Απάντηση από Ενωτική Κίνηση Δημοσιογράφων στο katalipsiesiea.blogspot.com

Απάντηση από Ενωτική Κίνηση Δημοσιογράφων στο katalipsiesiea.blogspot.com

Εκ μέρους της Ενωτικής Κίνησης Δημοσιογράφων (http://ekinisi.wordpress.com - ekd.espit@gmail.com), ο επικεφαλής της Γιάννης Πλαχούρης (Πρόεδρος της ΕΣΠΗΤ) δημοσιοποίησε τα ακόλουθα:

Στο ιστολόγιο http://katalipsiesiea.blogspot.com/ δημοσιεύεται η παρακάτω ανακοίνωση που αφορά την ΕΣΠΗΤ (αναρτήθηκε το βράδυ της Δευτέρας 10 Μαΐου)

Όπου δε φτάνει η εργοδοτική τρομοκρατία, φτάνει η γραφειοκρατική συνδικαλιστική απάθεια
Την Κυριακή 09/05 στις 11:00 ήταν προγραμματισμένη η ετήσια εκλογοαπολογιστική γενική συνέλευση της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού Ηλεκτρονικού Τύπου (ΕΣΠΗΤ), στο Ξενοδοχείο Τιτάνια*. Αρκετά μέλη της συνέλευσης μας αποφασίσαμε να παρευρεθούμε και να παρέμβουμε στην συγκεκριμένη διαδικασία, απευθύνοντας ένα ερώτημα που το είχαμε πραγματικά απορία και περιμέναμε να ακούσουμε τις απαντήσεις: «Τι στο διάολο κάνει η ΕΣΠΗΤ για τις απολύσεις;»
Αυτό ήταν και το περιεχόμενο του πανό που αναρτήσαμε έξω από την αίθουσα που ήταν προγραμματισμένη η συνέλευση (βλ. φώτο), ενώ ταυτόχρονα μοιράζουμε κείμενο που κριτίκαρε την αδράνεια που επιδεικνύει το συγκεκριμένο σωματείο (Ένωση) στα όσα δεινά βιώνουν τον τελευταίο καιρό (και όχι μόνο) οι εργαζόμενοι στον περιοδικό τύπο, καθώς και στα sites/portals. Όπως αναφέρεται και στο κείμενο μας:
«Απολύσεις στο Vita (ΔΟΛ), απολύσεις στο Αθηνόραμα και στο Ευ Ζην και κλείσιμο του τελευταίου (Δέσμη Εκδοτική), αναστολή της έκδοσης των τίτλων της εταιρείας Περιοδικός Τύπος (οικογένεια Ανεμοδουρά) με περισσότερους από εκατό εργαζόμενους και δεκάδες συνεργάτες σε κατάσταση ομηρίας - χωρίς να πληρώνονται και χωρίς να απολύονται -, κλείσιμο του Grazia (Αττικές Εκδόσεις) και του Έξοδος (Δάφνη Επικοινωνίες - Όμιλος ΑΝΤ1), ενώ έχει προηγηθεί και η αναστολή λειτουργίας του περιοδικού DIVA (επίσης της Δάφνης) και απολύσεις των περισσότερων εργαζόμενων σε αυτά, σταδιακό ξεκλήρισμα της αρχικής ομάδας του περιοδικού Γυναίκα (Έντυπες & Δικτυακές Εκδόσεις, θυγατρική της Καθημερινής - βλ. Αλαφούζος) και αντικατάστασή του με νέο και υπό νέα διεύθυνση που υποσχέθηκε να...μειώσει το κόστος, κλείσιμο του περιοδικού Αυτοκίνητο (επίσης από τον Αλαφούζο) και εκδίωξη εργαζομένων, αφού πρώτα - λίγους μόνο μήνες πριν και χωρίς να γνωρίζουν ότι το περιοδικό πηγαίνει για κλείσιμο - είχαν υποχρεωθεί να γυρίσουν τα μισθολόγιά τους σε μπλοκάκια.»
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ
Την ώρα λοιπόν που συζητούσαμε με εργαζόμενους/ες μοιραζόμενοι τις αγωνίες μας και τα προβλήματά μας, μας πλησίασε ο αντιπρόεδρος του σωματείου Γιάννης Μπαζαίος και μας απέδειξε το πώς αντιλαμβάνεται η συνδικαλιστική ηγεσία τη σχέση της με τους εργαζόμενους τους οποίους υποτίθεται ότι τα συμφέροντα θα έπρεπε να υπερασπίζεται.
Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω κομμάτι του διάλογου:
- Ποιοι είστε, είστε μέλη της ΕΣΠΗΤ;
- Όχι, είμαστε είτε δόκιμα μέλη του σωματείου είτε «μαύροι» εργαζόμενοι που δεν μπορούμε να κάνουμε αίτηση.
- Ωραία, μπορείτε να αποχωρήσετε σας παρακαλώ;
- Ορίστε; Ποιος είστε εσείς; Μπορείτε να μας πείτε το όνομά σας και την ιδιότητά σας;
- Ονομάζομαι Γιάννης Μπαζαίος και είμαι μέλος του Δ.Σ, τι σημασία έχει;
- Καμία σημασία, απλώς χρεώνεστε το ότι επιθυμείτε νε εκδιώξετε από το χώρο της συνέλευσης, εργαζόμενους τους οποίους υποτίθεται ότι εκπροσωπείτε.
Εκεί ο αντιπρόεδρος άρχισε να μασάει τα λόγια του και να απομακρύνεται σιγά-σιγά, αφού και οι χαμένες ψήφοι από πιθανά μελλοντικά μέλη του σωματείου μάλλον τον προβλημάτισαν.
Όταν επιτέλους μπήκαμε εντός της αίθουσας συνεδρίασης και αφού ο πρόεδρος του Δ.Σ Γιάννης Πλαχούρης ανακοίνωσε ότι δεν υπήρχε απαρτία, άρα η συνέλευση δεν θα πραγματοποιούνταν, συνέχισε προβοκατόρικα την αναφορά του στα μέλη της συνέλευσής μας, χαρακτηρίζοντάς μας «καταληψίες». Παίρνοντας δυναμικά το λόγο απαιτήσαμε αντί να μας εξυβρίζουν και να προσπαθούν να μας εκδιώξουν, να απαντήσουν οι καρεκλοκένταυροι συνδικαλοπατέρες στα ερωτήματά μας, όπως «Έχει καταφέρει η ΕΣΠΗΤ να πάρει έστω και μία απόλυση πίσω»;
Αυτό απαίτησαν και αρκετοί συνάδελφοι μας, αλλά φυσικά καθώς απάντηση δεν υπήρχε, οι πολιτικοί λεονταρισμοί από τα μέλη της πλειοψηφίας του Δ.Σ. έδωσαν και πήραν. Εδώ θα αναφέρουμε μερικά από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα γραφειοκρατικού οπορτουνισμού που ξεχωρίσαμε ανάμεσα στις φλύαρες και αστείες δικαιολογίες που εξαπέλυαν τα εν λόγω στελέχη, στην προσπάθεια τους να σώσουν οτιδήποτε σώζεται από την αξιοπρέπεια που δεν έχουν:
- Με έκπληξη ανακαλύψαμε ότι πάνω κάτω συμφωνούμε με τους γραφειοκράτες στην ανάλυση της εργασιακής πραγματικότητας στα ΜΜΕ, αφού κι αυτοί μιλάνε για εργασιακό μεσαίωνα, αφεντικά μαφιόζους κτλ..
Όπως ανέφερε μάλιστα στην ομιλία του ένας από τους τσαλαπάτηδες της ΕΣΠΗΤ «κάποια από αυτά που ήθελα να πω υπήρχαν στο κείμενό που μοίρασαν οι 'καταληψίες', κατά σύμπτωση». Αν και γράφουμε τα ίδια στα κείμενα μας λοιπόν, στα προτάγματα απ' ότι φαίνεται μας ξεπερνούν σε ριζοσπαστικότητα: 48ωρη απεργία προτείνουμε εμείς; 3ήμερη προτείνουν αυτοί! Όμως καταλαβαίνουν κι αυτοί το πρόβλημα αυτοοργάνωσης στην βάση που υπάρχει, γι' αυτό δεν προχωράνε σε τέτοιου είδους απεργιακές κινητοποιήσεις, ούτε καν μπλοκ στις διαδηλώσεις δεν κατεβάζουν, αφού την Τετάρτη «δεν υπήρχε κανείς για να το κρατήσει»!
Το επαναστατικό πρόβλημα που δημιουργείται με άλλα λόγια είναι το εξής: «Εμείς ως ΕΣΠΗΤ δεν ασχολιόμαστε με τους εργαζομένους, αυτοί δεν ασχολούνται με εμάς, εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε συνέλευση, οπότε δεν μπορούμε να πάρουμε τις επαναστατικές αποφάσεις που μας λέτε, γιατί αυτές θα τις πάρουμε μόνο στο ακραίο ενδεχόμενο που μας πιέσει η βάση, κάτι που δεν γίνεται, οπότε συνεχίζουμε να ασχολιόμαστε με τις εκλογές».
- Παρ' όλα αυτά θεωρούν άδικη την κριτική μας ότι δεν κάνουν τίποτα ενάντια στις απολύσεις, την μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, τους νέους εργαζόμενους σε sites/portals κτλ. Σε μια τέτοια στιγμή αγανάκτησης απέναντι σ' αυτήν την άδικη κριτική ο πρόεδρος του Δ.Σ. ρώτησε με οργισμένη φωνή «Αν υπάρχει έστω κι ένας εργαζόμενος που βρήκε τις πόρτες της ΕΣΠΗΤ κλειστές;» και αμέσως σηκώθηκαν διάφορα χέρια από συναδέλφους που ο καθένας για διαφορετικούς λόγους έχει "φάει στα μούτρα τις πόρτες της ΕΣΠΗΤ" (ανάμεσά τους και μία εργαζόμενη επί χρόνια με μπλοκάκι που έχει ζητήσει επανειλημμένως δικαστική στήριξη για να δικαιωθεί στ' ότι ενώ εκτελούσε εξαρτημένη εργασία πληρωνόταν με ΔΠΥ, και προφανώς η ΕΣΠΗΤ δεν έχει κάνει τίποτα για την υπόθεση της.)
- Τέλος, όταν μέλος της συνέλευσης μας χαρακτήρισε ύποπτη την στάση του Δ.Σ. των σωματείων απέναντι στις απεργιακές κινητοποιήσεις, μέλος, πάλι, της πλειοψηφίας του Δ.Σ. ως άλλος Ιησούς Χριστός φορτώθηκε τις αμαρτίες των εργατοπατέρων των ΜΜΕ δηλώνοντας «είμαι κι εγώ ύποπτος» και εξηγώντας τον αγώνα που δίνει για να περάσουν απεργιακές αποφάσεις στο διασωματειακό, με τις οποίες όμως δεν συμφωνούν κάποια άλλα, προφανώς μη επαναστατικά, σωματεία στον χώρο των ΜΜΕ.
Ουσιαστικά οι εργαζόμενοι που παραβρέθηκαν στην συγκεκριμένη παράσταση στο Τιτάνια, είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν το ποιον και την θεατρική εμπειρία, αυτών που τους εκπροσωπούν, αν και διακρίναμε και λίγο άγχος στο πρόσωπο τους από την απρόσμενη επίσκεψη μας. Τα πράγματα όμως είναι πολύ σοβαρά για τις δουλειές και τις ζωές μας, ώστε να αρκούμαστε στο ξεφτίλισμα των συνδικαλιστών. Όσοι δεν είμαστε διατεθειμένοι να παραδοθούμε αμαχητί στην επέλαση των αφεντικών, και δεν ήταν λίγοι αυτοί που μίλησαν και εξέφρασαν μια τέτοια άποψη πέρα από εμάς, θα πρέπει να κοιτάξουμε σιγά, σιγά να φτιάξουμε δομές ενωτικής αγωνιστικής συσπείρωσης στην βάση των εργασιακών χώρων, δομές που θα είναι ικανές να κάνουν τους γραφειοκράτες να τρέχουν και να μην φτάνουν.

* Αργότερα το κείμενο στην ιστοσελίδα διορθώθηκε, αντικαθιστώντας το Τιτάνια, με το ορθό: Athens Imperial (στο Τιτάνια έγινε χθες η Γ.Σ. της ΕΣΗΕΑ) και προστέθηκε υστερόγραφο:

«Y.Γ. Σχεδόν πάντα, η παρουσία συναδέλφων που προτάσουν την αλληλεγγύη ως πανίσχυρο όπλο των εργαζομένων και βρίσκονται απέναντι στα σχέδια εργοδοτών και εργατοπατέρων θεωρείται αυτονόητη.
Σε ότι αφορά την παρέμβασή μας στην ΕΣΠΗΤ, ήταν και έμπρακτη. Υποστήριξαν την παρουσία μας, κόντρα στα γραφεικοκρατικά τεχνάσματα, που αρχικά απαιτούσαν να σηκωθούμε να φύγουμε και, στη συνέχεια, υποστήριξαν (όπως και συνάδελφοι, μέλη του Παρατύπως) την απαίτησή μας να... μιλήσουμε. Εκαναν δημόσιες, θετικές τοποθετήσεις για την παρουσία μας και διατύπωσαν πολιτικό λόγο τόσο για τα εργασιακά ζητήματα που μαστίζουν τον κλάδο όσο και για εκείνα που πλήττουν συνολικά τους εργαζόμενους.
Οφείλαμε αυτή την αναφορά, επειδή, όλοι μαζί, μετατρέψαμε μια νεκρή εκλογοαπολογιστική συνέλευση σε "άτυπο" χώρο ζυμώσεων, το σθένος των οποίων φάνηκε στα αμήχανα πρόσωπα του "προεδρείου".»

Την απάντησή μας επιχειρήσαμε αρχικά να την αναρτήσουμε στην ιστοσελίδα τους, στα πλαίσια του ανοιχτού διαλόγου, αλλά μέχρι αργά το απόγευμα της Τρίτης 11/5 δεν είχε «εγκριθεί». Έτσι, σας ενημερώνουμε απευθείας.


Απάντηση του Γιάννη Πλαχούρη

Διάβασα όσα γράφετε και εξακολουθώ να μη καταλαβαίνω.
Στη Γενική μας Συνέλευση παραστήκατε και ως μέλη (που μαθαίνω τώρα) ή ως συνάδελφοι εργαζόμενοι στα Media (που μας είπατε στην συνάντηση στο Imperial); Επειδή, αν πρόκειται για τη δεύτερη περίπτωση, πιστεύω και σας το είπα ότι το «πού στο διάολο πάει η ΕΣΠΗΤ;» που αναρωτιόσαστε οφείλεται μάλλον στην άγνοια για την δράση της ΕΣΠΗΤ ή σκόπιμα λανθασμένη ενημέρωση από άσπονδους «φίλους» (αφού δεν είστε μέλη της Ένωσης, όπως εσείς επαναλαμβάνω είπατε και όπως κι εμείς ιδίοις όμμασι αναγνωρίσαμε).
Και ως μη μέλη έκρινα ότι αν το κινηματικό σας καθήκον ήταν το άνοιγμα ενός πανό το καταλαβαίνω. Επειδή, το πανό αντικαθιστά τη φωνή όταν αυτή πνίγεται από τους καθεστωτικούς επιβήτορες της ζωής μας και συμπληρώνει το φυλλάδιο που ελεύθερα και ανεμπόδιστα μοιράσατε. Κληθήκατε λοιπόν ως συνάδελφοι, χωρίς να επιμένουμε για συστάσεις και για να ενημερωθείτε και για να μιλήσετε και την κριτική σας να εκφράσετε και λύσεις με την οπτική σας να προτείνετε, ώστε και σεις να καταλάβετε πού προσπαθούμε να πάμε κι εμείς να καταλάβουμε πού φταίμε, αν φταίμε και τι πρέπει να διορθώσουμε . Παστρικές δηλαδή κουβέντες.
Ως μέλη δεν χρειάζεται τέτοια συμφωνία, αφού τουλάχιστον στην ΕΣΠΗΤ και στη ζωή μου η ελεύθερη έκφραση αποτελεί καθενός αναφαίρετο δικαίωμα και υποχρέωση. Αυτά για να μην χαθούμε στις όποιες κερκίδες θεάτρων ή γηπέδων.
Αναφέρετε κάποια ζητήματα της Συνέλευσης που συμφωνούμε. Δικαίωμά σας να αμφισβητείτε τις προθέσεις. Δεν χρειάζεται να συζητήσουμε γι΄ αυτά.. Επίσης, δεν διαβουλεύομαι δημόσια για το πότε και πώς ένα σωματείο πάει για απεργία, με πόσους και με ποιους, αν έχει ή όχι δυναμική να τη κάνει. Κάποια από αυτά μας τα ανέφεραν και τα αφεντικά ως επιχείρημα αδυναμίας διαπραγμάτευσης, όταν γνωστή παρέα -που συνδικαλιστικά την ξαποστείλαμε, γέμιζε τα blog για την «ανικανότητά μας»... Λάθος η πρόσκληση που κάνετε, δεν θα την πάρω.

Για τα υπόλοιπα που ανακοινώνονται:

* Σε όλα τα μαγαζιά που αναφέρεστε η ΕΣΠΗΤ ήταν παρούσα . Ήταν κι εκεί που κάποιες στήλες εφημερίδων ή blog από παραδρομή ( συστηματικά, τελευταία, την αναφέρουν ως απούσα, παραβλέποντας τις σχετικές ανακοινώσεις.

* Υπάρχουν απολύσεις που ανακλήθηκαν ή περιορίστηκαν και υπάρχουν πολλές που έγιναν. Έχει νόημα να παραθέσω εδώ ισοζύγιο και να κοιτάξω το δένδρο, όταν στο δάσος η πυρκαγιά κατακαίει κάθε δικαίωμα; Το ζήτημα δεν είναι αριθμητικό. Είναι ζήτημα επιβίωσης ενός ολόκληρου κλάδου.

* Εμείς δεν είδαμε «διάφορα χέρια» να «έχουν φάει στα μούτρα τις πόρτες της ΕΣΠΗΤ». Δύο μέλη της ΕΣΠΗΤ μίλησαν έντονα για τα ζητήματα που, κατά τη γνώμη τους, η Ένωση αδιαφορεί. Αλλά είναι έτσι;
Η μία συνάδελφος ισχυρίστηκε ότι έχει καταθέσει στην ΕΣΠΗΤ αποφάσεις που δικαιώνουν την διεκδίκησή της για ασφαλιστικές εισφορές εργοδότη και πως δεν έχει πάρει ακόμα απάντηση από το ΕΤΑΠ ΜΜΕ. Η νομική υπηρεσία Κυριακή βράδυ μας διαβεβαίωσε ότι η συνάδελφος, μολονότι της έχει ζητηθεί επανειλημμένα, δεν φέρνει στην Ένωση παρόμοιες αποφάσεις και Δευτέρα πρωί -πολύ πριν την ανάρτηση της ανακοίνωσής σας, με επιστολή τής ζητήσαμε να τα προσκομίσει για να μην αιωρούμαστε σε κενά. Η άλλη συνάδελφος κλήθηκε μόλις πριν από 10 ημέρες στο Δ.Σ. να αναπτύξει τα επιχειρήματά της για ένα πολύ πιο σύνθετο και πολλαπλό και πιο προσωπικό αίτημα.

* Τα περί λεονταρισμών, καρεκλοκενταυρισμού, γραφειοκρατίας κλπ ηχηρά παρόμοια δεν με αφορούν. Αν σας ανέφερα ως «καταληψίες» το έκανα επειδή δεν σας γνώριζα, δεν ξέρω τα ονόματά σας, δεν τα είπατε, δεν τα ζήτησα, δεν τα ήθελα (ενδιαφέρει το πρόβλημα) και επειδή στο φυλλάδιο που ελεύθερα μοιράσατε υπογράψατε ως «κατάληψη». Συγνώμη, αν σας πρόσβαλα.

* Για την μορφή της δράσης που προτείνετε διατηρώ τις επιφυλάξεις μου. Οι εργασιακές επιτροπές στο χώρο δουλειάς στηρίζουν τον αγώνα. Τα επιχειρησιακά σωματεία είναι το βούτυρο στο ψωμί της εργοδοσίας, όπως στον Μεσαίωνα άλλο κομμάτι ρίχνανε στους αυλικούς και άλλο στην πλέμπα, ανάλογα τον φεουδάρχη, για να τσακώνονται στη μοιρασιά. Ψάξτε πόσοι εργοδότες θέλουν σωματεία και ΣΣΕ, κάθε μια ξεχωριστά, ανάλογα τον χώρο της δουλειάς του. Μην επιστρέψουμε στο 1936 στην Καλιφόρνια που περιγράφει ο Στάινμπεκ, ούτε στο «FAIR PLAY» του Μανούσου Φάσση…

Υ.Γ. Η επιλεκτική αναφορά ονομάτων μέσα στο κείμενό σας, ποιον και τι εξυπηρετεί; Και ποιους προστατεύει η περιφραστική αναφορά («τσαλαπάτηδες») για άλλα πρόσωπα; Πρέπει να ξέρουμε και να μετριόμαστε για να μην υπάρχει δόλος προς αυτόν που βάζουμε απέναντι. Έχουμε αυτοσκοπό ή αντιπαράθεση; Να το ξεκαθαρίσετε, γιατί πατάτε σε δυο βάρκες με αποτέλεσμα να μην είναι καθαρός ο λόγος σας για τα δικά μου αυτιά.

Μετά τις απαντήσεις σας, ειλικρινά δικός σας

Γιάννης Πλαχούρης