Οι κερδοσκοπικές επιθέσεις των διεθνών ΜΜΕ σε συνδυασμό με την υποκριτική και προκλητικά μονομερή στάση της Ε.Ε.

από το Σταύρο Κυριαζή

Η είδηση

Oι Financial Times επανήλθαν με "σκεπτικισμό" και "μαύρες σκέψεις" για τη χώρα μας, ακόμη και μετά την χθεσινή επιτυχή έκδοση των ομολόγων.
Οι Tony Barber και David Oakley, επικαλούνται τις απόψεις κάποιων αξιωματούχων της...

Commission και ορισμένων δήθεν ανεξαρτήτων οικονομολόγων (βλ. διαχειριστές κερδοσκοπικών funds), που βρίσκουν υπεραισιόδοξη τη δέσμευση της Ελλάδος για μείωση του δημοσίου χρέους κάτω από το 113% του ΑΕΠ, μέχρι το 2013!!!
Επίσης, αναφέρονται στην ασφυκτική πίεση που ασκείται στην Ελλάδα από τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης, την οποία αποδίδουν στην παραδοχή εκ μέρους της Ελλάδος, της στενής αλληλεξάρτησης κέντρων πολιτικών αποφάσεων με την εθνική στατιστική υπηρεσία, με στόχο να εμφανισθεί μειωμένο το έλλειμμα των προυπολογισμών (βλ. Αλογοσκούφη και τις αποτυχημένες επινοήσεις του).
Διαβάστε εδώ ολόκληρο το δημοσίευμα της 25ης Ιανουαρίου 2010, με τίτλο: "Investors flock to Greek bonds" (By Tony Barber and David Oakley)


Σχόλια


Παρ' ότι αναγνωρίζεται πλέον από όλους ότι ο Αλογοσκούφης έπραξε κακώς, το κακό και ύποπτο είναι ότι σε παρόμοιες "λογιστικές αλχημείες" προβαίνουν καθημερινά και άλλες χώρες!
Παρ' όλα αυτά, τίποτε δεν καταγγέλλεται ανάλογα για καμία από αυτές.
Μάλιστα, αυτή την υποκριτική στάση και μονομερή αντιμετώπιση τηρεί και ενθαρρύνει ακόμη και η ίδια η E.E., αφού σε κάποιες περιπτώσεις έχει αποδειχθεί ότι "προτρέπει" άμεσα τις χώρες-μέλη της να κάνουν χρήση μεθόδων και τεχνικών δημιουργικής λογιστικής.
Αποκορύφωμα αποτελεί το γεγονός, ότι δέχεται να εξαιρούνται από το δημόσιο λογιστικό, οι επενδύσεις των χωρών-μελών της για Public-Private Partnerships/PPP (γνωστές στην Ελλάδα ως Συμπράξεις Δημοσίου-Ιδιωτικού Τομέα/ΣΔΙΤ)!
Ο στόχος προφανής!
Η προτίμηση για κατεύθυνση πόρων για δημόσιες ή/και κοινωνικές δραστηριότητες, σε ιδιώτες επενδυτές!
Τα αποτελέσματα είναι σε όλους γνωστά και αναμενόμενα!
Κυριότερες επιπτώσεις και παρενέργειες αποτελούν:
1) Ραγδαία υποκατάσταση δημοσίων δραστηριοτήτων (δηλαδή έργα και υπηρεσίες) από τον ιδιωτικό τομέα. Αυτό συχνά αφορά ακόμη και στο "στενά εννοούμενο" δημόσιο κοινωνικό τομέα (παιδεία και υγεία)!
2) Μεταβίβαση των πληρωμών σε επόμενους προυπολογισμούς με αποτέλεσμα την υποχρεωτική δέσμευση για επόμενες αποφάσεις και μείωση της διακριτικής ευχέρειας επομένων κυβερνήσεων να παρέμβουν με αλλαγές της επικρατούσας σήμερα πολιτικοοικονομικής αντίληψης!
3) Μεταβίβαση των βαρών κυρίως σε επόμενες ...γενιές, αφού οι πληρωμές συνήθως ολοκληρώνονται μετά από 25 ή/και 35 ακόμη χρόνια)!

Βέβαια, η διαφορά είναι ευδιάκριτη!
Επιτρέπεται να μην λογίζονται οι ΣΔΙΤ ως δημόσιες δαπάνες, επειδή ακριβώς αυτές δεν αναλαμβάνονται από το δημόσιο, αλλά από ιδιώτες!
(βλ.: 1) Ερμηνευτική Ανακοίνωση (2002), 2) Οδηγία 2004/18/ΕΚ, 3) European Commission (2004) "Resource Book on PPP Case Studies", Directorate General Regional Policy. European Commission, June 2004, http://europa.eu.int/comm/regional_policy/sources/docgener/guides/pppguide.htm, 4) European Commission (2004) "Green Paper on Public-Private Partnerships and Community Law on Public Contracts and Concessions", COM(2004)327 final. European Commission, Brussels 30.04.2004μ http://europa.eu.int/comm/internal_market/publicprocurement/docs/ppp/greenpaper/com-2004-327_en.pdf)

Και πως λέγεται αυτό, φίλοι μου;
Ιδιωτικοποιήσεις!
Έ, αυτό ακριβώς θέλουν οι εταίροι μας στην Ε.Ε.!
Γι' αυτό ακριβώς, οι αξιωματούχοι της Ε.Ε. το ενθαρρύνουν!
Γιατί αφορά έργα και υπηρεσίες, που αν και πληρώνονται από το Δημόσιο μέχρι τελευταίου σέντ ευρώ, τα αρχικά κεφάλαια τα βάζουν οι ιδιώτες οι οποίοι και αναλαμβάνουν έργα και υπηρεσίες ΣΔΙΤ, τα οποία και εκμεταλλεύονται πλουσιοπάροχα, Και όμως, παριστάνουν τους δήθεν τολμηρούς επιχειρηματίες που δικαιούνται να πραγματοποιούν μεγάλα κέρδη, εφ' όσον υποτίθεται ότι πραγματοποιούν επενδύσεις μεγάλου ρίσκου (ασχέτως εάν πρόκειται για κέρδη με τις πλάτες του Δημοσίου, δηλαδή κρατικοδίαιτοι).

Τέλος, αντίστοιχη ύποπτη κριτική ασκούν τώρα τελευταία και πολλά "αδέσποτα" (sic! εννοώ ανεξάρτητα) στελέχη της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) αλλά και της Eurostat.
Για το λόγο αυτό δεν θα πρέπει να υποβαθμισθεί το γεγονός, ότι ακόμη και αυτός ο τραπεζικός κολοσσός -ο οποίος επισημαίνεται ότι οφείλει κατά κύριο λόγο να υπηρετεί τα συμφέροντα των χωρών και όχι τα ιδιωτικά- δεν "πάει πίσω" στην ενθάρρυνση και υποστήριξη των ΣΔΙΤ. Μάλιστα, προκαλεί αλγεινή εντύπωση το γεγονός ότι προτρέπει τις χώρες-μέλη -εν μέσω της πρόσφατης κρίσης- να αναθέσουν έργα και υπηρεσίες ΣΔΙΤ σε ιδιώτες, αφού η ΕΚΤ αποφάσισε να χορηγήσει δάνεια κατά προτεραιότητα γι' αυτά τα έργα!
(βλ.: EIB (2004) "The EIB and PPPs"
, EIB Information, European Investment Bank, 116, 22-24).

Όσον αφορά στην αυτοπροβαλλόμενη ως "τιμία" Eurostat, ακόμη και αυτή παρέχει διευκολύνσεις στην Ε.Ε. για εφαρμογή μεθόδων δημιουργικής λογιστικής.
(βλ.: 1) Eurostat (2004) "New decision of Eurostat on deficit and debt. Treatment of public/private partnerships", Eurostat Press Office, News No. 18, Luxembourg, http://europa.eu.int/comm/eurostat/Public/datashop/printproduct/EN?catalogue=Eurostat&product=2-11022004-EN-APEN&mode=download).

Ο μοναδικός φορέας που "ανακάλεσε στην τάξη" τόσο την Ε.Ε όσο και τη Eurostat για την εφαρμογή μεθόδων δημιουργικής λογιστικής είναι ο IFRS, δηλαδή ο φορέας που αναπτύσσει τα διεθνή λογιστικά πρότυπα.
Συγκεκριμένα, με τη γνωστή σύσταση IFRIC 12 (IFRS, 2006) επισήμανε ότι "...Οι επενδύσεις ΣΔΙΤ/PFI, δεν λογίζονται στον προυπολογισμό ιδιωτικών φορέων...", αφού μετά από τη διευκρίνιση των διεθνών προτύπων χρηματοοικονομικής πληροφόρησης (IFRS), η κυριότητα στις παραχωρήσεις υπηρεσιών πρέπει να αποφασίζεται στη βάση του αποτελεσματικού ελέγχου και όχι της μεταβίβασης κινδύνου. Η σύσταση κατοχυρώθηκε, ενώ από την 1η Μαρτίου 2009 θεσπίσθηκε η υποχρεωτική της εφαρμογή από την Ε.Ε.
Μετά από αυτές τις εξελίξεις, πολλές κυβερνήσεις θα πρέπει να αντιμετωπίζουν τις ΣΔΙΤ ως δημόσια χρέη (αν και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιμένει να δηλώνει ότι αυτό δεν πρέπει να επηρεάσει τις τρέχουσες πρακτικές που τις υπολογίζουν «εκτός προϋπολογισμού»)
(βλ. 1) IFRS (2006) "IFRIC 12 – Service Concession Arrangements", IFRIC, November, http://www.iasb.org/Current+Projects/IFRIC+Projects/IFRIC+12+Service+Concession+Arrangements/IFRIC+12+Service+Concession+Arrangements.htm, 2) Ευρωπαϊκή Επιτροπή (2009) Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 254/2009 (25 Μαρτίου 2009), για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1126/2008 της Επιτροπής σχετικά με τη θέσπιση ορισμένων διεθνών λογιστικών προτύπων, σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1606/2002 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά τη διερμηνεία αριθ. 12 της επιτροπής διερμηνειών των διεθνών προτύπων χρηματοοικονομικής πληροφόρησης (IFRIC-ΔΠΧΠ), L 080 26/03/2009, σ.0005-0013).
Υ.Γ. Ίσως τελικά η απόφαση του IFRS -σε συνδυασμό με τους επιβαλλόμενους από την πρόσφατη κρίση περιορισμούς δανεισμού των ιδιωτών από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα- να "φρέναρε" κατά τινα τρόπο τα σχέδια για περαιτέρω επέκταση των ΣΔΙΤ, τόσο σε χώρες όπου η μέθοδος εφαρμόζεται σε τεράστιο μερίδιο της αγοράς, όσο και στην Ελλάδα όπου είχε "ανοίξει η όρεξη" τα τελευταία χρόνια...