Μια (διαφορετική) προσέγγιση εκτός συρμού: ο κ. Γλέζος στην χώρα της αριστερίλας.

Στο TaXalia Δεν ταυτιζόμαστε με απόψεις αναγνωστών μας (ariadni*******@gmail.com).
Δίνουμε βήμα σε αυτές, ακόμη και όταν δεν μας αρέσουν ή/και δεν συμφωνούμε με αυτές.

Αν, αν, …αν λέω αληθεύει πως ένα από τα γκρουπούσκουλα που απαρτίζουν το ΣΥΡΙΖΑ, ξέρετε αυτά που άδουν είμαστε δυο είμαστε τρεις είμαστε χίλιοι δεκατρείς και εξοργίζονται γιατί ποτέ δεν γίνονται χίλιοι δεκατρείς αλλά παραμένουν δυο τρεις, …αν λέω… επεδίωξε να αναρτήσει πανό στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη!!!, …αν λέω… εκδίωξε τους ευζώνους!!!, …αν λέω… συνελήφθηκε ένας από τους προαναφερθέντες δυο τρεις που δεν είναι γαμώ την ατυχία τους χίλιοι δεκατρείς, …αν λέω… οι υπόλοιποι από τους δυο τρεις που θέλουν να γίνουν χίλιοι δεκατρείς πήγαν να απελευθερώσουν τον αγωνιστή σύντροφο που τόλμησαν να τον συλλάβουν λες και εδώ είναι Δανία για να εφαρμόζονται οι νόμοι, …αν λέω… για την απελευθέρωση του αιωνίως αθώου συντρόφου που έπεσε θύμα της βάρβαρης κρατικής καταστολής προσέτρεξε ο κ. Γλέζος, …αν λέω.., αν…,

…τότε, παρόλα αυτά, θα έπρεπε…

…οι κύριοι μπάτσοι, γουρούνια κ.τ.λ. όπως χαριτολογώντας κατονομάζονται από πολλούς συντρόφους του κ. Γλέζου, να μην του συμπεριφερθούν σαν ένα πολίτη που παρανομεί απαιτώντας!!! να αφεθεί ελεύθερος κάποιος που συνελήφθηκε αλλά σαν ένα ζωντανό σύμβολο της αντίστασης κατά των Ναζί που μας χάρισε την 30η Μαΐου 1941. Αφού ο ίδιος όμως ζητά να του συμπεριφέρονται σαν ένα οποιοδήποτε πολίτη και απαιτεί (πολύ σωστά) να σταματήσει η χρήση χημικών μήπως θα μπορούσε να απαντήσει πια από τις τακτικές και μεθόδους που χρησιμοποιούν οι αστυνομικές δυνάμεις ανά την υφήλιο νομίζει πως θα ήταν η πιο πρόσφορη σε συνθήκες έκνομες; Το ερώτημα μπορεί να επεκταθεί και στο παρελθόν. Π.χ. ποια είναι, ή ήταν, η πιο πρόσφορη αντιμετώπιση διαδηλωτών που επιχειρούν να σπάσουν ένα φράγμα αστυνομικών δυνάμεων σε μια δημοκρατική χώρα; Οι μέθοδοι της σημερινής γαλλικής αστυνομίας (και αυτοί ψεκάζουν), της σημερινής δανέζικης αστυνομίας, της σημερινής κουβανικής αστυνομίας, της σημερινής αστυνομίας της Βενεζουέλας, της σοβιετικής αστυνομίας της δεκαετίας του 70, της αμερικανικής αστυνομίας του 60, της κινέζικης αστυνομίας του 80, της..., ποιάς;;; Δύσκολη η επιλογή ε; Ποιανού το παράδειγμα να ακολουθήσουμε; Καμιά πρόταση από την ευαίσθητη ‘’Ελευθεροτυπία’’;

Μήπως υπάρχουν μέθοδοι και μοντέλα αποφυγής επεισοδίων και καταστροφών (που πάντα αποδίδουμε σε κάποιους προβοκάτορες) τα οποία δεν έχουν δοκιμασθεί ποτέ και πρέπει να δοκιμάσουμε; Αδέρφια αριστεριστές, διαφωτίστε μας. Πρέπει οι αστυνομικές δυνάμεις να απουσιάζουν παντελώς σε διαδηλώσεις και συλλαλητήρια όπως κάποιοι σύντροφοι του κ. Γλέζου έχουν ζητήσει στο παρελθόν; (Το εφάρμοσε σε παγκόσμια πρώτη ο κ. Παυλόπουλος. Νομίζω πως πρέπει να το δοκιμάσουμε και σε άλλες συνθήκες. Είχε πλάκα).

Σεβασμός λοιπόν στον κ. Γλέζο για την 30η Μαΐου 1941, ενσυναίσθηση για όσα πέρασε, μπράβο του για τις τιμές και τα αξιώματα που του αποδόθηκαν σε αντίθεση με πολλούς άλλους, μεγαθυμία για τις απογοητεύσεις που του πρόσφερε η ιστορία, συμπάθεια για όσα πίστευε αλλά διαψεύστηκαν και πάνω απ’ όλα κάτω τα χέρια απ’ αυτόν, ακόμα και όταν οι σύντροφοι του τα ανεβάζουν!

Είναι στίγμα για όλους μας όταν οι δυνάμεις προστασίας του πολίτη συμπεριφέρονται σε ένα ζωντανό σύμβολο όπως κάποιοι συναγωνιστές του κ. Γλέζου στον κ. Παναγόπουλο. Α, συγγνώμη, ξέχασα, ήταν κάποιοι προβοκάτορες…!

Αριάδνη (χωρίς το μίτο της)