Δώσαμε, δώσαμε...

Τι αχταρμάς είναι αυτός της σημερινής πολιτικής συγκυρίας;

Ήντα κατέω πράμα, που θάλεγαν και οι φίλοι μας οι Κρητικοί. Και ας εξηγηθούμε γιατί το λέμε:

Πριν από ένα μόλις χρόνο, δηλ. π.ε. (προ εκθέσεως Θεσ/νίκης):

•κανένας δεν θα στοιχημάτιζε πως υπήρχε πιθανότητα να μην εξαντλήσει την τετραετία η κυβέρνηση Καραμανλή
•κανένας δεν θα προέβλεπε ότι μπορεί με αιτία ή αφορμή την υπόθεση Βατοπαιδίου θα αλλαξοπιστούσε τόσο γρήγορα ο φιλοΡουσοπουλικός Τύπος από την στήριξη Καραμανλή και θα αναζητούσε εναγωνιωδώς κομματικό σχηματισμό να προσεταιρισθεί. Βέβαια η ταχύτητα, η ευλυγισία και η προσαρμοστικότητα συγκαταλέγονται στις μεγάλες αρετές των συγκροτημάτων τύπου, καναλιών αλλά και της πλειοψηφίας της "ανεξάρτητης" δημοσιογραφίας.
•Οι περισσότεροι (ευκολόπιστοι) ειδικοί και μη ειδικοί ήταν εφησυχασμένοι για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, και από τα στοιχεία που εδίδοντο στη δημοσιότητα αλλά και από την βεβαιότητα που υποστηρίζονταν τα οικονομικά στοιχεία από Ελλάδα και Ευρώπη.
Από την έκθεση και μετά αλλάζει όλη η εικόνα της πολιτικής πραγματικότητας:

•Ο Ρουσόπουλος, ο Βουλγαράκης και σία, από τους στηλοβάτες της Καραμανλικής κυβέρνησης μετατρέπονται σε αποδιοπομπαίους τράγους.
•Ο Καραμανλής, σταδιακά, από καταλληλότερος μετατρέπεται σε κατ' ανάγκη αποδεκτός αρχικά και ακαταλληλότερος στην συνέχεια.
•Ο Γιωργάκης μεγαλώνει γρήγορα και αρχίζει να αποκαλείται πλέον Γιώργος.
•Η συσπείρωση του ΠΑΣΟΚ αυξάνει γρήγορα και θεαματικά και οι σφυγμομετρήσεις - βοηθούντων των ευμετάβλητων και παντός καιρού ΜΜΕ - αρχίζουν να του δίνουν προβάδισμα.
Η διαφθορά αναδεικνύεται ο υπ'αριθμόν 1 παράγοντας της πολιτικής αντιπαράθεσης. Και παρ'όλο ότι προεξάρχει η υπόθεση Βατοπαιδίου, δε υπολείπεται το σκάνδαλο της Siemens (στο οποίο βέβαιως "τα πήραν" άνθρωποι και των δύο μεγάλων κομμάτων).

Ακολουθεί η κίνηση σαχ του Παπανδρέου σύμφωνα με την οποία δηλώνει πως δεν θα ψηφίσει για Πρόεδρο τον κ. Παπούλια.

Αυτή η "απειλή" ενοχοποιείται για την απροσδόκητη και ανεξήγητη, για τον χρόνο που γίνεται, παραίτηση της κυβέρνησης Καραμανλή. Είναι η απειλή που οδήγησε στην παραίτηση ή η παραίτηση που χρειαζότανε την απειλή;

ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ, Σεπτέμβρης του 2009, δεν μιλάει κανείς για "ΕΚΤΡΟΧΙΑΣΜΟ της Ελληνικής Οικονομίας", για ΔΙΨΗΦΙΟ ΑΡΙΘΜΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΟΣ, για κίνδυνο ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ ή για ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ.

Αν και, όπως αποδείχθηκε τελικά, ήταν σε γνώση και των δύο (Καραμανλή και Παπανδρέου) πριν από την έναρξη της προεκλογικής περιόδου η ΑΘΛΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ της χώρας, αποκαλύπτεται χωρίς να δημοσιεύονται νούμερα ( έλλειμμα, χρέος κλπ) από τον παραιτηθέντα που διεκδικεί με σύνθημά του την λιτότητα, την σφιχτή δημοσιονομική πολιτική (και όλα τα κακά της μοίρας μας) νωπή λαϊκή εντολή.

Σε εντελώς αντίθετο μήκος κύματος εκπέμπει ο άλλος γνώστης της κατάστασης διατυμπανίζοντας το ανεκδιήγητο "που πήγαν τα λεφτά;" και "ότι υπάρχουν λεφτά".

Ο ένας δηλ. έλεγε ό,τι έπρεπε για να χάσει, και ο άλλος προσπαθούσε να πείσει για μια εικόνα που ήταν, εν γνώσει του, ψευδής.

ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ; Για ποιό λόγο να θέλει κάποιος να αγοράσει ένα μαγαζί που ήταν στα πρόθυρα φαλιμέντου;

Είναι δυνατόν με τα στοιχεία που είχε να πίστευε ότι θα μπορούσε να διορθώσει τα αδιόρθωτα;

ΜΑΛΛΟΝ ΟΧΙ!!! Άρα τι ακριβώς έγινε και γιατί;

Οι Έλληνες πολίτες οδηγήθηκαν να μαυρίσουν - ως ήταν φυσικό κι επόμενο - αυτόν που υποσχόταν την κόλαση και περιστοιχιζόταν από διαπλεκόμενους, και υπερψήφισαν αυτόν που τους προσέφερε τον παράδεισο - με άφθαρτους νέους συνεργάτες - και με υποσχέσεις για χρήματα που υπήρχαν και μάλιστα με αναδιανομή εισοδήματος υπέρ των χαμηλών οικονομικών στρωμάτων του πληθυσμού.

Και τώρα, παίζεται η τελευταία (ή μάλλον η πρώτη) πράξη του δράματος.

Απειλείται η εθνική μας κυριαρχία από τη δεινή δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, λέει τώρα ο πρωθυπουργός.

Και βέβαια απειλείται.

Ή καλύτερα είναι υπό κατάλυση, αν δεν έχει ήδη καταλυθεί.

Όταν πριν μια βδομάδα όλα τα όργανα του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος (διεθνής οικονομικός τύπος, διεθνείς οικονομικοί οίκοι, οι δύο Ζαν Κλώντ της οικονομικής Ευρώπης, το διεθνές τραπεζικό σύστημα) έχουν φθάσει σε ανθελληνικό παραλήρημα διατυμπανίζοντας την "δεδομένη" κατ' αυτούς χρεοκοπία της Ελλάδας και ανεβάζοντας στα ύψη τα επιτόκια δανεισμού μας.

Και όταν χθες βγαίνουν οι πολιτικοί εκπρόσωποί τους, ηγέτες της ΕΕ (Μέρκελ, Εγγλέζοι, Γάλλοι και Ζαν Κλώντ) και εξορκίζουν αυτά που οι ίδιοι και τα όργανά τους προέβαλαν, "απλώνοντας" χείρα φιλίας και βοηθείας στον Έλληνα Πρωθυπουργό, τότε είναι σίγουρο ότι κάτι έχουμε παραχωρήσει.

Πρώτα οι πιέσεις και μετά το λουκούμι.

Εδώσαμεν, εδώσαμεν.

Το τί ακριβώς θα το δούμε στα επόμενα επεισόδια.

ΑΚΤΙΒΙΣΤΗΣ