Πολύ θα ήθελα να ξεχωρίσω την ελληνική εκλογική πραγματικότητα απο την ευρωπαϊκή. Σίγουρα κάθε εθνική πραγματικότητα εχει τα δικά της γνωρίσματα, τα σύν και πλήν. Αλλά στην περίπτωση που ζήσαμε και ζούμε υπάρχει ένα και μόνο βασικό και κοινό ή πανευρωπαϊκό στοιχείο, απο το οποίο προέρχονται τα επι μέρους. Η αδιαφορία των πολιτικών της σήμερον για μία ενωμένη Ευρώπη, όχι βέβαια στο εμπόριο και στην αγορά, αλλά στην κοινή πολιτική, εσωτερική και εξωτερική. Και στην ύπνωση των κατοίκων της με κάθε είδους θεωρίες, που.... τους απομακρύνουν απο το ευρωπαϊκό μέλλον τους και αυτό των παιδιών τους.
Θα μποούσε να υπάρχει αυτή η προϋπόθεση, άν σήμερα υπήρχε το ευρωπαϊκό Σύνταγμα και τα όρια, μέσα στα οποία ισχύει αυτη η σύμβαση. Ούτε το ένα υπάρχει ούτε και το άλλο. Το Σύνταγμα σε πρώτη φάση απέτυχε και σε δεύτερη δέν επαναλήφθηκε. Αντ'αυτών η Ευρώπη συγκατοικεί πλέον με τους Άραβες, τους Ασιάτες, τους Εβραίους και το κακό συναπάντημα και ουαί και αλίμονο, άν κάνει πως αντιλαμβάνεται το συμφέρον της. Γιατί, όπως παλαιότερα επι προεδρίας του Λουξεμβούργου, έτσι και σήμερα μπορεί να ακούσουμε στεντόρεια φωνή απο τον Λευκό Οίκο, που θα διαταζει τους Ευρωπαίους να μήν προχωρησουν ποτέ, ούτε σε οριοθέτηση της Κοινότητος ούτε και στο Σύνταγμά της.
Τα λάθη που οδηγούν στην εικόνα του σήμερα είναι γνωστά, αλλά δύσκολα μπορούν οι πολιτικοί να τα παραδεχθούν, αφού οι ίδιοι είναι εκείνοι, που τα διαπράττουν. Έτσι όμως έχουν απομακρύνει τους πολίτες απο γύρω τους με αποτέλεσμα το σημερινό εκλογικό χάλι. Οι αποχές απο χώρα σε χώρα μαρτυρούν με ποσοστά την ασυνειδησία κυβερνώντων και κυβερνωμένων.Οι εκλογές στοίχισαν στους Ευρωπαίους τεράστια ποσά, χωρίς να δημιουρήσουν νέες προοπτικές στην Ευρωβουλή. Με άλλα λόγια, θα μπορούσαν και να μήν είχαν γίνει.
Υπάρχει άραγε ελπίδα να αλλάξει αυτή η κατάσταση; Γιατί με την άνοδο των κεντρο-ακρο-δεξιών κομμάτων δεν μπορεί να περιμένει κανείς βελτιώσεις στην σοβαρότητα και στην συνέπεια. Σήμερα, περισσότερο απο κάθε άλλη φορά η Ευρώπη χρειάζεται ΕΝΑΝ και μονο ΗΓΕΤΗ αποδεκτό. Πώς όμως, άν δέν αλλάξει η σημερινή πολιτική κατάσταση, όπου με τίποτε το κατακερματισμένο δέν μπορεί να είναι και συμπαγές.
ΠΕΛΙΑΣ
Θα μποούσε να υπάρχει αυτή η προϋπόθεση, άν σήμερα υπήρχε το ευρωπαϊκό Σύνταγμα και τα όρια, μέσα στα οποία ισχύει αυτη η σύμβαση. Ούτε το ένα υπάρχει ούτε και το άλλο. Το Σύνταγμα σε πρώτη φάση απέτυχε και σε δεύτερη δέν επαναλήφθηκε. Αντ'αυτών η Ευρώπη συγκατοικεί πλέον με τους Άραβες, τους Ασιάτες, τους Εβραίους και το κακό συναπάντημα και ουαί και αλίμονο, άν κάνει πως αντιλαμβάνεται το συμφέρον της. Γιατί, όπως παλαιότερα επι προεδρίας του Λουξεμβούργου, έτσι και σήμερα μπορεί να ακούσουμε στεντόρεια φωνή απο τον Λευκό Οίκο, που θα διαταζει τους Ευρωπαίους να μήν προχωρησουν ποτέ, ούτε σε οριοθέτηση της Κοινότητος ούτε και στο Σύνταγμά της.
Τα λάθη που οδηγούν στην εικόνα του σήμερα είναι γνωστά, αλλά δύσκολα μπορούν οι πολιτικοί να τα παραδεχθούν, αφού οι ίδιοι είναι εκείνοι, που τα διαπράττουν. Έτσι όμως έχουν απομακρύνει τους πολίτες απο γύρω τους με αποτέλεσμα το σημερινό εκλογικό χάλι. Οι αποχές απο χώρα σε χώρα μαρτυρούν με ποσοστά την ασυνειδησία κυβερνώντων και κυβερνωμένων.Οι εκλογές στοίχισαν στους Ευρωπαίους τεράστια ποσά, χωρίς να δημιουρήσουν νέες προοπτικές στην Ευρωβουλή. Με άλλα λόγια, θα μπορούσαν και να μήν είχαν γίνει.
Υπάρχει άραγε ελπίδα να αλλάξει αυτή η κατάσταση; Γιατί με την άνοδο των κεντρο-ακρο-δεξιών κομμάτων δεν μπορεί να περιμένει κανείς βελτιώσεις στην σοβαρότητα και στην συνέπεια. Σήμερα, περισσότερο απο κάθε άλλη φορά η Ευρώπη χρειάζεται ΕΝΑΝ και μονο ΗΓΕΤΗ αποδεκτό. Πώς όμως, άν δέν αλλάξει η σημερινή πολιτική κατάσταση, όπου με τίποτε το κατακερματισμένο δέν μπορεί να είναι και συμπαγές.
ΠΕΛΙΑΣ
