Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, έχει ένα βιογραφικό, που θα χρειαζόταν πολύς χώρος, για να το μεταφέρουμε. Οπότε ....το παραλείπουμε και πάμε κατευθείαν στις ερωτήσεις του TaXalia:
Αγαπητέ κύριε Βενιζέλο, ποιες πρέπει να είναι οι προτεραιότητες της Θεσσαλονίκης μετά τις εκλογές;
Για τη Θεσσαλονίκη το πρόβλημα δεν είναι κάποια δημόσια έργα, αλλά η χειραφέτησή της από το υπάρχον συγκεντρωτικό κράτος των Αθηνών. Για αυτό και μέχρι το 2012 πρέπει να συντελεστεί η δεύτερη απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, τη φορά αυτή από το ζυγό αυτού του συγκεντρωτικού κράτους. Και η μόνη μέθοδος είναι θεσμική. Η αιρετή περιφερειακή αυτοδιοίκηση θα είναι ένας τεράστιος μοχλός στα χέρια της Θεσσαλονίκης η οποία θα αναλάβει μόνη της τη διαχείριση των πόρων της, τη συγκρότηση και την εφαρμογή του δικού της μοντέλου ανάπτυξης και θα αξιοποιήσει όλες τις δυνάμεις της: παραγωγικές, διανοητικές, πολιτιστικές, έτσι ώστε να αποκτήσει τη θέση που της αξίζει Γιατί τώρα διατυπώνει εύλογες διαμαρτυρίες και παράπονα καθώς δεν παίρνει αυτό που δικαιούται με βάση τη συμβολή της στο εθνικό προϊόν αλλά και στην εθνική προοπτική.
Πώς κρίνετε το αίτημα Καραμανλή να λάβει νέα «νωπή» εντολή από τον ελληνικό λαό;
Προκλητικό. Με την ίδια επιχειρηματολογία προχώρησε στις εκλογές του 2007, ζήτησε και έλαβε εντολή την οποία όχι μόνο δεν τίμησε αλλά την άφησε απολύτως αναξιοποίητη καθώς τα δύο τελευταία χρόνια είναι δύο χρόνια νεκρά για τη χώρα, δύο χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων επέδειξε ο ίδιος και η κυβέρνησή του πλήρη αδυναμία άσκησης της αρμοδιότητας τους και διαχείρισης της μεγάλης κρίσης η οποία δεν έχει μόνο διεθνή αλλά και εθνικό χαρακτήρα. Είναι πραγματικά απορίας άξιον πώς είναι δυνατόν ο κ. Καραμανλής να μην αντιλαμβάνεται ότι δεν βρισκόμαστε ούτε στο 2004 ούτε στο2007 αλλά ότι μεσολάβησαν πολλά αρνητικά γεγονότα και διαμορφώθηκαν πολλές αρνητικές καταστάσεις την ευθύνη των οποίων έχει ο ίδιος και η κυβέρνησή του.
Τίθεται συνεχώς το ερώτημα εάν το ΠΑΣΟΚ μπορεί να χρηματοδοτήσει τις προεκλογικές του υποσχέσεις και να εφαρμόσει αυτά που λέει.
Αυτή είναι μία ερώτηση που την θέτει ο κ. Καραμανλής και τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που δεν αντιλαμβάνονται ότι μία κυβερνητική πολιτική δεν έχει μόνον κόστος για το δημόσιο ταμείο αλλά και όφελος για τα δημόσια οικονομικά. Ο κ. Καραμανλής «υπόσχεται» πάγωμα μισθών και συντάξεων άρα πάγωμα της ζήτησης και της κατανάλωσης, πάγωμα της αγοράς, πάγωμα της οικονομίας και πάγωμα -τελικώς- της χώρας. Αν δεν κινείται η αγορά δεν θα εισπραχθούν δημόσια έσοδα και αν δεν υπάρχουν δημόσια έσοδα δεν θα μπορούν να καλυφθούν οι αναγκαίες δημόσιες δαπάνες για να στηριχθούν τα χαμηλά εισοδήματα, να ενισχυθεί η μικρή και μεσαία επιχείρηση, να στηριχθεί η απασχόληση, να μειωθεί η ανεργία, να δοθούν προοπτικές σε όσο γίνεται περισσότερους ανθρώπους. Βεβαίως αυτά δεν είναι εύκολα. Την επομένη των εκλογών θα υπάρχουν όλες οι δημοσιονομικές και διαρθρωτικές δυσκολίες. Και για αυτό χρειαζόμαστε μεγάλες εθνικές και κοινωνικές συμφωνίες, αρχής γενομένης από μία εθνική συμφωνία φορολογικής δικαιοσύνης και εμπιστοσύνης, έτσι ώστε ο καθένας να νοιώσει ότι έχει ένα όφελος από τη λειτουργία του κράτους, το οποίο πρέπει να λειτουργεί αναπτυξιακά και αναδιανεμητικά γιατί δεν θα μπορέσει ποτέ να δώσει αυτά που πρέπει αν δεν πάρει από κείνους που μπορεί να δώσουν.
Η εξωτερική μας πολιτική διανύει μία κρίσιμη περίοδο. Πιστεύετε ότι πρέπει να υπάρχει μία ενιαία εθνική στρατηγική;
Προφανώς. Και λίγο ή πολύ όλη την περίοδο της Μεταπολίτευσης εκ των πραγμάτων διαμορφώθηκε μία ενιαία εθνική στρατηγική παρά τις αντιθέσεις των κομμάτων, ιδίως των δύο μεγάλων κομμάτων, για επιμέρους θέματα και χειρισμούς. Είναι απολύτως αναγκαίο να συγκροτήσουμε ξανά αυτήν την ενιαία και δυναμική εθνική στρατηγική που εκτιμά καλά και τους διεθνείς και τους περιφερειακούς συσχετισμούς και επιτρέπει στη χώρα να παίξει ενεργό ρόλο και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σ’ όλα τα διεθνή fora. Αυτή η στρατηγική είναι σύνθετη διότι δεν αφορά μόνο τα αμιγώς πολιτικά θέματα όπως είναι για παράδειγμα οι ελληνοτουρκικές θέσεις ή το ζήτημα του ονόματος των Σκοπίων αλλά αφορά και την θέση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην ευρωπαϊκή οικονομία αλλά και στις διεθνείς αγορές διότι και η οικονομική ισχύς και σταθερότητα είναι παράμετρος πολιτικής ισχύος σε μία ανοικτή, σκληρή διαπραγμάτευση που είναι η εικόνα του σημερινού κόσμου.
Πώς κρίνετε το αίτημα Καραμανλή να λάβει νέα «νωπή» εντολή από τον ελληνικό λαό;
Προκλητικό. Με την ίδια επιχειρηματολογία προχώρησε στις εκλογές του 2007, ζήτησε και έλαβε εντολή την οποία όχι μόνο δεν τίμησε αλλά την άφησε απολύτως αναξιοποίητη καθώς τα δύο τελευταία χρόνια είναι δύο χρόνια νεκρά για τη χώρα, δύο χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων επέδειξε ο ίδιος και η κυβέρνησή του πλήρη αδυναμία άσκησης της αρμοδιότητας τους και διαχείρισης της μεγάλης κρίσης η οποία δεν έχει μόνο διεθνή αλλά και εθνικό χαρακτήρα. Είναι πραγματικά απορίας άξιον πώς είναι δυνατόν ο κ. Καραμανλής να μην αντιλαμβάνεται ότι δεν βρισκόμαστε ούτε στο 2004 ούτε στο2007 αλλά ότι μεσολάβησαν πολλά αρνητικά γεγονότα και διαμορφώθηκαν πολλές αρνητικές καταστάσεις την ευθύνη των οποίων έχει ο ίδιος και η κυβέρνησή του.
Τίθεται συνεχώς το ερώτημα εάν το ΠΑΣΟΚ μπορεί να χρηματοδοτήσει τις προεκλογικές του υποσχέσεις και να εφαρμόσει αυτά που λέει.
Αυτή είναι μία ερώτηση που την θέτει ο κ. Καραμανλής και τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που δεν αντιλαμβάνονται ότι μία κυβερνητική πολιτική δεν έχει μόνον κόστος για το δημόσιο ταμείο αλλά και όφελος για τα δημόσια οικονομικά. Ο κ. Καραμανλής «υπόσχεται» πάγωμα μισθών και συντάξεων άρα πάγωμα της ζήτησης και της κατανάλωσης, πάγωμα της αγοράς, πάγωμα της οικονομίας και πάγωμα -τελικώς- της χώρας. Αν δεν κινείται η αγορά δεν θα εισπραχθούν δημόσια έσοδα και αν δεν υπάρχουν δημόσια έσοδα δεν θα μπορούν να καλυφθούν οι αναγκαίες δημόσιες δαπάνες για να στηριχθούν τα χαμηλά εισοδήματα, να ενισχυθεί η μικρή και μεσαία επιχείρηση, να στηριχθεί η απασχόληση, να μειωθεί η ανεργία, να δοθούν προοπτικές σε όσο γίνεται περισσότερους ανθρώπους. Βεβαίως αυτά δεν είναι εύκολα. Την επομένη των εκλογών θα υπάρχουν όλες οι δημοσιονομικές και διαρθρωτικές δυσκολίες. Και για αυτό χρειαζόμαστε μεγάλες εθνικές και κοινωνικές συμφωνίες, αρχής γενομένης από μία εθνική συμφωνία φορολογικής δικαιοσύνης και εμπιστοσύνης, έτσι ώστε ο καθένας να νοιώσει ότι έχει ένα όφελος από τη λειτουργία του κράτους, το οποίο πρέπει να λειτουργεί αναπτυξιακά και αναδιανεμητικά γιατί δεν θα μπορέσει ποτέ να δώσει αυτά που πρέπει αν δεν πάρει από κείνους που μπορεί να δώσουν.
Η εξωτερική μας πολιτική διανύει μία κρίσιμη περίοδο. Πιστεύετε ότι πρέπει να υπάρχει μία ενιαία εθνική στρατηγική;
Προφανώς. Και λίγο ή πολύ όλη την περίοδο της Μεταπολίτευσης εκ των πραγμάτων διαμορφώθηκε μία ενιαία εθνική στρατηγική παρά τις αντιθέσεις των κομμάτων, ιδίως των δύο μεγάλων κομμάτων, για επιμέρους θέματα και χειρισμούς. Είναι απολύτως αναγκαίο να συγκροτήσουμε ξανά αυτήν την ενιαία και δυναμική εθνική στρατηγική που εκτιμά καλά και τους διεθνείς και τους περιφερειακούς συσχετισμούς και επιτρέπει στη χώρα να παίξει ενεργό ρόλο και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σ’ όλα τα διεθνή fora. Αυτή η στρατηγική είναι σύνθετη διότι δεν αφορά μόνο τα αμιγώς πολιτικά θέματα όπως είναι για παράδειγμα οι ελληνοτουρκικές θέσεις ή το ζήτημα του ονόματος των Σκοπίων αλλά αφορά και την θέση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην ευρωπαϊκή οικονομία αλλά και στις διεθνείς αγορές διότι και η οικονομική ισχύς και σταθερότητα είναι παράμετρος πολιτικής ισχύος σε μία ανοικτή, σκληρή διαπραγμάτευση που είναι η εικόνα του σημερινού κόσμου.
