Σίγουρα η δραστηριότητα μου στο Blog το καλοκαίρι ήταν – ιδίως τον Αύγουστο – υποτονική, όπως θα έπρεπε άλλωστε.
Πολλές φορές στις – μικρές – διακοπές μου σκέφτηκα την «ιστορία» των Blogs και γενικά την blog-οσφαιρα (έτσι το λέμε τι να κάνουμε!)
Έχουν γραφτεί τόσο ωραία άρθρα για αυτά που – ειλικρινά- δεν έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω.
Όμως πέρασε από το μυαλό μου, μία ερώτηση, γιατί blog-άρουμε;
Ποια η ανάγκη να γράφουμε ανώνυμα ή επώνυμα σε ιστολόγια blogspot ή wordpress ή άλλα; Πόσο μάλλον για κάποιους από εμάς, που έχουμε οικογένειες, δουλειές, παιδιά κλπ.
Η απάντηση είναι πολύ δύσκολη αλλά ταυτόχρονα τόσο απλή!
Είναι ακριβώς η ίδια δύναμη που, μας έκανε όταν υπήρχαν οι ερασιτεχνικοί ραδιο-σταθμοί (πειρατικοί σταθμοί) να γίνουμε ραδιο-πειρατές!
Η ίδια δύναμη που, έκανε τους «νέους», κατά την επταετία της χούντας, να γράφουν τραγούδια με δύσκολο στίχο, που η λογοκρισία δεν τα «έφτανε», δεν καταλάβαινε!
Ή τέλος, παλαιότερα, τους ρεμπέτες που άρχισαν να γράφουν παράνομα τραγούδια, μόνο και μόνο για να εκφράσουν πόνο και συναίσθημα.
Είναι μια μορφή ελευθερίας, μια μορφή επανάστασης τα Blogs!
Έχει γραφτεί όμως ένα τραγούδι για τους Bloggers; Θα μου πει κάποιος.
Η απάντηση είναι πως ναι. Μάλιστα είναι ένα τραγούδι που λίγο πολύ όλοι ξέρουμε.
Το έχει γράψει ένας –αθάνατος- συνθέτης ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο οποίος αν ζούσε σήμερα και δεν είχε την ίδια αγάπη για το μπουζούκι, σίγουρα θα ήταν μεγάλος Blogger!
Διανοητής Blogger όχι απλά ένας blogger!
Προνόησε λοιπόν αυτός ο μέγάλος Έλληνας, να γράψει ένα τραγούδι και για μας.
Δεν είναι άλλο από αυτό που ακολουθεί και έχει τίτλο… «Όλοι οι ρεμπέτες»
Απλά αντικαταστήστε την λέξη ρεμπέτες με την «ξένη» λέξη bloggers!
Η μελωδία του Μάρκου, ανάρτηση ανεκτίμητης αξίας!
Ένα post της εποχής, που χτυπούσε κατευθείαν στις καρδιές όλων.
Απλά το όχημα διάδοσης δεν ήταν το internet και οι Η/Υ αλλά τα ραδιόφωνα, τα ηλεκτρόφωνα, το γραμμόφωνα. Το εργαλείο εισόδου δεν ήταν το πληκτρολόγιο, αλλά το μπουζούκι!
Προσέξτε τις «ανάποδες» πενιές του Μάρκου, στο 53ο δευτερόλεπτο του τραγουδιού και το γύρισμα στο 2΄45, θα μπορούσε άνετα να ήταν «δυνατά» post κατά της οικογενειοκρατίας! (υπήρχε από τότε) ή κατά της βασιλείας!
Προσωπικά πιστεύω πως…
…ας έκανα τα μισά από αυτά που εκανε ο Μάρκος και ας μην ήξερα να γράψω μια γραμμή κώδικα, ούτε asp,php,html,vb και τέτοια θα ήθελα.
Ας μην ήξερα ούτε από πού ανοίγει ο υπολογιστής!
Αρκούσε να έχω λίγη από την μουσική του παιδεία και έμπνευση!
Το τραγούδι (ΟΛΟΙ οι bloggers του ντουνιά!) λοιπόν αφιερωμένο σε όλους σας από τον μέγιστο blogger τον Μάρκο Βαμβακάρη! Απολαύστε το!!
Καλές αναρτήσεις σε όλους!
ΔΖ
