Ο πραγματικός λόγος της απόσυρσης του Δημήτρη Αβραμόπουλου δεν είναι, φυσικά, ούτε η διαδικασία εκλογής, η οποία συμφωνήθηκε στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, ούτε το ότι η πορεία προς τις εσωκομματικές κάλπες εκτρέπεται σε προσωπικές επιθέσεις που..
φτάνουν ως τη βάση και τη διχάζουν. Η πολιτική δεν εξηγείται με παραπολιτικές ερμηνείες.
Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος δόμησε την υποψηφιότητά του πάνω σε ένα και μόνο κριτήριο: Ότι ο ίδιος εξέφραζε την ευρύτερη κοινωνία πολύ πιο αυθεντικά από κάθε άλλον υποψήφιο. Αυτό το πολιτικό προφίλ φιλοτεχνούσε, όταν έπαιρνε θέσεις ανάμεσα στους άλλους δυο υποψήφιους, την Μπακογιάννη και το Σαμαρά. Αυτό το πολιτικό προφίλ ενίσχυε, όταν επέμενε ότι στην κάλπη πρέπει να επιτραπεί να προσέλθουν όχι μόνο τα μέλη της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και όσοι αισθάνονται ότι καλύπτονται από αυτό το κόμμα, χωρίς απαραίτητα να θέλουν να εγγραφούν ως μέλη του. Αυτό το δυνατό του χαρτί προέβαλε, όταν σε όλες του τις συνεντεύξεις και ομιλίες μιλούσε όχι μόνο για τη Νέα Δημοκρατία, αλλά για ολόκληρη την κοινωνία.
Τη στάση του αυτή δεν υπαγόρευε μια ιδεαλιστική αντίληψη για την διάχυση της ΝΔ μέσα στην κοινωνία, αλλά οι μετρήσεις της κοινής γνώμης που όλοι οι παροικούντες έχουμε υπόψη μας, κι εκείνος αναμφίβολα είχε μελετήσει καλά. Αυτές έλεγαν ότι στο σκληρό πυρήνα της Νέας Δημοκρατίας ο Δημήτρης Αβραμόπουλος δεν είχε καμία ελπίδα εκλογής απέναντι σε Μπακογιάννη και Σαμαρά, ενώ μικρές –αναιμικές- ελπίδες κατέγραφαν οι έρευνες της κονής γνώμης αν προσερχόταν ολόκληρη η κοινωνία να ψηφίσει, με τον Αβραμόπουλο να ενισχύεται σε απολιτικά στρώματά της.
Ευλόγως, λοιπόν, ο κ. Αβραμόπουλος ανέμενε η προεκλογική περίοδος να προσελκύσει το ενδιαφέρον της ευρύτερης κοινωνίας και να του δώσει τη δυνατότητα να αξιοποιήσει αυτές τις μικρές ελπίδες που του έδιναν οι δημοσκοπήσεις. Ωστόσο, η πολυήμεη εμμονή στη διαδικασία και η ομφαλοσκόπηση της Νέας Δημοκρατίας γύρω από το Καταστατικό της, ήταν πια φανερό ότι απομάκρυνε ακόμα και το σκληρό πυρήνα του κόμματος, πολύ δε περισσότερο έκανε παντελώς αδιάφορο εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας, στο οποίο προσέβλεπε ο Αβραμόπουλος.
Διότι το αποτέλεσμα της μάχης για τη διαδοχή του Κώστα Καραμανλή κρύβεται στον αριθμό όσων προσέλθουν να ψηφίσουν. Αν οι εκλογείς κινηθούν (όπως είναι η πιο ρεαλιστική εκτίμηση σήμερα, σεδόν ένα μήνα πριν τις κάλπες) γύρω στς 100.000- 150.000, δηλαδή ο σκληρός πυρήνας της Νέας Δημοκρατίας, τότε ο Αβραμόπουλος δεν είχε καμία τύχη.
Γι αυτό υπαναχώρησε στην Κεντρική Επιτροπή του Σαββάτου, κι όπως αμέσως γράψαμε, η τύχη της υποψηφιότητάς του ήταν προδιαγεγραμμένη. Η αδυναμία εκλογής ήταν ο μόνος λόγος που υποχρέωσε τον Δημήτρη Αβραμόπουλο να εγκαταλείψει την κούρσα.
Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος δόμησε την υποψηφιότητά του πάνω σε ένα και μόνο κριτήριο: Ότι ο ίδιος εξέφραζε την ευρύτερη κοινωνία πολύ πιο αυθεντικά από κάθε άλλον υποψήφιο. Αυτό το πολιτικό προφίλ φιλοτεχνούσε, όταν έπαιρνε θέσεις ανάμεσα στους άλλους δυο υποψήφιους, την Μπακογιάννη και το Σαμαρά. Αυτό το πολιτικό προφίλ ενίσχυε, όταν επέμενε ότι στην κάλπη πρέπει να επιτραπεί να προσέλθουν όχι μόνο τα μέλη της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και όσοι αισθάνονται ότι καλύπτονται από αυτό το κόμμα, χωρίς απαραίτητα να θέλουν να εγγραφούν ως μέλη του. Αυτό το δυνατό του χαρτί προέβαλε, όταν σε όλες του τις συνεντεύξεις και ομιλίες μιλούσε όχι μόνο για τη Νέα Δημοκρατία, αλλά για ολόκληρη την κοινωνία.
Τη στάση του αυτή δεν υπαγόρευε μια ιδεαλιστική αντίληψη για την διάχυση της ΝΔ μέσα στην κοινωνία, αλλά οι μετρήσεις της κοινής γνώμης που όλοι οι παροικούντες έχουμε υπόψη μας, κι εκείνος αναμφίβολα είχε μελετήσει καλά. Αυτές έλεγαν ότι στο σκληρό πυρήνα της Νέας Δημοκρατίας ο Δημήτρης Αβραμόπουλος δεν είχε καμία ελπίδα εκλογής απέναντι σε Μπακογιάννη και Σαμαρά, ενώ μικρές –αναιμικές- ελπίδες κατέγραφαν οι έρευνες της κονής γνώμης αν προσερχόταν ολόκληρη η κοινωνία να ψηφίσει, με τον Αβραμόπουλο να ενισχύεται σε απολιτικά στρώματά της.
Ευλόγως, λοιπόν, ο κ. Αβραμόπουλος ανέμενε η προεκλογική περίοδος να προσελκύσει το ενδιαφέρον της ευρύτερης κοινωνίας και να του δώσει τη δυνατότητα να αξιοποιήσει αυτές τις μικρές ελπίδες που του έδιναν οι δημοσκοπήσεις. Ωστόσο, η πολυήμεη εμμονή στη διαδικασία και η ομφαλοσκόπηση της Νέας Δημοκρατίας γύρω από το Καταστατικό της, ήταν πια φανερό ότι απομάκρυνε ακόμα και το σκληρό πυρήνα του κόμματος, πολύ δε περισσότερο έκανε παντελώς αδιάφορο εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας, στο οποίο προσέβλεπε ο Αβραμόπουλος.
Διότι το αποτέλεσμα της μάχης για τη διαδοχή του Κώστα Καραμανλή κρύβεται στον αριθμό όσων προσέλθουν να ψηφίσουν. Αν οι εκλογείς κινηθούν (όπως είναι η πιο ρεαλιστική εκτίμηση σήμερα, σεδόν ένα μήνα πριν τις κάλπες) γύρω στς 100.000- 150.000, δηλαδή ο σκληρός πυρήνας της Νέας Δημοκρατίας, τότε ο Αβραμόπουλος δεν είχε καμία τύχη.
Γι αυτό υπαναχώρησε στην Κεντρική Επιτροπή του Σαββάτου, κι όπως αμέσως γράψαμε, η τύχη της υποψηφιότητάς του ήταν προδιαγεγραμμένη. Η αδυναμία εκλογής ήταν ο μόνος λόγος που υποχρέωσε τον Δημήτρη Αβραμόπουλο να εγκαταλείψει την κούρσα.
