Οι ψυχοκοινωνικές διαστάσεις

Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ*

Δέχτηκε την παράκληση του Πρωθυπουργού κ Παπανδρέου ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ Παπούλιας και θα είναι επικεφαλής της επικείμενης συνεύρεσης των ΠΕΝΤΕ Αρχηγών των Κομμάτων της τρέχουσας Βουλής μ αντικείμενο συζήτησης τη...

ΔΙΑΦΘΟΡΑ, ΔΙΑΠΛΟΚΗ και ανάγκη για ΚΑΘΑΡΣΗ που ταλανίζουν επί σειρά ετών τον τομέα της Δημόσιας Διοίκησης και τον ελληνικό λαό.

Πολλά ειπώθηκαν τα τελευταία χρόνια από επιφανείς πολίτες, Πρωθυπουργούς και Προέδρους Κομμάτων αλλά αναρωτιόμαστε – ΧΡΙΣΤΕ μας που σε 10 μέρες από την ερχόμενη Τρίτη θα…ξαναγεννηθείς - αλήθεια τι πέτυχαν μέχρι σήμερα Κυβερνήσεις και Αντιπολιτεύσεις;

Εδώ και πολλά χρόνια η αρμόδια Επιτροπή Διαφάνειας του ΟΗΕ χτυπά όχι καμπανάκι αλλά καμπάνες για τα σημεία και τέρατα διαφθοράς, των καταχρήσεων και της περιβόητης…μίζας από άκρου σε άκρο του πλανήτη μας, και φυσικά ΔΕΝ υπάρχει Έλληνας και Ελληνίδα που ΔΕΝ θα παραδεχθεί ακόμη και μπροστά στον φακό της τηλεόρασης ότι στην Πατρίδας μας ζουν και βασιλεύουν….ΔΙΑΦΘΟΡΑ και ΜΙΖΑ!

Κατά την ταπεινή μου άποψη το όλο θέμα της ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ σχετίζεται περισσότερο με βαθιά ριζωμένες στάσεις όλων μας στις μεταξύ μας συναλλαγές και με τις δοσοληψίες με το επίσημο Κράτος και τους φορείς του και λιγότερο με συγκεκριμένα στελέχη των πολιτικών Κομμάτων που μας κυβερνούν. Η απληστία, αποδεικνύεται καθημερινά, ότι είναι η πηγή από την οποία πηγάζει η ΜΙΖΑ ως απότοκο κατάχρησης και διαφθοράς που εδράζονται στη διαπλοκή.

Επιπρόσθετα, όμως, εμείς οι Έλληνες διακρινόμαστε για την σχιζοειδή συμπεριφορά μας τη μια στιγμή να κατηγορούμε το αδηφάγο, σπάταλο, φορομπηχτικό και απρόσωπο Κράτος και την άλλη να εκλιπαρούμε μέσα από θεσμοθετημένα κομματικά όργανα και φορείς ΑΥΤΟ το ΚΡΑΤΟΣ να προσλάβει τα παιδιά μας ή εμάς!

Με αυτές τις διαπιστώσεις δεν στοχεύω στην αναίρεση του κοινωνικού κόστους που προκαλεί η διαφθορά στο Δημόσιο βίο μας, αλλά μάλλον στην συνειδητοποίηση ότι για να εξυγιανθεί ο Δημόσιος βίος χρειάζεται πρώτιστα να δεχθούμε όλοι μας το βαθμό της συμμετοχικής μας ενοχής στα κακώς κείμενα.

Θυμάμαι ότι είχα πληγωθεί ως νεαρός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης διαβάζοντας το βιβλίο του Τζον Γκάνθερ με τίτλο «Μέσα στην Ευρώπη» που ξεκινούσε το κεφάλαιο για την Ελλάδα γράφοντας προφανώς με πρόθεση να…χαριτολογήσει ότι «μετά την χειραψία με τους Έλληνες που την συνηθίζουν πολύ τις χειραψίες, καλού-κακού, μετρήστε και τα δάκτυλά σας!...”

Πριν μερικά χρόνια άκουσα σε Ευρωπαϊκή σύναξη συναδέλφων με συμμετοχή από τις ΗΠΑ και τον Καναδά ένα ανέκδοτο που αν και πλήγωσε τον εθνικό μου εγωισμό είχε και κάποιο δίδαγμα που με προτρέπει να το αφηγηθώ,

Σπούδασαν, σύμφωνα με το ανέκδοτο, σε επιφανές πανεπιστήμιο των ΗΠΑ τρεις ευρωπαίοι: ένας Γάλλος, ένας Γερμανός και ένας Έλληνας και έγιναν, μάλιστα, και καλοί φίλοι. Επιστρέφοντας στις πατρίδες τους προοδευτικά μπλέχτηκαν όλοι με τα κοινά.

Πρώτος τα κατάφερε και κέρδισε μια θέση εξουσίας ο Γερμανός ο οποίος και κάλεσε το Γάλλο και τον Έλληνα στην πόλη του και αφού τους έδειξε τα επιτεύγματα της κοινωνικής του πολιτικής, περήφανος και έχοντας δεχθεί τα συγχαρητήριά τους έκλεισε το μάτι ψιθυρίζοντας «...όλα αυτά και με 5% μίζα, έτσι;»

Ήρθε η σειρά του Γάλλου να μπλεχτεί στην πολιτική και να κερδίσει το θώκο της εξουσίας και κάλεσε το Γερμανό και τον Έλληνα φίλο στην πατρίδα του και αφού τους επέδειξε τα δικά του έργα στην κατάλληλη στιγμή δήλωσε πονηρά «…παιδιά, η δικιά μου μίζα έφτασε στο ...15% !»

Ο Έλληνας μερικά χρόνια αργότερα κατάφερε να εκλεγεί και με τη σειρά του, τους έφερε εδώ, τους πήγε στα μπουζούκια, τους ξαναπήγε στα μπουζούκια και επειδή εκείνοι επέμεναν να τους δείξει το…έργο του, ένα πρωινό μετά τα μπουζούκια και τη σούπα τους πήρε στο ποτάμι, τους έδειξε τις δυο όχθες του και ρώτησε, κλείνοντας το μάτι, «πώς σας φαίνεται η ...γέφυρα; Φοβερή έτσι;» Ποια γέφυρα τον ρώτησαν οι άλλοι χαζεύοντας το κενό ανάμεσα στα δύο σημεία. «Ε, τι να κάνω;»τους απάντησε ο Ρωμιός, «η δικιά μου μίζα ήταν....100%!»

Είναι αναμφίβολα άκομψο, κακόπιστο για εμάς και…υπερβολικό το συγκεκριμένο ανέκδοτο. Σίγουρα ΔΕΝ το υιοθετώ προσωπικά αλλά με την ίδια σιγουριά οφείλω, όχι ως άνθρωπος των κοινωνικών επιστημών αλλά ως απλός πολίτης να δεχθώ ότι συχνά «τα δύσκολα» θέματα, αυτά που προξενούν πόνο περνούν πιο εύκολα μέσα από την εκτονωτική διαδικασία του χιούμορ.

Σε μια προσπάθεια αναζήτησης διεξόδου από το τελματωμένο κοινωνικό-πολιτικό-οικονομικό μας τοπίο θα ήθελα, ταπεινά ως πανεπιστημιακός δάσκαλος, να προτείνω τόσο στους Αρχηγούς των πολιτικών μας Κομμάτων που θα καθίσουν στο ίδιο τραπέζι προβληματισμού την ερχόμενη Τρίτη να ΑΠΟΦΥΓΟΥΝ την κοινότυπη πλέον διαπίστωση - για μια ακόμη φορά - ότι έχουμε και ΔΙΑΦΘΟΡΑ και ΔΙΑΠΛΟΚΗ και ΜΙΖΕΣ στην Ελλάδα και να ΤΟΛΜΗΣΟΥΝ μια ΚΟΙΝΗ αναζήτηση των θετικών στοιχείων στις δομές της προσωπικότητας των Ελλήνων και κατά προέκταση του ελληνικού κοινωνικού συστήματος.

Είναι πλέον καιρός η ελληνική κοινωνία να ξεκινήσει μια διεργασία υπερβατική που θα στοχεύει όχι στην απάλειψη του αρνητικού αλλά στον εντοπισμό και τη βελτίωση του θετικού. Η αναζήτηση της θετικής ψυχολογίας εστιάζεται στην επιστημονική μελέτη όλων εκείνων των στοιχείων που μπορούν να προσδιορίσουν επακριβώς τους παράγοντες και τις διαδικασίες που απολήγουν στην βελτίωση όχι μόνο του βιοτικού επιπέδου ενός λαού αλλά και του κοινωνικού συστήματος, των δομών και των θεσμών του.

Αντί να ΕΙΠΩΘΕΙ ΞΑΝΑ ότι, επιτέλους, ΘΑ κυνηγήσουμε τη διαφθορά και το αρρωστημένο στη Δημόσια Διοίκηση ας φροντίσουμε να εντοπίσουμε τα θετικά στοιχεία στην προσωπική μας ζωή και τη συλλογική συνύπαρξη μεγιστοποιώντας αυτές ακριβώς τις διαδικασίες και τα στοιχεία.

Και σε ότι αφορά την ανάγκη γονέων και δασκάλων, πολιτικών και ακαδημαϊκών ανδρών και γυναικών να σκύψουμε ευλαβικά πάνω από το συλλογικό μας ΕΙΝΑΙ και να ανασύρουμε τα θετικά μας στοιχεία γιατί να μην το κάνουμε; Στο κάτω-κάτω της γραφής δεν ήταν Αμερικανός ούτε Ευρωπαίος ο Αλέξανδρος όταν δήλωνε ότι «στους γονείς του όφειλε το ζην αλλά στους δασκάλους του το ευ ζην!»

Προφανώς χρειάζεται εμείς οι «δάσκαλοι» σε όλες τις παιδαγωγικές βαθμίδες να συνεργασθούμε με τους πολιτικούς τοπικού και εθνικού επιπέδου για να έλθουν στο κοινωνικό μας σύστημα ως δεδομένα η ποθητή ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ, να εξαφανισθεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό η ΔΙΑΠΛΟΚΗ και να επιτευχθεί η ΚΑΘΑΡΣΗ των δικών μας ατοπημάτων. Φρονώ ότι μόνο έτσι θα βοηθήσουμε τα παιδιά μας να χαράξουν υγιή πορεία προς το μέλλον το οποίο εδώ και αρκετά χρόνια το έχουμε υποθηκεύσει πραγματικά και…συμβολικά!...

Αυτό απαιτεί, βέβαια, να πρωταγωνιστήσουμε σε μια προσπάθεια επιστροφής στο κυμπαριλίκι, την αξιοπρέπεια και το φιλότιμο του Έλληνα αποφεύγοντας τις κακοτοπιές του τύπου «κάντε όπως λέω και όχι όπως κάνω...» ή, επί τέλους, ας μην χρειασθεί να ακούσουμε ξανά εκείνο το τόσο χαρακτηριστικό «… δάσκαλε που δίδασκες και Νόμο δεν κρατούσες!»

Την ερχόμενη ΤΡΙΤΗ οι ΠΕΝΤΕ Κύριοι και η μία Κυρία που κρατούν στα χέρια τους τις τύχες μας θα έχουν την ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ευκαιρία να λειτουργήσουν ως πραγματικοί ΗΓΕΤΕΣ!

Θα κατορθώσουν να μας πείσουν - ΕΝΟΨΕΙ της Πέμπτης 17ης Δεκεμβρίου 2009 - να τους ακολουθήσουμε ή θα αναλωθούν σε αλληλοκατηγορίες που θα καταστήσουν ΑΓΕΦΥΡΩΤΟ το υφιστάμενο χάσμα μεταξύ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ και ΑΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ, ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ και ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ, ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑΣ και ΜΙΖΑΣ, διευρύνοντας το τραγικό χάσμα μεταξύ του Ελληνικού Λαού και των Ηγετών του!...



* Ο καθηγητής ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ θα είναι υποψήφιος ΔΗΜΑΡΧΟΣ Θεσσαλονίκης στις εκλογές του Οκτώβρη 2010