Το 3ο Γενικό Λύκειο Πολίχνης, έχει το θλιβερό προνόμιο να λειτουργεί σε διπλοβάρδια από την ίδρυσή του, εδώ και 25 χρόνια και να συστεγάζεται με το 4ο Γυμνάσιο Πολίχνης.
Γράφουν λοιπόν αγανακτισμένοι, αλλά με πολλή ευπρέπεια, οι γονείς, στο taxalia:
Όλα αυτά τα χρόνια οι γονείς έχουν ακούσει πολλές υποσχέσεις και έχουν εισπράξει επίσημες διαβεβαιώσεις από αρμόδια χείλη για την επίλυση του προβλήματος. Οι αρμόδιοι παράγοντες έρχονται και φεύγουν, το πρόβλημα όμως εξακολουθεί να παραμένει. Έτσι το πρόβλημα διαιωνίζεται και όπως το ζήσαμε εμείς οι γονείς όταν ήμασταν μαθητές στο σχολείο αυτό, το ζουν τώρα τα παιδιά μας και αγωνιζόμαστε για να μην το ζήσουν και τα εγγόνια μας.
Η περιοχή των Μετεώρων του δήμου Πολίχνης, στην οποία βρίσκεται το σχολείο μας, είναι μια από τις περιοχές που παρατηρείται πολύ μεγάλη ανοικοδόμηση και φυσικό επακόλουθο είναι να υπάρχει ραγδαία αύξηση του πληθυσμού. Το γεγονός αυτό έχει αυξήσει το μαθητικό δυναμικό της περιοχής και ασφαλώς τις ανάγκες για σχολική στέγη. Δυστυχώς όμως παρά τις κινητοποιήσεις, τις εκκλήσεις και τις παραστάσεις μας σε όλους τους αρμόδιους φορείς σχολείο δεν κτίζεται. Λαμβάνουμε απλώς υποσχέσεις χωρίς κανένα ουσιαστικό και πρακτικό αντίκρισμα, υποσχέσεις οι οποίες πλέον ηχούν στ’ αυτιά μας ως εμπαιγμός προς εμάς και προς τα παιδιά μας.
Η περιοχή των Μετεώρων του δήμου Πολίχνης, στην οποία βρίσκεται το σχολείο μας, είναι μια από τις περιοχές που παρατηρείται πολύ μεγάλη ανοικοδόμηση και φυσικό επακόλουθο είναι να υπάρχει ραγδαία αύξηση του πληθυσμού. Το γεγονός αυτό έχει αυξήσει το μαθητικό δυναμικό της περιοχής και ασφαλώς τις ανάγκες για σχολική στέγη. Δυστυχώς όμως παρά τις κινητοποιήσεις, τις εκκλήσεις και τις παραστάσεις μας σε όλους τους αρμόδιους φορείς σχολείο δεν κτίζεται. Λαμβάνουμε απλώς υποσχέσεις χωρίς κανένα ουσιαστικό και πρακτικό αντίκρισμα, υποσχέσεις οι οποίες πλέον ηχούν στ’ αυτιά μας ως εμπαιγμός προς εμάς και προς τα παιδιά μας.
Κάθε χρόνο έχουμε υψηλά ποσοστά διαρροής μαθητικού δυναμικού προς τα σχολεία όμορων δήμων, τα οποία λειτουργούν σε πρωινή βάρδια. Έτσι παρατηρείται το παράδοξο όσο και απαράδεκτο γεγονός από τη μια να αυξάνεται ο πληθυσμός της περιοχής και από την άλλη να μειώνονται οι μαθητές του σχολείου. Για την επόμενη μάλιστα διδακτική χρονιά αναμένεται περαιτέρω μείωση του αριθμού των μαθητών, αφού όλο και περισσότεροι γονείς, για να διασφαλίσουν καλύτερες συνθήκες μόρφωσης, προτίθενται να στείλουν τα παιδιά τους σε άλλα σχολεία. Τίθεται κατά συνέπεια και θέμα λειτουργίας του σχολείου, καθώς το μαθητικό δυναμικό μειώνεται και τα τμήματα συνεχώς συρρικνώνονται.
Οι μαθητές μας, βέβαια, με προσωπικές θυσίες και καθημερινό αγώνα προσπαθούν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες που δημιουργούνται εξαιτίας του συγκεκριμένου προβλήματος και να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το υψηλό ποσοστό επιτυχίας των μαθητών μας στις πανελλαδικές εξετάσεις. Αξίζει επίσης να τονισθεί ότι το σχολείο μας παρά τα συγκεκριμένα προβλήματα έχει να επιδείξει σημαντική δραστηριότητα όσον αφορά τη συμμετοχή του σε δραστηριότητες πολιτιστικές και σε προγράμματα Ευρωπαϊκά. Το πρόβλημα όμως αποτελεί τροχοπέδη για την καλύτερη και πιο ουσιαστική προετοιμασία των μαθητών, λειτουργεί ανασταλτικά στις προσπάθειές τους για επίτευξη των στόχων και των φιλοδοξιών τους.
Με την διαιώνιση της υπάρχουσας κατάστασης διαιωνίζεται ταυτόχρονα και μια αδικία: ειδικά για τους μαθητές που προετοιμάζονται για την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση το φαινόμενο της διπλοβάρδιας συνιστά άνιση μεταχείριση σε σύγκριση με τους μαθητές άλλων σχολείων. Πρόκειται για καθαρά αντιπαιδαγωγική αντιμετώπιση και παραβίαση των κανόνων ισότιμης μεταχείρισης όλων των μαθητών.
Γνωρίζουμε ασφαλώς ότι το πρόβλημα αυτό δεν αποτελεί θλιβερό προνόμιο αποκλειστικά δικό μας, αλλά υπάρχει και σε άλλες περιοχές. Όμως στη δική μας περίπτωση η μη επίλυσή του οφείλεται περισσότερο στην αδιαφορία όσων κατά καιρούς είχαν την σχετική αρμοδιότητα και όχι σε άλλους εξωγενείς παράγοντες (όπως π.χ. η ύπαρξη κατάλληλων οικοπέδων).
Αναβάθμιση της εκπαίδευσης ασφαλώς δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τις αναγκαίες υποδομές. Ποιοτικό σχολείο δεν γίνεται με θεωρητικές διακηρύξεις. Ως πολίτες δεν ζητούμε τίποτε περισσότερο από την πολιτεία παρά αυτό που έχει την υποχρέωση να προσφέρει στα παιδιά μας: Ένα σχολείο.
Οι μαθητές μας, βέβαια, με προσωπικές θυσίες και καθημερινό αγώνα προσπαθούν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες που δημιουργούνται εξαιτίας του συγκεκριμένου προβλήματος και να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το υψηλό ποσοστό επιτυχίας των μαθητών μας στις πανελλαδικές εξετάσεις. Αξίζει επίσης να τονισθεί ότι το σχολείο μας παρά τα συγκεκριμένα προβλήματα έχει να επιδείξει σημαντική δραστηριότητα όσον αφορά τη συμμετοχή του σε δραστηριότητες πολιτιστικές και σε προγράμματα Ευρωπαϊκά. Το πρόβλημα όμως αποτελεί τροχοπέδη για την καλύτερη και πιο ουσιαστική προετοιμασία των μαθητών, λειτουργεί ανασταλτικά στις προσπάθειές τους για επίτευξη των στόχων και των φιλοδοξιών τους.
Με την διαιώνιση της υπάρχουσας κατάστασης διαιωνίζεται ταυτόχρονα και μια αδικία: ειδικά για τους μαθητές που προετοιμάζονται για την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση το φαινόμενο της διπλοβάρδιας συνιστά άνιση μεταχείριση σε σύγκριση με τους μαθητές άλλων σχολείων. Πρόκειται για καθαρά αντιπαιδαγωγική αντιμετώπιση και παραβίαση των κανόνων ισότιμης μεταχείρισης όλων των μαθητών.Γνωρίζουμε ασφαλώς ότι το πρόβλημα αυτό δεν αποτελεί θλιβερό προνόμιο αποκλειστικά δικό μας, αλλά υπάρχει και σε άλλες περιοχές. Όμως στη δική μας περίπτωση η μη επίλυσή του οφείλεται περισσότερο στην αδιαφορία όσων κατά καιρούς είχαν την σχετική αρμοδιότητα και όχι σε άλλους εξωγενείς παράγοντες (όπως π.χ. η ύπαρξη κατάλληλων οικοπέδων).
Αναβάθμιση της εκπαίδευσης ασφαλώς δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τις αναγκαίες υποδομές. Ποιοτικό σχολείο δεν γίνεται με θεωρητικές διακηρύξεις. Ως πολίτες δεν ζητούμε τίποτε περισσότερο από την πολιτεία παρά αυτό που έχει την υποχρέωση να προσφέρει στα παιδιά μας: Ένα σχολείο.
Ζητούμε το αυτονόητο: Σχολείο για τα παιδιά μας.
Ζητούμε το ελάχιστο: κτιριακή υποδομή.
Τον αναγκαίο χώρο για να μπορέσουν τα παιδιά μας να μορφωθούν ανεμπόδιστα, να στεγάσουν τα όνειρα και τις φιλοδοξίες τους. Δεν μπορούμε να δεχθούμε άλλο την υποσχεσιολογία και την παραπομπή του θέματος για μια ακόμη φορά στις καλένδες. Η θεωρητική κατανόηση του προβλήματος, την οποία εισπράττουμε εδώ και πολλά χρόνια από τα χείλη των αρμόδιων φορέων, ας γίνει επιτέλους πράξη. "
...
Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων 4ου Γυμνασίου Πολίχνης
Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων 3ου Γενικού Λυκείου Πολίχνης
Kώστα Θεοδωρίδη, αγαπητέ δήμαρχε της (πυκνοκατοικημένης) Πολίχνης, τι λέει ο δήμος; Ή, να τα ψάλλουμε στον Παναγιώτη Ψωμιάδη; 25 χρόνια διπλοβάρδια;;;; στην Πολίχνη, που αναπτύσσεται ταχύτατα; Για μια ακόμη φορά, θα αφήσουμε την πραγματικότητα, να ξεπεράσει τις πολιτικές πρωτοβουλίες;
ΘΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΜΕ ΤΟ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟ ΑΥΤΟ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ ΝΕΑ. ΓΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΙΛΑΜΕ. ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΕΙΣ!
