Το κοινωνικό σώμα δευτερόλεπτο, με δευτερόλεπτο κατρακυλάει προς την σαπίλα των αναγκών του κεφαλαίου, ορίζοντας και νοηματοδοτώντας τις, ως δικές του ανάγκες.
Εργασία, το ορισμένο από την κοινωνία και τους θεσμούς της υψιστο αγαθό. Η μισθωτή σχέση είτε το καταλαβαίνει κάποιος, είτε όχι εμπεριέχει μία διαρκή σύγκρουση και ανταγωνισμό. Μέσα σε αυτήν τη σχέση τ’ αφεντικά έχουν στο πλευρό τους το νομικό οπλοστάσιο όπως επίσης την απάθεια, την αδιαφορία, την εξατομίκευση, το βόλεμα και την καριέρα που... οι εργαζόμενοι αναπτύσουν και υοθετούν. Τα νομικα μέσα και οι παραπάνω συμπεριφορές είναι εις βάρος των εργαζομένων.
Παρα το γεγονός ότι μέσω των θεσμικών ή καθωσπρέπει διαδικασιών έχουμε μία μαζική παραγωγή συνειδήσεων, η εμμονή ή αλλιώς η εξάρτηση στην εργασία, δεν αποτελεί μία αυταπάτη ούτε μία συνολικά εξώθεν επιβεβλημένη σχέση, αλλά εν αντιθέση, μία σχέση δόμησης της κοινωνίας αυτής. Ένας κοινωνικός δεσμός που βασικά συστατικά του αποτελούν η πράξη και οπωσδήποτε η συλλογική ή μαζική προσκόλληση και αφοσίωση στο δεσμό αυτό.
Λαμβάνοντας υπόψην τα σημερινά δεδομένα, οτιδήποτε παράγεται από τους εργαζόμενους, σε όλα τα μήκη και πλάτη εντός της μισθωτής σκλαβιάς, παράγεται για τον εαυτό τους. Και αν σε ένα πραγματικό επίπεδο ίσως να μην ισχύει αυτό (δηλαδή να ισχύσει το αντίθετο), παράγονται για την καταστροφή των εργαζομένων, αφού η πλειοψηφεία τους αντιλαμβάνεται την διαδικασία παραγωγής και τα παράγωγα της, ως δικά της ωφέλη. Συμπέρασμα, οι εργαζόμενοι είναι σκλάβοι οι οποίοι συντηρούνται με τα εμπορεύματα που αυτοί παράγουν και αυτά είναι που αποτελούν και ένα σηματικό άλοθι για την συνεχεια και τον πολαπλασιασμό των παραγωγικών διαδικασιών μέσω μισθωτών σχέσεων. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε παραγωγή προϋποθέτει υλική κατανάλωση γιατι συγχρόνως με την παρασκευή εμπορευμάτων παράγωνται ανάγκες, ιδεολογίες και συνειδησεις.
Εμείς, απο την πλευρά μας, επιλέγουμε να μην χάνουμε καμία ευκαιρία να παράγουμε και να πραγματώνουμε συλλογικά και ατομικά τις αρνήσεις μας, μειώνοντας και σαμποτάροντας –όσο μπορούμε- την παραγωγή πραγμάτων και την τέλεση διαδικασιών που μας σκλαβώνουν.
Προχωράμε με τον ρυθμό των βημάτων της άρνησης.
Επιλέγουμε και διαμορφώνουμε έμεις τις διαδικασίες του ανταγωνισμού, εχθρικά προσκήμενοι στα αφεντικά και τους καθωσπρέπει δούλους.
Χτίζουμε εστίες λιποταξίας, αλληλεγγύης και πλευρές απόσχισης για όσες και όσους επίλέγουν το δρόμο της φυγής.
Οργανωνόμαστε και δείχνουμε συλλογικά και πολυμορφικά τα δόντια μας ανάμεσα από τα φλογερά μας χαμόγελα.
Εμπρηστικά φιλιά λοιπόν...
Την Παρασκευή 27/3 μπουρλοτιάσαμε την τράπεζα millennium στη συμβολή των οδων Β. Όλγας και Παρασκευοπούλου στη Θεσσαλονίκη βρισκόμενοι δίπλα στο σύντροφο Γιώργο Βούτση-Βογιατζή που με το δικό του τρόπο και λόγο επέλεξε να ενταχθεί στην άρνηση απαλλοτριώνοντας Εθνική Τράπεζα στο Γκύζη στις 3-10-2007 και συνελήφθει από πολίτη. Δίκη 01/04/09.
Συνεργασία εμπρηστών της ΄΄χιλιετίας΄΄
Εργασία, το ορισμένο από την κοινωνία και τους θεσμούς της υψιστο αγαθό. Η μισθωτή σχέση είτε το καταλαβαίνει κάποιος, είτε όχι εμπεριέχει μία διαρκή σύγκρουση και ανταγωνισμό. Μέσα σε αυτήν τη σχέση τ’ αφεντικά έχουν στο πλευρό τους το νομικό οπλοστάσιο όπως επίσης την απάθεια, την αδιαφορία, την εξατομίκευση, το βόλεμα και την καριέρα που... οι εργαζόμενοι αναπτύσουν και υοθετούν. Τα νομικα μέσα και οι παραπάνω συμπεριφορές είναι εις βάρος των εργαζομένων.
Παρα το γεγονός ότι μέσω των θεσμικών ή καθωσπρέπει διαδικασιών έχουμε μία μαζική παραγωγή συνειδήσεων, η εμμονή ή αλλιώς η εξάρτηση στην εργασία, δεν αποτελεί μία αυταπάτη ούτε μία συνολικά εξώθεν επιβεβλημένη σχέση, αλλά εν αντιθέση, μία σχέση δόμησης της κοινωνίας αυτής. Ένας κοινωνικός δεσμός που βασικά συστατικά του αποτελούν η πράξη και οπωσδήποτε η συλλογική ή μαζική προσκόλληση και αφοσίωση στο δεσμό αυτό.
Λαμβάνοντας υπόψην τα σημερινά δεδομένα, οτιδήποτε παράγεται από τους εργαζόμενους, σε όλα τα μήκη και πλάτη εντός της μισθωτής σκλαβιάς, παράγεται για τον εαυτό τους. Και αν σε ένα πραγματικό επίπεδο ίσως να μην ισχύει αυτό (δηλαδή να ισχύσει το αντίθετο), παράγονται για την καταστροφή των εργαζομένων, αφού η πλειοψηφεία τους αντιλαμβάνεται την διαδικασία παραγωγής και τα παράγωγα της, ως δικά της ωφέλη. Συμπέρασμα, οι εργαζόμενοι είναι σκλάβοι οι οποίοι συντηρούνται με τα εμπορεύματα που αυτοί παράγουν και αυτά είναι που αποτελούν και ένα σηματικό άλοθι για την συνεχεια και τον πολαπλασιασμό των παραγωγικών διαδικασιών μέσω μισθωτών σχέσεων. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε παραγωγή προϋποθέτει υλική κατανάλωση γιατι συγχρόνως με την παρασκευή εμπορευμάτων παράγωνται ανάγκες, ιδεολογίες και συνειδησεις.
Εμείς, απο την πλευρά μας, επιλέγουμε να μην χάνουμε καμία ευκαιρία να παράγουμε και να πραγματώνουμε συλλογικά και ατομικά τις αρνήσεις μας, μειώνοντας και σαμποτάροντας –όσο μπορούμε- την παραγωγή πραγμάτων και την τέλεση διαδικασιών που μας σκλαβώνουν.
Προχωράμε με τον ρυθμό των βημάτων της άρνησης.
Επιλέγουμε και διαμορφώνουμε έμεις τις διαδικασίες του ανταγωνισμού, εχθρικά προσκήμενοι στα αφεντικά και τους καθωσπρέπει δούλους.
Χτίζουμε εστίες λιποταξίας, αλληλεγγύης και πλευρές απόσχισης για όσες και όσους επίλέγουν το δρόμο της φυγής.
Οργανωνόμαστε και δείχνουμε συλλογικά και πολυμορφικά τα δόντια μας ανάμεσα από τα φλογερά μας χαμόγελα.
Εμπρηστικά φιλιά λοιπόν...
Την Παρασκευή 27/3 μπουρλοτιάσαμε την τράπεζα millennium στη συμβολή των οδων Β. Όλγας και Παρασκευοπούλου στη Θεσσαλονίκη βρισκόμενοι δίπλα στο σύντροφο Γιώργο Βούτση-Βογιατζή που με το δικό του τρόπο και λόγο επέλεξε να ενταχθεί στην άρνηση απαλλοτριώνοντας Εθνική Τράπεζα στο Γκύζη στις 3-10-2007 και συνελήφθει από πολίτη. Δίκη 01/04/09.
Συνεργασία εμπρηστών της ΄΄χιλιετίας΄΄
Η ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΣΤΟ
ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΓΝΗΣΙΑ ή ΑΛΗΘΗΣ !
