Έχουμε ξεκαθαρίσει από την πρώτη μέρα λειτουργίας αυτού του blog, ότι δεν απολογούμαστε σε κανέναν, δεν συντασσόμαστε με κανέναν, δεν ανήκουμε σε κανέναν, δεν χαριζόμαστε σε κανέναν. Γράφουμε επειδή γουστάρουμε κι όχι επειδή πληρωνόμαστε. Αυτό σημαίνει, ότι κανείς δεν μένει στο απυρόβλητο, αλλά και δεν χρησιμοποιούμε αυτό το βήμα για να πλήξουμε κάποιον.
Και μετά τη μικρή αυτή εισαγωγή, ας πάμε σε μια παλιά -όχι και τόσο όμως- ιστορία:
Την 21η και 22η Φεβρουαρίου 2007 (3 χρόνια πριν), συζητιέται στη Βουλή, η αναθεώρηση του συντάγματος.
Πενήντα τρεις προτάσεις αναθεώρησης συνταγματικών διατάξεων, συγκέντρωσαν την απαιτούμενη θετική ψήφο, κατά τη χθεσινή ψηφοφορία στην Ολομέλεια της Βουλής.
Με δεδομένο δε ότι το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ απέχουν των ψηφοφοριών, η ευθύνη επίτευξης της ευρύτερης συναίνεσης των δύο τρίτων των βουλευτών (180) μετατίθεται για τη Βουλή που θα προκύψει μετά τις επόμενες εκλογές.
Από τις 53 προτάσεις που ενέκρινε η Ολομέλεια της Βουλής,οι 43 ήσαν της Νέας Δημοκρατίας,οι 6 του ΠΑΣΟΚ (που υπερψηφίστηκαν ερήμην του) και 4 ήσαν προσωπικές προτάσεις (του υπουργού Ανάπτυξης Δ. Σιούφα,του βουλευτή της ΝΔ, Αντώνη Φούσα και του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Λοβέρδου).
Οι προτάσεις αναθεώρησης που πέρασαν αφορούν στα εξής:
Με δεδομένο δε ότι το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ απέχουν των ψηφοφοριών, η ευθύνη επίτευξης της ευρύτερης συναίνεσης των δύο τρίτων των βουλευτών (180) μετατίθεται για τη Βουλή που θα προκύψει μετά τις επόμενες εκλογές.
Από τις 53 προτάσεις που ενέκρινε η Ολομέλεια της Βουλής,οι 43 ήσαν της Νέας Δημοκρατίας,οι 6 του ΠΑΣΟΚ (που υπερψηφίστηκαν ερήμην του) και 4 ήσαν προσωπικές προτάσεις (του υπουργού Ανάπτυξης Δ. Σιούφα,του βουλευτή της ΝΔ, Αντώνη Φούσα και του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Λοβέρδου).
Οι προτάσεις αναθεώρησης που πέρασαν αφορούν στα εξής:
..............................
Τρεις από τις 46 συνολικά προτάσεις της ΝΔ, δεν πέρασαν κατά τη ψηφοφορία: Η πρόταση αύξησης του αριθμού των βουλευτών Επικρατείας και της διεύρυνσης των δικαιωμάτων εκλογιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων και των στρατιωτικών, δεν βρήκαν σύμφωνη την πλειοψηφία των βουλευτών και συγκέντρωσαν 107 και 143 ψήφους αντίστοιχα.
Οι ατομικές προτάσεις βουλευτών που πέρασαν την δοκιμασία της ψηφοφορίας, ήσαν......
Αντιθέτως, οι δύο προτάσεις της βουλευτού της ΝΔ Κατερίνας Παπακώστα, για την προστασία των δικαιωμάτων των μεταναστών και το δικαίωμά τους να μετέχουν και στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, καταψηφίστηκε ακόμα και από βουλευτές που την είχαν στηρίξει: Όταν κατατέθηκαν,συνοδεύονταν (κατά τα προβλεπόμενα) από 49 υπογραφές βουλευτών όλων των κομμάτων. Σήμερα, υπερψηφίστηκαν μόνον από 27 και 20 βουλευτές αντίστοιχα.
Το δικαίωμα λοιπόν, της ψήφου των μεταναστών στην Τ.Α. το υποστήριξαν στις 22-2-2007, 20 βουλευτές μόνο.
Στην ψηφοφορία έλαβαν μέρος 171 βουλευτές:Η ΝΔ είχε παροντες 162 βουλευτές (απόντες ήσαν ο Γ. Κεφαλογιάννης και η Σοφια Καλατζάκου), ο Συνασπισμός με την κοινοβουλευτική του ομάδα (6 βουλευτές),παρόντες ήσαν και οι ανεξάρτητοι Σ. Παπαθεμελής, Π. Μαντούβαλος και Σ. Μάνος.
Ας δούμε την τοποθέτηση της Κατερίνας Παπακώστα, η οποία επαναλαμβάνουμε υπέβαλλε ατομική πρόταση, την οποία συνυπέγραφαν 49 βουλευτές όλων των κομμάτων. Στην ψηφοφορία όμως, μόνο οι 20 την υπερφήφισαν.
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ-ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συνεχίζεται η συζήτηση για την κορυφαία αναθεωρητική διαδικασία της τρίτης ενότητας των άρθρων των υπό αναθεώρηση διατάξεων.
Το έχω πει όσες φορές έχω ανέβει στο Βήμα και έχω ανέβει αρκετές με αφορμή αυτήν την κορυφαία συζήτηση για τις υπό αναθεώρηση διατάξεις του καταστατικού χάρτη της χώρας: Μου προκαλεί θλίψη το γεγονός της απουσίας της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Προκαλεί βεβαίως θλίψη αυτό το γεγονός, διότι οι προτάσεις που υποστηρίχθηκαν από τους συναδέλφους της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά και από τον ίδιο τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Παπανδρέου, μένουν ανυποστήρικτες, ωσάν να μην τις εννοούσαν όταν αυτές είχαν μπει στην αναθεωρητική διαδικασία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στην πολιτική πρέπει κανείς να υποστηρίζει τις θέσεις του και να τις πηγαίνει μέχρι τέλους. Και εξηγούμαι: Ή δεν μπαίνεις καθόλου στην αναθεωρητική διαδικασία και άρα δεν κάνεις καμία απολύτως εισαγωγή με θέσεις και προτάσεις ή όταν μπεις σ’ αυτήν, μένεις μέχρι τέλους και υποστηρίζεις ό,τι πιστεύεις, με τις ενστάσεις, με τις διαφοροποιήσεις, με τις αρνήσεις ενδεχομένως, αλλά και με τις θέσεις.
Κατά συνέπεια, λοιπόν, προκαλεί θλίψη αυτό το γεγονός.
Από την άλλη πλευρά όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μου προκαλεί επίσης απορία εύλογη, φαντάζομαι, το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της διεξαγωγής αυτής της κορυφαίας συζήτησης για την Aναθεώρηση του Συντάγματος, η κρατική τηλεόραση αποφεύγει συστηματικά την απευθείας μετάδοση των συζητήσεων που πραγματοποιούνται, των εργασιών δηλαδή της Εθνικής Αντιπροσωπείας. Αυτή είναι η δεύτερη παρατήρηση.
Τώρα, όσον αφορά στην ενότητα των άρθρων που κουβεντιάζουμε: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είχα την τιμή -και το θεωρώ πράγματι εξαιρετική τιμή- να συνυπογράψουν την πρότασή μου πενήντα συνάδελφοι Βουλευτές απ’ όλες τις πτέρυγες της Βουλής, η οποία αφορά στην προκειμένη ενότητα, έχει να κάνει με το άρθρο 102, παράγραφος 2, εδάφιο β΄ και τιτλοφορείται: «Διεύρυνση του εκλογικού δικαιώματος στους νομίμως εργαζομένους στην Ελλάδα και τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης».
Όμως, αυτό δεν είναι η ουσία. Η ουσία είναι ότι σχετικά με το Σύνταγμα της χώρας μας σήμερα και μάλιστα με αφορμή την αναθεωρητική διαδικασία, αν θα ανατρέξει κανείς, δεν θα δει πουθενά στον 21ο αιώνα, δεν θα δει σε καμία διάταξη, σε κανένα εδάφιο, σε καμία ερμηνευτική δήλωση, να υπάρχει ο όρος «μετανάστης» σε σχέση με την Ελληνίδα και τον Έλληνα ή να υπάρχει η έκφραση «μεταναστευτική πολιτική». Το λέω αυτό, διότι είμαστε μια χώρα η οποία εγκαθίδρυσε τη δημοκρατία. Το λέω αυτό, γιατί στον 21ο αιώνα είμαστε στο σκληρό πυρήνα των χωρών κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το λέω αυτό, γιατί στην Ευρώπη αυτές οι πολιτικές πλέον είναι στην καθημερινότητα. Το λέω αυτό, γιατί στην γειτονική Ιταλία -για παράδειγμα- ο καταστατικός χάρτης αυτής της ευρωπαϊκής χώρας, που είναι και δίπλα μας, περιλαμβάνει τέτοιου είδους, συνταγματικής περιωπής, διατάξεις.
Από τη μια πλευρά, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και το καθ’ ύλην αρμόδιο Υπουργείο καθημερινά –και το εννοώ- προωθεί πολιτικές μοντέρνες, πολιτικές ευαίσθητες, πολιτικές οι οποίες εναρμονίζουν -αν θέλετε- την ελληνική πραγματικότητα μ’ αυτό το πλέγμα των μεταναστών, των ανθρώπων οι οποίοι έχουν έρθει στον τόπο μας και οι οποίοι μέχρι τώρα ανήκαν σ’ αυτό που ονομάζεται «τέταρτος κόσμος», δηλαδή ένας κόσμος, ένα σύνολο ατόμων, ένα σύνολο υποκειμένων δίχως ατομικά, δίχως πολιτικά, δίχως κοινωνικά δικαιώματα.
Το έχω πει όσες φορές έχω ανέβει στο Βήμα και έχω ανέβει αρκετές με αφορμή αυτήν την κορυφαία συζήτηση για τις υπό αναθεώρηση διατάξεις του καταστατικού χάρτη της χώρας: Μου προκαλεί θλίψη το γεγονός της απουσίας της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Προκαλεί βεβαίως θλίψη αυτό το γεγονός, διότι οι προτάσεις που υποστηρίχθηκαν από τους συναδέλφους της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά και από τον ίδιο τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Παπανδρέου, μένουν ανυποστήρικτες, ωσάν να μην τις εννοούσαν όταν αυτές είχαν μπει στην αναθεωρητική διαδικασία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στην πολιτική πρέπει κανείς να υποστηρίζει τις θέσεις του και να τις πηγαίνει μέχρι τέλους. Και εξηγούμαι: Ή δεν μπαίνεις καθόλου στην αναθεωρητική διαδικασία και άρα δεν κάνεις καμία απολύτως εισαγωγή με θέσεις και προτάσεις ή όταν μπεις σ’ αυτήν, μένεις μέχρι τέλους και υποστηρίζεις ό,τι πιστεύεις, με τις ενστάσεις, με τις διαφοροποιήσεις, με τις αρνήσεις ενδεχομένως, αλλά και με τις θέσεις.
Κατά συνέπεια, λοιπόν, προκαλεί θλίψη αυτό το γεγονός.
Από την άλλη πλευρά όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μου προκαλεί επίσης απορία εύλογη, φαντάζομαι, το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της διεξαγωγής αυτής της κορυφαίας συζήτησης για την Aναθεώρηση του Συντάγματος, η κρατική τηλεόραση αποφεύγει συστηματικά την απευθείας μετάδοση των συζητήσεων που πραγματοποιούνται, των εργασιών δηλαδή της Εθνικής Αντιπροσωπείας. Αυτή είναι η δεύτερη παρατήρηση.
Τώρα, όσον αφορά στην ενότητα των άρθρων που κουβεντιάζουμε: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είχα την τιμή -και το θεωρώ πράγματι εξαιρετική τιμή- να συνυπογράψουν την πρότασή μου πενήντα συνάδελφοι Βουλευτές απ’ όλες τις πτέρυγες της Βουλής, η οποία αφορά στην προκειμένη ενότητα, έχει να κάνει με το άρθρο 102, παράγραφος 2, εδάφιο β΄ και τιτλοφορείται: «Διεύρυνση του εκλογικού δικαιώματος στους νομίμως εργαζομένους στην Ελλάδα και τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης».
Όμως, αυτό δεν είναι η ουσία. Η ουσία είναι ότι σχετικά με το Σύνταγμα της χώρας μας σήμερα και μάλιστα με αφορμή την αναθεωρητική διαδικασία, αν θα ανατρέξει κανείς, δεν θα δει πουθενά στον 21ο αιώνα, δεν θα δει σε καμία διάταξη, σε κανένα εδάφιο, σε καμία ερμηνευτική δήλωση, να υπάρχει ο όρος «μετανάστης» σε σχέση με την Ελληνίδα και τον Έλληνα ή να υπάρχει η έκφραση «μεταναστευτική πολιτική». Το λέω αυτό, διότι είμαστε μια χώρα η οποία εγκαθίδρυσε τη δημοκρατία. Το λέω αυτό, γιατί στον 21ο αιώνα είμαστε στο σκληρό πυρήνα των χωρών κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το λέω αυτό, γιατί στην Ευρώπη αυτές οι πολιτικές πλέον είναι στην καθημερινότητα. Το λέω αυτό, γιατί στην γειτονική Ιταλία -για παράδειγμα- ο καταστατικός χάρτης αυτής της ευρωπαϊκής χώρας, που είναι και δίπλα μας, περιλαμβάνει τέτοιου είδους, συνταγματικής περιωπής, διατάξεις.
Από τη μια πλευρά, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και το καθ’ ύλην αρμόδιο Υπουργείο καθημερινά –και το εννοώ- προωθεί πολιτικές μοντέρνες, πολιτικές ευαίσθητες, πολιτικές οι οποίες εναρμονίζουν -αν θέλετε- την ελληνική πραγματικότητα μ’ αυτό το πλέγμα των μεταναστών, των ανθρώπων οι οποίοι έχουν έρθει στον τόπο μας και οι οποίοι μέχρι τώρα ανήκαν σ’ αυτό που ονομάζεται «τέταρτος κόσμος», δηλαδή ένας κόσμος, ένα σύνολο ατόμων, ένα σύνολο υποκειμένων δίχως ατομικά, δίχως πολιτικά, δίχως κοινωνικά δικαιώματα.
Και από την άλλη πλευρά, είναι ο συνδυασμός της ελληνικής πραγματικότητας, το πλέγμα, δηλαδή, αυτό, όπου εκεί οι πιο ανίσχυρες οικονομικά και κοινωνικά ομάδες, όπως είναι οι χαμηλότεροι στην κοινωνική βαθμίδα ή οι χαμηλότεροι, οι ασθενέστεροι στα οικονομικά τους θέματα πολίτες, εμφανίζονται περίπου να συμπιέζονται από την υπέρμετρη αύξηση του αριθμού των αλλοδαπών εργαζομένων στην Ελλάδα.
Δεν νοείται, για παράδειγμα, να έχουμε -και ορθώς το έχουμε- στο άρθρο 21 του Συντάγματός μας διάταξη για την άσκηση της δημογραφικής πολιτικής -που είναι πράγματι σωστό, γιατί είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζει η χώρα μας σήμερα- και να μην υπάρχει κάτι τέτοιο εν όψει της αναθεωρητέας διαδικασίας από την προτείνουσα Βουλή για την Αναθεωρητική Βουλή.
Και να δούμε εκεί πώς, κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα πετύχουμε τις εκατόν ογδόντα ψήφους, τους εκατόν ογδόντα συναδέλφους, οι οποίοι απαιτούνται με ευθύνη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. βεβαίως μετά την αποχώρησή του, γιατί το Σύνταγμα απαιτεί συναίνεση. Πώς εκεί θα πετύχουμε σε κορυφαίες διατάξεις, τις οποίες έχει ανάγκη ο τόπος και τις οποίες προωθεί η Κυβέρνηση, με πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας, αυτού του είδους τη συναίνεση και τη συνεννόηση; Και πώς με ευθύνη πάντοτε της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, μετά την αποχώρησή της, να εφαρμόσουμε και να υλοποιήσουμε τις πολιτικές που απαιτεί ο τόπος εν όψει των νέων δεδομένων, των προκλήσεων της εποχής.;
Σ’ αυτές τις νέες προκλήσεις, δεν μπορεί να λείπει η μνεία με συνταγματικής περιωπής διάταξη ιδίως στα άρθρα 21 αλλά και 102, των υπό αναθεώρηση διατάξεων του Συντάγματος, όσον αφορά την ανάγκη ύπαρξης του όρου, παράλληλα με τη δημογραφική πολιτική, της άσκησης μεταναστευτικής πολιτικής με συνταγματικής περιωπής διάταξη, γιατί αυτό δίνει έναν ουμανιστικό χαρακτήρα, έναν ανθρωπιστικό χαρακτήρα στη δημοκρατία μας, η οποία τον έχει εκ των πραγμάτων.
Το Σύνταγμα, όμως, βεβαίως υπάρχει για να καθορίζει, για να δίνει το πλαίσιο, για να δίνει τις αρχές. Όταν έχουμε αναγάγει πλέον στις υπό αναθεώρηση διατάξεις ερμηνευτικές δηλώσεις, οι οποίες είναι σαφείς –δεν θέλω να αναφερθώ συγκεκριμένα- τις αναγάγουμε σε εδάφια, σε παραγράφους και τις ενσωματώνουμε υπό τη μορφή άρθρων ακόμη, δεν είναι δυνατόν και δεν νοείται να μην υπάρχει στο Σύνταγμα διάταξη, η οποία να αναφέρεται στην ανάγκη χάραξης, εκ μέρους της ελληνικής πολιτείας, μεταναστευτικής πολιτικής, η οποία βεβαίως πραγματοποιείται.
Και βεβαίως θα πρέπει να πει κανείς, όσον αφορά το άρθρο 102, ότι δεν βλάπτει σε τίποτα απολύτως να διευρύνουμε, στην ενδεχόμενη βούληση του νομοθέτου, το εκλογικό δικαίωμα γι’ αυτούς τους αλλοδαπούς συμπολίτες μας, οι οποίοι νόμιμα εργάζονται στη χώρα μας και οι οποίοι ενδεχομένως θέλουν να εκφραστούν στις εκλογές των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι αυτά είναι ζητήματα, τα οποία μπορεί να λύσει η Εθνική Αντιπροσωπεία χωρίς συμπλέγματα, χωρίς άλλου είδους αμφισβητήσεις, με καθαρό τρόπο. Διότι νομίζω ότι είναι οι πολιτικές, οι οποίες επικρατούν σήμερα στην Ευρώπη. Είναι οι πολιτικές, οι οποίες εφαρμόζονται από αυτήν την Κυβέρνηση. Και νομίζω ότι ένα Σύνταγμα, το οποίο αναθεωρείται, θα πρέπει να τις συμπεριλαμβάνει ως ικανή και αναγκαία συνθήκη στοιχείων ουμανισμού, στοιχείων δημοκρατίας, στοιχείων εναρμόνισης με την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Κοινότητα, αλλά και με την ίδια την υπόστασή μας ως ανθρώπων, ως ενεργών πολιτών, ως πολιτικών, οι οποίοι βλέπουμε μπροστά.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Σας ευχαριστούμε πολύ, κυρία Παπακώστα.
Δεν νοείται, για παράδειγμα, να έχουμε -και ορθώς το έχουμε- στο άρθρο 21 του Συντάγματός μας διάταξη για την άσκηση της δημογραφικής πολιτικής -που είναι πράγματι σωστό, γιατί είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζει η χώρα μας σήμερα- και να μην υπάρχει κάτι τέτοιο εν όψει της αναθεωρητέας διαδικασίας από την προτείνουσα Βουλή για την Αναθεωρητική Βουλή.
Και να δούμε εκεί πώς, κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα πετύχουμε τις εκατόν ογδόντα ψήφους, τους εκατόν ογδόντα συναδέλφους, οι οποίοι απαιτούνται με ευθύνη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. βεβαίως μετά την αποχώρησή του, γιατί το Σύνταγμα απαιτεί συναίνεση. Πώς εκεί θα πετύχουμε σε κορυφαίες διατάξεις, τις οποίες έχει ανάγκη ο τόπος και τις οποίες προωθεί η Κυβέρνηση, με πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας, αυτού του είδους τη συναίνεση και τη συνεννόηση; Και πώς με ευθύνη πάντοτε της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, μετά την αποχώρησή της, να εφαρμόσουμε και να υλοποιήσουμε τις πολιτικές που απαιτεί ο τόπος εν όψει των νέων δεδομένων, των προκλήσεων της εποχής.;
Σ’ αυτές τις νέες προκλήσεις, δεν μπορεί να λείπει η μνεία με συνταγματικής περιωπής διάταξη ιδίως στα άρθρα 21 αλλά και 102, των υπό αναθεώρηση διατάξεων του Συντάγματος, όσον αφορά την ανάγκη ύπαρξης του όρου, παράλληλα με τη δημογραφική πολιτική, της άσκησης μεταναστευτικής πολιτικής με συνταγματικής περιωπής διάταξη, γιατί αυτό δίνει έναν ουμανιστικό χαρακτήρα, έναν ανθρωπιστικό χαρακτήρα στη δημοκρατία μας, η οποία τον έχει εκ των πραγμάτων.
Το Σύνταγμα, όμως, βεβαίως υπάρχει για να καθορίζει, για να δίνει το πλαίσιο, για να δίνει τις αρχές. Όταν έχουμε αναγάγει πλέον στις υπό αναθεώρηση διατάξεις ερμηνευτικές δηλώσεις, οι οποίες είναι σαφείς –δεν θέλω να αναφερθώ συγκεκριμένα- τις αναγάγουμε σε εδάφια, σε παραγράφους και τις ενσωματώνουμε υπό τη μορφή άρθρων ακόμη, δεν είναι δυνατόν και δεν νοείται να μην υπάρχει στο Σύνταγμα διάταξη, η οποία να αναφέρεται στην ανάγκη χάραξης, εκ μέρους της ελληνικής πολιτείας, μεταναστευτικής πολιτικής, η οποία βεβαίως πραγματοποιείται.
Και βεβαίως θα πρέπει να πει κανείς, όσον αφορά το άρθρο 102, ότι δεν βλάπτει σε τίποτα απολύτως να διευρύνουμε, στην ενδεχόμενη βούληση του νομοθέτου, το εκλογικό δικαίωμα γι’ αυτούς τους αλλοδαπούς συμπολίτες μας, οι οποίοι νόμιμα εργάζονται στη χώρα μας και οι οποίοι ενδεχομένως θέλουν να εκφραστούν στις εκλογές των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι αυτά είναι ζητήματα, τα οποία μπορεί να λύσει η Εθνική Αντιπροσωπεία χωρίς συμπλέγματα, χωρίς άλλου είδους αμφισβητήσεις, με καθαρό τρόπο. Διότι νομίζω ότι είναι οι πολιτικές, οι οποίες επικρατούν σήμερα στην Ευρώπη. Είναι οι πολιτικές, οι οποίες εφαρμόζονται από αυτήν την Κυβέρνηση. Και νομίζω ότι ένα Σύνταγμα, το οποίο αναθεωρείται, θα πρέπει να τις συμπεριλαμβάνει ως ικανή και αναγκαία συνθήκη στοιχείων ουμανισμού, στοιχείων δημοκρατίας, στοιχείων εναρμόνισης με την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Κοινότητα, αλλά και με την ίδια την υπόστασή μας ως ανθρώπων, ως ενεργών πολιτών, ως πολιτικών, οι οποίοι βλέπουμε μπροστά.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Σωτήρης Χατζηγάκης): Σας ευχαριστούμε πολύ, κυρία Παπακώστα.
συνεχίζει ο Προκόπης Παυλόπουλος
Μια τελευταία παρατήρηση από τις προτάσεις που έχει κάνει η κ. Παπακώστα που το έθεσε προηγουμένως, μια και μίλησε πριν από μένα. Ο λόγος για τον οποίο λέω ότι δεν χρειάζεται να μπει στο Σύνταγμα, δεν είναι γιατί δεν είναι σωστές οι προτάσεις. Αλλά τα θέματα των μεταναστών και σε ό,τι αφορά τη μεταναστευτική πολιτική και σε ό,τι αφορά το δικαίωμα ψήφου, αυτά τα πράγματα δεν εμποδίζονται από καμιά διάταξη του Συντάγματος. Αν τα προσθέταμε, θα βάζαμε κάτι παραπάνω στο Σύνταγμα που δεν το χρειάζεται.
Εμπόδισε τίποτα την πολιτική μας, για τη μεταναστευτική ακριβώς ροή, να την αναπτύξουμε; Σε καμία περίπτωση. Το κάναμε και αυτή η Κυβέρνηση και εδώ έχει κάνει άλματα σε σχέση με τις προηγούμενες. Για το θέμα της ψήφου, μας εμπόδισε και εμποδίζει τίποτα να δώσουμε ψήφο στους μετανάστες; Και θα το κάνουμε μέσω του καθεστώτος των επί μακρόν διαμενόντων, εκεί που συνταγματικώς είναι επιτρεπτό και είναι για τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Εμείς το ξεκινήσαμε και εμείς το κάνουμε. Και μεταναστευτική πολιτική και κοινωνική ένταξη και καθεστώς των επί μακρόν διαμενόντων και οικογενειακή επανένωση, όλα αυτά τα κάναμε. Να βάλουμε στο Σύνταγμα, τι;
Μια διάταξη, η οποία δεν είναι απαραίτητη, απλώς για να λέμε ότι υπάρχει στο Σύνταγμα; Τι θα προσέθετε πολιτικά ή νομικά; Πολιτικά ίσως μάλιστα να μπορούσε να δώσει το δικαίωμα σε κάποιους, τη στιγμή που είμαστε σε μια χώρα που είναι μπροστά από πολλές άλλες, να θεωρούν ότι έχουμε και πρόβλημα από πλευράς μεταναστευτικής πολιτικής.
Ότι έχουμε ένα έλλειμμα και βάζουμε στο Σύνταγμά μας, γιατί πρέπει να δεσμεύσουμε τον κοινό νομοθέτη. Δεν είναι έτσι. Πρέπει να είμαστε περήφανοι για τη μεταναστευτική μας πολιτική και να θυμόμαστε πάντοτε ότι στο Σύνταγμα βάζουμε ρυθμίσεις που είναι απαραίτητες. Για τη μετανάστευση, κανένας δεν μας εμποδίζει να κάνουμε άλματα, ακόμη μεγαλύτερα απ’ αυτά που έχουμε κάνει. Και μ’ αυτήν την έννοια επικροτώ μεν και συμφωνώ απόλυτα με την ουσία και την κατεύθυνση της πρότασης που κατέθεσε η κ. Παπακώστα και οι συνάδελφοι, αλλά θεωρώ ότι δεν είναι αναγκαίο να μπει στο Σύνταγμα κάτι τέτοιο, διότι δεν προσθέτει τίποτα. Αντιθέτως, θα μπορούσε να εκληφθεί, ως κάτι άλλο, το οποίο είμαι βέβαιος ότι ούτε η κ. Παπακώστα ούτε οι συνάδελφοι που συνυπέγραψαν την πρόταση, θα το ήθελαν. Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
...
Πηγές για περαιτέρω έρευνα και τεκμηρίωση:
....
http://taxalia.blogspot.com/ - 9/1/2010
