H αλήθεια για τη φορολόγηση των πρακτόρων

Εμπρος κύριε των τιμών, καλέστε μας στην επίκαιρη εκπομπή σας να πούμε από κοντά, όσα μόνος σας εύκολα ξεστομίζετε για οικογενειάρχες, που ζουν και εργάζονται στον πυρήνα της κοινωνίας, στις γειτονιές, στην καθημερινότητα στη real life και όχι στο Βυζαντινό και το Κολωνάκι!
Επειδή όμως η ευθύτητα είναι ανύπαρκτη ως...

προτέρημα, σας επισημαίνουμε τα βασικά σημεία της φορολογικής ιδιαιτερότητας των πρακτορείων μήπως και κάποιος επιθυμεί να πληροφορηθεί την αλήθεια.
-Οι πράκτορες ΟΠΑΠ δηλώνουν μέσο ετήσιο ΦΟΡΟΛΟΓΗΤΕΟ εισόδημα 40.000 ευρώ.
-Δηλώνουν το σύνολο (100%) των εσόδων τους με βεβαίωση αποδοχών στην αρχή κάθε έτους όπως οι μισθωτοί, από τη δημόσια εποπτευόμενη συνεργάτιδα εταιρία . Δηλαδή το ίδιο το δημόσιο.
-Είναι οι μόνες επιχειρήσεις με ταμειακές μηχανές και μάλιστα συνδεδεμένες online, με αδιάβλητο μηχανογραφικό σύστημα.
-Τα πρακτορεία, εκ του νόμου (Υπουργική Απόφαση 25148 – ΦΕΚ Β’ 2004/11.11.99), είναι υποχρεωμένα να λειτουργούν «σε όλη τη διάρκεια της λειτουργίας των παιχνιδιών της ΟΠΑΠ, όλες τις ημέρες της εβδομάδας», δηλαδή από τις 08:00 το πρωί ως τις 22:00 το βράδυ
-Διεξάγουν χιλιάδες συναλλαγές την ημέρα με απίστευτη κόπωση μέχρι και 15 ώρες συνεχούς εργασίας και έχουν ταμειακά λάθη.
-Πέφτουν θύματα εξαπάτησης από πελάτες τζογαδόρους και βρίσκονται χρεωμένοι με μεγάλα ποσά
-Μεγάλα λαναθασμένα δελτία τα επιβαρύνονται αφού δεν υπάρχει πάντα η δυνατότητα ακύρωσης
-Πλήθος ομαδικών συστημάτων και λαχείων παραμένουν απούλητα
-Αποτελούν οικογενειακές επιχειρήσεις και δεν περισσεύουν χρήματα για προσωπικό
-Δεν έχουν τη δυνατότητα δημιουργίας εταιριών με οποιοδήποτε επιθυμούν γιατί πρέπει να έχει όλα τα προσόντα και τις αυστηρές προυποθέσεις να είναι πράκτορας
-Δεν διαμορφώνουν τιμολογιακή πολιτική
-Είναι οι κατ’εξοχήν καλοπληρωτές του κράτους και αισθάνονται υπέρμετρα αδικημένοι από τη συμπεριφορά της πολιτείας, απέναντι τους αφού δεν φορολογούνται τεκμαρτά με συγκεκριμένο ποσό αλλά με συντελεστή καθαρού κέρδους σε 100% πραγματικά έσοδα.
Είναι κατάφορη αδικία η μη αναγνώριση των ζημιών μας, που θα εξασφαλίσει την βιωσιμότητα μας και δεν παράγει φορολογική δικαιοσύνη αλλά χτυπά πάλι αυτούς που δεν μπορούν να κλέψουν.
Πάλι τα κορόιδα;