Mε αφορμή τη δίκη της Στέλλας Πρωτονοτάριου, γράφουν οι "Εκπαιδευτικοί Λήμνου":
Για όσους δεν θυμούνται την περίπτωση πρόκειται για τη δασκάλα-διευθύντρια του... 132ου Δημοτικού Σχολείου Γκράβας, η οποία παραβιάζοντας το Σύνταγμα και τους Νόμους στο σχολείο που διηύθυνε, εφάρμοσε κατά το δοκούν "πολυπολιτισμικά πειράματα", όπως -μεταξύ άλλων πολλών- την αντικατάσταση της πρωινής προσευχής με ποίημα του Ρίτσου, την "αναδιαμόρφωση" των εθνικών εορτών και τη διδασκαλία Αλβανικών αλλά και Αλβανικής ιστορίας (!!!) σε μαθητές του σχολείου και μάλιστα χρησιμοποιώντας τα Αλβανικά βιβλία ιστορίας (!!!) που βρέθηκαν -άγνωστο πως- στο σχολείο. Για τους παραπάνω λόγους δικάζεται στις 22 Ιανουαρίου 2010, στο Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας.
Όμως, το μεγάλο ερώτημα, κύριοι συνάδελφοι, που προκύπτει από αυτήν την υπόθεση είναι το εξής:
ΜΠΟΡΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΒΑΣΕΙ ΤΩΝ ΑΝΤΙΛΗΨΕΩΝ, ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΩΝ, ΙΔΕΩΝ ΚΑΙ ΛΟΙΠΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ "ΠΙΣΤΕΥΩ" ΝΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΕΙ ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ;
Υπο-ερωτήματα πολλά: Το Υπουργείο Παιδείας και ο Υπουργός (άρα κατ' επέκταση ο λαός που τον-την ψηφίζει) δεν είναι οι μόνοι υπεύθυνοι καθορισμού των παραπάνω;
Η δημοκρατία μας αυτό δεν ορίζει;
Εάν με την ίδια λογική περί ελευθερίας κάποιος άλλος εκπαιδευτικός, διαφωνώντας με το Υπουργείο, αποφασίσει να κάνει το μάθημά του με εντελώς διαφορετικό (φανταστείτε ό,τι θέλετε εδώ) τρόπο είναι επίσης ελεύθερος;
Εμείς οι υπόλοιποι που διαφωνούμε με αυτή τη λογική αυθαιρεσίας στο σχολικό περιβάλλον πως να εκφραστούμε; Ποιος θα μας συμπαρασταθεί;
