Το καλύτερο σχολείο της πόλης

Τον Δεκέμβρη του 2005 –εκείνα τα χρόνια έμενα με την οικογένειά μου Θεσσαλονίκη- παρακολούθησα έναν κύκλο σεμιναρίων στο Α.Π.Θ., με τίτλο ‘Διοίκηση Εκπαιδευτικών Οργανισμών και Ποιότητα’ του οποίου επιστημονική υπεύθυνη ήταν η αν. καθηγήτρια του τμήματος Οικονομικών Επιστημών, κυρία Ευγενία Πετρίδου.

Ένα πρωτοποριακό για τα δεδομένα της χώρας μας πρόγραμμα εκπαίδευσης, με υψηλότατο.. επίπεδο εκπαιδευτών από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Την τελευταία ημέρα των σεμιναρίων, παρατήρησα τρία άτομα που ήταν εντελώς άγνωστα σε μένα αλλά και στους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς –δάσκαλοι, καθηγητές, σύμβουλοι εκπαίδευσης- που παρακολουθούσαν το πρόγραμμα, να συμμετέχουν στις εργασίες. Το θέμα συζήτησης που είχαμε, ήταν κατά πόσο συμβαδίζουν αυτά που μάθαμε για το πώς έπρεπε να λειτουργεί η εκπαιδευτική μονάδα στην Ελλάδα και να τα συγκρίνουμε με τις σχολικές μονάδες που υπηρετούμε. Χωριστήκαμε σε ομάδες εργασίας και στο τέλος διαβάστηκαν τα συμπεράσματα. Όλων των συναδέλφων οι περιγραφές, μιλούσαν για μια σχολική μονάδα στην Ελλάδα, η οποία βρίσκεται σε τεράστια αναντιστοιχία με αυτά που ισχύουν σε εκπαιδευτικά συστήματα, των οποίων η διοίκηση ασκείται με βάση την ποιότητα.

Μόνο μια ομάδα μας περιέγραψε τη σχολική της μονάδα ως περίπου τον …παράδεισο της ποιότητας στην διοίκησή της και γενικά συμβάδιζε με τις προδιαγραφές που είχαμε διδαχθεί και μελετήσει στη διάρκεια των μαθημάτων.

Όταν απορημένοι εμείς οι υπόλοιποι, ρωτήσαμε την κυρία Πετρίδου ποια ομάδα το έγραψε αυτό, μας σύστησε τους τρεις εκπαιδευτικούς που δεν γνώριζε κανείς και οι οποίοι ήρθαν στην Θεσσαλονίκη αεροπορικώς από την Αθήνα για να παρακολουθήσουν το σεμινάριο, σταλμένοι από το σχολείο τους, το….

ΚΟΛΛΕΓΙΟ ΑΘΗΝΩΝ!

Την επόμενη χρονιά, βρέθηκα με απόσπαση στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Πανοράματος.

Ένα σχολείο με 400 και πλέον μαθητές, στο οποίο διευθυντής ήταν τότε ο κύριος Ρήγας Λεμονής.

Ένας Διευθυντής δημόσιου σχολείου, με το Δ κεφαλαίο.

Όπως είναι γνωστό, στο Πανόραμα βρίσκονται τα περισσότερα ιδιωτικά σχολεία της Θεσσαλονίκης. Φαντάζεστε λοιπόν τι μεγάλη έκπληξη ένιωσα, όταν παρακολούθησα συζήτηση γονέων στο προαύλιο του σχολείου με θέμα: από ποιο ιδιωτικό σχολείο πήρες και έφερες το παιδί σου εδώ;

Στην πορεία, διαπίστωσα τους λόγους που αυτό το δημόσιο δημοτικό είχε τόσο καλή φήμη: η διοίκηση του διευθυντή, είχε πολλά από τα στάνταρ της ποιότητας!

Καθημερινή επαφή με τους δασκάλους, συνεχή ενημέρωση όλων για τα προβλήματα του σχολείου και των μαθητών, άριστη συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση –ο δήμαρχος Πανοράματος βοηθούσε και ικανοποιούσε όλα τα αιτήματα του διευθυντή-συνεχής ενημέρωση των γονέων και ιδιαίτερα εκείνων που το παιδί τους αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα –στο πρώτο σχολείο που συνάντησα να έρχεται…ψυχολόγος μια φορά την εβδομάδα για να συζητά με τους μαθητές- με ειδικευμένο προσωπικό –Αλέξανδρε σε ευχαριστώ για τις συμβουλές σου- για τα παιδιά με ειδικές δεξιότητες και με συναδέλφους με ανεπτυγμένο το αίσθημα της αλληλεγγύης. Με σεβασμό αλλά και με πειθαρχία. Με γυμναστή που μάθαινε εθνικούς χορούς στους μαθητές και με άλλες εκδηλώσεις που θα ζήλευε και το καλύτερο ιδιωτικό σχολείο της περιοχής! Και πολλά ακόμη που το μικρό μέγεθος του κειμένου δεν επιτρέπει να συμπληρώσω.

Ήταν ένα σχολείο πρότυπο.

Σίγουρα θα υπάρχουν και σε πολλά άλλα δημόσια σχολεία παρόμοιοι διευθυντές και διδακτικό προσωπικό, όπως και σύλλογοι γονέων αλλά και άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης με ενδιαφέρον για την εκπαίδευση, εγώ απλά με το άρθρο αυτό, ένιωσα την ανάγκη να υπερασπιστώ το δημόσιο σχολείο, ιδιαίτερα αυτές τις ημέρες, που η εκπαιδευτική κοινότητα αμφισβητείται από αρκετούς –ειδήμονες και ΜΗ- στην πατρίδα μας…


Αναστάσιος Καζαντζίδης

Εκπαιδευτικός-αρθρογράφος