Αυτό αναρωτιόταν πριν από μερικά χρόνια ο Economist στο εξώφυλλό του. Η απάντηση των Βρετανών ψηφοφόρων δεν ήταν καθαρή. Αυτό όμως δεν εμποδίζει τον 42χρονο πολιτικό να έχει σήμερα τη θέση του πρωθυπουργού.Κι' αυτό, μόλις εννιά χρόνια από τότε που εξελέγη βουλευτής και τεσσεράμιση χρόνια από τότε που εξελέγη αρχηγός του Συντηρητικού Κόμματος.
Στον τομέα της οικονομίας, οι επιδόσεις του είναι ανάμικτες, γράφει στο τελευταίο του τεύχος ο Economist, που φιλοξενεί συνέντευξη του αρχηγού των Τόρις. Ο Κάμερον επιμένει ότι ορθώς αντιτάχθηκε στο περυσινό «πακέτο» του πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν για την ανάκαμψη της οικονομίας.
Οι επικριτές του επισημαίνουν την άρνησή του να δεχθεί την εθνικοποίηση της τράπεζας Northern Rock, το 2007, προτού αναγκαστεί τελικά να υποχωρήσει. Εκείνος απαντά ότι και η κυβέρνηση έκανε το ίδιο, παραδεχόμενος ότι η δεξιά του ιδεολογία υπερίσχυσε του πραγματισμού του.Η κυριότερη κριτική, όμως, προς τον ηγέτη των Τόρις αφορά το... μέλλον. Αν το οικονομικό πρόγραμμα των Συντηρητικών λάβει τη μορφή της περικοπής των δαπανών αντί για την αύξηση των φόρων (χωρίς ο Κάμερον να αποκλείει το τελευταίο), ποιος θα πληρώσει τις συνέπειες;
Ο Κάμερον δεν δίνει συγκεκριμένες απαντήσεις. Εχει όμως αποκλείσει την περίπτωση να υπάρξουν περικοπές σε κρίσιμους τομείς, όπως είναι εκείνος της υγείας.
«Ο έλεγχος του προϋπολογισμού θα αποτελέσει τη μεγάλη επιτυχία ή αποτυχία της κυβέρνησής μου», παραδέχεται. Σπεύδει όμως να τονίσει ότι προαναγγέλλοντας τη μείωση των δαπανών αποδεικνύεται πιο γενναίος από την κυβέρνηση. Όπως λέει, «δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο κόμμα της αντιπολίτευσης μετά το 1929 που να λαμβάνει μέρος σε εκλογές υποσχόμενο μείωση των δαπανών».
Ο Ντέιβιντ Κάμερον θεωρεί άδικο να μην του αναγνωρίζεται το δίκιο όταν πρέπει. Ο ίδιος και ο εκπρόσωπός του επί των οικονομικών Τζορτζ Όσμπορν διαφωνούσαν πάντα με την άποψη των δεξιών στελεχών του κόμματος ότι πρέπει να υποσχεθούν μείωση της φορολογίας. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ποια θα είναι η οικονομική κατάσταση στο μέλλον, έλεγαν.
Ύστερα ήρθε η οικονομική κρίση και δικαιώθηκαν.
Όταν ερωτάται τι έμαθε από τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης Ομπάμα, ο Κάμερον είναι συγκρατημένος. Παραδέχεται όμως ότι δεν πρέπει να θέτει πολλούς στόχους ταυτοχρόνως.
Αν θέλει να προχωρήσει στη μείωση των δαπανών χωρίς πολλές αντιδράσεις, θα πρέπει να εφαρμόσει στα βρετανικά σχολεία μεταρρυθμίσεις προσανατολισμένες στην αγορά. Η γενική ιδέα των Τόρις άλλωστε είναι να «παραχωρηθούν εξουσίες», από την ενίσχυση των τοπικών διοικήσεων ως την ενθάρρυνση των ιδιωτών να ελέγχουν τα χρήματα που το κράτος δαπανά γι' αυτούς.
Ο τομέας στον οποίο ο Κάμερον είναι πιο μυστηριώδης είναι η εξωτερική πολιτική. Η αντίθεσή του στην περαιτέρω ενίσχυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι γνωστή, αλλά κανείς δεν ξέρει τι θα κάνει αν μέχρι τις εκλογές επικυρωθεί η Συνθήκη της Λισαβόνας, την οποία το κόμμα του απεχθάνεται.
Η Ευρώπη, πάντως, είναι το τελευταίο που τον ανησυχεί. Αν η κατάσταση στο Ιράν, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν χειροτερέψει, και την ίδια στιγμή η οικονομία αρχίσει να ανακάμπτει, ο Κάμερον θα αναγκαστεί ως πρωθυπουργός να ρίξει όλο το βάρος στην εξωτερική πολιτική.
Στα μεγάλα προβλήματα της διεθνούς σκηνής, ξεχωρίζουν η επιφύλαξη που εξέφρασε ο Κάμερον για την αύξηση των στρατευμάτων στο Ιράκ και οι επιπλήξεις του προς το Ισραήλ στη διάρκεια του πολέμου με τον Λίβανο. Οι θέσεις αυτές ικανοποίησαν τις «περιστερές» του κόμματος.
Την ίδια στιγμή, όμως, κατήγγειλε την εισβολή της Ρωσίας στη Γεωργία και δεν επέκρινε τις επιχειρήσεις του Ισραήλ στη Γάζα, ικανοποιώντας τα «γεράκια».
Το μάθημα από την πρωθυπουργία Μπράουν, που έχει επισκιαστεί από τους κυνικούς πολιτικούς του υπολογισμούς, είναι ότι το ταμπεραμέντο είναι σημαντικότερο για έναν ηγέτη από το μυαλό. Με αυτή την έννοια, ο Κάμερον έχει καλές προοπτικές. Χρειάζεται όμως και καλή προετοιμασία.
Γιατί μπορεί να επιμένει ότι είναι πιο έτοιμος για την εξουσία από οποιονδήποτε άλλο υποψήφιο στην πρόσφατη ιστορία, αλλά οι προκλήσεις που θα αντιμετωπίσει θα είναι μεγάλες, τονίζει ο Economist.
Υπέρ του David Cameron ήταν οι Financial Times (ότι μπορεί να σημαίνει αυτό) Την υποστήριξή της στους Συντηρητικούς η εφημερίδα Financial Times προσέφερε, δύο ημέρες πριν από τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών!
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Διαβάστε και αυτό
