"... για να είσαι «πολίτης του κόσμου» πρέπει πρώτα να είσαι πολίτης της πατρίδας σου."Πρέπει να ανήκεις κάπου. Έτσι θεωρεί η πλειοψηφία των ανθρώπων. Πρέπει να είσαι μέρος κάποιου συνόλου που έχει καταστατικά, κανόνες και θεωρίες που πρέπει να υπηρετείς. Να πιστεύεις αλλά όχι να θεωρείς. Η οντότητά σου πρέπει να βρίσκεται κάτω από μία ομπρέλα ή πίσω από μια ασπίδα έτσι ώστε να μην βρέχεσαι αλλά και να νιώθεις την ασφάλεια όταν νιώθεις ότι βάλλεσαι. Ορθοδοξία, προοδευτικότητα, αριστερισμός, κομουνισμός, φιλελευθερισμός, εθνικισμός, αναρχισμός, μηδενισμός...Πουθενά όμως η μοναδικότητά σου δεν θα υποστηριχθεί. Αυτή γίνεται επικίνδυνη για κάθε ρεύμα, για κάθε κόμμα, για κάθε θεωρία.
Αν εκφέρεις την άποψη σου, η οποία μπορεί να έχει μέσα την λέξη «πατρίδα», αμέσως κατατάσσεσαι στο πλευρό του μισάνθρωπου που κρύβει τις ναζιστικές του σκέψεις πίσω από μία σημαία. Αν πεις ότι τίποτε δεν έχω να χωρίσω με τους δίπλα λαούς, τότε σε υιοθετούν χωρίς να σε ρωτήσουν, οι αριστεριστές του 21ου αιώνα που δεν έχουν καταλάβει ότι για να είσαι «πολίτης του κόσμου» πρέπει πρώτα να είσαι πολίτης της πατρίδας σου. Αν νιώσεις ότι δεν θέλεις να ανήκεις στο σύνολο μιας φυλής που καταπατά τα δικαιώματα των δίπλα, τότε γίνεσαι με μιας ανθέλληνας, άσχετα που για την πατρίδα σου μπορεί να δώσεις το αίμα σου ασυζητητί.
Πρέπει να ανήκεις στην ομάδα που είναι μέρος μιας κοινωνίας ομάδων που αποτελούν τη μάζα. Μέσα σε αυτή η ατομικότητα συνθλίβεται με αποτέλεσμα να γίνεσαι «απόβλητο» κοινωνικό, εργασιακό, κρατικό. Στέκεσαι στην γωνία με το ένα πόδι τιμωρημένος από τις ομάδες που δε μπορούν να σε ανεχτούν. Γραφικός ή αντικοινωνικός κλείνεσαι στο καβούκι και τις περισσότερες φορές αποφασίζεις να μην μιλάς. Το κρανίο σου πολλές φορές κοντεύει να εκραγεί από τις σκέψεις που κάνουν προσπάθεια να μην γίνουν λέξεις. Γνωρίζεις ότι.. οι λέξεις θα είναι η αφορμή για να σου κρεμάσουν στο λαιμό την περιβόητη ταμπέλα. Η πιο απάνθρωπη, αναχρονιστική, φασιστική και βασανιστική εφεύρεση των ανθρώπων που δημιούργησαν τις ομάδες. Διότι οι ομάδες δεν είναι τίποτε άλλο από μικρές εστίες εξουσίας που στόχο έχουν τον πλήρη έλεγχο της εξουσίας. Ακόμη και αυτές που πολεμούν για τα αντικειμενικά δίκαια, όταν θα φθάσουν στο ψηλότερο σκαλί θα καταπατήσουν τα δίκαια άλλων ομάδων. Ένας φαύλος κύκλος που βλέπεις ότι κινείται μπροστά στα μάτια σου, νιώθεις που θα καταλήξει και όμως τον αφήνεις να εξελίσσεται κάθε φορά.
Κόμματα, θεωρίες συνόλου, ομάδες, σύλλογοι, κινήσεις, κινήματα. Σε ένα καζάνι βράζουν όλα μαζί με στόχο την κατηγοριοποίηση του ατόμου και την οριοθέτηση των απόψεων με τα πιο ανθεκτικά συρματοπλέγματα. Συρματοπλέγματα που γίνονται παγίδες θανάτου όταν τολμήσεις να δραπετεύσεις. Οι σάρκες σου θα ξεσκιστούν, τα κοράκια θα φάνε τα μάτια σου, το μυαλό σου θα σαπίσει και οι παλιοί συνοδοιπόροι σου θα σε έχουν ως δείγμα συνεπειών αν κάποιος από την ομάδα Σκεφθεί να σε μιμηθεί και να πηδήξει πάνω από τα συρματοπλέγματα.
Αν εκφέρεις την άποψη σου, η οποία μπορεί να έχει μέσα την λέξη «πατρίδα», αμέσως κατατάσσεσαι στο πλευρό του μισάνθρωπου που κρύβει τις ναζιστικές του σκέψεις πίσω από μία σημαία. Αν πεις ότι τίποτε δεν έχω να χωρίσω με τους δίπλα λαούς, τότε σε υιοθετούν χωρίς να σε ρωτήσουν, οι αριστεριστές του 21ου αιώνα που δεν έχουν καταλάβει ότι για να είσαι «πολίτης του κόσμου» πρέπει πρώτα να είσαι πολίτης της πατρίδας σου. Αν νιώσεις ότι δεν θέλεις να ανήκεις στο σύνολο μιας φυλής που καταπατά τα δικαιώματα των δίπλα, τότε γίνεσαι με μιας ανθέλληνας, άσχετα που για την πατρίδα σου μπορεί να δώσεις το αίμα σου ασυζητητί.
Πρέπει να ανήκεις στην ομάδα που είναι μέρος μιας κοινωνίας ομάδων που αποτελούν τη μάζα. Μέσα σε αυτή η ατομικότητα συνθλίβεται με αποτέλεσμα να γίνεσαι «απόβλητο» κοινωνικό, εργασιακό, κρατικό. Στέκεσαι στην γωνία με το ένα πόδι τιμωρημένος από τις ομάδες που δε μπορούν να σε ανεχτούν. Γραφικός ή αντικοινωνικός κλείνεσαι στο καβούκι και τις περισσότερες φορές αποφασίζεις να μην μιλάς. Το κρανίο σου πολλές φορές κοντεύει να εκραγεί από τις σκέψεις που κάνουν προσπάθεια να μην γίνουν λέξεις. Γνωρίζεις ότι.. οι λέξεις θα είναι η αφορμή για να σου κρεμάσουν στο λαιμό την περιβόητη ταμπέλα. Η πιο απάνθρωπη, αναχρονιστική, φασιστική και βασανιστική εφεύρεση των ανθρώπων που δημιούργησαν τις ομάδες. Διότι οι ομάδες δεν είναι τίποτε άλλο από μικρές εστίες εξουσίας που στόχο έχουν τον πλήρη έλεγχο της εξουσίας. Ακόμη και αυτές που πολεμούν για τα αντικειμενικά δίκαια, όταν θα φθάσουν στο ψηλότερο σκαλί θα καταπατήσουν τα δίκαια άλλων ομάδων. Ένας φαύλος κύκλος που βλέπεις ότι κινείται μπροστά στα μάτια σου, νιώθεις που θα καταλήξει και όμως τον αφήνεις να εξελίσσεται κάθε φορά.
Κόμματα, θεωρίες συνόλου, ομάδες, σύλλογοι, κινήσεις, κινήματα. Σε ένα καζάνι βράζουν όλα μαζί με στόχο την κατηγοριοποίηση του ατόμου και την οριοθέτηση των απόψεων με τα πιο ανθεκτικά συρματοπλέγματα. Συρματοπλέγματα που γίνονται παγίδες θανάτου όταν τολμήσεις να δραπετεύσεις. Οι σάρκες σου θα ξεσκιστούν, τα κοράκια θα φάνε τα μάτια σου, το μυαλό σου θα σαπίσει και οι παλιοί συνοδοιπόροι σου θα σε έχουν ως δείγμα συνεπειών αν κάποιος από την ομάδα Σκεφθεί να σε μιμηθεί και να πηδήξει πάνω από τα συρματοπλέγματα.
Φώτο: Richard X. Thripp
Kείμενο: Simpleman
