Στις 29 Νοέμβρη του 2009 έγινε το πρώτο μεγάλο βήμα για την Ελλάδα της ελπίδας.Για να προχωρήσει η πατρίδα μπροστά, πρέπει να ακολουθήσει και το ακόμη μεγαλύτερο και αποφασιστικότερο: να εκλεγεί ο Αντώνης Σαμαράς πρωθυπουργός.
Αυτό για να γίνει πραγματικότητα, για να πάρει σάρκα και οστά το όραμα, πρέπει εκτός από την ανασυγκρότηση του κομματικού μηχανισμού της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος...
θα χτιστεί ξανά με βάση τη συμμετοχή, να μετατραπεί η ιδεολογία του κοινωνικού φιλελευθερισμού σε προοδευτικό κίνημα.
Όπως η υποψηφιότητα Σαμαρά είχε την στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας των μπλόγκερ στο διαδίκτυο, των σχολιαστών στις πολιτικές ιστοσελίδες και στους ιστοχώρους κοινωνικής δικτύωσης , οι οποίοι μετέτρεψαν μια προσχεδιασμένη από το σύστημα εξουσίας στημένη
παρτίδα πόκερ, σε ένα μοναδικό κίνημα αντίστασης, σε ένα όραμα για τη Νέα Δημοκρατία της ελπίδας, έτσι και το νέο ιδεολογικό μανιφέστο της κεντροδεξιάς, ο κοινωνικός φιλελευθερισμός, χρειάζεται να διαχυθεί παντού και να διαπεράσει οριζόντια ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.
Για να ξεκινήσει όμως η διάχυση και να πάρει η ιδεολογία κινηματικό χαρακτήρα στη βάση του ελληνικού λαού, χρειάζονται συγκρούσεις.
Η πρώτη και μεγάλη σύγκρουση του κοινωνικού φιλελευθερισμού, δεν μπορεί να είναι άλλη εκτός από την σύγκρουση με το τραπεζικό κατεστημένο της πατρίδας μας.
Ένα κατεστημένο, που από μοχλός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, από τα μέσα της δεκαετίας του 90 και μετά, μετατράπηκε σε μέγγενη που πνίγει διαρκώς τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά της χώρας και το μόνο που το νοιάζει είναι οι τεράστιες αμοιβές των μεγάλων τραπεζικών στελεχών, τα περισσότερα προνόμια και φυσικά το μέρισμα των μετόχων.
Χρειάζεται μια νέα διαπραγμάτευση της πολιτικής και των πολιτικών με τους τραπεζίτες.
Για να φτάσουμε όμως σε αυτό το σημείο, πρέπει να περιοριστεί και ο ίδιος ο ρόλος του χρήματος στην πολιτική.
Τα στελέχη που είναι απρόθυμα να συγκρουστούν, δεν έχουν θέση στο νέο στάτους που διαμορφώνεται στη Νέα Δημοκρατία.
Η πατρίδα χρειάζεται ένα νέο δυναμικό προοδευτικό κίνημα.
Ένα κίνημα, το οποίο θα δώσει διέξοδο στην πράσινη θλίψη του Γιώργου Παπανδρέου που συνθλίβει σήμερα τις ελπίδες της ελληνικής κοινωνίας.
Ο κεντρικός πυλώνας όμως του υπό διαμόρφωση κινήματος, είναι ο πατριωτισμός.
Στην μπλογκόσφαιρα, υπήρχε μέχρι την ημερομηνία των εκλογών της 4 Οκτωβρίου, μια πλειοψηφία πατριωτικών ιστοχώρων που χτυπούσε αλύπητα όλες εκείνες τις περίεργες δήθεν προοδευτικές πολιτικές που υπέσκαπταν τα θεμέλια του κράτους.
Με την παραίτηση Καραμανλή από την ηγεσία της Ν.Δ. και την υποψηφιότητα του Αντώνη Σαμαρά απέναντι στην υποψηφιότητα της Ντόρας Μπακογιάννη, όλες αυτές οι πατριωτικές φωνές στο διαδίκτυο απέκτησαν αυτόματα – σαν έτοιμες από καιρό- έναν στόχο: την εκλογή του Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία της Ν.Δ….
Έτσι χτίστηκε μέσα από πραγματικά κινηματικές διαδικασίες ο μεγάλος διαδικτυακός στρατός του Α. Σαμαρά, ο οποίος στην ουσία του έδωσε ένα σημαντικό πλεονέκτημα στην κούρσα της διαδοχής.
Αυτός ο διαδικτυακός στρατός μετά την επίτευξη του αρχικού του στόχου, δεν έχει διαλυθεί. Είναι στο χέρι του ίδιου του αρχηγού να τον αξιοποιήσει κατάλληλα, αναλαμβάνοντας εκείνες τις πολιτικές πρωτοβουλίες για την εκ νέου ενεργοποίησή του.
Μια ενεργοποίηση που θα συντελέσει τα μέγιστα στην δημιουργία του κινήματος του κοινωνικού φιλελευθερισμού και την οριζόντια διάχυσή του στην ελληνική κοινωνία.
Σήμερα στο διαδίκτυο υπάρχει μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να την αγνοήσει κανένα κόμμα: η πατριωτική μπλογκόσφαιρα.
Ο Αντώνης Σαμαράς με την υποψηφιότητά του κατόρθωσε όλο αυτό το ‘σώμα των ατάκτων πατριωτικών ακτιβιστών μπλόγκερ’ να το μετατρέψει σε σοβαρό τακτικό στράτευμα και να πετύχει με αυτό μεγαλειώδη νίκη.
Αυτός ο πατριωτικός ακτιβισμός είναι που θα πρωταγωνιστήσει σε οποιαδήποτε μελλοντική πρωτοβουλία του προέδρου της Ν.Δ…
Αυτό το ξέρει καλά ο ίδιος. Το θέμα είναι να το συνειδητοποιήσουν και τα υπόλοιπα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας.
Με τους νέους αυτούς διαδικτυακούς ‘Μουτζαχεντίν’ και την συμμαχία μαζί τους –στο πλαίσιο ίσως μια δεξαμενής σκέψης, ενός νέου οργάνου μέσα στη Ρηγίλλης - η Νέα Δημοκρατία θα αποκτήσει επιτέλους μια σοβαρή φωνή αντίστασης απέναντι στα παραδοσιακά ΜΜΕ της διαπλοκής, τα οποία ηττήθηκαν κατά κράτος στην πρόσφατη μάχη της 29ης Νοεμβρίου του 2009.
Έχω την εντύπωση, ότι τα ίδια αυτά ΜΜΕ είναι που φρενάρουν με τα αποσαθρωμένα τους δίκτυα τη νέα αυτή συμμαχία του Α. Σαμαρά με τους Ακτιβιστές μπλόγκερ.
Όχι για πολύ όμως.
Το αύριο δεν μπορεί να περιμένει.
Η ελπίδα της Ελλάδας έρχεται.
Με φόρα.
Αναστάσιος Καζαντζίδης
Υ.Γ.
Στο όλο εγχείρημα, σημαντική βοήθεια μπορεί να προσφέρει και ο επαρχιακός τύπος.
Που στην πλειοψηφία του είναι μη διαβρωμένος.
Και αυτή είναι μια πολύ σημαντική παράμετρος επίσης.
