Η Χειμωνιάτικη Λιακάδα την θυμάται... και ... γράφει...
Με τις αποδείξεις δεν τα πήγαινα ποτέ καλά! Ο φοροτεχνικός που επωμίζεται τη σύνταξη της δήλωσης μου, παραπονιέται χρόνια τώρα ότι δεν τις συντηρώ σωστά ( και ξεθωριάζει το μελάνι, συνεπώς γίνονται και δυσανάγνωστες ) ή δεν φυλάω σε μια μεριά όλα αυτά τα μαγικά χαρτάκια! Και να τώρα, που με στριμώχνει ( με τα νέα τερτίπια της η …«κυβέρνηση» ) και δεν μπορώ να κάνω αλλιώς! Τι δοκιμασία κι αυτή Θεέ μου!
Τις πετάω μέσα φρύγδυν μίγδην μέσα σε ένα από τα συρτάρια του γραφείου μου, ούτε καν στο φάκελο που άνοιξα!
Όταν θα φτάσει η ώρα θα πέσω στα πόδια του , προκειμένου να το κάνει αυτός. Εγώ αποκλείεται να το αντέξω… ( πόσα θα αντέξω ακόμα η γυναίκα!)
Και να σκεφτείς πως είμαστε ακόμα μόλις σε μια νεα αρχή αυτής της ιστορίας ! Κάτι η άρνηση μου να τις συσσωρεύω σε σκοτεινό συρτάρι, κάτι οι θολές διαβεβαιώσεις της …”κυβέρνησης” ότι θα αξιοποιηθούν μεν όλες οι αποδείξεις αλλά δεν είναι σίγουρο για το οτι και το πως θα γίνει αυτό, με έκαναν να επαναστατήσω μέσα μου!
Δεν θα μαζέψω αποδείξεις δήλωσα ένα βράδυ στον “αγαπημένο μου” εκεί που συζητούσαμε … Δεν έχω τίποτα να κρύψω αλλά και τίποτα να αποδείξω ! Το πως ζω , κι ότι δεν κάνω ατασθαλίες , είναι φανερό!
Όταν είδα όμως ότι κι “αυτός” τις μαζεύει, άρχισα να ψυλλιάζομαι κι ύστερα από ψύχραιμη σκέψη αποφάσισα να ακολουθήσω τη συμβουλή του!
Άρχισα λοιπόν πρόσφατα να μαζεύω κι εγώ …αποδείξεις όπως κι αυτός!
Έχω ζητήσει ραντεβού με τον γιατρό μου απόψε.. . Να δούμε αυτός θα μου δώσει απόδειξη? Ή θα εξακολουθήσει μόνο να μου συστήνει να προσέχω την υγειά μου την ψυχική και τη σωματική, ενώ για μένα είναι αυτονόητο ότι πρέπει καθημερινά να γεμίζω τις τσάντες και τις τσέπες μου και τη ζωή μου με τούτο το… χαρτομάνι, προκειμένου να είμαι εντάξει?
Δεν είναι μεγάλη η απαίτηση να ταλαιπωρούμαι με όλες αυτές τις αποδείξεις?
Καθημερινά τόσα για ρούχα, τόσα για βενζίνη, τόσα για ψωμί ! Η αλήθεια είναι ότι , ναι ανασαίνω, τρώω καθημερινά ψωμί , μιλάω και σε τελική ανάλυση έχω την απαίτηση να ΖΩ ! Δεν συμφέρω. Τους τελευταίους μήνες έχω την αίσθηση ότι δεν συμφέρω γενικά το … “κράτος” και που μιλάω ή ανασαίνω…
Αντιθέτως νιώθω ότι του στοιχίζω πολύ αν κρίνω από το πως με τιμωρεί με “φόρους ” και περιορισμούς και μαρτύρια όπως αυτό των αποδείξεων! Που αποβλέπει?
Είναι απελπιστικό να χρωστάς διαρκώς σε ένα … κράτος που δεν σου δίνει σχεδόν τίποτα, ούτε καν ελπίδα…!
Αυτή η κατάσταση μου προκαλεί έντονο εκνευρισμό και μεταξύ μας amore mio, και ανασφάλεια …
Η συνέχεια στο http://xeimwniatikhliakada.wordpress.com
