Οι Ψαλμοί του Δαβίδ

132

Ταράς Σεβτσένκο

Μετάφραση από τα ουκρανικά:
Ν. Λυγερός, Γ. Μασλιούκ-Κάκκου

Υπάρχει τίποτα καλύτερο στον κόσμο
από το να ζήσουν
ενωμένα τ’ αδέλφια και τα αγαθά
να μοιραστούν;
Σαν το μυρωμένο θυμίαμα
του έντιμου κεφαλιού,

που πέφτει σε δροσοσταλίδες
στο μούσι του Ααρών
και στα κεντημένα φύλλα
του ακριβού του ωμοφόριου
ή τη δρόσο του βουνού Χερμόν
στα ψηλά ιερά βουνά της Σιών
που πέφτει και δημιουργεί
το καλό στα ζωντανά τέκνα,
στη γη και στους ανθρώπους, —
έτσι τους εγκάρδιους δικούς του αδελφούς
δε θα ξεχάσει ο Θεός,
θα βασιλέψει στο ήρεμο σπίτι,
σ’ εκείνη την οικογένεια τη μεγάλη,
και θα τους δώσει την καλή τύχη
για όλες τις εποχές.



Давидові псалми

132

Тарас Шевченко

Чи є що краще, лучче в світі,
Як укупі жити,
Братам добрим добро певне
Пожить, не ділити?
Яко миро добровонне
З голови честної
На бороду Аароню
Спадає росою
І на шитії омети
Ризи дорогої;
Або роси єрмонськії
На святії гори
Високії сіонськії
Спадають і творять
Добро тварям земнородним