Σήμερα είναι η γενική απεργία.
Ο κόσμος διαμαρτύρεται, και με το δίκιο του, για τα σκληρά (φορομπηχτικά) μέτρα της κυβέρνησης. Ταυτόχρονα – τι οξύμωρο! – όλοι στο εξωτερικό επικροτούν τα μέτρα. Όπου κι αν πήγε ο Έλληνας πρωθυπουργός, στο Βερολίνο, στο Παρίσι ή στην Ουάσιγκτον, παντού πήρε επαίνους από τους ξένους ηγέτες. Και κανείς μα κανείς εξ αυτών, δεν είπε μια κουβέντα συμπαράστασης, έστω ψεύτικη, για τις σοβαρές δυσκολίες της καθημερινότητας των Ελλήνων πολιτών.
Σήμερα όλοι βγαίνουν στους δρόμους. Πλούσιοι και φτωχοί. Άλλοι για να σταθούν απλά στο πεζοδρόμιο, άλλοι για την πορεία κι άλλοι για τις φασαρίες που, μικρές ή μεγάλες, πάντα συμβαίνουν στις συγκεντρώσεις. Όταν τα νεύρα είναι τεντωμένα, εύκολα διαπληκτίζεσαι με τον διπλανό σου. Είδαμε τις προάλλες τον προπηλακισμό του Παναγόπουλου, προέδρου της Γ.Σ.Ε.Ε. Καθώς επίσης, την αχαρακτήριστη στάση της αστυνομίας προς τον άνθρωπο-σύμβολο ελευθερίας και αγώνων, τον Μανόλη Γλέζο.
Σήμερα απεργούν και οι δημοσιογράφοι. Έτσι, μόνο από τα κινητά τηλέφωνα των περαστικών, θα δούμε αργότερα στα διάφορα ιστολόγια κάποιες φωτογραφίες, ενώ κανένα σχόλιο δεν θ’ ακούσουμε, σε κανάλι ή σταθμό. Μα, δεν θα μπορούσαν οι δημοσιογράφοι να απεργήσουν αύριο; Και να καλύψουν τα γεγονότα; Κι αν όχι, τουλάχιστον ας προσέρχονταν χωρίς αμοιβή στην εργασία τους, για να προβάλουν αποκλειστικά την απεργία και τίποτ’ άλλο. Ούτε σεισμούς ούτε λοιμούς.
Σήμερα, δίκαιοι και άδικοι φωνάζουν. Κλέφτες και μπατίρηδες. Τίμιοι και βολεμένοι. Μέχρι και οι άνεργοι. Α, οι άνεργοι δεν έχουν και πολλά να χάσουν. Τα χάσανε νωρίτερα – επί Σημίτη και Καραμανλή. Έφαγαν με χρυσά κουτάλια ο Σημίτης κι ο Καραμανλής, εις υγείαν του κοσμάκη. Απ’ ό,τι φαίνεται όμως, ήταν οι τελευταίοι των Μοϊκανών. Πάνε πια τα μεγαλεία. Που ανέβαινες να κυβερνήσεις και ζούσες στην απόλυτη χλιδή. Οι νέοι Ρουσόπουλοι δεν θα ξαναχτίσουν βίλες. Ο λαός ξύπνησε!
Πάμε έξω! Πάμε κι εμείς στο πεζοδρόμιο. Πάμε να τούς το πούμε αυτό! Ελάτε όλοι!...
Το είδε φίλος και μας το έστειλε... στο Εν Αθήναις / http://enathinais.blogspot.com/