Αυτό είναι το λάθος που κάνει το Εβραϊκό κράτος

Haaretz 7.7.09
Του Bradley Burston

Γιατί η φετινή 4η Ιουλίου ήταν διαφορετική από όλες τις άλλες ημέρες ανεξαρτησίας;

Αυτό που βλέπει ο κόσμος τους τελευταίους 12 μήνες είναι ένας επαναπροσδιορισμός της λέξης πατριωτισμός. Προέρχεται από ένα κεντρικό δίδαγμα της εκστρατείας Obama, της νίκης Obama, και, μέχρι στιγμής, της προεδρίας Obama: Στην πραγματική αγάπη για τη χώρα, δεν υπάρχει χώρος για μίσος. Ίσως αυτό είναι το τόσο εξοντωτικό, το τόσο καταθλιπτικό που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους που προσπαθούν τώρα τελευταία να επανακαθορίσουν τον πατριωτισμό στο Ισραήλ.

Είναι αρκετά ειρωνικό το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός Benjamin Netanyahu επέλεξε την ...

Παλαιστινιακή αναγνώριση του Ισραήλ ως "εθνικού κράτους του Εβραϊκού λαού" ως κεντρικό εργαλείο στην προσπάθειά του για αναβολή των ειρηνευτικών συνομιλιών και αποσόβηση των αιτημάτων για πάγωμα του εποικισμού.
Χάρη στην Κυβέρνησή του, ποτέ πριν δεν έδειχνε χειρότερη η ιδέα ενός Εβραϊκού κράτους.

Ο υποβόσκων ρατσισμός στη φετινή προεκλογική εκστρατεία ήταν μια σαφής προειδοποίηση. Νόμοι και νομοσχέδια που τάσσονταν απροκάλυπτα κατά των Ισραηλινών Αράβων στόχευαν στον περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης των Αράβων πολιτών ρίχνοντας έτσι στο ναδίρ την εικόνα του Εβραϊκού κράτους, κάτι που ακόμη και οι χειρότεροι και πιο δραστήριοι εχθροί του Ισραήλ δεν είχαν καταφέρει.
Never, thanks to his government, has the concept of a Jewish state looked worse.
The undercurrent of racism in this year's election campaign was a clear warning.Οχείμαρρος Ο χείμαρρος μίσους έγινε από τότε ένας οχετός ίσων ευκαιριών. Ακραίοι έποικοι και μετανάστες από την πρώην σοβιετική Ένωση επιδεικνύουν προκλητικές, αχρείες ρατσιστικές συμπεριφορές προς το μαύρο Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών.

Αναπόφευκτα, ομάδες Εβραίων στο Ισραήλ έχουν επίσης γίνει στόχοι του μίσους. In Jerusalem, Jews who presume to be among the most devout of all adherents to Judaism, think nothing of attacking fellow Jews on the Sabbath with cinder blocks and glass bottles, all in protest over the opening of a parking lot. Στην Ιερουσαλήμ, Εβραίοι που περιλαμβάνονται μεταξύ των πλέον ευσεβών απ’ όλους τους πιστούς του Ιουδαϊσμού, δεν διστάζουν να επιτίθεται - ακόμη και το Sabbath - κατά Εβραίων συμπολιτών τους με ξύλα και γυάλινα μπουκάλια, όλα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το άνοιγμα ενός παρκινγκ.

Rabbis in the West Bank give Israel's enemies new ammunition week to week, by condoning killings of Palestinians.Ραβίνοι στη Δυτική Όχθη δίνουν κάθε εβδομάδα νέα πυρομαχικά στους εχθρούς του Ισραήλ ανεχόμενοι δολοφονίες Παλαιστινίων.

Και, αναφερόμενος στους Ισραηλινούς Άραβες, ο υπερ-Ορθόδοξος Υπουργός Οικισμού Ariel Atias επέλεξε αυτό το μήνα το Δικηγορικό Σύλλογο για να διακηρύξει ότι θεωρεί ως "εθνικό του καθήκον να εμποδίσει την εξάπλωση ενός πληθυσμού που, για να μην πούμε τίποτα περισσότερο, δεν αγαπά το Κράτος του Ισραήλ". Συνέχισε υποστηρίζοντας ρητά το διαχωρισμό, όχι μόνο μεταξύ Εβραίων και Αράβων, αλλά και μεταξύ υπερ-Ορθοδόξων και κοσμικών Εβραίων.

Αν όλα αυτά γίνονται στο όνομα του πατριωτισμού ή της Εβραϊκής παράδοσης, το αποτέλεσμα δεν ωφελεί κανένα από τα δύο.


ΗJewish tradition offers its adherents the widest range of choices, from an almost superhuman level of compassion and lovingkindness, to Old Testament admonishments to genocide. Εβραϊκή παράδοση προσφέρει στους πιστούς της μια ευρεία γκάμα επιλογών, από ένα σχεδόν υπεράνθρωπο επίπεδο συμπόνιας και στοργής ως τις νουθεσίες της Παλαιάς Διαθήκης για γενοκτονία.
Είναι στο χέρι του κάθε Εβραίου να επιλέξει. And up to the Jewish state. Και στο χέρι του Εβραϊκού κράτους. Whether all this is done in the service of patriotism or in the service of Jewish tradition, its effect is disservice to both.
Είναι στο χέρι του Εβραϊκού κράτους να βρει έναν τρόπο ν’ αντιταχθεί στην Κυβέρνηση της Hamas χωρίς να καταφεύγει σε εμπάργκο αποστολών ανθρωπιστικής βοήθειας για περισσότερους από ένα εκατομμύριο αθώους ανθρώπους ή στη σύλληψη ακτιβιστών ειρήνης, μεταξύ των οποίων και μίας πρώην Γερουσιαστή των ΗΠΑ και ενός Νομπελίστα Ειρήνης, που προσπαθούσαν να μεταφέρουν τις προμήθειες αυτές στη Γάζα.

It's up to a Jewish state to recognize when a policy of collective punishment is self-defeating as well as immoral, and to call a halt.Είναι στο χέρι του Εβραϊκού κράτους ν’ αναγνωρίσει πότε μια πολιτική συλλογικής τιμωρίας είναι ανήθικη και καταστρεπτική για το ίδιο και να τη σταματήσει.

It's up to this Jewish state to redefine patriotism.Είναι στο χέρι αυτού του Εβραϊκού κράτους να επαναπροσδιορίσει την έννοια του πατριωτισμού.

Η αγάπη για μια χώρα σημαίνει, κατά βάθος, εμπιστοσύνη στο λαό της, πίστη στην ανώτερη φύση του, εκτίμηση για τις ελπίδες του, κατανόηση του μεγαλείου του, της ιδιαιτερότητάς του και της τεράστιας πολιτιστικής παλέτας της απλής ανθρώπινης φύσης του.Hatred has no place in this equation. Σε αυτήν την εξίσωση δεν έχει θέση το μίσος.

The choices here are never easy.Οι επιλογές εδώ δεν είναι ποτέ εύκολες. The kinds of sacrifices which will be necessary to forge a peace with the Palestinians will come at the direct expense of many of the most fervent - if also most recent - ideologies of Orthodox Jewry, beginning with the imperative to settle the West Bank and oppose peacemaking. Τα είδη των θυσιών που θα χρειαστούν για τη σφυρηλάτηση μιας ειρήνης με τους Παλαιστινίους θα είναι εις βάρος πολλών από τις πιο ένθερμες - και πιο πρόσφατες - ιδεολογίες του Ορθόδοξου Ιουδαϊσμού, αρχίζοντας με την εντολή εποικισμού της Δυτικής Όχθης και εναντίωσης στην ειρήνη.
Το είδος της ανοχής και οι πολιτικές που θα χρειαστούν για τη δίκαιη και ανθρωπιστική αντιμετώπιση των προσφύγων από την Αφρική και άλλων μη-Εβραίων που επιζητούν μια ζωή στο Ισραήλ θα είναι δύσκολο να θεσπιστούν και να εφαρμοστούν.


Ωστόσο, δεν μπορούμε να λεγόμαστε ηθικό Εβραϊκό κράτος και να ανεχόμαστε μια κατάσταση στην οποία, όπως έγινε με την Κυριακάτικη έκδοση μιας εφημερίδας, η εικόνα ενός αγοριού από την Αφρική που διαμαρτύρεται στο Τελ Αβίβ κατά των απειλούμενων μαζικών απελάσεων, τοποθετείται ακριβώς πάνω από μια διαφήμιση που καλωσορίζει στη χώρα μετανάστες από τη Νότια Αφρική και τους εύχεται "ομαλή εγκατάστασή τους στο Ισραήλ, το νέο σας σπίτι".
The election of an African-American to the highest office of the nation which best embodied human equality - and for much too long, rebuffed it - is the kind of impossibility which takes minds and souls and forever alters them. Η εκλογή ενός Αφροαμερικανού στο υψηλότερο αξίωμα του έθνους που ενσάρκωσε με τον καλύτερο τρόπο την ανθρώπινη ισότητα – αν και για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα την απέρριπτε - είναι από τα ακατόρθωτα πράγματα που παίρνουν μυαλά και ψυχές και τα αλλάζουν για πάντα.


Ποιο ακατόρθωτο πράγμα θα χρειαστεί ώστε το Εβραϊκό κράτος να τοποθετήσει την προφητικά βασισμένη συμπόνια πάνω από την εγκεκριμένη από τους Ραβίνους υπεροψία και υπεροχή που επιδεικνύουμε απέναντι σε όλους όσους δεν είναι ακριβώς όπως εμείς;


What sort of impossibility will it take for the Jewish state to place prophetically based compassion over rabbinically sanctioned boorishness and superiority to all those not exactly like us?Hatred has no place in a Jewish state.Το μίσος δεν έχει θέση σ’ ένα Εβραϊκό κράτος.And a Jewish state which sanctifies intolerance in the name of tradition or patriotism, will inevitably prove unwelcome not only to non-Jews, but to the Jewish People as well. Και ένα Εβραϊκό κράτος που νομιμοποιεί την αδιαλλαξία στο όνομα της παράδοσης ή του πατριωτισμού, θ’ αποδειχθεί αναπόφευκτα ανεπιθύμητο όχι μόνο στους μη Εβραίους αλλά και στον Εβραϊκό λαό.

http://www.haaretz.com/hasen/spages/1098187.html

cohen.gr