Αγρότες και αστυνόμοι

Του Αργύρη Αργυριάδη
www.argiriadis.gr

Το «έθιμο» των τελευταίων ετών συνεχίζεται και φέτος. Οι αγρότες κλείνουν τους δρόμους και η χώρα παραλύει. Τούτη τη φορά το «έθιμο» έχει ορισμένες ποιοτικές διαφοροποιήσεις. Η αστυνομία – για την ώρα - στέκεται αρωγός στο «δίκαιο αγώνα» των αγροτών. Κατά μήκος των εθνικών οδών βλέπεις τρακτέρ παρκαρισμένα, αλλά οι αγρότες απουσιάζουν. Μαζεύονται μόνον εκεί που βρίσκονται οι κάμερες (ζούμε στην εποχή της τηλοψίας, γαρ). Η αστυνομία φροντίζει να τους αναπληρώσει, εκτρέποντας την... κυκλοφορία σε άλλους δρόμους. Στα σύνορα, μάλιστα, αναλαμβάνει να κάνει και face control στους φορτηγατζήδες. Τσεκάρει ποιοι μεταφέρουν ευαλλοίωτα τρόφιμα και κατόπιν εντολής του κατά τόπον επικεφαλής αγροτοσυνδικαλιστή επιτρέπει την κυκλοφορία… Πράγματι, η αστυνομία βρίσκεται στην υπηρεσία του «κοινωνικού συνόλου» (φευ!) Τι θα μπορούσε να κάνει άλλωστε όταν η πολιτική ηγεσία της χαριεντίζεται στα μπλόκα; Και ας τρέχουν οι εισαγγελείς να διατάσσουν επείγουσες προκαταρκτικές εξετάσεις (δεν είναι άλλωστε, η πρώτη φορά που το κράτος λειτουργεί ως άλλος Ιανός).

Οι πράξεις των αγροτών δεν είναι νόμιμες. Είναι όμως ηθικές; Για να είμαστε ειλικρινείς κατά διαστήματα όλες οι επαγγελματικές και κοινωνικές τάξεις καταφεύγουμε σε ενέργειες που παραβιάζουν το νόμο πιστεύοντας ότι με αυτόν τον τρόπο υπερασπιζόμαστε δίκαια αιτήματά μας. Για το λόγο αυτό, άλλωστε, η αρχική ανοχή στις κινητοποιήσεις των αγροτών είναι πολιτικά θεμιτή και ηθικά νομιμοποιημένη. Κάθε κοινωνικός αγώνας δικαιούται να υπερβαίνει την καθεστηκυία νομική τάξη πραγμάτων υπό τρεις προϋποθέσεις: α) είναι δίκαιος β) μπορεί να είναι αποτελεσματικός και γ) δεν βλάπτει ανεπανόρθωτα το δημόσιο συμφέρον.

Πληρούνται οι ανωτέρω προϋποθέσεις στην τωρινή κινητοποίηση των αγροτών; Μάλλον όχι. Τα περισσότερα των αιτημάτων είναι δίκαια. Ωστόσο, απαιτούν θεσμικές μεταρρυθμίσεις. Οι κινητοποιήσεις θα είχαν νόημα εάν υφίστατο κυβερνητική αβελτηρία. Είναι τουλάχιστον παράδοξο να απαιτούμε από μια κυβέρνηση 100 ημερών να επιλύσει θεσμικά προβλήματα που έχουν συσσωρευθεί σε δεκαετίες. Συνεπώς, οι αγρότες γνωρίζουν ότι η σημερινή κυβέρνηση, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, ήταν αδύνατο να επιλύσει τα προβλήματα αυτά. Άρα, ο «αγώνας» τους δεν δύναται να έχει αποτέλεσμα (εκτός εάν κάποιοι θεωρούν ως «θεσμική μεταρρύθμιση» να εισπράξουν μερικά από τα οφειλόμενα) και δεν δικαιολογείται ούτε πολιτικά ούτε ηθικά. Εκτός εάν αρκούνται να βλέπουν την αστυνομία να λειτουργεί ως θεραπαινίδα τους…


Το ανωτέρω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αγγελιοφόρος» την Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010.