περί Ελληνορθόδοξης ειδωλολατρίας

Γράφει η συγγραφέας Μαρία Σεφέρου
Με αφορμή τα όσα γράφτηκαν εναντίον μου από καλοπροαίρετους, θέλω να πιστεύω, ορθόδοξους χριστιανούς, εξαιτίας του προηγούμενου άρθρου μου, επανέρχομαι στο θέμα με περισσότερες διευκρινήσεις. Δικαίωμα βέβαια του κάθε αναγνώστη είναι να υποστηρίζει τις απόψεις του και να με αποκαλεί, “εχθρό της Ορθοδοξίας”, βλάσφημη, ανιστόρητη, χωρίς βασικές γνώσεις θεολογίας, κλπ., ενώ κάποιος με κάλεσε να διαβάσω και συγκεκριμένο άρθρο σε φιλικό ιστολόγιο για να “ξεστραβωθώ”. Συγχρόνως όμως είναι και δικό μου αναφαίρετο δικαίωμα να σκέπτομαι και να εκφράζομαι ελεύθερα, τη στιγμή που κρίνω κατάλληλη, όπως είναι και των διαφόρων bloggers δικαίωμα να... αναρτούν τα άρθρα που τους αρέσουν με αναφορά στην πηγή. Άλλωστε αυτό είναι ίσως το τελευταίο αγαθό της Δημοκρατίας που μέχρι στιγμής παραμένει αλώβητο.

Στο θέμα μας τώρα:
Θ’ αρχίσω από την αλφαβήτα. Τι σημαίνει είδωλο; Σύμφωνα με το λεξικό του Μπαμπινιώτη, η πρώτη σημασία της λέξης είναι: απεικόνιση ή ομοίωμα λατρευομένης θεότητας σε άγαλμα ή σε εικόνα, κλπ., και γενικότερα λατρευτικό αντικείμενο. Η δεύτερη σημασία της λέξης είναι: πρόσωπο που γίνεται αντικείμενο υπερβολικής αγάπης και εκδηλώσεων λατρείας. Κατ’ επέκταση, η λατρεία ενός ειδώλου στην ελληνική γλώσσα ονομάζεται ειδωλολατρία. Με απλή παρατήρηση, ο έχων κοινό νου και ελεύθερο πνεύμα συμπεραίνει ότι η λατρεία της Παναγίας με την προσκύνηση των εικόνων της είναι αυθεντική ειδωλολατρία, όπως άλλωστε είναι και η λατρεία όλων των υποτιθέμενων αγίων. Είπα "υποτιθέμενων" διότι μόνο ο παντογνώστης Θεός είναι αρμόδιος να εκδώσει πιστοποιητικά αγιοσύνης, και απ' ό,τι πληροφορούμαι δεν έχει εκδώσει κανένα, για τον απλούστατο λόγο ότι ουδείς άγιος ει μη εις ο Θεός, όπως είπε ο Ιησούς.

Ο καταφεύγων, λοιπόν, σε κάποια εικόνα της Παναγίας για ρουσφέτι, δωροδοκώντας την μάλιστα με τάματα - χρυσά και ασημένια ομοιώματα, κοσμήματα και χρυσαφικά - για να την καλοπιάσει, είναι ένας γνήσιος όσο και αφελής ειδωλολάτρης. Μπορεί να μην έχει ο ίδιος την απόλυτη ευθύνη διότι έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου από τους θρησκευτικούς του ταγούς, μπορεί να έχει τη συμπάθεια όλων μας διότι βρίσκεται σε μια δύσκολη φάση της ζωής του και θέλει από κάπου να πιαστεί, αλλά οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί τον κατατάσσουν στη χορεία των ειδωλολατρών κι αυτό δε μπορεί να ωραιοποιηθεί.

Άλλωστε, η ολέθρια πολιτικο-θρησκευτική διαμάχη, που είχε ξεσπάσει στο Βυζαντινό κράτος κατά τον 8ο και 9ο αιώνα, ήταν μεταξύ εικονομάχων και εικονολατρών. Οι δεύτεροι δεν το έκρυψαν ποτέ ότι λάτρευαν τις εικόνες, δηλαδή τα είδωλα. Επομένως, αν βγάλουμε τις μάσκες της υποκρισίας και καταπιούμε τον ελληνορθόδοξο εγωισμό μας θα παραδεχτούμε ότι εικονολατρία = ειδωλολατρία. Το γεγονός ότι στη διαμάχη επεκράτησαν οι εικονολάτρες από μόνο του δεν τους δικαιώνει στο πνεύμα του απροκατάληπτου αναζητητή της Αλήθειας. Θα μου πεις και τι με πειράζει εμένα αν ο άλλος θέλει ν’ ανακηρύξει ένα ζωγραφισμένο ξύλο σε θεό και να το εκλιπαρεί γονατιστός για να του κάνει ένα ρουσφέτι; Δεν με πειράζει. Με πονάει!

Για να είμαι ειλικρινής, σε προσωπικό επίπεδο, όταν πιστοί καταφεύγουν σε τύπους και τόπους ειδωλολατρίας για ν’ αντλήσουν δύναμη, παρηγοριά κι ελπίδα, συχνά περιμένοντας υπομονετικά επί πολλές ώρες στην ουρά για να φιλήσουν το είδωλο που τους κουβάλησαν από το Άγιο Όρος, ή τα Ιεροσόλυμα οι θεομπαίχτες ρασοφόροι, δεν τους σκανδαλίζω αντιπαραθέτοντας τα πιστεύω μου. Δεν αντέχω να τους πονέσω κι ούτε θέλω να κλονίσω την πίστη τους. Μάλιστα, όταν μου αφηγούνται ότι έκαναν την άλφα ή τη βήτα ειδωλολατρική ενέργεια, τους λέω “βοήθειά σας”, κι αυτό με ειλικρινή διάθεση. Και παρόλο που κάποιοι στο συγγενικό μου περιβάλλον γνωρίζουν καλά τα "ανορθόδοξα" πιστεύω μου, δέχονται ευχαρίστως τις ευχές μου διότι νιώθουν ότι τις εννοώ. Η αγάπη πρέπει ν’ απλώνει το χέρι στο συνάνθρωπο εκεί που βρίσκεται. Άλλωστε, όπως έχω γράψει επανειλημμένως, η πίστη σε οτιδήποτε έχει ευεργετικά αποτελέσματα για τον πιστεύοντα.

Στο χαρτί όμως, και εν προκειμένω στο Διαδίκτυο, τα πράγματα είναι απρόσωπα. Η αλήθεια, στο σημείο που την έχει προσεγγίσει κανείς βιωματικά κι όχι θεωρητικά, πρέπει να γράφεται, και όσοι ψάχνουν, όσοι την αντέχουν, θα τη βρουν και θα τη διαβάσουν. Υπάρχουν πολλές ψυχές που βρίσκονται στο μεταίχμιο, μεταξύ "ορθόδοξης" πίστης και αμφιβολίας, και γι’ αυτούς είναι λύτρωση αν βοηθηθούν να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα μέσα τους. Σ’ αυτούς λοιπόν αφιερώνω τούτο το άρθρο, που έχει πολλές παραμέτρους, άλλες απλές κι άλλες πιο σύνθετες.

Σεβαστές οι παραδόσεις, στο βαθμό που είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένες με το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού. Όμως, όταν αυτές οι παραδόσεις γελοιοποιούν την ανθρώπινη υπόσταση, όταν αποκοιμίζουν τα λογικά "πρόβατα" και τους εμποδίζουν την πνευματική εξέλιξη, τότε είναι επιζήμιες και κάποιοι πρέπει ν’ αναλάβουν τον άχαρο ρόλο της αφύπνισης των πεπλανημένων πιστών – “είτε ακούσωσι είτε απειθήσωσι”, που λέει και η Βίβλος. Ένα καταπληκτικό σχετικό άρθρο, γραμμένο με πολλή αγάπη, με τον τίτλο, Εικονολατρία / Ειδωλολατρία, μόλις ανακάλυψα εδώ. Αξίζει να το διαβάσετε.

Σε τι βλάπτει όμως η ειδωλολατρία και η προσκύνηση εικόνων ή λειψάνων με τάματα και ρουσφέτια; Καταδικάζει τον πιστό σε δια βίου πνευματική δουλεία, καθώς τον θέλει μονίμως θλιβερό επαίτη αυτών που ο Δημιουργός του έδωσε απλόχερα ως φυσική κληρονομιά του. Εξάλλου, όταν ο πιστός σέρνεται στα γόνατα επί εκατοντάδες μέτρα για να εκλιπαρήσει έτσι τη χάρη μιας άψυχης εικόνας, δεν είναι αξιολύπητος; Δεν καταρρακώνει την αξιοπρέπειά του; Δεν αρνείται την ίδια του την υπόσταση; Δείτε, παρακαλώ, το σχετικό video:


Από τα όσα δίδαξε ο Ιησούς και αναγράφονται στην Καινή Διαθήκη, τέτοιες πρακτικές είναι όλως διόλου αντιπνευματικές. Όταν κήρυττε ότι «Η βασιλεία του Θεού είναι εντός υμών», εννοούσε ότι μέσα μας πρέπει να ψάξουμε για τη λύση των προβλημάτων μας. Από μέσα μας θ’ αντλήσουμε τη δύναμη που χρειαζόμαστε για ν’ αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες της ζωής και τα χτυπήματα της μοίρας. Αναφέρθηκε επίσης, επιβεβαιώνοντάς την με αυτό τον τρόπο, στη ρήση «Εγώ είπα θεοί εστέ» της Παλαιάς Διαθήκης. Η Ορθοδοξία, όπως δυστυχώς και οι περισσότερες θρησκείες, ποτέ δε δίδαξαν τους ανθρώπους ότι είναι θεοί εν δυνάμει κι ότι η πίστη τους μπορεί να μετακινήσει "βουνά". Τους θέλει εσαεί δούλους.

Η Εκκλησία, στα λειτουργικά της κείμενα, δούλους ανεβάζει τους πιστούς, δούλους τους κατεβάζει, επειδή ακριβώς δούλους θέλει να τους έχει. «Βαφτίζεται ο δούλος του θεού, τάδε…», «Νυμφεύεται ο δούλος του Θεού δείνα…», «Ανάπαυσε την ψυχή του δούλου σου τάδε…», «Συγχώρησον την ψυχή της κεκοιμημένης δούλης σου δείνα…» (Κι ας είναι η κεκοιμημένη ένα αγγελούδι νήπιο!)

Ποιος σας είπε “ορθόδοξοι” σκοταδιστές ότι ο Θεός μας θέλει δούλους, επαίτες και κακομοίρηδες; Ο Θεός μας έφτιαξε κατ’ εικόνα και ομοίωσή του, εν δυνάμει θεούς, και θέλει να εκφραστεί μέσω ημών, ώστε η ανθρωπότητα να εξελίσσεται πνευματικά, ηθικά, πολιτιστικά και οι άνθρωποι ν’ απολαμβάνουν τη ζωή που τους χάρισε εν αφθονία!

Μέσω Email, με κατηγόρησε κάποιος "θεολόγος" ότι είμαι εχθρός της Ορθοδοξίας; ΝΑΙ ΕΙΜΑΙ, δεν το κρύβω. Είμαι εχθρός της Ορθοδοξίας στο βαθμό που η Ορθοδοξία είναι εχθρός της ανθρώπινης ψυχής και την καθηλώνει σε ατέλειωτο πνευματικό σκοτάδι. Είμαι εχθρός της Ορθοδοξίας στο βαθμό που φράζει την βασιλεία του Θεού ενώπιον των ανθρώπων, όπως έκαναν οι Φαρισαίοι υποκριτές στην εποχή του Ιησού. Είμαι εχθρός της Ορθοδοξίας στο βαθμό που αντί για πνευματικό ψωμί πετάει στα λιμοκτονούντα πρόβατα πέτρες. Είμαι εχθρός της Ορθοδοξίας στο βαθμό που οι αντιορθόδοξα μισθωτοί εκκλησιαστικοί ταγοί εμπορεύονται την πίστη των χριστιανών και τους εκμεταλλεύονται για ν’ αποκομίσουν υλικά οφέλη. Κοντολογίς, είμαι εχθρός της Ορθοδοξίας στο βαθμό που πουλάει θρησκευτικά παραμύθια και ψέματα για αλήθειες.

Αχ και να ξέρατε πόσο θάθελα κι εγώ να είμαι φίλη της Ορθοδοξίας!
http://seferou.blogspot.com/2009/08/blog-post_16.html