του Βασίλη Βιλιάρδου
ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ: Κινητήρια δύναμη η υπερβάλλουσα ρευστότητα, η οποία ενισχύεται τόσο από τη μη παραγωγική τοποθέτηση του Κεφαλαίου, όσο και από τις μεθόδους διαχείρισης της κρίσης
Αν και πιστεύουμε ότι στις χρηματιστηριακές αγορές «κυριαρχεί» η θεωρία του χάους, αυτή δηλαδή που δεν συλλαμβάνεται από την ανθρώπινη λογική, έχουμε την άποψη ότι, παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν κάποιοι «λογικοί» κανόνες οι οποίοι, εάν γίνουν σεβαστοί, μπορούν να προσφέρουν... κάποια περιορισμένη ασφάλεια στις «προθεσμιακές» επενδυτικές τοποθετήσεις. Χρησιμοποιήσαμε συνειδητά τη λέξη «προθεσμιακές» (αντί μεσοπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες επενδύσεις) επειδή, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, «φαίνεται» να έχει διαφοροποιηθεί το εύρος των οικονομικών κύκλων, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να ορίσουμε χρονικά το μέσο διάστημα «ωρίμανσης» των χρηματιστηριακών τοποθετήσεων.
Το γεγονός αυτό θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί ότι οφείλεται στην πρόοδο της τεχνολογίας, στις συχνότερες οικονομικές κρίσεις λόγω της «πιστωτικής επέκτασης» (κρατών, επιχειρήσεων και ιδιωτών), καθώς επίσης στον υπερβολικό ρυθμό της παγκοσμιοποίησης των αγορών – ιδιαίτερα των χρηματοπιστωτικών. Κατά την άποψη μας όμως οφείλεται κυρίως στο ότι, η κινητήρια δύναμη των χρηματιστηρίων είναι πλέον η υπερβάλλουσα και μάλιστα η αδρανής ρευστότητα, η οποία ενισχύεται ακόμη περισσότερο από την αυξανόμενη συγκέντρωση του πλούτου σε λίγους και από την συνεχιζόμενη τάση του Κεφαλαίου να μην τοποθετείται παραγωγικά – ειδικά σήμερα και από τις μεθόδους διαχείρισης της κρίσης.
Από τη μία πλευρά δηλαδή το Κεφάλαιο συγκεντρώνεται σε ένα διαρκώς μειούμενο αριθμό ανθρώπων οι οποίοι, αφενός μεν είναι αδύνατον να το καταναλώσουν, αφετέρου δεν έχουν την διάθεση, το χρόνο ή τις δεξιότητες να το επενδύσουν στην παραγωγή. Από την άλλη πλευρά, οι διαχειριστές αυτού του Κεφαλαίου (τράπεζες, επενδυτικές εταιρείες κ.α.) αποφεύγουν να τοποθετηθούν σε αξίες που δύσκολα μπορούν να ρευστοποιηθούν (βιομηχανικές εγκαταστάσεις κλπ), αδιαφορώντας για την επίτευξη κέρδους από την παραγωγική διαδικασία. Η υπερβάλλουσα «αδρανής» ρευστότητα ενισχύεται λοιπόν συνεχώς εις βάρος της παραγωγής, ενώ το τελικό αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης φαίνεται να είναι η διαστρέβλωση του ρόλου των χρηματιστηρίων (ενίσχυση της επιχειρηματικότητας κλπ), ενδεχομένως ακόμη και η σταδιακή αποσύνδεση των «Δεικτών» από τις εξελίξεις στην πραγματική Οικονομία.
Αν και πιστεύουμε ότι στις χρηματιστηριακές αγορές «κυριαρχεί» η θεωρία του χάους, αυτή δηλαδή που δεν συλλαμβάνεται από την ανθρώπινη λογική, έχουμε την άποψη ότι, παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν κάποιοι «λογικοί» κανόνες οι οποίοι, εάν γίνουν σεβαστοί, μπορούν να προσφέρουν... κάποια περιορισμένη ασφάλεια στις «προθεσμιακές» επενδυτικές τοποθετήσεις. Χρησιμοποιήσαμε συνειδητά τη λέξη «προθεσμιακές» (αντί μεσοπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες επενδύσεις) επειδή, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, «φαίνεται» να έχει διαφοροποιηθεί το εύρος των οικονομικών κύκλων, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να ορίσουμε χρονικά το μέσο διάστημα «ωρίμανσης» των χρηματιστηριακών τοποθετήσεων.
Το γεγονός αυτό θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί ότι οφείλεται στην πρόοδο της τεχνολογίας, στις συχνότερες οικονομικές κρίσεις λόγω της «πιστωτικής επέκτασης» (κρατών, επιχειρήσεων και ιδιωτών), καθώς επίσης στον υπερβολικό ρυθμό της παγκοσμιοποίησης των αγορών – ιδιαίτερα των χρηματοπιστωτικών. Κατά την άποψη μας όμως οφείλεται κυρίως στο ότι, η κινητήρια δύναμη των χρηματιστηρίων είναι πλέον η υπερβάλλουσα και μάλιστα η αδρανής ρευστότητα, η οποία ενισχύεται ακόμη περισσότερο από την αυξανόμενη συγκέντρωση του πλούτου σε λίγους και από την συνεχιζόμενη τάση του Κεφαλαίου να μην τοποθετείται παραγωγικά – ειδικά σήμερα και από τις μεθόδους διαχείρισης της κρίσης.
Από τη μία πλευρά δηλαδή το Κεφάλαιο συγκεντρώνεται σε ένα διαρκώς μειούμενο αριθμό ανθρώπων οι οποίοι, αφενός μεν είναι αδύνατον να το καταναλώσουν, αφετέρου δεν έχουν την διάθεση, το χρόνο ή τις δεξιότητες να το επενδύσουν στην παραγωγή. Από την άλλη πλευρά, οι διαχειριστές αυτού του Κεφαλαίου (τράπεζες, επενδυτικές εταιρείες κ.α.) αποφεύγουν να τοποθετηθούν σε αξίες που δύσκολα μπορούν να ρευστοποιηθούν (βιομηχανικές εγκαταστάσεις κλπ), αδιαφορώντας για την επίτευξη κέρδους από την παραγωγική διαδικασία. Η υπερβάλλουσα «αδρανής» ρευστότητα ενισχύεται λοιπόν συνεχώς εις βάρος της παραγωγής, ενώ το τελικό αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης φαίνεται να είναι η διαστρέβλωση του ρόλου των χρηματιστηρίων (ενίσχυση της επιχειρηματικότητας κλπ), ενδεχομένως ακόμη και η σταδιακή αποσύνδεση των «Δεικτών» από τις εξελίξεις στην πραγματική Οικονομία.
η συνέχεια στο http://www.x-hellenica.gr/PressCenter/Articles/1529.aspx
