Αυτό είναι ανάπτυξη!Από Τα Νεα.
"Η πρώτη «καμπάνα» θα πέσει στις 15 Μαΐου και θα ακολουθήσει η αντίστροφη μέτρηση για την κατάργησή του, που θα γίνει στο όνομα της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας."
Την κατάργηση του ενός εκ των 14 μισθών στον ιδιωτικό τομέα από το φθινόπωρο είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει η κυβέρνηση, καθώς η απαίτηση της Κομισιόν για σύνδεση των αμοιβών με την παραγωγικότητα είναι δεσμευτική.
Κατά την πρόσφατη επίσκεψη των τεχνοκρατών της Κομισιόν, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην Αθήνα, που προηγήθηκε εκείνης του επιτρόπου Ολι Ρεν, το θέμα του 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα τέθηκε ευθέως, αλλά η ελληνική πλευρά αρνήθηκε να συζητήσει οποιοδήποτε μέτρο δεν αφορούσε καθαρά τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος στην τρέχουσα φάση.
Δεσμευτικό. Ωστόσο, πέρα από τη διαδικασία της σκληρής επιτήρησης, στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα, υπάρχει και η διαδικασία των διαρθρωτικών αλλαγών για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, που από τον Ιούνιο αποκτά και δεσμευτικό (binding) χαρακτήρα. Ετσι, στις 15 Μαΐου, η Κομισιόν θα υποβάλει στο Συμβούλιο την έκθεσή της για το κατά πόσο πήραμε πράγματι αποτελεσματικά μέτρα για την επίτευξη του στόχου της μείωσης του ελλείμματος- η έκθεση αυτή, όμως θα συνοδεύεται κι από χωριστή «αναφορά πεπραγμένων» για την ανταγωνιστικότητα και τις διαρθρωτικές αλλαγές.
Συγκεκριμένα, η αναφορά αυτή θα επισημαίνει-- σύμφωνα με κοινοτικές πηγές- ότι υπήρξε κατά το παρελθόν στην Ελλάδα πραγματική αύξηση των μισθών, σε επίπεδα πολύ υψηλότερα της παραγωγικότητας της ελληνικής οικονομίας με αυξήσεις πολύ υψηλότερες του μέσου όρου της ευρωζώνης. Πως η άνοδος αυτή του μέσου μισθού είναι καταστροφική για την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων στο εξωτερικό. Θα σημειώνεται ακόμη πως με την ύφεση- κυρίως μάλιστα εάν αυτή συνεχιστεί μακροπρόθεσμα- θα επιδεινωθεί περαιτέρω η ανταγωνιστική θέση της ελληνικής οικονομίας. Νομοθετικά. Στη δεύτερη τριμηνιαία έκθεσή της, τον Σεπτέμβριο, η Κομισιόν θα μπορεί πλέον να απαιτήσει ευθέως από την Αθήνα τη σύνδεση των μισθών με την παραγωγικότηταη οποία, πρακτικά, στη χώρα μας δε μπορεί να εφαρμοστεί παρά νομοθετικά: Επειδή μια μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, ανά κλάδο κι ανάλογα με την παραγωγικότητα του εκάστοτε κλάδου, αποτελεί πολύπλοκη διαδικασία και παρεμβαίνει και στις κλαδικές συμβάσεις, κοινοτικές πηγές θεωρούν δεδομένο πως η Αθήνα θα επιλέξει να προσαρμοστεί με τη μέθοδο της οριζόντιας περικοπής του ενός εκ των 14 μισθών- κάτι που μπορεί να γίνει με μία απλή νομοθετική ρύθμιση. Από κει και πέρα- λένε οι ίδιες πηγές- εκείνοι οι κλάδοι του ιδιωτικού τομέα που θα θεωρούν ότι πρέπει να ενισχύσουν τους μισθούς των εργαζομένων τους επειδή έχουν υψηλή παραγωγικότητα θα μπορούν να το κάνουν μέσω «μπόνους» που θα αντικαταστήσουν τον 14ο μισθό.
Αντιφατικό. Στο πλαίσιο της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας η Κομισιόν προωθεί- όπως έχουν ήδη γράψει «ΤΑ ΝΕΑ»- και την απελευθέρωση των απολύσεων με τη δικαιολογία ότι έτσι διευκολύνεται η αύξηση της απασχόλησης, αφ΄ ετέρου διότι ενισχύεται η παραγωγικότητα. Προωθεί ακόμη την κατάργηση της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας- κάτι εξαιρετικά αντιφατικό, δεδομένου ότι με άλλες πολιτικές της εισηγείται τη θεσμοθέτηση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.
Πηγή:http://www.tanea.gr/
Την κατάργηση του ενός εκ των 14 μισθών στον ιδιωτικό τομέα από το φθινόπωρο είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει η κυβέρνηση, καθώς η απαίτηση της Κομισιόν για σύνδεση των αμοιβών με την παραγωγικότητα είναι δεσμευτική.
Κατά την πρόσφατη επίσκεψη των τεχνοκρατών της Κομισιόν, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην Αθήνα, που προηγήθηκε εκείνης του επιτρόπου Ολι Ρεν, το θέμα του 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα τέθηκε ευθέως, αλλά η ελληνική πλευρά αρνήθηκε να συζητήσει οποιοδήποτε μέτρο δεν αφορούσε καθαρά τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος στην τρέχουσα φάση.
Δεσμευτικό. Ωστόσο, πέρα από τη διαδικασία της σκληρής επιτήρησης, στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα, υπάρχει και η διαδικασία των διαρθρωτικών αλλαγών για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, που από τον Ιούνιο αποκτά και δεσμευτικό (binding) χαρακτήρα. Ετσι, στις 15 Μαΐου, η Κομισιόν θα υποβάλει στο Συμβούλιο την έκθεσή της για το κατά πόσο πήραμε πράγματι αποτελεσματικά μέτρα για την επίτευξη του στόχου της μείωσης του ελλείμματος- η έκθεση αυτή, όμως θα συνοδεύεται κι από χωριστή «αναφορά πεπραγμένων» για την ανταγωνιστικότητα και τις διαρθρωτικές αλλαγές.
Συγκεκριμένα, η αναφορά αυτή θα επισημαίνει-- σύμφωνα με κοινοτικές πηγές- ότι υπήρξε κατά το παρελθόν στην Ελλάδα πραγματική αύξηση των μισθών, σε επίπεδα πολύ υψηλότερα της παραγωγικότητας της ελληνικής οικονομίας με αυξήσεις πολύ υψηλότερες του μέσου όρου της ευρωζώνης. Πως η άνοδος αυτή του μέσου μισθού είναι καταστροφική για την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων στο εξωτερικό. Θα σημειώνεται ακόμη πως με την ύφεση- κυρίως μάλιστα εάν αυτή συνεχιστεί μακροπρόθεσμα- θα επιδεινωθεί περαιτέρω η ανταγωνιστική θέση της ελληνικής οικονομίας. Νομοθετικά. Στη δεύτερη τριμηνιαία έκθεσή της, τον Σεπτέμβριο, η Κομισιόν θα μπορεί πλέον να απαιτήσει ευθέως από την Αθήνα τη σύνδεση των μισθών με την παραγωγικότηταη οποία, πρακτικά, στη χώρα μας δε μπορεί να εφαρμοστεί παρά νομοθετικά: Επειδή μια μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, ανά κλάδο κι ανάλογα με την παραγωγικότητα του εκάστοτε κλάδου, αποτελεί πολύπλοκη διαδικασία και παρεμβαίνει και στις κλαδικές συμβάσεις, κοινοτικές πηγές θεωρούν δεδομένο πως η Αθήνα θα επιλέξει να προσαρμοστεί με τη μέθοδο της οριζόντιας περικοπής του ενός εκ των 14 μισθών- κάτι που μπορεί να γίνει με μία απλή νομοθετική ρύθμιση. Από κει και πέρα- λένε οι ίδιες πηγές- εκείνοι οι κλάδοι του ιδιωτικού τομέα που θα θεωρούν ότι πρέπει να ενισχύσουν τους μισθούς των εργαζομένων τους επειδή έχουν υψηλή παραγωγικότητα θα μπορούν να το κάνουν μέσω «μπόνους» που θα αντικαταστήσουν τον 14ο μισθό.
Αντιφατικό. Στο πλαίσιο της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας η Κομισιόν προωθεί- όπως έχουν ήδη γράψει «ΤΑ ΝΕΑ»- και την απελευθέρωση των απολύσεων με τη δικαιολογία ότι έτσι διευκολύνεται η αύξηση της απασχόλησης, αφ΄ ετέρου διότι ενισχύεται η παραγωγικότητα. Προωθεί ακόμη την κατάργηση της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας- κάτι εξαιρετικά αντιφατικό, δεδομένου ότι με άλλες πολιτικές της εισηγείται τη θεσμοθέτηση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.
Πηγή:http://www.tanea.gr/
