Ηχηρές σιωπές

ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΑΣΙΩΤΗΣ : ΗΧΗΡΕΣ ΣΙΩΠΕΣ

«...Ξέρω ότι στον αγώνα τον οποίο έχω μπροστά μου θα βρω όλους όσοι πίστεψαν το 1997 σε αρχές και αξίες, για να κάνουν κουμάντο σήμερα σε Ρηγίλλης και Μαξίμου οι εκλεκτοί της διαπλοκής...»
Σάββας Τσιτουρίδης – πρώην υπουργός

Ο πρώην υπουργός Σάββας Τσιτουρίδης μόλις πληροφορήθηκε τον αποκλεισμό του από τα

ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας, ξέσπασε.
«Θα μιλήσω» διακήρυξε και έκανε τη δήλωση που ήδη παρατέθηκε παραπάνω.
Η άνω δήλωση προσωπικά ως «πληροφόρηση» τίποτα δεν μου προσέφερε, πέραν του ότι ίσως, παρόμοιες δηλώσεις προάγουν μια «αίσθηση» που έχουμε (και έχω) για το πώς τελικά εξελίσσεται αυτό το πολιτικό «γίγνεσθαι», αλλά που, ως μη μετέχοντες στο παιχνίδι της εξουσίας, ιδίως δε στο «βαθύ κράτος» όπου λαμβάνει χώρα και το «χοντρό παιχνίδι», στερούμαστε των αναγκαίων αποδείξεων που θα καθιστούσαν φερέγγυα τούτη την αίσθηση, απέναντι σ’ όλους εκείνους που δεν παίρνουν στα σοβαρά αυτές τις «διαισθήσεις» όσο δεν αποδεικνύονται με «στοιχεία».
Προκειμένου να βγαίνουν με το «τσιγκέλι» τα αποδεικτικά στοιχεία της εν γένει διαπλοκής πολιτικής και χρήματος, είναι ανάγκη προηγούμενα να υπάρχουν κάποιοι εξόχως δυσαρεστημένοι, που ακριβώς εκεί όπου δε προλαβαίνει να μπει στη μέση η «ηρεμία» και η «σύνεση» «ξερνάνε» πικρές αλήθειες. Από την άλλη δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι δηλώσεις «στρογγυλεύονται» είτε επαναδιευκρινίζεται το «ακριβές» τους περιεχόμενο από τους ίδιους τους δηλωσίες, όμως, πάρα πολύ συχνά, χωρίς να πείθουν πλέον κανένα.
Εν προκειμένω, λοιπόν, η παραπάνω δήλωση του πρώην υπουργού, έκανε μεγάλη αίσθηση στο κοινό. Εξήγησα γιατί δεν έκανε την ίδια αίσθηση σε μένα, πέραν του ότι μου πρόσφερε ένα «αποδεικτικό στοιχείο» -υπουργός και μεγαλοστέλεχος της παράταξης ήταν ο άνθρωπος, δεν μπορεί να μιλάει στον αέρα- σε μια αίσθηση που είχα ούτως ή άλλως, όχι ειδικά για τη τωρινή κυβέρνηση, μα γενικά ως ιστορικό «συμπέρασμα» για το πώς και πού παίζεται το «χοντρό παιχνίδι» της διαπλοκής.
Όμως, παρ’ όλα αυτά, με κυρίευσε και ο θυμός.
Θυμός, διότι η κραυγή της αλήθειας που βγήκε από το στόμα του πρώην υπουργού, είναι σαφές ότι δεν θα έβγαινε αν περιλαμβάνονταν στις λίστες των υποψηφίων βουλευτών. Αυτό και μόνο είναι αρκετό, ώστε να μου παράσχει και ένα άλλο «αποδεικτικό» στοιχείο όταν μιλάω για την παρακμή του πολιτικού συστήματος και των πολιτικών που το εκφράζουν. Σε ό,τι με αφορά, τούτη η αλήθεια –«αλήθεια» για μένα φυσικά-, ότι δηλαδή μιλώ γιατί παραγκωνίζομαι, και όχι απλά μιλώ, μα αποκαλύπτω σημεία και τέρατα, δυστυχώς για τον «αποκαλύπτοντα» πρώην υπουργό, αφαιρεί μάλλον παρά προσθέτει στο πολιτικό του «ανάστημα». Το να αποκαλύπτεις ότι η διαπλοκή είναι εγκατεστημένη στην έδρα της κυβέρνησης και του κυβερνώντος κόμματος, αυτό, δεν είναι μια πληροφόρηση που έχεις και που μπορείς να τη λάβεις ή μη τη λάβεις υπόψη σου. Αν πρόκειται για γεγονός, αν πράγματι γνωρίζεις, ΟΦΕΙΛΕΣ μόνο και μόνο εξ αυτής της πραγματικότητας, όχι να εκμανείς διότι σε απέκλεισαν από τις λίστες, μα θάπρεπε γεμάτος οργή να αποποιηθείς τη συμμετοχή σου στις λίστες ενός κόμματος που έχει τόσα πάρε – δώσε με τη διαπλοκή, όπως καταγγέλλεις, ώστε αν χρειαστώ να αναζητήσω τη διαπλοκή, δεν χρειάζεται παρά να επισκεφτώ την έδρα της κυβέρνησης και του κυβερνώντος κόμματος, και θα βρω εκεί όλη τη «παρέα» σε αγαστή μάζωξη –κατά τα λεγόμενά σου. Όφειλες γεμάτος οργή να δηλώνεις ότι το χρέος σου προς την πατρίδα και το εθνικό συμφέρον, σε ώθησαν να κάνεις τις αποκαλύψεις που έκανες και να αποποιηθείς τη συμμετοχή σου σε ένα τέτοιο παιχνίδι.
Η κραυγή του πρώην υπουργού με θύμωσε, διότι βγήκε όταν του ανακοινώθηκε η μη συμμετοχή του στις λίστες του κόμματός του και η επαναδιεκδίκηση του τίτλου του βουλευτή, διότι πίσω από τη κραυγή αυτή υπήρχε μια παρατεταμένη σιωπή, που «έσπασε» όταν χάθηκε η ελπίδα να «ξαναϋπηρετήσει» το λαό, μέσα από τις τάξεις ενός κόμματος που ελέγχεται από τη διαπλοκή, και ομοίως μιας ανάλογης κυβέρνησης, όπως ο ίδιος καταγγέλλει. Όμως ο πρώην υπουργός δεν μας είπε αν η διαπλοκή βρίσκονταν στρογγυλοκαθισμένη στο Μαξίμου και τη Ρηγίλλης όταν ήταν υπουργός, ή αν όλα αυτά έγιναν από τη στιγμή που βγήκε από τη κυβέρνηση, ενώ παραμένει το ερώτημα : γιατί τότε ως βουλευτής, δεν κραύγασε για ένα τέτοιο σοβαρό θέμα πολύ πιο πριν, εκτός κι αν μας πει πως η πληροφόρηση που έλαβε και κατήγγειλε ήταν της τελευταίας στιγμής.
Αν κάτι συνεπώς ήχησε πάρα πολύ, δεν ήταν η κραυγή μα η σιωπή που προϋπήρχε της κραυγής για το ίδιο θέμα που κατήγγειλε η κραυγή…