Το Greek American News Agency σήμερα φιλοξενεί στην πρώτη συνέντευξη του έτους τον γνωστό και διακεκριμένο συνάδελφο, καταξιωμένο Έλληνα δημοσιογράφο στις ΗΠΑ κ. Λάμπρο Παπαντωνίου. Έναν άνθρωπο σεμνό. Γνήσιο πατριώτη. Έναν άνθρωπο που έχεθ θέσει την υπηρεσία του ελληνισμού το λειτούργημα του δημοσιογράφου. Σήμερα σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του μεταξύ άλλων διαπστωτικά και με την γνωστή έμφαση που διακρίνει το λόγο του σημειώνει: «Η Αμερική είχε περάσει σε μια δύσκολη εποχή αλλά κανείς δε προετοίμαζε τον μέσο πολίτη γι αυτό»
Συνέντευξη στον Αποστόλη Ζώη
Είναι γνωστός για την μαχητικότητά του αλλά και την εγκυρότητα των πληροφοριών και πηγών που διαθέτει, καθώς επί 30 χρόνια και πλέον βρίσκεται στις επάλξεις της μαχόμενης αποκαλυπτικής και με άποψη δημοσιογραφίας. Πρόκειται για έναν από τους πιο καταξιωμένους Έλληνες δημοσιογράφους-ανταποκριτές της ομογένειας, ο οποίος αρκετές φορές έχει αποκαλύψει σημαντικά εθνικά θέματα τα οποία έδωσαν γραμμή και κατευθύνσεις στην Ελληνική εξωτερική πολιτική. Ο λόγος για τον κ. Λάμπρο Παπαντωνίου, ο οποίος για περισσότερα από 30 χρόνια έχει δώσει μαθήματα έγκριτης δημοσιογραφίας ενώ σήμερα είναι ανταποκριτής στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» και στο ράδιο Παρατηρητής.Αναφερόμενος σε όλη την τρέχουσα επικαιρότητα υπογραμμίζει μεταξύ άλλων τα παρακάτω:
«Οι ΗΠΑ περνούν μια μεγάλη κρίση και μαζί με αυτήν ολόκληρος ο κόσμος. Όσοι με γνωρίζουν προσωπικά ξέρουν ότι αναφερόμουν σε αυτήν εδώ και καιρό. Τη βλέπαμε να έρχεται. Ο κόσμος αγόραζε σπίτια, αυτοκίνητα, τηλεοράσεις, ενώ η δουλειά του ήταν είτε επισφαλής, είτε με περιορισμένα έσοδα, ενώ πάντα καιροφυλακτούσε ο φόβος της ανεργίας ή της χρεοκοπίας από ένα δυσλειτουργικό και απάνθρωπο σύστημα υγείας, που μπορεί να οδηγήσει έναν άνθρωπο στη φτώχια από τη μια μέρα στην άλλη. Η Αμερική είχε περάσει σε μια δύσκολη εποχή αλλά κανείς δε προετοίμαζε τον μέσο πολίτη γι αυτό. Με αποτέλεσμα να το μάθει σχεδόν μέσα σε ένα πρωί. Παραμένει ωστόσο και μάλλον θα παραμείνει μια μεγάλη χώρα».
Η συνέντευξη
Μέχρι τώρα οι αποκαλύψεις και οι παρεμβάσεις σας σε σημαντικά εθνικά θέματα υπήρξε αξιοζήλευτη. Αισθάνεστε κάποιες φορές μόνος σε αυτή την ωραία προσπάθεια; Θεωρείτε ότι παλεύετε, διότι περί πάλης πρόκειται, με έναν γίγαντα που ορισμένες φορές και η Ελληνική πολιτική ηγεσία είναι αναγκασμένη να κάνει αυτά που της υποδεικνύει αυτή η δύναμη; Είστε αισιόδοξος για τον Ελληνισμό;
«Κατ' αρχήν θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τα καλά σας λόγια. Ζω εδώ και πολλά χρόνια στο εξωτερικό και η επαφή με τη χώρα μου και κυρίως με την επαρχία με χαροποιεί ιδιαιτέρως. Όσο για την ερώτησή σας θα ήθελα να επισημάνω ότι δεν νοιώθω καμία μοναξιά. Όταν αγωνίζομαι για το δίκιο και την αλήθεια ξέρω ότι έχω δίπλα μου όλους τους αδικημένους που μιλάνε μέσα από μένα, είτε πρόκειται για αδικημένους λαούς, είτε για αδικημένες ομάδες ανθρώπων, όπως οι μαύροι, στις γειτονιές των οποίων έζησα τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου και οι οποίοι πριν από 5 μόλις χρόνια δεν θα μπορούσαν ούτε στα πιο κρυφά τους όνειρα να φαντασθούν την εκλογή ενός μαύρου Αμερικανού Προέδρου. Το όνειρο αυτό σήμερα μπορούν να το μοιρασθούν με όλο τον κόσμο».
Το μέλλον των ΗΠΑ;
«Όσο για τον γίγαντα που αναφέρατε, τις ΗΠΑ, γνωρίζετε πολύ καλά ότι η πολιτική της δομή, τα ιδεώδη από τα οποία εμπνεύστηκαν οι θεμελιωτές αυτής της μεγάλης χώρας, είναι οι ελληνικές αξίες της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Εγώ, με τις ερωτήσεις μου, δεν κάνω τίποτα άλλο από το να τους θυμίζω αυτές τις αρχές, τις αρχές που τους έκαναν μεγάλους. Αν τις ξεχάσουν θα τους ξεχάσει και η ιστορία. Η νίκη του Ομπάμα με χαροποίησε όχι μόνο σαν μια γενναία πολιτική επιλογή, αλλά και ως Έλληνα γιατί είδα τη δύναμη της δημοκρατίας, τη δύναμη δηλαδή του ελληνικού πολιτισμού».
Οικονομική κρίση, εμφάνιση άλλων σημαντικών παικτών στη διεθνή σκακιέρα, όπως η Ρωσία και η Κίνα, προβληματισμός για τις εισβολές σε Ιράκ, Αφγανιστάν παλιότερα αλλά και στη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας... Πώς βλέπετε την επομένη μέρα στις ΗΠΑ; Ή μήπως όλα αυτά αποτελούν δομικά στοιχεία κρίσης του καπιταλισμού; Εκτιμάτε πως θα έρθουν χειρότερες μέρες;
«Οι ΗΠΑ περνούν μια μεγάλη κρίση και μαζί με αυτήν ολόκληρος ο κόσμος. Όσοι με γνωρίζουν προσωπικά ξέρουν ότι αναφερόμουν σε αυτήν εδώ και καιρό. Τη βλέπαμε να έρχεται. Ο κόσμος αγόραζε σπίτια, αυτοκίνητα, τηλεοράσεις, ενώ η δουλειά του ήταν είτε επισφαλής, είτε με περιορισμένα έσοδα, ενώ πάντα καιροφυλακτούσε ο φόβος της ανεργίας ή της χρεοκοπίας από ένα δυσλειτουργικό και απάνθρωπο σύστημα υγείας, που μπορεί να οδηγήσει έναν άνθρωπο στη φτώχια από τη μια μέρα στην άλλη. Η Αμερική είχε περάσει σε μια δύσκολη εποχή αλλά κανείς δε προετοίμαζε τον μέσο πολίτη γι αυτό. Με αποτέλεσμα να το μάθει σχεδόν μέσα σε ένα πρωί. Παραμένει ωστόσο και μάλλον θα παραμείνει μια μεγάλη χώρα».
Μπορείτε να το εξηγήσετε αυτό;
«Οι ΗΠΑ είναι, μακράν, η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη στον κόσμο και θα προσπαθήσουν να διατηρήσουν την ηγεμονία τους. Διαθέτουν την υψηλότερη τεχνολογία και ένα αξιοζήλευτο δυναμικό επιστημόνων που καταφθάνει από όλες τις μεριές του πλανήτη. Βεβαίως η οικονομική κρίση ή η καπιταλιστική όπως την ονομάζετε δείχνει ότι ο κόσμος αλλάζει, δείχνει ότι και η υπερδύναμη δεν είναι άτρωτη, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι καταρρέει κιόλας. Όπως βλέπετε τα προβλήματα ξεκινούν από τις ΗΠΑ αλλά δεν μένουν σε αυτήν, η οικονομική κρίση ξεκίνησε από εδώ αλλά άγγιξε και το τελευταίο σημείο της οικουμένης. Σε έναν αλληλοεξαρτώμενο οικονομικά κόσμο όλοι πλήττονται λίγο ή πολύ.
Το πόσο ισχυρές θα είναι οι ΗΠΑ σε 20 χρόνια κανείς δεν το γνωρίζει. Δυνάμεις όπως η Κίνα, η Ινδία, η ΕΕ, αλλά και η Ρωσία ή Βραζιλία θα μπορούσαν να έρθουν στο προσκήνιο. Οι επιλογές που θα γίνουν τα αμέσως επόμενα χρόνια θα καθορίσουν και την εικόνα του πλανήτη μας για τα επόμενα 50 χρόνια. Όταν η κρίση καταλαγιάσει το 2011 με 12, θα χουμε ίσως μια εικόνα για τον νέο κόσμο».
Δηλαδή; Θα έχουμε σημαντικές αλλαγές τα επόμενα χρόνια;
«Στο Ιράκ οι ΗΠΑ φαίνεται να έχουν τελειώσει θα φύγουν αφήνοντας κάποιες βάσεις. Όπως έκαναν και στα Βαλκάνια. Οι βάσεις έχουν κάτι συμβολικό και ουσιαστικό μαζί, σημαίνει ότι φεύγουμε αλλά τα συμφέροντά μας παραμένουν και εάν χρειασθεί ξαναρχόμαστε. Τα συμφέροντα είναι πολλά και μεγάλα, ενέργεια, στρατηγικές συμμαχίες, τρομοκρατία και κυρίως οι άλλες δυνάμεις. Όσο η κυριαρχία των μεγάλων κρατών της Ανατολής της Κίνας και της Ινδίας θα μεγαλώνει, τόσο οι ΗΠΑ θα επιδιώκουν μια μεγαλύτερη επιρροή στην περιοχή. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε βέβαια και τη Ρωσία. Τι θα γίνει με το Ιράν; Ή αν θέλετε και με το Πακιστάν; Προσωπική μου γνώμη είναι ότι μέσα στο 2009 θα γίνει κάτι θεαματικό, από πόλεμο μέχρι την πλήρη εξομάλυνση. Κομβικό σημείο είναι οι ιρανικές εκλογές. Εάν επανεκλεγεί ο Αχμαντινεγιάντ τα περιθώρια στενεύουν. Για τα Βαλκάνια τι να πω, θα επαναλάβω αυτό που είπα παραπάνω, οι Αμερικανοί έχουν ήδη τις βάσεις τους και εάν χρειασθεί θα ξαναέρθουν».
Μπορείτε να μας δώσετε μια εικόνα της λειτουργίας των αμερικανικών ΜΜΕ; Είναι δυνατόν ελάχιστοι δημοσιογράφοι να δέχονται την ωμή παρέμβαση των ΗΠΑ σε αδύναμες χώρες προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις «ασύμμετρες απειλές;» Η παρεμβατικότητα της αμερικανικής δημοσιογραφίας μέχρι ποιο σημείο φτάνει;
«Κοιτάξτε για κάποιον που επιθυμεί να κατανοήσει τη σχέση των πολιτικών με τα ΜΜΕ στην Αμερική θα άξιζε ίσως να έρθει εδώ στην Ουάσιγκτον και να επισκεφθεί μία εργάσιμη ημέρα την K street, έναν από τους κεντρικότερους δρόμους της πόλης, όπου μαζεύονται καθημερινά βουλευτές, γερουσιαστές, δημοσιογράφοι και λομπίστες, τρώγοντας και συζητώντας για τις εξελίξεις.
Σχέσεις υπάρχουν, τυπικές, επαγγελματικές, προσωπικές, όπως και σχέσεις συναλλαγής υπάρχουν που πολλές φορές βρίσκονται στο όριο της νομιμότητας, τουλάχιστον της ηθικής. Ο τύπος στηρίζει εξάλλου τους βασικούς άξονες της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Το να μιλάμε ωστόσο για χειραγώγηση του τύπου είναι εξαιρετικά τραβηγμένο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα σκληρότερα άρθρα για τον πόλεμο στο Ιράκ, γράφτηκαν σε εφημερίδες αυτής της χώρας (εδώ άλλωστε φθάνουν καθημερινά τα φέρετρα των στρατιωτών από τον πόλεμο), όπως και για τα βασανιστήρια των ανθρώπων στις φυλακές του Γκουαντανάμο». GANA
Συνέντευξη στον Αποστόλη Ζώη
Είναι γνωστός για την μαχητικότητά του αλλά και την εγκυρότητα των πληροφοριών και πηγών που διαθέτει, καθώς επί 30 χρόνια και πλέον βρίσκεται στις επάλξεις της μαχόμενης αποκαλυπτικής και με άποψη δημοσιογραφίας. Πρόκειται για έναν από τους πιο καταξιωμένους Έλληνες δημοσιογράφους-ανταποκριτές της ομογένειας, ο οποίος αρκετές φορές έχει αποκαλύψει σημαντικά εθνικά θέματα τα οποία έδωσαν γραμμή και κατευθύνσεις στην Ελληνική εξωτερική πολιτική. Ο λόγος για τον κ. Λάμπρο Παπαντωνίου, ο οποίος για περισσότερα από 30 χρόνια έχει δώσει μαθήματα έγκριτης δημοσιογραφίας ενώ σήμερα είναι ανταποκριτής στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» και στο ράδιο Παρατηρητής.Αναφερόμενος σε όλη την τρέχουσα επικαιρότητα υπογραμμίζει μεταξύ άλλων τα παρακάτω:
«Οι ΗΠΑ περνούν μια μεγάλη κρίση και μαζί με αυτήν ολόκληρος ο κόσμος. Όσοι με γνωρίζουν προσωπικά ξέρουν ότι αναφερόμουν σε αυτήν εδώ και καιρό. Τη βλέπαμε να έρχεται. Ο κόσμος αγόραζε σπίτια, αυτοκίνητα, τηλεοράσεις, ενώ η δουλειά του ήταν είτε επισφαλής, είτε με περιορισμένα έσοδα, ενώ πάντα καιροφυλακτούσε ο φόβος της ανεργίας ή της χρεοκοπίας από ένα δυσλειτουργικό και απάνθρωπο σύστημα υγείας, που μπορεί να οδηγήσει έναν άνθρωπο στη φτώχια από τη μια μέρα στην άλλη. Η Αμερική είχε περάσει σε μια δύσκολη εποχή αλλά κανείς δε προετοίμαζε τον μέσο πολίτη γι αυτό. Με αποτέλεσμα να το μάθει σχεδόν μέσα σε ένα πρωί. Παραμένει ωστόσο και μάλλον θα παραμείνει μια μεγάλη χώρα».
Η συνέντευξη
Μέχρι τώρα οι αποκαλύψεις και οι παρεμβάσεις σας σε σημαντικά εθνικά θέματα υπήρξε αξιοζήλευτη. Αισθάνεστε κάποιες φορές μόνος σε αυτή την ωραία προσπάθεια; Θεωρείτε ότι παλεύετε, διότι περί πάλης πρόκειται, με έναν γίγαντα που ορισμένες φορές και η Ελληνική πολιτική ηγεσία είναι αναγκασμένη να κάνει αυτά που της υποδεικνύει αυτή η δύναμη; Είστε αισιόδοξος για τον Ελληνισμό;
«Κατ' αρχήν θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τα καλά σας λόγια. Ζω εδώ και πολλά χρόνια στο εξωτερικό και η επαφή με τη χώρα μου και κυρίως με την επαρχία με χαροποιεί ιδιαιτέρως. Όσο για την ερώτησή σας θα ήθελα να επισημάνω ότι δεν νοιώθω καμία μοναξιά. Όταν αγωνίζομαι για το δίκιο και την αλήθεια ξέρω ότι έχω δίπλα μου όλους τους αδικημένους που μιλάνε μέσα από μένα, είτε πρόκειται για αδικημένους λαούς, είτε για αδικημένες ομάδες ανθρώπων, όπως οι μαύροι, στις γειτονιές των οποίων έζησα τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου και οι οποίοι πριν από 5 μόλις χρόνια δεν θα μπορούσαν ούτε στα πιο κρυφά τους όνειρα να φαντασθούν την εκλογή ενός μαύρου Αμερικανού Προέδρου. Το όνειρο αυτό σήμερα μπορούν να το μοιρασθούν με όλο τον κόσμο».
Το μέλλον των ΗΠΑ;
«Όσο για τον γίγαντα που αναφέρατε, τις ΗΠΑ, γνωρίζετε πολύ καλά ότι η πολιτική της δομή, τα ιδεώδη από τα οποία εμπνεύστηκαν οι θεμελιωτές αυτής της μεγάλης χώρας, είναι οι ελληνικές αξίες της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Εγώ, με τις ερωτήσεις μου, δεν κάνω τίποτα άλλο από το να τους θυμίζω αυτές τις αρχές, τις αρχές που τους έκαναν μεγάλους. Αν τις ξεχάσουν θα τους ξεχάσει και η ιστορία. Η νίκη του Ομπάμα με χαροποίησε όχι μόνο σαν μια γενναία πολιτική επιλογή, αλλά και ως Έλληνα γιατί είδα τη δύναμη της δημοκρατίας, τη δύναμη δηλαδή του ελληνικού πολιτισμού».
Οικονομική κρίση, εμφάνιση άλλων σημαντικών παικτών στη διεθνή σκακιέρα, όπως η Ρωσία και η Κίνα, προβληματισμός για τις εισβολές σε Ιράκ, Αφγανιστάν παλιότερα αλλά και στη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας... Πώς βλέπετε την επομένη μέρα στις ΗΠΑ; Ή μήπως όλα αυτά αποτελούν δομικά στοιχεία κρίσης του καπιταλισμού; Εκτιμάτε πως θα έρθουν χειρότερες μέρες;
«Οι ΗΠΑ περνούν μια μεγάλη κρίση και μαζί με αυτήν ολόκληρος ο κόσμος. Όσοι με γνωρίζουν προσωπικά ξέρουν ότι αναφερόμουν σε αυτήν εδώ και καιρό. Τη βλέπαμε να έρχεται. Ο κόσμος αγόραζε σπίτια, αυτοκίνητα, τηλεοράσεις, ενώ η δουλειά του ήταν είτε επισφαλής, είτε με περιορισμένα έσοδα, ενώ πάντα καιροφυλακτούσε ο φόβος της ανεργίας ή της χρεοκοπίας από ένα δυσλειτουργικό και απάνθρωπο σύστημα υγείας, που μπορεί να οδηγήσει έναν άνθρωπο στη φτώχια από τη μια μέρα στην άλλη. Η Αμερική είχε περάσει σε μια δύσκολη εποχή αλλά κανείς δε προετοίμαζε τον μέσο πολίτη γι αυτό. Με αποτέλεσμα να το μάθει σχεδόν μέσα σε ένα πρωί. Παραμένει ωστόσο και μάλλον θα παραμείνει μια μεγάλη χώρα».
Μπορείτε να το εξηγήσετε αυτό;
«Οι ΗΠΑ είναι, μακράν, η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη στον κόσμο και θα προσπαθήσουν να διατηρήσουν την ηγεμονία τους. Διαθέτουν την υψηλότερη τεχνολογία και ένα αξιοζήλευτο δυναμικό επιστημόνων που καταφθάνει από όλες τις μεριές του πλανήτη. Βεβαίως η οικονομική κρίση ή η καπιταλιστική όπως την ονομάζετε δείχνει ότι ο κόσμος αλλάζει, δείχνει ότι και η υπερδύναμη δεν είναι άτρωτη, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι καταρρέει κιόλας. Όπως βλέπετε τα προβλήματα ξεκινούν από τις ΗΠΑ αλλά δεν μένουν σε αυτήν, η οικονομική κρίση ξεκίνησε από εδώ αλλά άγγιξε και το τελευταίο σημείο της οικουμένης. Σε έναν αλληλοεξαρτώμενο οικονομικά κόσμο όλοι πλήττονται λίγο ή πολύ.
Το πόσο ισχυρές θα είναι οι ΗΠΑ σε 20 χρόνια κανείς δεν το γνωρίζει. Δυνάμεις όπως η Κίνα, η Ινδία, η ΕΕ, αλλά και η Ρωσία ή Βραζιλία θα μπορούσαν να έρθουν στο προσκήνιο. Οι επιλογές που θα γίνουν τα αμέσως επόμενα χρόνια θα καθορίσουν και την εικόνα του πλανήτη μας για τα επόμενα 50 χρόνια. Όταν η κρίση καταλαγιάσει το 2011 με 12, θα χουμε ίσως μια εικόνα για τον νέο κόσμο».
Δηλαδή; Θα έχουμε σημαντικές αλλαγές τα επόμενα χρόνια;
«Στο Ιράκ οι ΗΠΑ φαίνεται να έχουν τελειώσει θα φύγουν αφήνοντας κάποιες βάσεις. Όπως έκαναν και στα Βαλκάνια. Οι βάσεις έχουν κάτι συμβολικό και ουσιαστικό μαζί, σημαίνει ότι φεύγουμε αλλά τα συμφέροντά μας παραμένουν και εάν χρειασθεί ξαναρχόμαστε. Τα συμφέροντα είναι πολλά και μεγάλα, ενέργεια, στρατηγικές συμμαχίες, τρομοκρατία και κυρίως οι άλλες δυνάμεις. Όσο η κυριαρχία των μεγάλων κρατών της Ανατολής της Κίνας και της Ινδίας θα μεγαλώνει, τόσο οι ΗΠΑ θα επιδιώκουν μια μεγαλύτερη επιρροή στην περιοχή. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε βέβαια και τη Ρωσία. Τι θα γίνει με το Ιράν; Ή αν θέλετε και με το Πακιστάν; Προσωπική μου γνώμη είναι ότι μέσα στο 2009 θα γίνει κάτι θεαματικό, από πόλεμο μέχρι την πλήρη εξομάλυνση. Κομβικό σημείο είναι οι ιρανικές εκλογές. Εάν επανεκλεγεί ο Αχμαντινεγιάντ τα περιθώρια στενεύουν. Για τα Βαλκάνια τι να πω, θα επαναλάβω αυτό που είπα παραπάνω, οι Αμερικανοί έχουν ήδη τις βάσεις τους και εάν χρειασθεί θα ξαναέρθουν».
Μπορείτε να μας δώσετε μια εικόνα της λειτουργίας των αμερικανικών ΜΜΕ; Είναι δυνατόν ελάχιστοι δημοσιογράφοι να δέχονται την ωμή παρέμβαση των ΗΠΑ σε αδύναμες χώρες προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις «ασύμμετρες απειλές;» Η παρεμβατικότητα της αμερικανικής δημοσιογραφίας μέχρι ποιο σημείο φτάνει;
«Κοιτάξτε για κάποιον που επιθυμεί να κατανοήσει τη σχέση των πολιτικών με τα ΜΜΕ στην Αμερική θα άξιζε ίσως να έρθει εδώ στην Ουάσιγκτον και να επισκεφθεί μία εργάσιμη ημέρα την K street, έναν από τους κεντρικότερους δρόμους της πόλης, όπου μαζεύονται καθημερινά βουλευτές, γερουσιαστές, δημοσιογράφοι και λομπίστες, τρώγοντας και συζητώντας για τις εξελίξεις.
Σχέσεις υπάρχουν, τυπικές, επαγγελματικές, προσωπικές, όπως και σχέσεις συναλλαγής υπάρχουν που πολλές φορές βρίσκονται στο όριο της νομιμότητας, τουλάχιστον της ηθικής. Ο τύπος στηρίζει εξάλλου τους βασικούς άξονες της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Το να μιλάμε ωστόσο για χειραγώγηση του τύπου είναι εξαιρετικά τραβηγμένο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα σκληρότερα άρθρα για τον πόλεμο στο Ιράκ, γράφτηκαν σε εφημερίδες αυτής της χώρας (εδώ άλλωστε φθάνουν καθημερινά τα φέρετρα των στρατιωτών από τον πόλεμο), όπως και για τα βασανιστήρια των ανθρώπων στις φυλακές του Γκουαντανάμο». GANA
