Η επιλογή του Άρη Σπηλιωτόπουλου να ταχθεί στο πλευρό της Ντόρας Μπακογιάννη είναι ξεκάθαρα μία επιλογή της «μεθεπόμενης ημέρας»… Είναι φανερό. Ο Άρης ποτέ δεν έχει κρύψει τις αρχηγικές του φιλοδοξίες. Έχοντας λοιπόν σταθερά στο μυαλό του ότι θέλει να γίνει πρόεδρος της ΝΔ, επέλεξε μία στρατηγική που ασφαλώς εξυπηρετεί τον..
κυρίαρχο στόχο του και προετοιμάζει τις επόμενες κινήσεις του που τον εξυπηρετούν.
Για να γίνει λοιπόν κάποιος αρχηγός πρέπει να καταγραφεί στο θυμικό της βάσης της ΝΔ αλλά και στο ευρύτερο πολιτικό σκηνικό ως ο βασικότερος εσωτερικός «αντίπαλος» του νυν αρχηγού. Ως αυτός που είναι ικανός να διατηρήσει έναν διακριτό πολιτικό λόγο και έναν ξεχωριστό προσωπικό μηχανισμό, μέσα στο πλαίσιο του κόμματος. Μόνο έτσι, όταν ο αρχηγός παραιτηθεί ή φύγει, δημιουργούνται προϋποθέσεις επικράτησης.
Εάν ο Άρης επέλεγε Αντώνη, τότε, σε περίπτωση ήττας του θα έπαιζε αυτόν τον ρόλο. Θα μπορούσε να είχε καταγραφεί με πρόεδρο την Ντόρα ως η διάδοχη κατάσταση, καθώς ανήκει στη νεότερη γενιά και θα μπορούσε να οικοδομήσει στα χρόνια που έρχονται το προφίλ του εσωτερικού διακριτού πόλου μέσα στο κόμμα.Έτσι επέλεξε να πάει με την Ντόρα. Γιατί; Επειδή βλέπει ότι η Ντόρα θα χάσει, συνεπώς, ως σταθερός υποστηρικτής του Σαμαρά, ως προέδρου, δεν μπορεί να διαχωρίσει τη θέση του και να σχηματίσει αυτόν τον διακριτό εσωτερικό πόλο. Μπορεί κάλλιστα όμως να το κάνει ως εσωτερικός αντίπαλος, που έχει καταγραφεί περίτρανα, (με τη σημερινή του κίνηση), ως τέτοιος. Η επιλογή του Άρη λοιπόν είναι μία ακόμη απόδειξη ότι επικρατέστερος για την προεδρία της ΝΔ είναι φανερά ο Αντώνης Σαμαράς.
