο αγώνα απόκτησης Πανεπιστημιακού πτυχίου σε ΑΕΙ της ημεδαπής και της αλλοδαπής διογκώνοντας έτσι το έλλειμμα του οικογενειακού και του Κρατικού προϋπολογισμού και προσθέτοντας ορδές πτυχιούχων που παραμένουν άεργοι περιμένοντας για χρόνια την πρόσληψή τους στο Δημόσιο με τη βοήθεια κάποιου βουλευτού, ή με την θέση κατάταξή τους στον «πίνακα επιτυχόντων» του...ΑΣΕΠ.
ΙΔΙΩΤΙΚΑ Πανεπιστήμια υπάρχουν στις ΗΠΑ και εγώ, όπως και πολλοί άλλοι συνάδελφοί μου, έχουμε σπουδάσει και έχουμε διδάξει σε τέτοια Πανεπιστημιακά Ιδρύματα...Αυτό όμως που ΔΕΝ υπάρχει στις ΗΠΑ είναι ΙΔΙΟΚΤΗΤΑ Πανεπιστήμια τα οποία να ανήκουν ως περιουσιακά στοιχεία σε συγκεκριμένα φυσικά πρόσωπα ( ή σε ιδιοκτήτες κρυμμένους πίσω από “off shore” νομικά πρόσωπα). Αναμφίβολα σε μια ελεύθερη οικονομία αγοράς ο καθένας και η καθεμιά μπορούν να εμπορευθούν ΟΤΙ θέλουν εφόσον δεν παραβαίνουν κάποιους κανόνες ηθικής ή άλλης δεοντολογικής δέσμευσης.
Πώς, όμως, τόσο ΕΠΙΠΟΛΑΙΑ μπορεί να συγχέονται δυο θεμελιακά διαφορετικές έννοιες όπως της ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ και της ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ εκπαίδευσης; Τόσο το ΧΑΡΒΑΡΝΤ π.χ. όσο και το ΚΟΛΟΥΜΠΙΑ είναι..."Ιδιωτικά" Πανεπιστήμια [ δηλ. Ιδιωτικοί, όχι Κρατικοί φορείς, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, αναγνωρισμένοι από την Πολιτεία της Μασαχουσέτης το πρώτο και την Πολιτεία της Νέας Υόρκης το δεύτερο ως ΑΕΙ ...] Το Χάρβαρντ, το Κολούμπια και εκατοντάδες παρόμοια ιδρύματα αποτελούν ιστορικά υποδείγματα του τι έχει επιτελέσει για το κοινό όφελος η ανιδιοτελής ΙΔΙΩΤΙΚΗ πρωτοβουλία!
Στις ΗΠΑ λειτουργούν πολλά άλλα Ινστιτούτα και Ιδρύματα που παρέχουν ειδικές γνώσεις μετα-λυκειακού επιπέδου που ως κερδοσκοπικές επιχειρήσεις ούτε διανοήθηκαν, αλλά και εάν το διανοήθηκαν δεν τόλμησαν, και εάν τόλμησαν δεν κατόρθωσαν οι ιδιοκτήτες τους να αποκτήσουν τίτλο ΑΕΙ όπως αμέτρητα άλλα «ιδιωτικά και όχι ιδιόκτητα» Αμερικανικά ΑΕΙ. Στα Ιδιωτικά, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα Πανεπιστήμια υπάρχουν επιτροπές Διοίκησης από άμισθους «trustees» που εκπροσωπούν όλα τα στρώματα του κοινωνικού και οικονομικού γίγνεσθαι οι οποίοι αλλάζουν κάθε 3-5 χρόνια ώστε να μην προκύπτουν προβλήματα πιθανής κατάχρησης εξουσίας.
Πόσα από τα φερόμενα ως «Κολλέγια ή Πανεπιστήμια» ΙΔΙΟΚΤΗΤΑ ΚΕΣ της Ελλάδας είναι «ΙΔΙΩΤΙΚΑ» με την παραπάνω έννοια του Νόμου, της ηθικής, της επιστημονικής δεοντολογίας αλλά και της κοινής λογικής; Τα Ελληνικά ΚΕΣ αποτελούν ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ επιχειρήσεις, κερδοσκοπικού χαρακτήρα που, εάν κρίνει κανείς από τα πάγια περιουσιακά στοιχεία που δημιούργησαν οι ιδιοκτήτες τους μέσα σε λίγα χρόνια ήταν τελικά πολύ.. .ΚΕΡΔΟΦΟΡΕΣ .
Στην πατρίδα μας η Ανώτατη Παιδεία ήταν πάντα «πεδίο ανταγωνισμών και διαμάχης ανάμεσα σε Κόμματα και παρατάξεις...» Η αποκαλούμενη ΙΔΙΩΤΙΚΗ Ανώτατη Παιδεία ήταν και θα είναι και πεδίο άντλησης εντυπωσιακών κερδών για κάποιους καινοτόμους και «έξυπνους» επιχειρηματίες...
Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα σαφώς θέλουμε ανάπτυξη στον τομέα των υπηρεσιών...Χρειαζόμαστε βελτίωση των Δημοσίων Πανεπιστημίων και θέσεις απορρόφησης πτυχιούχων ΑΕΙ. Δεν χρειαζόμαστε βιομηχανίες παροχής ακριβοπληρωμένων «χαρτιών» που οι Αγγλοσάξωνες αποκαλούν «diploma – mills» [μύλους παραγωγής διπλωμάτων], που ΔΕΝ θα βελτιώσουν τα Δημόσια ΑΕΙ, ΔΕΝ θα εξασφαλίσουν θέσεις απασχόλησης αλλά αφού κάνουν πλουσιότερους τους ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ των «ιδιωτικών» ΑΕΙ θα ΦΟΥΣΚΩΣΟΥΝ τις ήδη υπερφορτωμένες λίστες συμμετοχής σε κάθε διαγωνισμό πρόσληψης κατόχων πτυχίων ΑΕΙ μέσω…ΑΣΕΠ!...
Τι κρίμα!...
