Άρθρο του Δημήτρη Κωστάρα
Έχει νομίζω γίνει κατανοητό πλέον ότι, η οικονομική κρίση είναι αποτέλεσμα της απληστίας. Την περιμέναμε. Υπήρχε μία παγιωμένη, προκλητική διαφορά μεταξύ περιθωρίων κέρδους και δεικτών ανάπτυξης. Αυτό που λέγεται φούσκα. Μία φούσκα που δημιουργούσε προϋποθέσεις μίας ιδιότυπης αφθονίας η οποία φαίνεται ότι λειτουργούσε ως υποκατάστατο ψυχολογικών και άλλων προσωπικών κενών και αδιεξόδων.
Λειτουργίες όπως η αυτογνωσία, η συλλογικότητα, η συναδελφικότητα, η καλή γειτονία, η οικογενειακή γαλήνη, η επαγγελματική συνείδηση, η ειλικρίνεια κλπ, άρχισαν να αντικαθίστανται από λειτουργίες υπερβολικής κατανάλωσης και ματαιοδοξίας.
Το χαμηλό κόστος του χρήματος ευνόησε ένα νέο περιβάλλον τζόγου άνευ ταυτότητας. Όλοι έσπευσαν να αγοράσουν ένα καλύτερο σπίτι και ταυτόχρονα όλοι έγιναν εργολάβοι. Άπαντες επένδυσαν στη ‘καλή ζωή’. Αυτή που χαλάει το περιβάλλον, μειώνει την ανοσία και την ανθρωπιά.
Ταυτόχρονα όλοι έγιναν και διαχειριστές επενδύσεων. Δημιουργήθηκε ένα νέο αξιακό σύστημα. Οι σχέσεις και οι φιλίες γίνανε μπίζνες.
Ο προσωπικός βίος τείνει να εξελιχθεί σε μία αμυντική διαδικασία αραχτής με σύντομες αντεπιθέσεις αρπαχτής.
Αραχτή κοινωνική δράση και αρπαχτή προσωπική αντίδραση. Ζητούμενο πλέον δεν είναι ο ισολογισμός και η ισορροπία. Μπήκαμε σε μία φάση μόνιμης ανασφάλειας συνεπώς, ζούμε κάτω από μία διαρκή αγωνία πως να ρεφάρουμε. Φοβούμαι ότι πλέον θα αναγκαστούμε να μάθουμε να ζούμε με λιγότερα. Θα εκλογικεύσουμε τις δαπάνες μας, τόσο σε χρήμα όσο σε ψυχολογικά αποθέματα. Αυτό ίσως να είναι το κέρδος από την οικονομική κρίση. Η ανασφάλεια ίσως επαναφέρει διάθεση για συμμαχίες ψυχής και αναβαθμίσει τις σχέσεις με ενέσεις ειλικρίνειας.
Χάνουμε το πολύ αλλά ίσως ξαναθυμηθούμε το μείζον. Ανθρωπιά, μπέσα και φιλότιμο.
..
στο blog Αγιος Γεώργιος
