Πολλοί θα αναρωτιέστε γιατί ασχολούμαι με τα της ΟΝΝΕΔ. «Εδώ ο κόσμος χάνεται, η Ελλάδα περνά τη χειρότερη της στιγμή από το 1974 και εσύ ασχολείσαι με το ποιος θα γίνει πρόεδρος σε μια πολιτική νεολαία.» Κι όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Διαβάστε παρακάτω και θα καταλάβετε
Το ζήτημα που έχει κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση αναφορικά με την εκλογή του νέου προέδρου της ΟΝΝΕΔ, ακόμα και σε κόσμο που δεν ασχολείται με τα ζητήματα της νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας είναι ο τρόπος που έχει επιλέξει ο Παπαμιμίκος να φτάσει μέχρι το τέλος της διαδικασίας.
Έχει επενδύσει στην ανάδειξη των πολιτικών του θέσεων, λαμβάνοντας ξεκάθαρη και όχι πολιτικάντικη θέση απέναντι σε δύσκολα ζητήματα. Κατάργηση του ασύλου, υποστήριξη απέναντι στη νέα γενιά που αντιμετωπίζει τον εργασιακό μεσαίωνα των προγραμμάτων stage, ολική αναδιαμόρφωση του τρόπου λειτουργίας ΟΝΝΕΔ και ΔΑΠ/ΝΔΦΚ με κορυφαίο ζήτημα την προεδρική θητεία, δημιουργική και ψύχραιμη στάση απέναντι στα εθνικά ζητήματα κ.α.
Έχει απορρίψει την αρνητική στάση απέναντι στους άλλους υποψηφίους. Ενώ συγκεκριμένα blogs έχουν αναλάβει το «θεάρεστο έργο» της κατά βούλησης εκτόξευσης λάσπης εναντίον του, αυτός συνεχίζει να κοιτά μόνο τις δικές του πολιτικές θέσεις και να μην επιθυμεί να «χτυπήσει» κι αυτός κάτω από τη ζώνη. Πολιτικός πολιτισμός στον 21ο αιώνα ονομάζεται αυτό. Κάτι που έχουμε πολύ καιρό να το δούμε από κάποιον που ασχολείται με την πολιτική σε αυτόν τον τόπο.
Το μεγαλύτερο όμως ενδιαφέρον είναι ότι ο Παπαμιμίκος έχει επιλέξει να ξεπεράσει τη μέχρι πρότινος αδιαπραγμάτευτη «κομματική πειθαρχία» και να θέσει νέους κανόνες στον τρόπο που κάποιος πολιτεύεται. Έχοντας ένα ολόκληρο σύστημα απέναντι του ο ίδιος αντλεί την πολιτική του ορμή από τους νεολαίους της ΟΝΝΕΔ και τη διάθεση των νέων να αλλάξουν, όχι μόνο τον τρόπο λειτουργίας της νεολαίας αλλά ακόμα και τη θέση των νέων στο εσωτερικό της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης. Ο Παπαμιμίκος έχει μιλήσει για την ώρα της γενιάς του και όσοι θεωρούν ότι η εκλογή της ΟΝΝΕΔ έχει να κάνει μόνο με το ποιος θα κάτσει στην καρέκλα του προέδρου πλανάται συνολικά. Το πολιτικό διακύβευμα της όλης διαδικασίας είναι μια ΟΝΝΕΔ που επιτέλους να είναι σε θέση να πάρει στις πλάτες της την παράταξη και να την οδηγήσει σε μια πορεία νίκης για το καλό του τόπου. Με τους νέους παρόντες και όχι αποκλεισμένους. Με τους νέους φορείς αυτής της νέας αλλαγής και όχι απόντες ή περιοριζόμενους σε ρόλο αφισοκολλητών.
Αυτό ακριβώς το στοιχείο είναι που έχει κάνει τεράστια εντύπωση. Πάντα ο Έλληνας ήταν υπέρ αυτού που επέλεγε να διαβεί τον Ρουβίκωνα, να αλλάξει τις πολιτικές ισορροπίες και να δημιουργήσει μια νέα αρχή με μοναδικό στόχο την ανάδειξη της πολιτικής. Κι ο Αντρέας Παπαμιμίκος είναι αυτός ο άνθρωπος. Οι καιροί έχουν αλλάξει. Σε καιρούς κρίσης μόνο οι τολμηροί μπορούν να δημιουργήσουν κάτι νέο και αληθινό. Στο τέλος της ημέρας, αυτό το νέο και το αληθινό είναι ο πραγματικός στόχος που ξεπροβάλει μέσα από τις διαδικασίες της ΟΝΝΕΔ. Κι αυτό δε το λέω εγώ
Το ακούμε να το λεει ο κόσμος, φαίνεται στα προσυνέδρια της ΟΝΝΕΔ και θα το δούμε και στο αποτέλεσμα της κάλπης.
Αναστάσιος Καζαντζίδης
