Είμαστε όλοι μας απογοητευμένοι από την δυσχερή κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει ως χώρα. Η κρίση επέτεινε ακόμη περισσότερο τα ήδη συσσωρευμένα προβλήματα δεκαετιών. Σαφώς και υπάρχουν ελπιδοφόρα μηνύματα σε κάθε κατεύθυνση. Ο κατηφορικός δρόμος παγιώνει όμως καταστάσεις, δύσκολα αναστρέψιμες. Η αίσθηση της ελεύθερης πτώσης σε κάθε μορφή κρίσης, φέρνει στο προσκήνιο την έννοια της επανεκτίμησης και αυτοβελτίωσης λένε οι ειδικοί του μάρκετιγκ ( Feedback ). Ο στρουθοκαμηλισμός και η απάθεια δρουν ως επιταχυντές σε φαινόμενα διαφθοράς, αλλά και γενικότερα σε κάθε μορφή παθογένειας σε περιόδους κρίσεων.
Για να φτάσουμε όμως στο στάδιο της επανεκτίμησης πρέπει αρχικά να διαγνώσουμε ότι υπάρχει πρόβλημα. Είμαστε μήπως άμοιροι ευθυνών ή μήπως όλα κυλάνε ρολόι;
Η κρίση του πολιτικού συστήματος συντέλεσε στην απαξίωση της φορολογικής συνείδησης των πολιτών. Η φοροδιαφυγή διατηρεί και διαιωνίζει τους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς ελέγχου και οδηγεί σχεδόν νομοτελειακά κάποια στιγμή σε νέες μορφές ολοκληρωτισμού στο.. βωμό του δημοσιου συμφέροντος. Έτσι γεννιέται ο φαύλος κύκλος.
Μήπως έτυχε και επιτρέψαμε την κοινωνική αδικία στον επαγγελματικό μας βίο, μεροληπτώντας υπέρ του ενός -για προσωπικούς λόγους- ή εξαντλήσαμε τα όρια της αυστηρότητας εις βάρος του άλλου, με δύο μέτρα και δύο σταθμά; Δεν θα υπεισέλθουμε καν σε φαινόμενα διαφθοράς. Με αυτά ας ασχοληθούν οι εγκληματολογικές υπηρεσίες του κράτους. Οι κλέφτες του κράτους μπορούν ενωπίων των δικαστηρίων να επαναλάβουν πλέον δημόσια και φωναχτά τις προφάσεις εν αμαρτίες, που τους οδήγησαν προς την διαφθορά. Οι συνάδελφοι αλλά και ο κλάδος, δεν μπορεί να στιγματίζονται λόγω της διαφθοράς και των εγκληματικών ενεργειών ορισμένων. Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον.
Απευθυνόμαστε σε νοήμονες πολίτες που δεν σκοτώσαν ακόμα τον Όμηρο ητοι το ανθρώπινο αγαθόν κατά τον Πλάτωνα και έχουν ακόμα την δύναμη του προβληματισμού και της κρίσης για να αγωνίζονται στο ευδαιμονείν μετά αρετής. Ο καθένας μας ας κάνει την αυτοκριτική του. Τίμια και ειλικρινά.
Ας καταβάλλουμε όλοι μας, όσο ανθρωπίνως μπορούμε προσπάθειες αυτοβελτίωσης για να μειωθεί η κοινωνική αδικία στον κοινωνικό και στον επαγγελματικό μας βίο. Ας αναλογιστούμε όλοι τις ευθύνες μας στο κομμάτι και μέτρο που μας αναλογεί. Ας γίνουμε ρεαλιστές, επιδιώκοντας το αδύνατο....
Όσοι αντιλαμβάνονται τις παραπάνω απλές κουβέντες, θα μπορούν να μιλάνε για επανεκτίμηση. Όσοι δυσκολεύονται να αντιληφθούν και νιώθουν άμοιροι ευθυνών για την παθογένεια του συστήματος, ας τους υπενθυμίσουμε ότι ο καθένας μας αποτελεί έναν κρίκο μιας ιεραρχίας και η κοινωνία μας είναι ζωντανό κύτταρο. Καλό θα είναι όμως να ανησυχούν γιατί έχουν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα.
Μήπως μέσα τους επιβιώνουν ακόμα ισχυρά απομεινάρια ανατολίτικης νοοτροπίας, οθωμανικού τύπου που μαζί με τον άκρατο κομματισμό και υλιστικό κόσμο, ισοπεδώνουν ολότελα κάθε έννοια μελλοντικής ανάκαμψης;
Δεν θα πάψουμε να φωνάζουμε ότι πρέπει επιτέλους να δράσουμε μονοιασμένοι σε εθνική βάση αψηφώντας παλιές έχθρες, διχόνοιες, κομματισμό και αλληλοσπαραγμούς.
Το σύγχρονο συνδικαλιστικό κίνημα για να έχει ρόλο ύπαρξης, πρέπει μεταξύ άλλων να συνδράμει προτείνοντας εφαρμόσιμες και βιώσιμες λύσεις, για την βελτίωση της αποτελεσματικότητας των εργαζομένων, πέρα από κάθε έννοια μικροκομματικής αντίληψης. Η αποτελεσματικότητα μιας επαγγελματικής τάξης είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον σύγχρονο ρόλο ενός συνδικαλιστικού κινήματος. Η σημερινή κατάσταση που επικρατεί είναι λίαν επιεικώς απαράδεκτη, αφού αναπαράγουμε διαδικαστικά τα τηλεπαράθυρα των Μ.Μ.Ε, όταν αναμασάμε μόνο τα παθογενή φαινόμενα των μετατάξεων και των προγραμμάτων stage, χωρίς να προτείνουμε δυναμικά εφαρμόσιμες λύσεις όπως π.χ αναδιοργάνωση της χωρικής αρμοδιότητας των Δ.Ο.Υ, βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος της Σ.Ε.Υ.Ο, καλύτερη μηχανοργάνωση και εξοπλισμό. Πόσοι όμως από τους εργαζόμενους θα απεργούσαν για το αίτημα της ποιοτικότερης μηχανοργάνωσης ; Ποιές δυναμικές πρωτοβουλίες μπορεί να πάρει η οποιαδήποτε διοίκηση ενός συνδικαλιστικού κινήματος, όταν επί το πλείστον οι αγώνες των εργαζομένων αποκορυφώνονται μόνο σε καίρια ζητήματα απολαβών;
Μήπως το σύγχρονο συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να αναλάβει και το ρόλο του καθοδηγητή συνειδήσεων;
Όταν λοιπόν προσπερνάμε την έννοια της αποτελεσματικότητας, αυτή κάποια στιγμή θα ξεπεράσει τους ίδιους μας.
Όταν όλο το πολιτικό σύστημα της χώρας μας δεν μπορεί να διαμορφώσει ένα εθνικό σχέδιο σωτηρίας της οικονομίας, θα βιώνουμε καθημερινά τον φαύλο κύκλο των πιέσεων της Κομισιόν και της οικονομικής κρίσης. Αναφερόμαστε σαφώς σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας, που αδυνατούν να συγκλίνουν σε μία εθνική πολιτική για την οικονομία, την παιδεία, την εξωτερική πολιτική.
Η δυναμική της κρίσης έρχεται να ενισχυθεί και από τον ρόλο των ξένων κέντρων στην Ελλάδα, ειδικά μετά τις αντιστάσεις της χώρας μας στο ζήτημα των Σκοπίων, αλλά και στον αγωγό του φυσικού αερίου.
Ακόμα δεν έχουμε φτάσει στον πάτο της διεθνούς οικονομικής κρίσης, αφού τον φτάσουμε όμως, τότε έρχεται ο Αριστοτέλης μιλώντας μας για την παλιγγενεσία..
Για να φτάσουμε όμως στο στάδιο της επανεκτίμησης πρέπει αρχικά να διαγνώσουμε ότι υπάρχει πρόβλημα. Είμαστε μήπως άμοιροι ευθυνών ή μήπως όλα κυλάνε ρολόι;
Η κρίση του πολιτικού συστήματος συντέλεσε στην απαξίωση της φορολογικής συνείδησης των πολιτών. Η φοροδιαφυγή διατηρεί και διαιωνίζει τους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς ελέγχου και οδηγεί σχεδόν νομοτελειακά κάποια στιγμή σε νέες μορφές ολοκληρωτισμού στο.. βωμό του δημοσιου συμφέροντος. Έτσι γεννιέται ο φαύλος κύκλος.
Μήπως έτυχε και επιτρέψαμε την κοινωνική αδικία στον επαγγελματικό μας βίο, μεροληπτώντας υπέρ του ενός -για προσωπικούς λόγους- ή εξαντλήσαμε τα όρια της αυστηρότητας εις βάρος του άλλου, με δύο μέτρα και δύο σταθμά; Δεν θα υπεισέλθουμε καν σε φαινόμενα διαφθοράς. Με αυτά ας ασχοληθούν οι εγκληματολογικές υπηρεσίες του κράτους. Οι κλέφτες του κράτους μπορούν ενωπίων των δικαστηρίων να επαναλάβουν πλέον δημόσια και φωναχτά τις προφάσεις εν αμαρτίες, που τους οδήγησαν προς την διαφθορά. Οι συνάδελφοι αλλά και ο κλάδος, δεν μπορεί να στιγματίζονται λόγω της διαφθοράς και των εγκληματικών ενεργειών ορισμένων. Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον.
Απευθυνόμαστε σε νοήμονες πολίτες που δεν σκοτώσαν ακόμα τον Όμηρο ητοι το ανθρώπινο αγαθόν κατά τον Πλάτωνα και έχουν ακόμα την δύναμη του προβληματισμού και της κρίσης για να αγωνίζονται στο ευδαιμονείν μετά αρετής. Ο καθένας μας ας κάνει την αυτοκριτική του. Τίμια και ειλικρινά.
Ας καταβάλλουμε όλοι μας, όσο ανθρωπίνως μπορούμε προσπάθειες αυτοβελτίωσης για να μειωθεί η κοινωνική αδικία στον κοινωνικό και στον επαγγελματικό μας βίο. Ας αναλογιστούμε όλοι τις ευθύνες μας στο κομμάτι και μέτρο που μας αναλογεί. Ας γίνουμε ρεαλιστές, επιδιώκοντας το αδύνατο....
Όσοι αντιλαμβάνονται τις παραπάνω απλές κουβέντες, θα μπορούν να μιλάνε για επανεκτίμηση. Όσοι δυσκολεύονται να αντιληφθούν και νιώθουν άμοιροι ευθυνών για την παθογένεια του συστήματος, ας τους υπενθυμίσουμε ότι ο καθένας μας αποτελεί έναν κρίκο μιας ιεραρχίας και η κοινωνία μας είναι ζωντανό κύτταρο. Καλό θα είναι όμως να ανησυχούν γιατί έχουν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα.
Μήπως μέσα τους επιβιώνουν ακόμα ισχυρά απομεινάρια ανατολίτικης νοοτροπίας, οθωμανικού τύπου που μαζί με τον άκρατο κομματισμό και υλιστικό κόσμο, ισοπεδώνουν ολότελα κάθε έννοια μελλοντικής ανάκαμψης;
Δεν θα πάψουμε να φωνάζουμε ότι πρέπει επιτέλους να δράσουμε μονοιασμένοι σε εθνική βάση αψηφώντας παλιές έχθρες, διχόνοιες, κομματισμό και αλληλοσπαραγμούς.
Το σύγχρονο συνδικαλιστικό κίνημα για να έχει ρόλο ύπαρξης, πρέπει μεταξύ άλλων να συνδράμει προτείνοντας εφαρμόσιμες και βιώσιμες λύσεις, για την βελτίωση της αποτελεσματικότητας των εργαζομένων, πέρα από κάθε έννοια μικροκομματικής αντίληψης. Η αποτελεσματικότητα μιας επαγγελματικής τάξης είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον σύγχρονο ρόλο ενός συνδικαλιστικού κινήματος. Η σημερινή κατάσταση που επικρατεί είναι λίαν επιεικώς απαράδεκτη, αφού αναπαράγουμε διαδικαστικά τα τηλεπαράθυρα των Μ.Μ.Ε, όταν αναμασάμε μόνο τα παθογενή φαινόμενα των μετατάξεων και των προγραμμάτων stage, χωρίς να προτείνουμε δυναμικά εφαρμόσιμες λύσεις όπως π.χ αναδιοργάνωση της χωρικής αρμοδιότητας των Δ.Ο.Υ, βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος της Σ.Ε.Υ.Ο, καλύτερη μηχανοργάνωση και εξοπλισμό. Πόσοι όμως από τους εργαζόμενους θα απεργούσαν για το αίτημα της ποιοτικότερης μηχανοργάνωσης ; Ποιές δυναμικές πρωτοβουλίες μπορεί να πάρει η οποιαδήποτε διοίκηση ενός συνδικαλιστικού κινήματος, όταν επί το πλείστον οι αγώνες των εργαζομένων αποκορυφώνονται μόνο σε καίρια ζητήματα απολαβών;
Μήπως το σύγχρονο συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να αναλάβει και το ρόλο του καθοδηγητή συνειδήσεων;
Όταν λοιπόν προσπερνάμε την έννοια της αποτελεσματικότητας, αυτή κάποια στιγμή θα ξεπεράσει τους ίδιους μας.
Όταν όλο το πολιτικό σύστημα της χώρας μας δεν μπορεί να διαμορφώσει ένα εθνικό σχέδιο σωτηρίας της οικονομίας, θα βιώνουμε καθημερινά τον φαύλο κύκλο των πιέσεων της Κομισιόν και της οικονομικής κρίσης. Αναφερόμαστε σαφώς σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας, που αδυνατούν να συγκλίνουν σε μία εθνική πολιτική για την οικονομία, την παιδεία, την εξωτερική πολιτική.
Η δυναμική της κρίσης έρχεται να ενισχυθεί και από τον ρόλο των ξένων κέντρων στην Ελλάδα, ειδικά μετά τις αντιστάσεις της χώρας μας στο ζήτημα των Σκοπίων, αλλά και στον αγωγό του φυσικού αερίου.
Ακόμα δεν έχουμε φτάσει στον πάτο της διεθνούς οικονομικής κρίσης, αφού τον φτάσουμε όμως, τότε έρχεται ο Αριστοτέλης μιλώντας μας για την παλιγγενεσία..
ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΟ BLOG ΤΗΣ "ΟΜΑΔΑΣ ΝΕΩΝ ΕΦΟΡΙΑΚΩΝ"
