Την ώρα που γράφεται αυτό το σημείωμα δεν γνωρίζουμε ακόμη την εξέλιξη της Τρίτης στο θέμα της κατάληψης του κτιρίου διοίκησης.
Ό,τι και να συμβεί, ένα είναι σίγουρο: τα ιδρύματα που έχουν επιφορτιστεί με την παροχή ανώτατης εκπαίδευσης στης Ελλάδος τα παιδιά έχουν πιάσει πάτο. Ό,τι και να λένε οι καθηγητές, ό,τι και να επαίρονται οι πρυτάνεις. Με το να κρύβουν την αλήθεια για το θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου, με το να φαντασιώνονται ορισμένοι κινήματα και.. επαναστάσεις με κουκούλες και μολότοφ, με το να παίζουν οι αρμόδιοι ένα παιχνίδι δήθεν ισορροπίας –ισορροπία με τι; με το έγκλημα;- φτάσαμε στο σημείο να καταλύεται η λειτουργία του Πανεπιστημίου. Κατάληψη στο κτίριο διοίκησης, συνεδρίαση της Συγκλήτου στο αμφιθέατρο του… ΑΧΕΠΑ και πάλι εισβολή αγνώστων και βίαιη διακοπή της συνεδρίασης. Έφτασαν στο σημείο εκείνοι που εμφανιζόταν ανεκτικοί και large σε φαινόμενα τουλάχιστον αντιδημοκρατικά, να εξοργίζονται –επιτέλους- με όσα τραγελαφικά και παράλογα συμβαίνουν εδώ και δεκαετίες στο χώρο των ΑΕΙ. Εκείνοι που βάφτιζαν «άσυλο» τις κακουργηματικές πράξεις, έφτασαν στο σημείο να μην μπορούν να μπουν στα γραφεία τους προς χάρη έστω της ακαδημαϊκής ελευθερίας. Φτάσαμε όμως στο σημείο να έχουν απαξιωθεί τα ΑΕΙ, τόσο ως προς την παροχή γνώσεων και τυπικών προσόντων, όσο και ως προς την εν γένει καθημερινή λειτουργία τους.
Επιτέλους, την περασμένη Δευτέρα η Σύγκλητος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο παρέμβασης της Πολιτείας προκειμένου να σταματήσει η κατάληψη του κτιρίου της διοίκησης. Αφού διαλύθηκε το Πανεπιστήμιο, ακόμη το σκέφτονται… Μάλιστα, ορισμένοι ανίδεοι ή ιδιοτελείς μιλούν ακόμη για ενδεχόμενο πράσινο φως στην… άρση του ασύλου (!!!), λες και το άσυλο προστατεύει τα εγκλήματα, λες και το άσυλο δεν καταλύεται από τις μαύρες… χείρες, ενώ στην πραγματικότητα θα πρόκειται για προστασία του ασύλου.
Το γαμώτο είναι ότι όλοι εκείνοι που μέχρι χθες το παίζανε δημοκρατικοί και αφόριζαν όσους μιλούσαν τη σκληρή γλώσσα της αλήθειας για όσα συνέβαιναν και όσα επρόκειτο να συμβούν, σήμερα θα εμφανίζονται βασιλικότεροι του βασιλέως. Και, εννοείται, θα βγουν λάδι, αντίθετα με τους άλλους, εκείνους που έλεγαν την αλήθεια, που θα βρεθούν πάλι στο περιθώριο του δημόσιου λόγου. Άλλη κατάντια κι αυτή…
http://gkessopoulos.blogspot.com/2009/04/blog-post_06.htmlΌ,τι και να συμβεί, ένα είναι σίγουρο: τα ιδρύματα που έχουν επιφορτιστεί με την παροχή ανώτατης εκπαίδευσης στης Ελλάδος τα παιδιά έχουν πιάσει πάτο. Ό,τι και να λένε οι καθηγητές, ό,τι και να επαίρονται οι πρυτάνεις. Με το να κρύβουν την αλήθεια για το θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου, με το να φαντασιώνονται ορισμένοι κινήματα και.. επαναστάσεις με κουκούλες και μολότοφ, με το να παίζουν οι αρμόδιοι ένα παιχνίδι δήθεν ισορροπίας –ισορροπία με τι; με το έγκλημα;- φτάσαμε στο σημείο να καταλύεται η λειτουργία του Πανεπιστημίου. Κατάληψη στο κτίριο διοίκησης, συνεδρίαση της Συγκλήτου στο αμφιθέατρο του… ΑΧΕΠΑ και πάλι εισβολή αγνώστων και βίαιη διακοπή της συνεδρίασης. Έφτασαν στο σημείο εκείνοι που εμφανιζόταν ανεκτικοί και large σε φαινόμενα τουλάχιστον αντιδημοκρατικά, να εξοργίζονται –επιτέλους- με όσα τραγελαφικά και παράλογα συμβαίνουν εδώ και δεκαετίες στο χώρο των ΑΕΙ. Εκείνοι που βάφτιζαν «άσυλο» τις κακουργηματικές πράξεις, έφτασαν στο σημείο να μην μπορούν να μπουν στα γραφεία τους προς χάρη έστω της ακαδημαϊκής ελευθερίας. Φτάσαμε όμως στο σημείο να έχουν απαξιωθεί τα ΑΕΙ, τόσο ως προς την παροχή γνώσεων και τυπικών προσόντων, όσο και ως προς την εν γένει καθημερινή λειτουργία τους.
Επιτέλους, την περασμένη Δευτέρα η Σύγκλητος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο παρέμβασης της Πολιτείας προκειμένου να σταματήσει η κατάληψη του κτιρίου της διοίκησης. Αφού διαλύθηκε το Πανεπιστήμιο, ακόμη το σκέφτονται… Μάλιστα, ορισμένοι ανίδεοι ή ιδιοτελείς μιλούν ακόμη για ενδεχόμενο πράσινο φως στην… άρση του ασύλου (!!!), λες και το άσυλο προστατεύει τα εγκλήματα, λες και το άσυλο δεν καταλύεται από τις μαύρες… χείρες, ενώ στην πραγματικότητα θα πρόκειται για προστασία του ασύλου.
Το γαμώτο είναι ότι όλοι εκείνοι που μέχρι χθες το παίζανε δημοκρατικοί και αφόριζαν όσους μιλούσαν τη σκληρή γλώσσα της αλήθειας για όσα συνέβαιναν και όσα επρόκειτο να συμβούν, σήμερα θα εμφανίζονται βασιλικότεροι του βασιλέως. Και, εννοείται, θα βγουν λάδι, αντίθετα με τους άλλους, εκείνους που έλεγαν την αλήθεια, που θα βρεθούν πάλι στο περιθώριο του δημόσιου λόγου. Άλλη κατάντια κι αυτή…
