Είναι η Ελλάδα, ο αδύναμος κρίκος των αγορών;

Ο ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΚΡΙΚΟΣ: Η «εγκληματική εμμονή» της ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας στη διατήρηση της υψηλής τιμής του Ευρώ, απέναντι στα υπόλοιπα «ανταγωνιστικά» νομίσματα του πλανήτη, είναι πολύ πιθανόν να σημάνει την αρχή του τέλους της Ενωμένης Ευρώπης

του Βασίλη Βιλιάρδου, Οικονομολόγου

Συνήθως ξεκινάμε τις αναλύσεις μας (η συγκεκριμένη ίσως κουράσει περισσότερο, δυστυχώς όμως, δεν καταφέραμε να την περιορίσουμε), από την περιγραφή μίας κατάστασης, ενώ στο..

τέλος προτείνουμε κάποιες «υποκειμενικές» λύσεις - σαν τέτοιες, ενέχουν φυσικά σφάλματα, ενδεχομένως και λογικές υπερβάσεις. Σήμερα όμως θα αντιστρέψουμε τη «φορά», επειδή πιστεύουμε ότι οι «επιλογές» μας φαίνονται πια «δια γυμνού οφθαλμού», ενώ δεν υπάρχει χρόνος για να μπορέσει η χώρα μας να λειτουργήσει προγραμματισμένα, μεθοδικά και ορθολογικά (άμεση καταπολέμηση της διαπλοκής και των «παραγώγων» της στο δημόσιο, δραστική μείωση των περιττών δαπανών, με «ήπια» αύξηση των εσόδων - για να μην προκληθούν «συνθήκες ΔΝΤ» στην Οικονομία μας, εν μέσω ύφεσης – λοιπά διαρθρωτικά μέτρα, αύξηση του ΑΕΠ). Οι «επιλογές» μας λοιπόν (παρεμπιπτόντως, σε άλλες χώρες η διαφθορά δεν είναι μικρότερη – για παράδειγμα, πρόσφατα αποκαλύφθηκε στη Γερμανία ότι, έξι μέτοχοι της ιδιωτικής τράπεζας Sal. Oppenheim είχαν 600 εκ. € χρέη απέναντι της, για ποσά που «δανείσθηκαν» με μόλις 1,5% επιτόκιο, χωρίς καμία εγγύηση!), είναι οι εξής:


(α) Να πτωχεύσουμε – εάν απλά το αναφέραμε στην Ε.Ε. σαν ένα ενδεχόμενο που το εξετάζουμε σοβαρά, οι αντιδράσεις που θα ακολουθούσαν θα ήταν μάλλον προς όφελος μας (μεταξύ άλλων, από τον κίνδυνο να χάσουν άλλα κράτη-μέλη, μέχρι και το 75% των απαιτήσεων τους). Η προοπτική τότε μίας επίθεσης των κερδοσκόπων στα ομόλογα δημοσίου των υπολοίπων ελλειμματικών ευρωπαϊκών χωρών, με απώτερο στόχο το Ευρώ, θα ανάγκαζε την Κομισιόν, τη Γερμανία δηλαδή, να αλλάξει εντελώς συμπεριφορά απέναντι μας. Οφείλουμε βέβαια να είμαστε προετοιμασμένοι για το αντίθετο, για την πτώχευση δηλαδή - αν και έχει περιορισμένες πιθανότητες να συμβεί. Εν τούτοις, δεν πρέπει να υποτιμήσουμε την ακραία αυτή περίπτωση, η οποία όμως δεν θα ήταν τόσο καταστροφική, όσο ίσως νομίζουμε - εάν φυσικά λειτουργούσαμε ήρεμα, προγραμματισμένα, γρήγορα, μεθοδικά και χωρίς κανέναν απολύτως ενδοιασμό.

Όσο και αν μία τέτοια «αντιμετώπιση» εκ μέρους μας φαίνεται «αντισυμβατική», είμαστε υποχρεωμένοι να δράσουμε επιθετικά, κυρίως επειδή η ΕΚΤ «εγκληματεί» απέναντι στην Ελλάδα, επιτρέποντας στους κερδοσκόπους μία άνευ προηγουμένου επίθεση εναντίον της - μέσω των εταιρειών αξιολόγησης της πιστοληπτικής της ικανότητας. Η «απειλή» της ΕΚΤ να μην δέχεται σαν εγγύηση στο μέλλον τα Ελληνικά ομόλογα δημοσίου, εάν κάποια Moody’s «μειώσει» ακόμη μία φορά την αξιολόγηση της, είναι μία εντελώς απαράδεκτη τοποθέτηση ενός «μηχανισμού», ο οποίος οφείλει να προστατεύει τις χώρες της Ευρωζώνης, ακόμη και όταν έχουν υποπέσει σε σφάλματα - να μην τις αφήνει δηλαδή «έρμαιο» στα χέρια τρίτων. Η ΕΚΤ οφείλει να είναι ο «θεσμός» που διασφαλίζει τις χώρες της Ευρωζώνης, ο «κρίκος» που τις συνδέει καλύτερα μεταξύ τους και όχι το «εργαλείο» κάποιων ισχυρών κρατών ή πολυεθνικών «ομίλων» της - όχι ο αδύναμος κρίκος της.

η συνέχεια στο http://www.x-hellenica.gr/PressCenter/Articles/1640.aspx