ΠΑΟΚ: Δεν σταμάτησε ποτέ να ονειρεύεται

«Ρε συ, μπορούμε να παίζουμε του χρόνου στο Τσαμπιόνι στο Καραϊσκάκη; Εδρα μας ρε παιδί μου, πώς το λένε» η πρώτη απορία ενός ΠΑΟΚτσή, παλιού φίλου της στήλης, ντροπαλού με τα e-mails αλλά με έφεση στα τηλέφωνα.
«Α, και πού ‘σαι; Επειδή έχει πέσει πολύ κλάμα στον Πειραιά, να τους αγοράσω κάνα Μέλμπεργκ να βρουν και ρευστό; Πώς θα πάρουν παίκτες να παίζουν με την Κουταΐσι και τη Ρέικιαβικ, ντάλα Ιούλη;». Σωστός ο Αλέκος.
Οπως και σωστός ο ΠΑΟΚ. Εν αντιθέσει με πέρυσι, που...

πλήρωσε τα λάθη και τη φοβία του Σάντος, φέτος ο προπονητής του κατάλαβε ότι δεν πρέπει να φοβάται. Αυτό το αγωνιστικό ξεψάρωμα δεν ξέρω αν μεταδόθηκε από τον Πορτογάλο στους παίκτες ή οι παίκτες έπεισαν, με την απόδοσή τους, τον Σάντος να μην τα κάνει πάνω του στα ματς στο Λεκανοπέδιο.
Σημασία δεν έχει το πώς, άλλωστε. Ούτε το πότε. Εχει το τι έγινε.
Και, για να μην ξεχνιόμαστε, είναι η δικαίωση ενός λαού που γέμιζε την Τούμπα για να βλέπει τον ΠΑΟΚ να χάνει από Λάρισα, Αστέρα και ένα κάρο μικρομεσαίους, ενός λαού που έβαλε λεφτά από το υστέρημά του όταν του ζητήθηκε, που αγόρασε διαρκείας αν και δεν είχε πειστεί πως θα έπιανε τόπο η επένδυσή του, που στήριξε τον Ζαγοράκη όσο δεν πήγαινε και, κυρίως, που δεν σταμάτησε ποτέ να ονειρεύεται.
«Μπορείς να πεις πως είμαι ένας ονειροπόλος, αλλά δεν είμαι ο μόνος» έλεγε ο Τζον Λένον.
Είχε και τύχη… Τον να βάζεις σε ένα ματς τον Κοντρέρας στα δεξιά, τον Σαβίνι στόπερ, τον να βάζεις τον Φιλομένο που δεν πίστεψες ποτέ, τον να παίζει μπροστά ο Ίβιτς, όλα αυτά δείχνουν έναν ώριμο πλέον Σάντος (και ξέρετε τι… αγάπη του έχω).
Ο ΠΑΟΚ λογικά, με τους αντιπάλους που θα έχει, δεν θα είναι στους ομίλους του Champions League αλλά τουλάχιστον το πρώτο λιθαράκι μπήκε…
ΥΓ. Και, για να μην ξεχνιόμαστε, από τους μόνους που πίστεψαν ακράδαντα σε αυτή την ομάδα ήταν ο Γιώργαρος ο Μίνος!




Άρθρο του http://koubanezos.blogs.sportnet.gr/archives/361